Και λες μετά το ντέρμπι του Γεώργιος Καραϊσκάκης: αν δεν κερδίσει τον ΠΑΟΚ αυτός ο Ολυμπιακός, που για 60 λεπτά τον εξαφάνισε από το γήπεδο, τότε ποιος θα τα καταφέρει; Νομοτελειακά, θα έρθει η στιγμή που θα το μάθουμε και όχι μόνο αυτό, αλλά… μην έρθει από το πουθενά η ομάδα που θα σταματήσει το σαλονικιώτικο τρένο.
Στα του ματς τώρα: κατ’ αρχάς οι Πειραιώτες ναι, άξιζαν τη νίκη διότι ήταν πολύ καλύτεροι στα 2/3 του αγώνα. Είχαν δικό τους το πρώτο 15λεπτο του ματς και όλο το δεύτερο ημίχρονο, σε ένα δεύτερο μέρος που κυριολεκτικά ο ΠΑΟΚ αγνοείτο από το γήπεδο. Τόσο, που δεν θυμάμαι σε άλλο παιχνίδι πλην του περσινού με Γιαννιώτη-Βούκοβιτς να είναι τόσο “απών” ο Δικέφαλος του βορρά.
Το αποτέλεσμα, όμως, ποιο είναι; Υπάρχει νικητής από την τιτανομαχία που παρακολουθήσαμε; Θεωρώ πως ο Φερέιρα και οι παίκτες του ζυγίζουν πολύ ελαφρύτεροι που το “έσκασαν” με τον ένα βαθμό της κορυφής από το Φάληρο, ενώ αντίστοιχα ο Μαρτίνς και οι δικοί του παίκτες έφυγαν με ένα μεγάλο “γιατί πάλι;” από την καυτή έδρα τους. Το μαρτυρά άλλωστε αυτό η πρώτη αντίδραση του Πορτογάλου τεχνικού των ερυθρολεύκων μετά το παιχνίδι, ο οποίος έκανε λόγο για «πικρή γεύση».
Θα συμφωνήσω. Πώς να μην πικραίνεσαι όταν παίζεις την άλλη καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος στο 1/3 του γηπέδου, δεν την αφήνεις να πάρει ανάσα, δεν μπορεί να βγει από το ημικύκλιο της περιοχής της και από το 46-90+4 βγάζει δύο τελικές με το ζόρι; Πώς να μην φεύγεις σκυθρωπός από το γήπεδο όταν εκτός από τον ΠΑΟΚ έχεις για μεγάλο αντίπαλο την ατυχία και τραυματίζεται το “μυαλό” σου, ο Βαλμπουενά, την ώρα που… εκτελεί πέναλτι!!!
Συνολικά στο παιχνίδι ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε περισσότερο έτοιμος. Αυτό, όμως, που μου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι δεν είναι πλήρως εκμεταλλεύσιμη όλη η πλούσια φαρέτρα του. Δεν μπορούμε να μιλάμε για εμμονές του προπονητή, διότι δεν είμαστε στις προπονήσεις. Μπορούμε όμως με αντικειμενικότητα να παραθέσουμε ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουν πάρει τις ευκαιρίες τους. Και ο Μπενζιά, και ο Λοβέρα και ο Ραντζέλοβιτς, όσον αφορά τα βέλη που διαθέτει η ομάδα, πλην των Φορτούνη-Λάζαρου που έχουν ακόμα δρόμο για να γυρίσουν. Είναι, λοιπόν, κρίμα να φτάνει το πρωτάθλημα στο τέλος του πρώτου γύρου και ακόμα να μην έχουν βοηθήσει τρεις παίκτες που άνετα -υποτίθεται- θα μπορούσαν να παίζουν βασικοί. Φταίνε εκείνοι που δεν ανεβάζουν στροφές; Φταίει ο προπονητής; Φταίει το βαρύ πρόγραμμα; Όλες οι απαντήσεις είναι πιθανές, το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει και αποδεικνύεται από τον αποκλεισμό Μπενζιά-Λοβέρα από ένα τέτοιο ματς όπως αυτό με τον ΠΑΟΚ.
Η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι παρά τους δαίμονές του, ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που έχει νίκη σε ντέρμπι (και ο ΠΑΟ), έχει τραυματίες από την αρχή της χρονιάς δύο βαριά ονόματα, κουβαλάει από το καλοκαίρι δύο μεγάλα καρπούζια και παρόλα αυτά εξακολουθεί να είναι μέσα σε όλους τους στόχους του. Δε το λες και αποτυχία...
Άρα; Πάμε σε θέμα Μαρτίνς; Όλη την προηγούμενη εβδομάδα ακούγαμε και διαβάζαμε για την πίεση υπό την οποία εργάζεται ο προπονητής του Ολυμπιακού, χωρίς ποτέ να ξεκαθαρίσει η ΠΑΕ αν υφίσταται θέμα. Ο Μαρτίνς, λοιπόν, δεν έχασε, ίσα-ίσα έπρεπε να πάρει το ματς. Γιατί, δεν έπρεπε να πάρει και το περσινό, θα πει κάποιος. Μήπως είναι… ως εδώ και δεν μπορεί να σπρώξει κι άλλο τον Ολυμπιακό;
Δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν το τελευταίο: ο τεχνικός του Ολυμπιακού πρέπει να συνεχίσει προστατευμένος από τη διοίκηση να κάνει τη δουλειά του και τον Ιανουάριο να γίνουν οι κινήσεις που θα χρειαστούν ώστε να συνεχίσει ο Ολυμπιακός να κρατάει όλα τα καρπούζια στη μασχάλη (σ.σ. ας μου επιτραπεί να θεωρώ δεδομένη την πρόκριση σε βάρος του Ερυθρού Αστέρα).
Διαφωνεί κανείς; Ήρεμα ρωτάω...
ΥΓ. Δεν ξέρω τι λένε για τον Ισπανό διαιτητή, αλλά ευχαριστήθηκα διαιτησία μετά από πολύ καιρό. Ο τύπος άφησε να παιχτεί ποδόσφαιρο και όχι μπάσκετ με τα πόδια. Άφησε το δυνατό παιχνίδι, δεν έχασε καμιά δύσκολη φάση και μας θύμησε ότι η... μπάλα είναι αντρικό σπορ.
