Εχει πολύ δρόμο μπροστά του. Όχι, επειδή έχασε. Τα ίδια θα λέγαμε και αν κέρδιζε αφού σε αυτή τη φάση το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα και ένα σωρό τα παραδείγματα «καλοκαιρινού αποπροσανατολισμού».
Η ουσία είναι πως στο φιλικό με την Λαμία είδαμε την ομάδα ξεκάθαρα χειρότερη σε σχέση με τα δύο προηγούμενα ματς, να ψάχνεται μέσα στο γήπεδο και να έχει ελάχιστα από τα στοιχεία που θέλει να περάσει ο κόουτς. Δεν είναι παράλογο πάντως αυτό και αν θέλετε παράλογο θα ήταν το αντίθετο. Γι΄ αυτό άλλωστε είναι η προετοιμασία. Για να βλέπεις, να επεμβαίνεις και να διορθώνεις. Και φάνηκε πως υπάρχουν πολλά για να μαζευτούν στο διάστημα που απομένει σε έναν άτυπο αγώνα δρόμου έως την πρεμιέρα.
Φυσικά - και για να μην ξεχνιόμαστε - μιλάμε για ένα ρόστερ στο οποίο απουσιάζει η ομοιογένεια λόγω των πολλών αλλαγών, για έναν πάγκο στον οποίο βρίσκεται ένας καινούργιος άνθρωπος που τώρα μαθαίνει και τώρα τον μαθαίνουμε και γενικά για την πιο περίεργη περίοδο ever με κουτσουρεμένες διακοπές, κορονοϊούς και τα ρέστα. Να τα λέμε κι αυτά , μα ΓΕΝΙΚΩΣ να προσέχουμε τι λέμε στα φιλικά. Γιατί πολλές φορές… τα βλέπουν τα επίσημα και γελάνε.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν… ξαναέχασε από την Λαμία που δεν μπορεί να την κάνει καλά ούτε το καλοκαίρι αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι η προβληματική εικόνα που εμφάνισε απέναντι σε έναν αντίπαλο από τους πολλούς που θα βρει φέτος να τον παίζουν κλειστά και θα πρέπει να δεις πως θα του σπάσεις την άμυνα.
Στον τομέα αυτό το τριφύλλι δεν είχε λύση και η αντίπαλη άμυνα ελάχιστα αισθάνθηκε την πίεση. Πολλά τα λάθη ελάχιστη η φαντασία και καθόλου σχέδιο ειδικότερα στο πρώτο μέρος. Σε ένα διάστημα όπου ο Πογιάτος έπαιξε με τον Μακέντα φουνταριστό και τον Καρλίτος στα αριστερά με τον δεύτερο να μην ανταποκρίνεται πάντως στο ρόλο αυτό και να είναι ακίνδυνος.
Δεδομένα η παρουσία του Βιγιαφάνες και του Αϊτόρ θα αλλάξουν την εικόνα στο δημιουργικό κομμάτι αλλά ο Πογιάτος θα πρέπει να το δουλέψει πολύ. Θα είναι πολλά τα «πούλμαν» που θα βρει μπροστά του ο Παναθηναϊκός, ομάδες δηλαδή που θα σου δίνουν τη μπάλα και θα σε περιμένουν να τους διασπάσεις.
Σε ατομικό επίπεδό και εξαιρώντας το δίδυμο «Μακέντα – Καρλίτος» που το περιμέναμε αλλά δεν τράβηξε, αν μπορείς να σταθεί κάπου είναι στον Αλεξανδρόπουλο. Ο πιτσιρικάς με το που μπήκε έδωσε πνοή και ξεχώρισε, δείχνοντας ότι δεν είναι τυχαία όλα όσα ακούγονται γι’ αυτόν, ούτε και τα δείγματα που μας έχει ήδη προσφέρει.
