Το Ελληνικό ποδόσφαιρο μας έχει συνηθίσει σε τραγικές καταστάσεις ανά καιρούς, όμως τα επεισόδια τα οποία εκτυλίχθηκαν στην τοπική αναμέτρηση της Ρόδου ξεπέρασαν κάθε φαντασία.
Συγκεκριμένα, πάνω σε μία «καραμπόλα» παικτών ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή, Μπάμπης Ταγκάεφ, πραγματοποίησε ένα άκρως επικίνδυνο χτύπημα με τις τάπες των παπουτσιών του στον Μανώλη Νασόπουλο, ποδοσφαιριστή της φιλοξενούμενης ομάδας.
Το συμβάν πήρε διαστάσεις όπως ήταν αναμενόμενο, με τον Ταγκάεφ να βρίσκεται αντιμέτωπος με βαρύτατες κατηγορίες αλλά και αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους και το θύμα του περιστατικού να γλυτώνει τα χειρότερα, όπως του εξήγησαν οι γιατροί μετά το περιστατικό.
Ο ποδοσφαιριστής προέβη σε βαριές κατηγορίες για το συμβάν, οι οποίες τονίζουν για ακόμη μία φορά το πρόβλημα στα ελληνικά γήπεδα.
• Θα ήθελα αρχικά να μου περιγράψεις το σκηνικό. Τι συνέβη;
«Γινόταν μία διεκδίκηση της μπάλας στο σημαιάκι του κόρνερ και ο διαιτητής δίνει φάουλ (όπου ορθός έπραξε). Στην συνέχεια έρχεται ένας αντίπαλος παίκτης και κολλάει το πρόσωπο του στον Ουρουγουανό συμπαίκτη μου Αγκουστίν και ο αρχηγός μας πήγε να πιάσει τον αντίπαλο παίκτη για να τελειώσει η όλη φασαρία μιας και εμείς χάναμε (2-1) οπότε δεν είχαμε να “κερδίσουμε” κάτι από αυτό, θέλαμε να τελειώσουμε για να συνεχίσουμε το παιχνίδι μιας και έμεναν 2 λεπτά από την ολοκλήρωση της αναμέτρησης. Έτσι λοιπόν όταν ο αρχηγός του συλλόγου μας επεμβαίνει στον διαπληκτισμό, βλέπω τους αντιπάλους να πηγαίνουν πάνω του και εγώ τον έπιασα αγκαλιά για να τον προστατεύσω, μιας και εάν ήταν να χτυπήσουν κάποιον, ας ήμουν εγώ.
Όταν βλέπω τον κόσμο να έρχεται, παράγοντες, ποδοσφαιριστές που είχαν δεχτεί κόκκινη κάρτα και καθόταν στον πάγκο (!) κάτι που απαγορεύεται, σκέφτηκα ότι “ωραία θα σταματήσουν” καθώς ο παππούς μου έλεγε ότι “όταν δεις φασαρία εσύ να φεύγεις” και για αυτό δεν έχω τσακωθεί ποτέ στην ζωή μου. Βλέποντας λοιπόν την κατάσταση έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω και σκεφτόμουν με αγανάκτηση “τι ποδόσφαιρο ζούμε ρε φίλε” και καθώς γυρνάω ασυναίσθητα, το μόνο που θυμάμαι είναι ένα ποδοσφαιρικό παπούτσι στο μάτι μου».
• Πως αντέδρασαν οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων αμέσως μετά το περιστατικό;
«Για καλή μας τύχη διότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, οι συμπαίκτες μου δεν το είδανε, δεν το είχαν καταλάβει, ούτε εγώ ο ίδιος και το κατάλαβα όταν ανέβηκα στο πούλμαν για να πάω στο νοσοκομείο. Ο κόσμος το κατάλαβε πρώτος, μας έστελνε μηνύματα, μας έπαιρνε τηλέφωνα, εγώ δεν το “έβλεπα” γιατί είχα χάσει τις αισθήσεις μου (στο λεωφορείο). Είναι καλό που δεν το κατάλαβαν τα παιδιά γιατί θα μπορούσε να επιδεινωθεί η κατάσταση, ήμασταν εκτεθειμένοι στον κόσμο καθώς μπορούσε να μπει στον αγωνιστικό χώρο γιατί οι πόρτες ήταν ανοιχτές (!), είχε πρόσβαση. Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας προστάτευσε μιας και τα πράγματα τελείωσαν εκείνη την στιγμή».
• Μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό σου, έχεις προβεί σε κάποια κίνηση όπως πχ μήνυση;
«Εννοείται, την επόμενη μέρα κάναμε μήνυση στον παίκτη μιας και ήμουν στο νοσοκομείο όλο το βράδυ. Θα γίνουν μηνύσεις και στον γιατρό του αγώνα αλλά και στον διαιτητή γιατί δεν δέχομαι ότι ένας linesman δεν το είχε καταλάβει. Διότι βλέπεις έναν παίκτη δίπλα σου να τρέχει και να πηγαίνει στην φασαρία. Παίζω μπάλα πολλά χρόνια και δεν νοείται να μην το είδε κανένας. Το “αστείο” της υπόθεσης είναι ότι εγώ χτύπησα πολύ σοβαρά, ο γιατρός χωρίς να μου βάλει κολάρο (!), χωρίς να καλέσει ασθενοφόρο (!) προσπαθούσαν να “κουκουλώσουν” το σκηνικό, με το να με σηκώσουν με το ζόρι πάνω, που εάν είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα στον αυχένα, θα μου δημιουργούνταν νέα. Για να γυρίσω πίσω έκανα 1 ώρα και 10 λεπτά με το λεωφορείο, εάν είχα πάθει περισσότερη ζημιά μπορεί και να μην ζούσα.
Θεωρώ απαράδεκτο το ότι περνάει η είδηση έτσι, ενώ και την ποινή που είδα από την ΔΕΑΒ την θεωρώ πολύ προσβλητική, ποινή “χάδι”. Το να τιμωρείς ένα σωματείο με 10.000€ τα οποία είναι εφέσιμα και να μην τιμωρείται το σωματείο που είχε ανοιχτές πόρτες στο γήπεδο και μπορούσαν να μπουν άτομα και να “βοηθήσουν” στις φασαρίες. Την ποινή την θεωρώ “χάδι” γιατί μέχρι και στην εισαγγελεία ο σύλλογος ήρθε μαζί με τον ποδοσφαιριστή. Από την μία καταδικάζει το γεγονός, είναι δίπλα μου αλλά από την άλλη υπερασπίζεται τον ποδοσφαιριστή, είναι κάτι που πραγματικά με θλίβει. Θεωρώ ότι τον επευφημούν παρά τον καταδικάζουν».
• Παρατηρήσαμε πως μετά το σκηνικό, αρκετοί σύλλογοι και ποδοσφαιριστές τάχθηκαν στο πλευρό σου, όπως και ο Ηρακλής Λάρδου ο οποίος ήταν αντίπαλος στην αναμέτρηση. Πως είδες αυτό το “κύμα” αντιδράσεων;
«Ήταν πολύ τιμητικό και συγκινητικό. Έκλαιγα δύο μέρες μιας και ζω από θαύμα όπως είπαν και οι γιατροί και μπορώ τώρα και σας μιλάω. Μου έδωσε δύναμη και έδειξε τι άτομο είμαι. Θεωρώ ότι εάν δεν είχα ήθος, παιδεία δεν θα γινόταν όλο αυτό. Να μου στέλνουν μηνύματα, να με ρωτάνε πως είμαι. Λαμβάνω άπειρα μηνύματα από όλη την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι στις μέρες μας που μπορεί να μην σε γνωρίζουν προσωπικά αλλά θα σε στηρίξουν με όλη τους την δύναμη».
