Καλές οι γιορτές, ωραία τα τραπέζια και τα γλέντια, η αγωνιστική σεζόν όμως πλησιάζει στο τέλος της και πρέπει να πάρουμε τις τελευταίες ανάσες για ένα όμορφο φινάλε. Χρόνια πολλά σε όλ@ λοιπόν, και πάμε σιγά-σιγά να επιστρέψουμε στη δράση.
Για το "στρατόπεδο" του Άρη το διάστημα της μίνι διακοπής έδωσε την ευκαιρία στον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του να δουλέψουν χωρίς πίεση και να ετοιμάσουν τα τελευταία τεστ, να ξεκινήσουν την διαδικασία σταχυολόγησης του ρόστερ και να προετοιμαστούν για τους καθοριστικούς βαθμούς, που θα διεκδικήσει η ομάδα στο Περιστέρι. Οι Θεσσαλονικείς έχουν αποδείξει πως είναι η πιο σταθερή ομάδα όλων των ταχυτήτων των playoffs, επομένως ένα σενάριο αποτυχίας στα επόμενα τρία παιχνίδια μοιάζει πλέον ως ένα πολύ μακρινό, εώς απίθανο σενάριο. Παρ'όλα αυτά, ο Εβρίτης τεχνικός ψάχνει τον ίδιο βαθμό συγκέντρωσης από όλους και απαιτεί ανάλογη απόδοση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις. Δεν είναι, δα, ώρα τώρα για χαλαρότητες και "αυτογκόλ".
Η στρατηγική κατά 99% θα είναι ίδια με τις προηγούμενες αναμετρήσεις. Με μοναδικό ερωτηματικό τον Μάγιο, ο οποίος θα είναι στην αποστολή, όμως δεν είναι σίγουρο το αν θα τον δούμε στο αρχικό σχήμα. Ίσως και να μην χρειάζεται ένα τέτοιο ρίσκο. Όχι τώρα! Όχι με τον Άρη πέμπτο και άνετο. Όταν έχεις τόσους τραυματισμούς και υποτροπές μέσα στη σεζόν, δεν έχεις λόγο να ρισκάρεις, με το καλοκαίρι και τις προετοιμασίες να πλησιάζουν.
Ίδια επιλογή στο τέρμα λοιπόν (Κουέστα), στάνταρ τριάδα (Μεντίλ, Μπράμπετς, Φαμπιάνο) + Μοντόγια, κέντρο απαράλλαχτο (Νταρίντα, Μόντσου, Σιφουέντες), τριπλέτα σε ανοδική πορεία (Σπίκιτς, Σαβέριο, Μορόν) και οι κιτρινόμαυροι ετοιμάζονται να... κλειδώσουν με διπλό τον στόχο της 5ης θέσης των playoffs, περιμένοντας τον τελικό του κυπέλλου, ώστε να μάθουν αν θα αγωνιστούν στα προκριματικά του Europa Conference League ή όχι.
Αφήνω ένα κειμενάκι μας ΕΔΩ, για τους επιλήσμονες. Για τους προπέτες και κίβδηλους κόμεντερς, που έσπευσαν να χλευάσουν, όταν μιλούσαμε για ενδεχόμενη ματαιότητα του 5-8 των playoffs, σε περίπτωση που μια ομάδα όπως ο ΟΦΗ ή ο Ατρόμητος έπαιρνε το κύπελλο. Τώρα άραγε είμαστε... κακοί βουνά μου;
Ξενερώνω λίγο που έγραψα "Ατρόμητος" στον τίτλο και δεν έβαλα μόνο "ΟΦΗ". Ιούλης μήνας ήταν όμως, συμπαθάτε μας...
Για όσους βαριούνται να κάνουν το έξτρα κλικ και να διαβάσουν, εδώ και καιρό, από αυτή εδώ την στήλη, δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς που αποσκοπεί ένα group phase και 6 παραπάνω αγώνες, που ενδέχεται να μην οδηγήσουν απολύτως πουθενά, αν και εφόσον γίνει κάτι το απολύτως λογικό (για άλλες χώρες ίσως) και δεν κατακτήσει μια ομάδα από τις συνήθεις ύποπτες το κύπελλο. Ίσως στα επόμενα χρόνια βρεθεί μια Σολομώντεια λύση, που θα σέβεται περισσότερο τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστών αυτών των ομάδων και θα τους δώσει κάτι πιο σίγουρο και ρεαλιστικό ως κίνητρο. Αυτό θα συνεχίσει να μας απασχολεί είτε βρίσκεται ξανά ο Άρης σε αυτή τη θέση, είτε όχι...
Το αν ο Άρης θα βρίσκεται ή όχι στην Ευρώπη την ερχόμενη σεζόν αλλάζει όλα τα δεδομένα στον σχεδιασμό της ομάδας. Αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει το κύπελλο, οι κιτρινόμαυροι θα κληθούν να κάνουν διακοπές "αστραπή" και να βρίσκονται πίσω στις προπονήσεις στα μέσα του Ιούνη, ώστε να φύγουν στα "καπάκια" για εξωτερικό (Ολλανδία μάλλον) και να εμφανιστούν (μια φορά διάολε) έτοιμοι για τον ...μαραθώνιο των προκριματικών, που θα τους οδηγήσει σε όμιλο διοργάνωσης. Αν, πάλι, ο ΟΦΗ κατακτήσει το τρόπαιο, τότε θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή αυτοκριτική για το διάστημα "προ - Ουζουνίδη" και τον σχεδιασμό του περασμένου καλοκαιριού, ώστε η ομάδα να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη και να στρωθεί για πρώτη φορά σοβαρά στη δουλειά, ώστε να παρουσιαστεί ανταγωνιστική στην επόμενη - εν Ελλάδι - σεζόν.
Κλείνοντας, στα πολύ ενδότερα του κιτρινόμαυρου ρεπορτάζ, η επέκταση των εκτάσεων στο Ρύσιο φέρνει νέες σελίδες στο χτίσιμο της επόμενης γενιάς του Άρη και κλείνει το μάτι στην εποχή που ξημερώνει. Σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα και το νέο DNA που θέλει να μπολιάσει στο Club o Μαρίνος Ουζουνίδης, καθώς και με την Ελληνοποίηση του ρόστερ, ίσως τα επόμενα χρόνια να δούμε (επιτέλους) κάτι τελείως διαφορετικό, που μόνο καλύτερες μέρες μπορεί να μας χαρίσει.
ΥΓ Έτσι για τον χουλιαμά, τον οποίο, από αυτό εδώ το βήμα τουλάχιστον, έχουμε αποδείξει πολλάκις πως τον ανεχόμαστε και τον επικροτούμε, ακόμη και όταν αφορά στην ίδια μας την "καμπούρα", καλό θα είναι στο μέλλον να προσέχουμε τα "πουλμαντά" φιέστας που βγάζουμε φωτογραφίες, μετά από γκέλες των αντιπάλων μας. Ίσως τα βρούμε μπροστά μας, πιο σύντομα από ό,τι περιμέναμε.
Και τότε καμία ...δύναμη της ήττας δεν είναι ικανή να μας διώξει την πίκρα.
