Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός δεν γίνεται να κριθούν αποσπασματικά. Κανένας θρίαμβος, καμία καταστροφή δεν προκύπτει σε 90 λεπτά. Μπορεί να υπάρχουν καλές και κακές μέρες, ατυχίες ή τυχερές στιγμές, αλλά συνήθως το αποτέλεσμα προκύπτει ως απόρροια των όσων συμβαίνουν συστηματικά σε ένα κλαμπ, σε μία ομάδα.
Ο αποκλεισμός της ΑΕΚ, του Άρη, του Ολυμπιακού δεν είναι λογικό να κριθούν ως δύο άσχημα παιχνίδια. Διότι δεν συνέβη αυτό. Είναι συνέπεια όσων είχαν προηγηθεί. Κι η επιχείρηση «κλείστε τα μάτια», ωφελεί παροδικά αλλά κάποια στιγμή το χαλάκι θα σηκωθεί και από κάτω θα βρεθούν σκουπίδια.
Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός δε μπορεί να κριθεί ως μία ομάδα φυσιολογική. Έχει αλλοιωθεί η ιστορία του εδώ και μια πενταετία, ο κόσμος από την απογοήτευση έφτασε στην πλήρη αδιαφορία και φως στο τούνελ δεν φαίνεται από πουθενά. Τον Απρίλιο, δηλαδή τέσσερις μήνες πριν, άπαντες είχαν συμφωνήσει ένα κοινό στοιχείο: Το ρόστερ ήταν πιο κοντά στο επίπεδο του Άρη (δηλαδή σε μία ομάδα που θα παλεύει για την 4η θέση) παρά του Ολυμπιακού που θα πρωταγωνιστει. Χρειαζόταν ολική ανοικοδόμηση το κτίσμα, σαν να είχε περάσει η πυρκαγιά από μέσα και να είχε κάψει τα πάντα. Η διοίκηση όπως η σημερινή κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα στήριξης, με νέο μπάτζετ, νέο ρόστερ, και νέο αρχιτέκτονα να φροντίσει εξ αρχής το οικοδόμημα να πάρει ζωή.
Το πρώτο βήμα έγινε γρήγορα. Αποκτήθηκε προπονητής που στην προετοιμασία κέρδισε τους πάντες. Είχε ξεκάθαρες ιδέες, πολλή τακτική, επιμονή στη λεπτομέρεια, οι συνεργάτες του λένε ότι κάθε μέρα πήγαινε στις 9 το πρωί κι έφευγε μίνιμουμ 12 ώρες μετά. Είναι όμως, προπονητής κι όχι μάγος. Τέσσερις μήνες μετά, το ρόστερ παραμένει ίδιο.
Εχοντας προστεθεί ένα δεξί μπακ, ένα 6άρι που παίζει περισσότερο με την τεχνική και λιγότερο με ένταση και ενέργεια κι ένα σέντερ μπακ που ήρθε «να συμπληρώσει την τετράδα», είναι απορίας άξιο τι πραγματικά κάνουν στον Παναθηναϊκό.
Κι αν αληθεύει η πληροφορία που προέρχεται από την πιάτσα των ατζέντηδων ότι ο Παναθηναϊκός έχει βγει με σοβαρά λεφτά στην αγορά ζητώντας παίκτες, η απορία μεγαλώνει και εντείνεται αντί να μικραίνει. Διότι αν έχεις 200 και 300 χιλιάρικα για ποδοσφαιριστές (όπως τα προηγούμενα χρόνια με την συλλογή από Μπεκ), είναι νορμάλ να τους ξεψαχνίζεις μέχρι εκεί που δεν πάει και ένας στους τρεις να βγαίνουν. Ο Πέρεθ όμως, κόστισε πάνω από 600.000 ευρώ ετησίως χωρίς τα μπόνους, σέντερ μπακ ποιότητας δεν αναζητείται και για τους wingers και τους επιθετικούς, ο Παναθηναϊκός δίνει σοβαρά λεφτά για την ελληνική αγορά, που φτάνουν και στο εκατομμύριο.
