«Είχα ακούσει να μιλάνε για την εύνοια των διαιτητών υπέρ του Ολυμπιακού αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Είναι χαζό γιατί έχουν πράγματι μια ωραία ομάδα και δεν χρειάζονται την εύνοια. Και σου μιλάω για τη διαιτησία γιατί εδώ όλος κόσμος το ξέρει. Δεν αποτελεί καν θέμα ταμπού».
Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που είχε γυρίσει την Ευρώπη. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που έχει γυρίσει την Ευρώπη, αφού μέχρι και σήμερα, στα 36 του χρόνια, αγωνίζεται στη Γαλλία. Έπαιξε στην Αγγλία, έπαιξε στη Ρουμανία, πέρασε από αρκετές ομάδες στο γαλλικό πρωτάθλημα και για δύο χρόνια πέρασε από τα μέρη μας. Τυγχάνει να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα σηκώσει το τηλέφωνο να συμβουλευτεί ο Νταμιέν για την πρόταση της ΑΕΚ, όπως κάποτε ο Άντονι είχε συμβουλευτεί τον Ράφικ Τζιμπούρ. «Την Ελλάδα θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις», του είχε πει ο Αλγερινός επιθετικός. Φεύγοντας από τη χώρα μας, ο Άντονι Λε Ταλέκ την είχε αγαπήσει. Αλλά γελούσε κιόλας μαζί της.
«Οικονομική κρίση, οπαδοί που δεν νοιάζονται για τα σκ@τ@ στα γήπεδα, διαφθορά στους διαιτητές. Υπάρχουν πολλά πράγματα κι ακόμη συνεχίζεται έτσι, με την μετάθεση του πρωταθλήματος. Αλλά, τώρα έχω προσαρμοστεί κι ανυπομονώ γι' αυτό που έρχεται», δήλωνε σε γαλλική εφημερίδα στη διάρκεια των επεισοδιακών σεζόν που έπαιξε στη χώρα μας και σίγουρα μπορεί να αναλύσει στο μικρό του αδερφό όσα όλα θα ήθελε και θα έπρεπε να γνωρίζει για τη νέα περιπέτεια που ίσως ακολουθήσει. Τι άλλο έκανε ο Άντονι στην Ελλάδα; Έπαιξε σε 68 ματς, πέτυχε 14 γκολ, έδωσε πέντε ασίστ, αποθέωσε τον Μασούντ, τσακώθηκε σε κλαμπ της παραλιακής για μια γυναίκα, υποδείχθηκε εφτά φορές οφσάιντ σε ένα παιχνίδι και τέσσερα χρόνια μετά έχει πολλά να πει στον Νταμιέν.
Δε θα είναι, όμως, ο μόνος…
Στα ίδια μέρη θα συναντηθούμε…
Μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και η Ρεν αρχίζει να εκπλήσσει τη Γαλλία. Μια εκπληκτική φουρνιά ποδοσφαιριστών, οι περισσότεροι γεννημένοι το 1990 και μερικοί το 1989, κατακτούν τον ένα τίτλο μετά τον άλλον. Κερδίζουν το 2006, το 2007 και φτάνουν στην κατάκτηση του λεγόμενου Coupe Gambardella το 2008. Από τα 17 τους έχουν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Ρεν. Προπονούνται με την πρώτη ομάδα και περιμένουν την ευκαιρία τους. Και μετά; Μετά, έρχεται το απρόσμενο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ο Γκι Λακόμπ αντικαθιστά τον – επίσης γνωστό μας – Πιερ Ντρεοσί.
«Δε θα ξεχάσω εκείνη την ημέρα. Μας φώναξε στο γραφείο και μας είπε ότι τελείωσε ο χρόνος μας. Δεν πρόκειται να προπονούμαστε άλλο με τους επαγγελματίες. Μας ξεφούρνισε την ατάκα «δε θέλω να πάρετε το ασανσέρ, θέλω να ανεβείτε με τις σκάλες» και δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Τι σκατά σημαίνει αυτό; Αφού είμαστε, ήδη, στην πρώτη ομάδα. Μου φάνηκε εντελώς ανάρμοστο να διώχνεις τους δύο καλύτερους παίκτες που έχεις στο προπονητικό κέντρο». Ο Νταμιέν Λε Ταλέκ, ο Αμπντούλ Καμαρά, ο Γιασίν Μπραχίμι, ο Γιοχάν Λαζιμάν και ο Γιαν Εμβιλά θα έκαναν ένα βήμα πίσω. Ο αγαπημένος του Γιαν Εμβιλά, για τον οποίο ο Λε Ταλέκ θα μιλούσε ξανά και ξανά, θα εκθείαζε ξανά και ξανά, όταν οι δρόμοι τους θα είχαν πια χωρίσει.
