Ξέρω, ξέρω… «Σιγά μην ακουμπήσουν τον Μαρινάκη», λένε όλοι με ένα στόμα και με μια φωνή. Μαζί σας και ο υπογράφων. Δεν γεννηθήκαμε άλλωστε καχύποπτοι, ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ. Με το ένα σκάνδαλο να διαδέχεται το άλλο και να μην ανοίγει μύτη. Να ακούς με στόμφο πως «κράτος είναι ο Ολυμπιακός» και δυστυχώς αυτό πολλάκις να αποδεικνύεται και στην πράξη.
Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμάμε ότι ακούμε και να μην το κρίνουμε με την σοβαρότητα που του πρέπει. Και η συγκεκριμένη εισήγηση παραείναι σοβαρή για να περάσει στο ντούκου. Δεν είναι για γέλια όπως ακούγεται δεξιά και αριστερά, ούτε φυσικά αντιπερισπασμός για το «ΠΑΟΚ – Ξάνθη». ΟΚ, είναι… ευνόητοι οι λόγοι που ένα κάρο ΜΜΕ δεν ξέρουν και δεν άκουσαν τίποτα για τον φόνο, όμως αυτό σώζει μόνο τις (πρώτες) εντυπώσεις και την επικοινωνία. Οι αποφάσεις έρχονται από ΑΛΛΟΥ και οφείλουμε να τις περιμένουμε, όσο κι αν έχουν αργήσει.
Αποδείχτηκε επίσης ότι η ιστορία δεν αφορά απλά ένα «Ολυμπιακός – Ατρόμητος» όπως με άνεση προσπάθησαν να μας πείσουν γνωστοί και μη εξαιρετέοι για την αντικειμενικότητά τους αναλυτές αλλά μια ΣΕΙΡΑ ΑΓΩΝΩΝ. Αρα το πράγμα ζορίζει ακόμα περισσότερο. Το που θα φτάσει ξαναλέω δεν θα το αποφασίσουν οι μεν και οι δε αλλά η δικαιοσύνη έστω και με την μορφή που υφίσταται σήμερα. Γιατί αν σταματήσουμε να πιστεύουμε εντελώς και σε αυτήν καλύτερα να το κλείσουμε μια και καλή το μαγαζί.
Από εκεί και πέρα να πούμε και κάτι ακόμη, διότι όπως και να το κάνουμε έχει την αξία του. Στον αθλητισμό λένε συχνά ότι οι νίκες έχουν πολλούς πατεράδες. Είτε αρέσει είτε όχι λοιπόν όποιος δεν έχει ασθενή ή επιλεκτική μνήμη γνωρίζει ότι ο… Πατέρας αυτών των εξελίξεων είναι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Από δικές του καταγγελίες ξεκίνησαν όλα και έστω και με καθυστέρηση έφτασαν εκεί που έφτασαν. Και στο επικοινωνιακό κομμάτι και στο ουσιαστικό.
Να τα λέμε κι αυτά, επειδή κάποιοι ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να λένε διάφορες σαχλαμάρες και αλητείες για την στήριξη που είχε εκείνη την εποχή η διοίκηση του Παναθηναϊκού. Μην τα ξαναλέμε: Καλώς λοιπόν στηρίχτηκε τότε, καλώς επίσης στην πορεία δέχτηκε και την σκληρή κριτική για την αλλαγή στάσης. Τόσο απλά…
ΥΓ: Όλοι θέλουμε να κυλήσει ξανά η μπάλα στο χορτάρι. Όχι, σήμερα ή αύριο, ΧΘΕΣ. Όμως όσο εύκολο είναι να λέμε «πάνω απ’ όλα η υγεία» τόσο δύσκολο μοιάζει να το τηρούμε. Σοβαρά τώρα, δυο μήνες μετά και με όσα έχουν δει τα μάτια μας για το πώς μεταδίδεται αυτός ο «διάολος» υπάρχει κανείς που να πιστεύει (όχι να λέει ή να γράφει) ότι μπορούν να ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα δίχως να κολλήσει ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ αθλητής, κάτι που σημαίνει καραντίνα για όλη την ομάδα και φτου και απ’ την αρχή;
ΥΓ1: Καλά έκανε ο Παναθηναϊκός και το έκοψε αμέσως το θέμα με τους Κινέζους, εφόσον δεν υπήρχε. Σενάρια ανυπόστατα που σχετίζονται με το ιδιοκτησιακό δεν τα αφήνεις να σέρνονται γιατί χάνεται η μπάλα. Όπως χάθηκε και παλιότερα με τον Ταϊλανδό όπου από τις φωτογραφίες και τις συμφωνίες μέχρι και το φιάσκο κακώς δεν βγήκε άχνα.
