Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία των σημερινών αθλητικών εφημερίδων...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΓΗΣ – LIVE SPORT
Το ίδιο γκρουπ παικτών που την Κυριακή μας έκανε να “υποφέρουμε”, παρακολουθώντας μία τραγική εμφάνιση στην Πρίστινα, τρεις μέρες αργότερα έβγαζε φλόγες. Παθιασμένοι οι Έλληνες παίκτες, αποφασισμένοι να διατηρήσουν τις όποιες ελπίδες για το Μουντιάλ, αλλά ταυτόχρονα να δώσουν όσα μπορούν για τον προπονητή τους, έβαλαν κάτω τη Σουηδία και της έβγαλαν τα συκώτια. Μία τεράστια νίκη (2-1) υπό τις δυσκολότερες ψυχολογικές συνθήκες. Η “πεθαμένη” Εθνική που εμφανίστηκε στο Κόσοβο ήταν ξανά μία ατσάλινη γροθιά, η οποία θύμισε αλλοτινές εποχές. Σαν εκείνες που στον πάγκο καθόταν ο βασιλιάς Ότο (συγχωρήστε μου την ιεροσυλία!).
Για τέτοιες βραδιές απαιτείται και η τύχη. Και ο Ρεχάγκελ, από την εξέδρα, έδωσε την “ευλογία” του. Οι Σουηδοί είχαν δοκάρια (στο 0-0 και στο 1-0), είχαν και ένα σουτ του Φόρσμπεργκ στο 91' που πήγαινε “μέσα” αλλά το σταμάτησε, ως από μηχανής θεός, το κεφάλι του Ζέκα! Ήταν φανερό ότι οι διεθνείς έπαιξαν χθες ΚΑΙ για τον Τζον Φαν'τ Σιπ. Το έδειξαν, τρέχοντας πάνω στον Ολλανδό όταν το VAR επικύρωσε το 2-0 του Παυλίδη. Το γκρουπ θέλει τον προπονητή ακόμη και όταν εκείνος υποπίπτει σε λάθη.
ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΤΑΛΗΣ – ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πολλά θέματα, καμία αμφιβολία. Αλλά καμία αμφιβολία δεν υπάρχει και για το ποιος το υπονομεύει σταθερά και ποιος στηρίζει την προσπάθεια υπονόμευσης.
Σταθερά από το φθινόπωρο του 2016 μέχρι σήμερα, που άλλαξε η κατάσταση στην ΕΠΟ. Κι από τον Ιούλιο του 2019, οι υπονομευτές έχουν βρει και στήριξη από την Πολιτεία δυστυχώς. Με την πολιτική που ακολουθεί και τις επιλογές που κάνει στον τομέα του Αθλητισμού. Δυστυχώς…
Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να γίνεται σμπαράλια και το φετινό πρωτάθλημα. Παραμονές της έναρξης του, το θέμα της παραίτησης του Ζαγοράκη σίγουρα τους εξυπηρετεί. Και κυρίως τους επιτρέπει να προσπαθήσουν να πάρουν το ενδιαφέρον από τα πραγματικά ζητήματα, όπως είναι αυτό που έχει προκύψει ξανά δυναμικά, με αφορμή την μεταγραφή του Ρόουζ.
Γιατί αυτοί είναι λόγοι ανησυχίας. Τέτοια θέματα είναι που θα δικαιολογούσαν ακόμη και να μην ξεκινούσε το πρωτάθλημα και θα είχαν δίκιο αν το ζητούσαν όσοι θέλουν να είναι αξιόπιστοι. Που είναι και οι περισσότεροι.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΛΑΚΗΣ – SPORTDAY
H Εθνική αντέδρασε. Η κακή εικόνα της Κυριακής στην Πρίστινα δεν επαναλήφθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο. Όποιος ισχυριστεί ότι είμαστε καλύτερη ομάδα απ' τη Σουηδία θα βιαστεί να βγάλει τόσο αισιόδοξα συμπεράσματα. Η νίκη όμως είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Η Εθνική έδειξε σημάδια ανάκαμψης. Κατά τη γνώμη μου αυτό συνέβη διότι μία σειρά διεθνείς με πρώτους και καλύτερους τον Μπουχαλάκη, τον Τσιμίκα, τον Μαυροπάνο και τον Ανδρούτσο ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοσή τους.
Οι παίκτες του Φαν'τ Σιπ δεν έκαναν το λάθος να κλειστούν στην άμυνά τους, όπως έκαναν με το Κόσοβο. Ούτε ο κόουτς έκανε τη λάθος αλλαγή. Ο Τζόλης που μπήκε, ταρακούνησε τους Σουηδούς και σέρβιρε το δεύτερο γκολ στον Παυλίδη. Οι ελπίδες για τη δεύτερη θέση εξακολουθούν να είναι μηδαμινές. Ο Δουβίκας με τον Τζόλη όμως είναι δύο επιθετικοί που μας γεμίζουν αισιοδοξία για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχουμε καιρό να βγάλουμε σπουδαίους επιθετικούς. Αν αυτό έχει γίνει, τότε έχουμε να περιμένουμε πράγματα. Αν είχαμε παίξει υποφερτά στην Πρίστινα, τώρα θα κάναμε άλλη συζήτηση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΓΛΙΔΗΣ – ΦΩΣ
Η νίκη της Εθνικής επί της Σουηδίας έφερε χαμόγελα ξανά για τη συγκεκριμένη ομάδα μετά το πάθημα στο Κόσοβο. Είχε σφυγμό και αντίδραση η ομάδα όχι μόνο γιατί είχε δεχτεί πολύ σκληρή κριτική αλλά και για την είδηση ότι θα πρέπει να πορευτεί χωρίς τον Θοδωρή Ζαγοράκη.