Για τον Νταμιέν, ο επόμενος προορισμός ήταν η Γερμανία. Δεν του φάνηκε περίεργο να φύγει στα 19 του χρόνια. Εξάλλου, ήταν 15 ετών και παίκτης ακόμα της Χάβρης όταν δοκιμάστηκε στην Τσέλσι και δεν τον τρόμαζε το εξωτερικό. «Ένιωθα από τότε ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό ή δύσκολο με το να φεύγεις. Ίσως αυτή να είναι ο νοοτροπία μου», θα πει μερικά χρόνια για μια μεταγραφή που δεν έγινε ποτέ, καθότι συνέπεσε με το σκάνδαλο της μετακίνησης του Σαρλς Ενζόγκμπια στη Νιουκάστλ. Υπήρχε, όμως, και μια ακόμα παράμετρος που πάντα τον ωθούσε να φεύγει. «Είμαι μερικούς μήνες στην Γερμανία και κανείς δεν με έχει ρωτήσει για τον αδερφό μου. Είναι ωραίο να σταματούν να σε ενοχλούν με αυτό. Είναι και ένας από τους λόγους που θέλω να λείπω από τη Γαλλία».
Η Ντόρτμουντ ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Και μιλάμε για την Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος τον προώθησε στους επαγγελματίες και με τον οποίο έκανε ντεμπούτο στην μπουντεσλίγκα, ως επιθετικός! Επιθετικός είπαμε; Α, ναι... Ο Νταμιέν θαύμαζε μέχρι «θανάτου» τον Νικολά Ανελκά και ήταν επιθετικός. Όχι στα παιδικά του χρόνια. Για την ακρίβεια ήταν επιθετικός τη μισή του καριέρα. Όμως, στη Μπορούσια δεν μπόρεσε να καθιερωθεί. «Ο Γιούργκεν Κλοπ ήταν σαν πατέρας για μένα. Δεν υπερβάλλω. Μου έδωσε το επαγγελματικό μου ντεμπούτο και στο τέλος του ματς ήταν καλός μαζί μου. Με αγκάλιασε και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Δεν είχα νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο».
Οι τραυματισμοί ήρθαν στη χειρότερη στιγμή και τρεις φορές που προσπάθησε να κερδίσει τη θέση του, τρεις φορές έχανε και πάλι έδαφος. Πήγε δανεικός στη Ναντ, έπαιξε με τη δεύτερη ομάδα της Ντόρτμουντ και όσο παράδοξο κι αν ακούγεται στα 22 του έμοιαζε να μην έχει επιλογές. Κι όταν ξεμένεις από επιλογές, ξεμένεις και από αρνήσεις…
Οδύσσεια…
Το όνομα είναι Ουζχορόντ. Η πόλη βρίσκεται στα σύνορα της Ουκρανίας με την Σλοβακία, έχει πληθυσμό περίπου 100.000 κατοίκους και το χειμώνα οι θερμοκρασίες κυμαίνονται κοντά τους μηδέν βαθμούς Κελσίου. «Αν δεν είσαι πάρα πολύ δυνατός μέσα σου, δε θα αντέξεις ούτε δύο μέρες», εξηγεί ο Νταμιέν Λε Ταλέκ, αλλά πώς στο καλό βρέθηκε εκεί από την Ντόρτμουντ; «Περίμενα και περίμενα για μια προσφορά και είχε φτάσει τέλος Αυγούστου. Η μοναδική πρόταση που είχα ήταν από την Ουκρανία. Πήγα εκεί και είδα τις εγκαταστάσεις: Ήταν όμοιες με ερασιτεχνική γαλλική ομάδα. Αρνήθηκα. Γύρισα στη Ναντ και ο προπονητής δεν πίστευε στα μάτια του που με είδε. Με έβαλε να τρέχω γύρω από το γήπεδο και μου απαγόρευσε να κάνω προπόνηση με την ομάδα. Έτσι αποφάσισα να πάρω τη μοναδική επιλογή που είχα».
Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και από το ρόδο αγκάθι και στην Ουκρανία τα έζησε όλα! Όλα όσα δε θα έπρεπε, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι μήνες να είναι δύσκολοι. «Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε. Είναι απίστευτα δυνατός χαρακτήρας. Να αντέξει να παίζει απλήρωτος σε μια νεκρή πόλη στην Ουκρανία; Μιλούσαμε κάθε μέρα για να μην τα παρατήσει», λέει ο Άντονι για τον μικρό του αδερφό, ο οποίος έμεινε δύο χρόνια στην Χοβέρλα και η οποία τον άλλαξε για πάντα. «Σε ένα ματς ήμουν στον πάγκο, χωρίς κάποιο προφανή λόγο, και μετά από μια ώρα αγώνα γυρίζει ο προπονητής μου και με ρωτάει αν θα έπαιζα στο κέντρο. Απάντησα καταφατικά, αφού το βασικό για μένα ήταν να παίζω. Έτσι μπήκα και από εκείνο το ματς καθιερώθηκα μπροστά από την άμυνα».
Μετά την Ουκρανία, όπου ανάμεσα στα άλλα έζησε και τον πόλεμο, ακολούθησε η Ρωσία. «Σε σχέση με πριν, η πόλη έμοιαζε όνειρο για μένα. Όμως αν ερχόταν ένας Γάλλος θα τρελαινόταν. Είχε μείον 25 βαθμούς Κελσίου. Προπονούμασταν σε συνθετικό. Πρέπει να βρίσκεις τρόπο να μην χάνεις το μυαλό σου». Με τη βοήθεια του Άντονι, ο Νταμιέν δοκιμάστηκε στην Μορντόβια Σαράνσκ και υπέγραψε κατευθείαν. Πέρασε δύο ακόμα χρόνια αγωνιζόμενος στο ρωσικό πρωτάθλημα και ακολούθησε εκείνο που θα ήταν η μεγαλύτερη εμπειρία στη ζωή του!
Welcome to Balkans!
«Μου λένε είσαι ο πρώτος Γάλλος που έπαιξε εδώ και ο πρώτος Γάλλος που έπαιξε εκεί. Σιγά… Όπου κι αν έχω παίξει είμαι ο πρώτος Γάλλος, δε λέει και κάτι. Εκείνο που λέει, όμως, είναι ότι είμαι ο πρώτος Γάλλος που θα παίξω στο ντέρμπι Ερυθρού Αστέρα-Παρτιζάν. Αυτό, ναι. Αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Μόνο εγώ έχω τα κότσια να παίξω σε ένα τέτοιο ματς».
Βελιγράδι. Βαλκάνια. Ερυθρός Αστέρας. Ναι, Champions League και πρωτάθλημα και προκριματικά και πορείες και προκρίσεις και, και, και… Αλλά ντέρμπι. Τρέλα. Πάθος. Δεν το φανταζόταν έτσι στην αρχή. «Ο σύλλογος, στον οποίο αγωνιζόμουν αποφάσισε να με πουλήσει. Δεν είχα επιλογή», έλεγε για τη μεταγραφή του στην τότε ομάδα του Μίοντραγκ Μπόζοβιτς, τον οποίο διαδέχτηκε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Ο Νταμιέν έμεινε δύο χρόνια στη Σερβία, έφτιαξε το όνομά του, ώστε να επιστρέψει στη Γαλλία και με πολύ καλό συμβόλαιο και φεύγοντας κράτησε όλα εκείνα που έζησε στον Ερυθρό Αστέρα.
«Όταν παίζαμε με την Παρτιζάν, για προληπτικούς λόγους, αλλάζαμε στα αποδυτήρια του δικού μας γηπέδου και μετά πηγαίναμε. Είχε αστυνομία σε όλη τη διαδρομή. Στη φυσούνα το ίδιο. Για να μπεις στο γήπεδο έπρεπε να τρέξεις. Θα σου πετούσαν ό,τι υπήρχε και δε θα αστοχούσαν. Έσκασε κροτίδα στο πόδι μου. Έχω δεχτεί μπαλάκια του γκολφ, αυτοσχέδιες βόμβες, αναπτήρες, βεγγαλικά… Ποτέ, όμως, απειλές. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα στο δρόμο. Απλά, μαθαίνεις κάποια πράγματα. Όπως πού να βγαίνεις. Υπάρχουν κλαμπ που είχε για τον Ερυθρό Αστέρα και κλαμπ που είναι για την Παρτιζάν».
Ναι, είναι έτοιμος… Από τον Άντονι Λε Ταλέκ και τη συνύπαρξη με τον Γιαν Εμβιλά μέχρι και τα σεμινάρια στο Βελιγράδι, η μεταγραφή του στην Ελλάδα έμοιαζε με προφητεία που περίμενε να εκπληρωθεί…