Σε 10 μέρες αρχίζει (;) το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός με τα σημερινά δεδομένα οδεύει ολοταχώς προς μία ακόμα σεζόν χωρίς λογική. Σε 18 μέρες κλείνει η μεταγραφική περίοδος. Με τις πόρτες ανοιχτές αυτή τη φορά στα γήπεδα, και τα αποτελέσματα των προηγούμενων σεζόν να είναι νωπά, κάθε μέρα που περνάει σφίγγει όλο και περισσότερο τη θηλιά.
Σε καμία ομάδα δεν είναι πανάκεια οι μεταγραφές. Ο Παναθηναϊκός μάλιστα επιχειρεί να παίξει με τον Γιοβάνοβιτς κανονικό ποδόσφαιρο. Που θα οδηγήσει, θα το δούμε, αλλά αν από τη σημερινή του μεσοεπιθετική γραμμή θεωρείται παίκτης ποιότητας με σύγχρονες προδιαγραφές (ταχύτητα, διεμβολισμός, αλλαγή κατεύθυνσης) μόνο ο Χατζηγιοβάνης, που κατά σύμπτωση ήταν ο εκτελεστής και δημιουργός των τριών τελευταίων τερμάτων στα φιλικά, γίνεται εύκολα αντιληπτό το πρόβλημα.
Ο Παναθηναϊκός πέρυσι επιχείρησε να ξεκινήσει τη σεζόν με προπονητή-στοίχημα. Φέτος πήγε σε άλλο μοντέλο, απόντος πανίσχυρου τεχνικού διευθυντή, με τον προπονητή απόλυτο κυρίαρχο όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στις μεταγραφές. Και πάλι - ως τώρα πάντα - το μοντέλο δεν δείχνει να λειτουργεί. Κι αν υπάρχουν όπως λέει η αγορά, χρήματα για μεταγραφές, τι συμβαίνει; Υπάρχει ασυνεννοησία; Δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί να κάνουν τη διαφορά στον Παναθηναϊκό;
Η μοναδική εκδοχή που βγάζει νόημα είναι να περιμένουν τα τελικά «κοψίματα» από μεγάλες ομάδες για να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Προς το παρόν πάντως, ούτε τα υπεραυξημένα μπάτζετ που προαναγγέλθηκαν φαίνονται, ούτε ετοιμότητα σε επίπεδο σκάουτινγκ και επιλογών μοιάζει να υπάρχει.
Ο κόσμος έκανε υπομονή από… πέρυσι, ο Μάιος έφερε τον Γιοβάνοβιτς στην Αθήνα και περίπου 80 μέρες μετά, δεν κινείται φύλλο. Δεν υπάρχει κινητοποίηση για τερματοφύλακα, για σέντερ μπακ, για σέντερ φορ, για εξτρέμ. Ούτε καν για αυτούς που θα ήταν μέρος ενός ξεσκαρταρίσματος. Και πότε θα γίνουν όλα αυτά;
Στον Παναθηναϊκό είτε έχουν κάποιο πονηρό σχέδιο που θα το ζήλευε κι η Παρί ΣΖ (παίρνοντας φέτος ως ελεύθερους Μέσι, Ντοναρούμα, Ράμος) είτε δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και το κλίμα που επικρατεί. Τα 900 άτομα, ανάμεσα σε μια δεξαμενή εκατομμυρίων οπαδών, στο πρώτο φιλικό της σεζόν θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως καμπανάκι για να προστεθούν 5-6 παίκτες ενδεκάδας, ικανούς να αλλάξουν την ποιοτική στάθμη και να μετατρέψουν μια ομάδα της πεντάδας σε ανταγωνιστική. Οι επόμενες 18 μέρες θα δείξουν ποιος είναι ο στόχος και την απόφαση για τον στόχο την λαμβάνει, όπως έχει και την τελική ευθύνη, πάντα ο ιδιοκτήτης.