Φυσικά το Κατάρ απέχει πολύ, όπως και η σωτηρία του ποδοσφαίρου μας, αλλά η χθεσινή εικόνα ήταν μια χαραμάδα ελπίδας. Αλλά… Ο Θοδωρής Ζαγοράκης τα μάζευε και τα μάζευε μέσα του ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει κάθε σκόπελο σε αυτήν την απόφασή του να αποδεχτεί το κυβερνητικό αίτημα (το οποίο φαινομενικά είχαν ασπαστεί όλοι) για να αναλάβει τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, με την προσωπικότητα που ήδη είχε τόσα χρόνια στα γήπεδα αλλά και με τις εμπειρίες του σε τέτοιου είδους πόστα λόγω της παρουσίας του στο ευρωκοινοβούλιο. Δεν ήταν μονάχα η λάμψη του ως αρχηγού της Εθνικής στο έπος του 2004 αλλά και όσα ακολούθησαν στην πορεία του. Με πολιτική χροιά και παραγοντική ικανότητα.
Όλα αυτά έδιναν ελπίδες. Είχε από καιρό αρχίσει να δείχνει τις προθέσεις του. Όσοι ήξεραν περισσότερα δεν αιφνιδιάστηκαν με τις χθεσινές εξελίξεις. Περίμεναν ότι κάποια στιγμή δεν θα άντεχε και θα τα βροντούσε.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ – ΤΑ ΝΕΑ
Δεν μπορεί να ειπωθεί πως ήταν από τους πληρέστερους κυνηγούς που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Για τον Αχμέντ Χασάν ο λόγος.
Ψηλός, όχι ιδιαίτερα γρήγορος και με τεχνική που δύσκολα θα την αποκαλούσες «τέλεια», ο φορ από την Αίγυπτο όταν έμπαινε στο ζύγι με τον Ελ Αραμπί έχανε από τα… αποδυτήρια. Ουδέποτε διεκδίκησε τον ρόλο του βασικού στην ενδεκάδα. Αλλά και ποτέ δεν γκρίνιαξε γι΄αυτό. Γνώριζε καλά. Όχι μόνο τις δυνατότητες του, αλλά και τον ακριβή ρόλο του στο ρόστερ.
Ο Χασάν πήρε τον δρόμο για την Τουρκία. Το επίπεδο της επίθεσης του Ολυμπιακού έχει ανέβει και η ποιότητα των Ελ Αραμπί και Τικίνιο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Οι δύο τους μπορούν να βάλουν γκολ με πολλούς τρόπους. Έχοντας ως όπλο την κλάση. Αυτή που έλειπε από τον Χασάν, αν θέλει κάποιος να είναι απολύτως ειλικρινής .
Ωστόσο, ο φορ που αποχώρησε είχε πάθος και έφεση στο γκολ, συνεπώς και εξαιρετικά στατιστικά τα χρόνια που έμεινε στον Πειραιά. Σαν να λέμε, ήταν «ο καλύτερος αναπληρωματικός για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό». Και κάπως έτσι θα μείνει στη θύμιση των περισσότερων, αυτών που εκτιμούσαν την τίμια προσπάθεια του.
ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑΣ - METROSPORT
Η απόφαση του Θοδωρή Ζαγοράκη να παραιτηθεί από την προεδρία της ΕΠΟ, μοιάζει με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Όλα έμειναν απλώς υποσχέσεις. Ο Ζαγοράκης δεν μπόρεσε να περάσει θέματα κομβικής σημασίας για τη λειτουργία της ΕΠΟ. Στις 165 μέρες που ήταν στην προεδρία, επιχείρησε να ξεπεράσει τους σκοπέλους, ζήτησε συστράτευση όλων των δυνάμεων του ποδοσφαίρου και είπε ξεκάθαρα όταν αναβλήθηκε η έναρξη του Πρωταθλήματος «έτσι δεν μπορούμε να πάμε πουθενά».
Κατάφερε μέσα από αντιξοότητες να περάσει την πολυσυζητημένη Ολιστική Μελέτη αλλά παρ' όλα αυτά αισθανόταν μόνος. Και επειδή δεν είχε διάθεση να παίζει τον ρόλο του αχυράνθρωπου, πήρε την γενναία απόφαση να παραιτηθεί. Ίσως και να άργησε, αλλά ήθελε να παίξει και το τελευταίο του χαρτί μήπως και σώσει την παρτίδα.
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπο.
