Το ημερολόγιο έχει φτάσει 16 Αυγούστου και ο Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει συνολικά 3 μεταγραφές και σε κάθε ματς φωνάζει ότι θέλει ενίσχυση. Ενίσχυση ποιοτική, η οποία θα τον ανεβάσει επίπεδο και θα τον κάνει να εμφανιστεί πολύ καλύτερος από πέρυσι, όπου η χρονιά ήταν καταστροφική.
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι το τριφύλλι την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο θέλει να κάνει κινήσεις από το πάνω ράφι και μάλιστα βγαίνει με… σοβαρά ποσά στην αγορά για να διεκδικήσει την υπογραφή ενός ποδοσφαιριστή.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει κοιτάξει πάρα πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ωστόσο δεν ήταν 100% αυτό που ήθελε. Θα πει κανείς: «Τόσοι καλοί παίκτες κυκλοφορούν, αφού θέλει να διαθέσει χρήματα ας πάει να τους πάρει». Παρόλα αυτά, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και όχι μόνο θεωρεί ότι προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου μπορείς να βρεις παίκτες που θα έρθουν και θα κάνουν πραγματικά τη διαφορά. Ειδικά προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου παίκτες που έμοιαζαν απλησίαστοι οικονομικά στην αρχή της, έχουν ρίξει πολύ το κασέ τους.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σίγουρα λόγω των συνεχόμενων αποτυχιών δεν εμπιστεύεται κανέναν και είναι ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Παρά ταύτα υπάρχουν δύο παραδείγματα, μέσα από τα οποία φαίνεται ότι υπάρχει ελπίδα για το τριφύλλι.
Το ντεμαράζ του Ουζουνίδη το 2017
Το ένα είναι στο πρόσφατο 2017, όταν ο Παναθηναϊκός είχε στον πάγκο του τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Έναν προπονητή με τον οποίο οι πράσινοι έπαιξαν πολύ ωραίο ποδόσφαιρο και αν δεν είχε αποφασίσει ο Γιάννης Αλαφούζος να… κόψει τη χρηματοδότηση της ομάδας, θα μπορούσε να είχε καταφέρει πολύ περισσότερα.
Το καλοκαίρι του 2017 ο Παναθηναϊκός από τις 21 Αυγούστου μέχρι και το τέλος της μεταγραφικής περιόδου πραγματοποίησε συνολικά 7 μεταγραφές. Κάποιες από αυτές έπιασαν και κάποιες όχι, ωστόσο απέκτησε ποδοσφαιριστές όπως ο Χίλιεμαρκ και ο Ινσούα. Ακόμα και ο Μουνιέ που δεν πέτυχε τα αναμενόμενα ήταν ένα πολύ δυνατό όνομα λόγω της καριέρας του. Επίσης και η μεταγραφή του Τσάβεζ ήταν αρκετά δαπανηρή, αλλά τα διάφορα προσωπικά προβλήματα του παίκτη, δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί και αποχώρησε.
Η ομάδα αυτή έκανε κάποιες σημαντικές προσθήκες προς το τέλος της τότε μεταγραφικής περιόδου, αλλά και πάλι απέδωσε. Ένα αντίστοιχο ντεμαράζ χρειάζεται και τώρα ο Παναθηναϊκός, με κινήσεις βέβαια ακόμα και πιο ποιοτικές από τότε. Κινήσεις που θα τον ανεβάσουν επίπεδο.
Το μόνο κακό είναι ότι η σύγκριση με το 2017 κάθε άλλο παρά θετικούς συνειρμούς ξυπνά, μιας και κατέβηκε ο διακόπτης και ξεκίνησε η διάλυση του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, είχαν γίνει ορισμένες εξαιρετικές κινήσεις, όπως ο Τσάβεζ (ανεξάρτητα αν δεν έπαιξε), ο Ινσούα και ο Χίλιεμαρκ. Παίκτες δηλαδή υψηλού επιπέδου.
Η «τακτική» της Σεβίλλης για μεταγραφές στο… 90΄
Η Σεβίλλη από την άλλη, μία από τις πιο επιτυχημένες ισπανικές ομάδες με 5 κατακτήσεις Europa League, έχει ως πάγια τακτική της να κάνει αρκετές προσθήκες στο φινάλε των μεταγραφών. Οι ιθύνοντες της ισπανικής ομάδας θεωρούν ότι κατά το τελευταίο κομμάτι της μεταγραφικής περιόδου μπορεί να βρουν παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά, οι οποίοι θα έχουν ρίξει και το κασέ τους.
Μπορεί δηλαδή αν κινούνταν για τον ίδιο ποδοσφαιριστή ένα μήνα πριν να είχε διπλάσιο ή τριπλάσιο κασέ και να μην μπορούσαν να τον κάνουν δικό τους. Αυτή η συνταγή τους έχει βγει πολλές φορές και γι΄ αυτό δεν… αγχώνονται και μάλιστα προτιμούν να περιμένουν μέχρι τέλους, προκειμένου να πάρουν αυτό που θέλουν και αυτόν που τους καλύπτει στο 100 %.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τόσο η τρέχουσα καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο όσο και αυτή της προηγούμενης σεζόν. Συγκεκριμένα φέτος η Σεβίλλη έχει κάνει τέσσερις προσθήκες και τις δύο τις έχει πραγματοποιήσει τις τελευταίες 5 μέρες.
Πέρυσι από την άλλη τις πέντε προσθήκες τις πραγματοποίησε μετά τις 20 Αυγούστου. Θα πει κάποιος ότι αυτό συνέβη λόγω covid, αλλά η αλήθεια είναι ότι τις πρώτες κινήσεις της η Σεβίλλη τις έκανε ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και μόνο λίγες μέρες πριν από την έναρξη του νέου.
Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό αποτελεί τακτική που χρησιμοποιεί χρόνια η ισπανική ομάδα και τα αποτελέσματα τα έχει δει.
Η ελπίδα για τον Παναθηναϊκό λοιπόν δεν έχει σβήσει αρκεί φυσικά οι παίκτες που θα αποκτηθούν να είναι πρωτοκλασάτοι. Να είναι παίκτες που θα έρθουν και θα ανεβάσουν, με την πρώτη επαφή τους με την μπάλα, επίπεδο τον Παναθηναϊκό.
Σίγουρα η τακτική αυτή αποτελεί εξαίρεση και δεν είναι κανόνας και φυσικά ενέχει και ρίσκο, διότι απαιτεί ψαγμένο σκάουτινγκ και έτοιμες λύσεις την στιγμή που θα προτείνονται οι ποδοσφαιριστές. Τη στιγμή που θα παρουσιάζονται οι ευκαιρίες. Είναι γνωστό επίσης ότι πολλές ευρωπαϊκές ομάδες κάνουν δυνατές κινήσεις τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών, αλλά αυτές είναι το πολύ δύο. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τουλάχιστον 6 ποδοσφαιριστές πλέον. Όσο μεγαλώνει λοιπόν ο αριθμός των κινήσεων αυξάνεται και το ρίσκο.
Τα αποτελέσματα λοιπόν και ο χρόνος θα κρίνει αν το τριφύλλι έπραξε ορθά, που περίμενε μέχρι το… 90΄ για να κλείσει ποιοτικούς παίκτες, με τα δύο παραδείγματα που αναφέρθηκαν να δίνουν μια εξήγηση γι΄ αυτή την καθυστέρηση.
