Όταν στο φινάλε της φάσης ομίλων του Champions League ο Ολυμπιακός θα κάνει τον απολογισμό του, ο οποίος σίγουρα πλέον θα περιλαμβάνει αποκλεισμό από την φάση των «16» (εκκρεμεί η προσπάθεια παρουσίας στους «32» του Europa League), θα έχει να θυμάται δύο τιμητικές ήττες από την Μπάγερν Μονάχου.
Δύο τιμητικές ήττες, όμως, οι οποίες δεν του αποφέρουν απολύτως τίποτα, πέραν ίσως από μια μικρή ένεση αυτοπεποίθησης για την συνέχεια. Στο Μόναχο, ο Ολυμπιακός άντεξε για σχεδόν 70 λεπτά, αλλά δεν κέρδισε τίποτα επί της ουσίας, πέραν από την εμφάνιση του (γνωστού για τις αρετές του) Ζοσέ Σα και το (σχετικό) ανέβασμα των στόπερ του, οι οποίοι εσχάτως δεν πατούσαν και πολύ καλά.
Μετά το πρώτο 45λεπτο, οι Ερυθρόλευκοι έφυγαν... αναίμακτοι από τον αγωνιστικό χώρο του «Allianz Arena», εξαργυρώνοντας πρωτίστως το γεγονός ότι έκλειναν τον άξονα και «έστελναν» την (ορφανή από τον Τιάγκο Αλκάνταρα ή τον Φιλίπε Κοουτίνιο) Μπάγερν να κάνει παιχνίδι στα άκρα, με αποτέλεσμα οι Βαυαροί να τα περιμένουν όλα από τις σέντρες ή τις προσωπικές ενέργειες των Σερζ Γκνάμπρι και Κίνγκσλεϊ Κομάν.
Ο υπηρεσιακός Χανς Φλικ φόρτωσε την δεξιά πλευρά, βλέποντας ξεκάθαρα ότι ο Ντάνιελ Ποντένσε δεν βοηθούσε όσο θα έπρεπε αμυντικά τον Κώστα Τσιμίκα, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τους ακραίους της Μπάγερν, οι οποίοι άλλαξαν και θέσεις στην διάρκεια του πρώτου μέρους.
Η Μπάγερν, σε αντίθεση με το παιχνίδι στον Πειραιά, πίεσε ψηλά και υποχρέωνε τον Ολυμπιακό να «πουλάει» εύκολα την μπάλα, αφού τα γεμίσματα των Ζοσέ Σα και Ρούμπεν Σεμέδο δεν έβρισκαν σχεδόν ποτέ ερυθρόλευκο αποδέκτη και ο... συγκινητικός Μιγέλ Άνχελ Γκερέρο δεν μπορούσε να τα βάλει στο ψηλό παιχνίδι με τον Χάβι Μαρτίνεθ.
Η κατοχή μπάλας των Βαυαρών, η οποία έφτασε φυσιολογικά στα όρια του 70%, δεν μετουσιώθηκε σε κραυγαλέες ευκαιρίες, με εξαίρεση μια ατομική ενέργεια του Κομάν και, βεβαίως, το δοκάρι του Μπενζαμέν Παβάρ, λίγο πριν από ένα ημίχρονο όπου ο Ολυμπιακός είχε να αντιπαρατάξει μια (και καλή πάντως) φάση.
Πρωταγωνιστής ο κορυφαίος (με διαφορά) σε αυτό το πρώτο ημίχρονο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς (άντε, να μπει ο συγκεκριμένος στην κατηγορία των «κερδών»), ο οποίος έδειξε στον Πέδρο Μαρτίνς ότι αξίζει περισσότερων ευκαιριών, όντας ο μοναδικός που κρατούσε λίγο παραπάνω την μπάλα, κερδίζοντας φάουλ και θέτοντας προβληματισμούς στον 19χρονο αριστερό μπακ Αλφόνσο Ντέιβις, ο οποίος τα πήγε καλά, παρ' ότι η φυσική του θέση είναι από την μέση και μπροστά.
Στο δεύτερο, την σκυτάλη από τον Σέρβο που κουράστηκε λόγω έλλειψης ρυθμού, πήρε ο Σα. Ο Πορτογάλος... κατέβασε ρολά και κρατούσε μόνος του τον ακίνδυνο επιθετικά Ολυμπιακό, μέχρι να αναλάβει δράση ο επιθετικός που μετατρέπει σε γκολ κάθε μπάλα που αγγίζει.
Το 21ο τέρμα του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι σε 17 παιχνίδια (!) απέδωσε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη για μια Μπάγερν που και πάλι δεν έβγαλε μάτια (φέτος το έκανε μόνο στο Λονδίνο και στο 7-2 επί της Τότεναμ), αλλά ήταν αρκετά σκαλοπάτια πιο πάνω σε σχέση με έναν Ολυμπιακό που δεν αντέδρασε πειστικά ούτε μετά το γκολ του Πολωνού και συνεχίζει στην διοργάνωση με τιμητικές ήττες ή με αυτοκτονικές απώλειες, όπως αποδεικνύεται αυτή με τον Ερυθρό Αστέρα.
Και γιατί εκμηδένισε τις όποιες ελπίδες είχε να διεκδικήσει την δεύτερη θέση του ομίλου από την Τότεναμ, αλλά κυρίως επειδή έβαλε στο παιχνίδι της τρίτης θέσης την ομάδα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς, η οποία φέτος απέχει αρκετά από το σύνολο – υπόδειγμα που πέρυσι υποχρέωσε σε ήττα την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λίβερπουλ.
