Θεωρούσε πάντα εαυτόν μεγαλύτερο από τον εκάστοτε σύλλογο στον οποίο εργάστηκε. Και, με βάση τα όσα του έδωσε, πιθανόν και να ήταν, με εξαίρεση βεβαίως την Ρεάλ Μαδρίτης.
Στην Βασίλισσα, ο Ζοσέ Μουρίνιο κατάλαβε ότι, σε καμία περίπτωση, δεν μπορούσε να είναι πάνω από τον σύλλογο, όπως συνέβη με την Πόρτο που έστεψε πρωταθλήτρια Ευρώπης, την Τσέλσι που έβγαλε από την αφάνεια και την Ίντερ που οδήγησε στο τρεμπλ.
Και στον κορυφαίο (βάσει τίτλων) σύλλογο στον κόσμο, όμως, πέτυχε κάτι σημαντικό, παρ’ ότι δεν τα κατάφερε στο Champions League: Κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα με εκατό βαθμούς, κόντρα στην καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών. Και μετά, βεβαίως, άφησε καμένη γη στην (μονίμως) καταραμένη τρίτη του σεζόν, έστω και αν ο Κάρλο Αντσελότι βρήκε τρόπο να την… ανθίσει άμεσα.
Αυτός είναι και ο μεγάλος κίνδυνος για την Τότεναμ, η οποία απέλυσε τον Μαουρίσιο Ποτσετίνο και προσέλαβε έναν προπονητή με διαφορετική φιλοσοφία, με υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του και τους παίκτες του (όπως ο Αργεντινός), αλλά με μια μέτρια (έως κακή) πορεία τα τελευταία χρόνια στους πάγκους.
338 ημέρες μετά την απόλυση του από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Πορτογάλος που δεν είναι πλέον «Special One», δέχθηκε για πρώτη φορά να αναλάβει μια ομάδα μεσούσης της περιόδου. Και, άμεσα, καλείται να βγει νικητής σε πολλά ανοιχτά και προβληματικά μέτωπα των Σπιρουνιών.
Να δώσει, καταρχήν, ώθηση σε μια ομάδα που βολοδέρνει στην 14η θέση της βαθμολογίας στην Premier League και δεν θυμίζει σε τίποτα την περυσινή ομάδα – υπόδειγμα (παρ’ ότι οι παίκτες είναι οι ίδιοι), να πείσει τους δυσαρεστημένους φιλάθλους ότι δεν είναι τελειωμένος και είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά, να «αφυπνίσει» ποδοσφαιριστές που είναι φέτος σκιά του εαυτού τους, χωρίς να κάνει άνω κάτω τα ήδη προβληματικά αποδυτήρια.
Και, ει δυνατόν, έστω και αν όχι άμεσα, να κατακτήσει ένα τρόπαιο, κάτι που η Τότεναμ κυνηγάει εδώ και έντεκα χρόνια, από το… Λιγκ Καπ του 2008. Για σοβαρό τίτλο πρέπει να γυρίσουμε στο 1991 (Κύπελλο) ή, αν το προτιμάτε, ακόμα πιο πίσω στο… 1984, όταν οι Λονδρέζοι πήραν το Κύπελλο UEFA.
Μετά την απόλυση από την Γιουνάιτεντ, ο Μουρίνιο έχει τεράστιο κίνητρο και διάθεση για να δώσει απαντήσεις και, κυρίως, να πείσει τον εαυτό του ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα να… συνταξιοδοτηθεί, αναλαμβάνοντας την εθνική ομάδα της χώρας του, όπως θέλει να κάνει στο μέλλον.
Αρκεί, όμως, το κίνητρο και η διάθεση; Συγνώμη σενιόρ Ζοσέ, αλλά πολύ αμφιβάλω. Η απόφαση του προέδρου της Τότεναμ, Ντάνιελ Λίβι, ο οποίος δεν δίστασε να δώσει στον Μουρίνιο τα διπλάσια χρήματα σε σχέση με τον (πετυχημένο) Ποτσετίνο, μοιάζει με κίνηση απελπισίας.
Τα Σπιρούνια, τα οποία πέρυσι έφτασαν στο ζενίθ του με την παρουσία στον τελικό του Champions League, φλερτάρουν επικίνδυνα με την απόλυτη καταστροφή, την διάλυση, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τον Μουρίνιο.
Ο Πορτογάλος πρέπει να κερδίσει τους ποδοσφαιριστές του, να βρει το κουμπί σε παίκτες – κλειδιά που σέρνονται όπως ο Κρίστιαν Έρικσεν και να κάνει χωρίς μεγάλους τριγμούς την μετάβαση στο «δικό του» ποδόσφαιρο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτό του Ποτσετίνο, με εξαίρεση το διαρκές τρέξιμο και το… αίμα στα μάτια.
Ο Ποτσετίνο συνδύαζε ωραίο ποδόσφαιρο με εξαιρετική φυσική κατάσταση, αλλά φέτος απέτυχε παταγωδώς στα αποτελέσματα, τα οποία είναι το άμεσο ζητούμενο για τον Μουρίνιο. Κυρίως στο πρωτάθλημα και, βεβαίως, στο Champions League, ώστε να σφραγιστεί η (οικονομικώς απαραίτητη) πρόκριση στην φάση των «16».
Μέχρι τον Ιανουάριο, όταν δεδομένα θα ζητήσει ενίσχυση (είναι, άλλωστε, κάτι που συνηθίζει), ο Μουρίνιο έχει πολλούς «τελικούς», με πιο σημαντικούς το ντεμπούτο κόντρα στην Γουέστ Χαμ και το αμέσως επόμενο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αλλά και αγώνες – φωτιά με τις «πρώην» Γιουνάιτεντ και Τσέλσι.
Στις 11 Ιανουαρίου του 2020, η Τότεναμ θα φιλοξενήσει στο Λονδίνο την Λίβερπουλ. Μέχρι τότε, ο Μουρίνιο θα πρέπει να έχει αλλάξει το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας, να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη παικτών και φιλάθλων, με λίγα λόγια να έχει φέρει τα πάνω – κάτω, προς το πολύ καλύτερο, στην φιναλίστ του περυσινού Champions League. Θα τα έχει καταφέρει; Χλωμό μου φαίνεται…
Photo credits: Getty Images/Ideal Image