• Υπήρξε επικοινωνία με την πλευρά του Μπάμπη Ταγκάεφ;
«Θα μιλήσω με λεπτομέρειες γιατί διαβάζω πολλές “συγγνώμες” του ποδοσφαιριστή. Ήμασταν στην εισαγγελεία, στα 5 μέτρα και δεν ήρθε να μου ζητήσει συγγνώμη. Αυτό τα λέει όλα. Είχαμε βλεμματική επαφή, μπορούσε να έρθει κοντά μου και ας μην το εννοεί, δεν τον είχαν αλυσοδεμένο. Βλέπω παντού την συγγνώμη και μου έχει κάνει πολύ εντύπωση. Έχουμε παίξει αντίπαλοι πολλά χρόνια με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή και είχαμε εκτίμηση ο ένας τον άλλον. Μας έκανε φοβερά κακή εντύπωση η συμπεριφορά του γιατί είχε μέχρι την τελευταία στιγμή την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη γιατί εγώ μπορεί να τον άκουγα και να σταματούσα και πραγματικά θα κατανοούσα. Όταν είχε την ευκαιρία, που δεν είχε πολύ κόσμο δεν έκανε τίποτα και τότε σκέφτηκα ότι πρέπει να τον κυνηγήσω νομικά γιατί είναι επικίνδυνο άτομο. Δεν υπήρξε κάποια εξέλιξη με την μήνυση, όμως οι διαδικασίες προχωρούν γρήγορα».
• Ποια είναι η κατάσταση σου αυτή τη στιγμή; Σε πόσο καιρό θα επιστρέψεις στους αγωνιστικούς χώρους;
«Αυτή τη στιγμή είμαι ακόμα με κολάρο, έχω ζαλάδες, πονοκεφάλους. Έχω σημάδια στο σώμα μου (μελανιά στο μάτι), έχω θλάση στον αυχένα αλλά είναι περαστικό. Το θέμα μου είναι λίγο με την μνήμη, μιας και στα πιο πρόσφατα περιστατικά ξεχνάω αλλά οι γιατροί μου είπαν ότι χρειάζεται περίπου ένας μήνας για να επανέλθει πλήρως. Δεν γνωρίζω πότε θα επιστρέψω γιατί πρέπει να κάνω φυσιοθεραπείες αλλά πραγματικά έχω “αδειάσει” από το ποδόσφαιρο, σκέφτομαι πολύ σοβαρά την αποχώρηση μου από την ενεργό δράση. Τα άτομα γύρω μου με στηρίζουν μου λένε “σε χρειαζόμαστε” αλλά αλήθεια “άδειασα” γιατί εγώ βλέπω το παιχνίδι σαν γιορτή, πάω στο γήπεδο για να το ευχαριστηθώ και όχι για να τσακωθώ. Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανέναν.
Το αγαπάω το παιχνίδι από τότε που ήμουν παιδί, μαθαίνω σε ακαδημίες να παίζουν και δεν ξέρω εάν έχω την δύναμη να αντιμετωπίσω ξανά κάτι ανάλογο. Που ξέρω εγώ ότι δεν θα μπει κάποιος φίλαθλος αύριο-μεθαύριο που να είναι σε κατάσταση μέθης και να κάνει ζημιά σε εμένα ή σε κάποιον συμπαίκτη μου; Πιστεύω ότι στο τρίμηνο μπορώ να ξαναμπώ για προπονήσεις, το θέμα είναι όμως πως νιώθω».
• Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να δώσεις στον κόσμο για την υγεία σου αλλά και γενικότερα για το ποδοσφαιρικό σου μέλλον;
«Το ποδοσφαιρικό μου μέλλον δεν το έχω αποφασίσει, είμαι οριακά στο να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Για την υγεία “έπρεπε να πάω να ανάψω λαμπάδα” όπως μου είπαν οι γιατροί, γιατί για εκατοστά θα είχα σίγουρα αναπηρία, όπως και εάν με έβρισκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού θα έμενα σε κατάσταση φυτού. Ο τραυματισμός έγινε από το αριστερό μάτι μέχρι την κλείδα. Οι γιατροί μου είπαν ότι ζω από θαύμα, αυτό ήταν το σοκαριστικό της υπόθεσης γιατί δεν είχα καταλάβει την επικινδυνότητα της κατάστασης μέχρι που μου το είπαν. Δεν το περίμενα γιατί δεν έβαλα αντίσταση (στο κεφάλι), εάν έβαζα πάλι θα ήμουν νεκρός γιατί θα μου έσπαγε τον αυχένα. Ήμουν τυχερός στην ατυχία μου».
Πηγή δηλώσεων: karfitsa.gr
Διαβάστε επίσης:
Πρόστιμο 15.000 ευρώ στον ποδοσφαιριστή για την «καρατιά» στο τοπικό της Ρόδου
