Το ένα ήδη το γνωρίζετε. Είναι η επίθεση κουκουλοφόρων στο εστιατόριο του Σάββα Παντελίδη, για την οποία ούτε καν ο Αστέρας απαίτησε ένα ψήφισμα καταδίκης. Το άλλο ζήτημα είχε σχέση με την αξιοπιστία και με τη διαφάνεια του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι υπεσχημένο εδώ και μήνες, αλλά δεν ειπώθηκε κουβέντα: Η πρόσθετη τεχνολογία του VAR με το ημιαυτόματο οφσάιντ και την goal-line technology.
Υποτίθεται ότι θα ήμασταν έτοιμοι για τα play offs της Super League 1. Δεν έχει γίνει το παραμικρό. Μάλιστα από τους 18 Ελληνες διαιτητές, μόνον ο Ευαγγέλου έχει δουλέψει με την πρόσθετη τεχνολογία. Οι διεθνείς Σιδηρόπουλος, Παπαπέτρου και Φωτιάς απλώς την έχουν δει να λειτουργεί, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χαμπάρι δεν έχουν. Πώς θα αναλάβουν το ρίσκο χωρίς να γνωρίζουν, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι την τελευταία στιγμή έρχεται το νέο VAR;
Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στην Ελλάδα είναι γνωστή. Όμως κάπου πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Ειδικά για κάτι που έχουν δεσμευθεί τόσο η ΕΠΟ, όσο και η Λίγκα και αποτελεί την κορωνίδα των βελτιώσεων στα τεχνολογικά θέματα της διαιτησίας.
Στα play offs είναι βέβαιο ότι οι αμφισβητήσεις θα πληθύνουν και η ένταση θα μεγαλώσει. Η επαναφορά της τοξικότητας καταδείχτηκε και στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη Λίγκας – ΕΠΟ, μέσα από αφορισμούς για χασαποταβέρνες και μπουζούκια. Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς για ποιο λόγο οι μεγαλοεπενδυτές αποφεύγουν να προστατεύσουν το προϊόν τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας είναι υποχρεωμένη να στραφεί πάλι στους ξένους διαιτητές. Αν ο Γερμανός ρέφερι του «Βικελίδης» ήταν Ελληνας, ζήτω που καήκαμε! Δυστυχώς η καχυποψία για τους εγχώριους διαιτητές παραμένει αμετάβλητη, καθώς η φίλαθλη κοινή γνώμη διαπιστώνει οπισθοχώρηση στα ζητήματα της ελληνικής διαιτησίας.
Το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα φέρνουμε ξένους. Πριν δέκα χρόνια ήρθε ένας Σκωτσέζος αρχιδιαιτητής και η πρόβλεψη ήταν ότι μέσα σε μια τριετία όλα θα τακτοποιηθούν. Εχει ήδη περάσει μία δεκαετία και κοιτάζοντας πίσω, νομίζεις ότι βρισκόμαστε στην εκκίνηση της διεθνούς επιτροπείας: Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω…
