Όταν νωρίτερα σήμερα (7/12) αποκαλύψαμε εδώ στο SDNA το ρεπορτάζ για όσα έγιναν και κυρίως ειπώθηκαν στα Σπάτα στο περιθώριο της προπόνησης, γράφοντας το σχετικό κείμενο, άρχισα να νιώθω λίγο περίεργα. Ρε που τα έχω ακούσει ξανά αυτά; Πότε τα έχω γράψει ξανά αυτά; Και ξαφνικά …ήρθε το φως.
Την ίδια δουλειά ακριβώς κάνω κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή. Λίγο πάνω λίγο κάτω. Φέτος ήρθε λίγο αργότερα είναι αλήθεια, αλλά ήρθε. Η ετήσια γιορτή του «τι φταίει» στα αποδυτήρια της ΑΕΚ.
Πάμε …
Στις 13 Νοεμβρίου του 2018. «Ουζουνίδης και παίκτες ψάχνουν να βρουν από κοινού τους τρόπους για να βγει η ΑΕΚ από το αδιέξοδο, με την διοίκηση να στηρίζει τον Εβρίτη προπονητή, παρά την δεδομένη απογοήτευση …Ο προπονητής συζήτησε με τους παίκτες για όλα. Αυτό που προκύπτει από την εσωτερική συζήτηση στις τάξεις της ΑΕΚ, είναι πως θα πρέπει να υπάρξει άμεσα μια αντίδραση (σ.σ τρομερό συμπέρασμα, ε; )». «Μόνοι μας φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση και μόνοι μας μόνο μπορούμε να την γυρίσουμε …Μη μείνουμε στα λάθη μας, μπορούμε να το γυρίσουμε, από μας εξαρτάται».
Ο Καρντόσο δεν πρόλαβε να ζήσει Νοέμβριο στην ΑΕΚ, αλλά πρόλαβε την ετήσια γιορτή του «τι φταίει» στα αποδυτήρια. Μάλιστα στην σεζόν 2019-2020, ο εορτασμός ήταν διπλός, όπως θα δούμε παρακάτω. Η διαφορά εδώ, ήταν πως η πρώτη γιορτή, έγινε μετά από πρόκριση μεν επί της Κραϊόβα, αλλά με κάκιστη εμφάνιση. Είμαστε στις 16 Αυγούστου του 2019. «Ο Μιγκέλ Καρντόσο κάλεσε τους παίκτες του στην προπόνηση να αναζητήσουν συλλογικά τα αίτια αυτής της εμφάνισης». «Πρέπει να βρούμε μαζί τι φταίει, τι φαίνεται να πηγαίνει στραβά. Θέλω και την δική σας άποψη. Θέλω να συζητάμε τα πάντα». «Τσιγκρίνσκι και Μάνταλος μίλησαν εκ μέρους των παικτών για τα αγωνιστικά ζητήματα που οι ίδιοι κρίνουν ως προβληματικά …» κλπ.
Επειδή άλλαξε γρήγορα ο προπονητής, είχαμε όπως είπα και πριν …διπλό εορτασμό. Ήρθε ο Κωστένογλου και δεν μπορούσε να περάσει κι εκείνος χωρίς να έχουμε την γιορτή του «τι φταίει» στα αποδυτήρια. Κατά διαβολική σύμπτωση, ήρθε την ίδια ημερομηνία με τον Ουζουνίδη. Πάλι στις 13 Νοεμβρίου, ένα χρόνο μετά. «Ο Νίκος Κωστένογλου μίλησε με τους παίκτες της ΑΕΚ στα Σπάτα έτσι ώστε να εντοπιστεί τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει στο εσωτερικό της ομάδας …Ζήτησε από τους παίκτες του να είναι ενωμένοι, ενώ κι αυτοί από την πλευρά τους αναγνώρισαν ότι πρέπει να βρουν ξανά εκείνα τα στοιχεία της σύμπνοιας που χαρακτήριζαν την ομάδα όταν πήρε το πρωτάθλημα». Και φυσικά «πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση κι εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το κάνουμε». Αυτό το τελευταίο οι παίκτες. Πολύ πιθανό δηλαδή πάλι Μάνταλος και Τσιγκρίνσκι.
Φέτος, λίγο η πανδημία που πήγε πίσω τις ημερομηνίες, λίγο που η ΑΕΚ καταφέρνει φέτος να κερδίζει τα ματς που δεν είναι ντέρμπι, έπρεπε να μπει Δεκέμβριος για να έχουμε …την γιορτή.
Τώρα, ας αναλογιστεί ο καθένας, που ακριβώς οδήγησαν οι προηγούμενοι «εορτασμοί» και τι απέγιναν οι προπονητές που αναζήτησαν μια διέξοδο στην …εσωτερική αναζήτηση, από κοινού με τους παίκτες.
Δεν είμαι ισοπεδωτικός. Τέτοιες διαδικασίες υπάρχουν στις ομάδες, πολλές φορές έχουν αποτέλεσμα. Αλλά ξέρετε κάτι; Αυτές που έχουν αποτέλεσμα, συνήθως δεν γίνονται γνωστές.
Στην ΑΕΚ, στα διαστήματα αυτά που αναφέρομαι σήμερα, οι ιστορίες αυτές είναι κάτι σαν μέρος μιας αντίστροφης μέτρησης. Και η επανάληψη δεν είναι διόλου τυχαία. Όπως δεν είναι τυχαίο πως φτάνουμε για τέταρτη συνεχόμενη φορά, με τέταρτο συνεχόμενο προπονητή στο ίδιο σημείο.
Όχι πως είναι άμοιροι ευθυνών αυτοί οι προπονητές. Κάθε άλλο, έστω κι αν κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ωστόσο το γεγονός πως μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, οδηγούμαστε στην επανάληψη τέτοιων καταστάσεων, δείχνει πως είναι ένα ζήτημα ευρύτερο. Του οποίου επίπτωση είναι και η παρουσία συγκεκριμένων προπονητών στην ΑΕΚ. Αυτό το περίεργο σημερινό «deja vu», δείχνει και μια ανακύκλωση καταστάσεων που οδηγούν την τελευταία διετία σε αδιέξοδα, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν. Και να ανακυκλώνονται.
