Ο Ολυμπιακός γύρισε στην εφετινή φυσική του θέση: στην τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Μετά το «σοκ» της αλλαγής στην τεχνική ηγεσία, ξανά στο «σοκ» της αδούλευτης ομάδας που ξαναβγάζει της παθογένειες όλης της χρονιάς και της δουλειάς που δεν έγινε πέρυσι το καλοκαίρι.
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν μεγάλο πισωγύρισμα για τους ερυθρόλευκους. Όχι επειδή έχασαν δύο διαδοχικά παιχνίδια. Αυτό θα γινόταν κάποια στιγμή νομοτελειακά. Ο Μεντιλίμπαρ ούτε μάγος είναι, ούτε δική του είναι η ομάδα. Ο Βάσκος έχει τις λιγότερες ευθύνες, για τις οποίες θα πούμε παρακάτω.
Το πισωγύρισμα έγκειται στην ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Ολυμπιακού ως σύνολο μέσα στο γήπεδο, με το μεγαλύτερο πρόβλημα να εντοπίζεται, πού αλλού, στην αμυντική τακτική. Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι άμυνα δεν παίζουν μόνο οι τέσσερις που είναι μπροστά από τον Πασχαλάκη, αλλά όσοι είναι στο οπτικό πεδίο του αντίπαλου τερματοφύλακα, δηλαδή και οι 11.
Αυτό είναι το μεγάλο τραύμα του εφετινού Ολυμπιακού, το οποίο έχει δύο αστερίσκους. Ο πρώτος είναι ότι δεν αμύνεται συνολικά ως ομάδα στο γήπεδο και ο δεύτερος ότι όσο αμύνεται δεν το κάνει με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Τα γκολ του Παναθηναϊκού δεν ήρθαν από αντεπιθέσεις και ανοιχτό γήπεδο, ώστε να πεις ότι οι γηπεδούχοι έπαιζαν πολύ ψηλά. Ούτε, βέβαια, από «σετ» παιχνίδι.
Τα γκολ ήρθαν από το ρυθμό και το ουσιαστικό παιχνίδι των παικτών του Τερίμ και από το αμυντικό χάος των παικτών του Μεντιλίμπαρ. Ο Ολυμπιακός δεν δέχτηκε γκολ γιατί… έλειπε η άμυνα. Ισοφαρίστηκε και ανατράπηκε επειδή οι 4-5 παίκτες του στη μεγάλη περιοχή δεν ήξεραν να τοποθετηθούν και δεν είχαν το καθαρό μυαλό και τα αντανακλαστικά να διώξουν τη μπάλα από το σημείο της «φωτιάς».
Η ήττα από τον Παναθηναϊκό είναι καρμπόν η ήττα από τη Μακάμπι, αλλά εδώ είναι χειρότερα τα πράγματα, διότι οι Πειραιώτες ήταν αυτοί που άνοιξαν το σκορ, αλλά δεν είχαν τον τρόπο να κρατήσουν τους αντιπάλους τους πίσω στο σκορ. Ούτε απάντησαν ποτέ ουσιαστικά αν εξαιρέσουμε τη στιγμή του Ναβάρο στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός βρήκε τα guts να το φέρει στα ίσια και να προηγηθεί λίγο μετά την απειλή του Ισπανού φορ και να πάει έτσι στα αποδυτήρια με το πολύτιμο 1-2 που τον έβαζε σε θέση… Φερστάπεν.
Χθες «μίλησαν» και τα δύο ευρωπαϊκά τρόπαια των πάγκων. Από τη μία ο Φατίχ Τερίμ είχε μια ομάδα πανέτοιμη, που παρά τις απουσίες και την ατυχία με τον Ντραγκόφσκι, κυκλοφορούσε τη μπάλα, δεν αγχώθηκε από το γκολ του Ποντένσε ούτε από την 20λεπτη πίεση του Ολυμπιακού στην έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου και πήρε μια τεράστια νίκη για τη συνέχεια και από την άλλη ο ΧοσέΛουίς Μεντιλίμπαρ που για δεύτερο δερί ματς κατέβασε μια ομάδα με αλλαγές που δεν του βγήκαν και κυρίως μια ομάδα που ξέχασε όσα έμαθε στα ταχύρρυθμα μαθήματα μαζί του τον τελευταίο μήνα.
Ο Βάσκος έχει Γολγοθά να ανέβει. Πρέπει να φτιάξει την άμυνά του, να καταφέρει να μην παραμείνει τέταρτος στο τέλος του πρωταθλήματος, διότι περί κατορθώματος θα πρόκειται, και να καταλήξει σε μια ενδεκάδα που θα αποκτήσει συνοχή και αυτοματισμούς. Οι «γιόμες» του Ροντινέι και τα ξεσπάσματα του Ποντένσε δεν συνιστούν σοβαρό ποδόσφαιρο της εποχής μας, ούτε μπορεί να μην έχει αντίδοτο στη σεντερφοράρα που λέγεται Φώτης Ιωαννίδης, ο οποίος χθες φαινόταν σαν… Χάαλαντ στην περιοχή του Ολυμπιακού.
Επιπλέον, ο Βάσκος κόουτς δεν αντέδρασε γρήγορα όταν είδε ότι τα δύο φορ δεν τον εξυπηρετούν. Το 4-4-2 δεν δούλεψε και το πήγε έτσι μέχρι τέλους. Και κάπως έτσι, με την επιμονή να παίζει ο Φορτούνης στα άκρα και όχι στο «10» με δύο εξτρέμ, ήρθε για το Europa (Μεντιλίμπαρ) η ήττα από το… ΟΥΕΦΑ (Τερίμ) και ο Ολυμπιακός γύρισε στην εφετινή φυσική του θέση: την τέταρτη.
Εκεί που ανήκει με τις έως τώρα εμφανίσεις του. Εμφανίσεις που δεν τον καθιστούν ικανό να το γυρίσει προς το καλύτερο και φυσικά να αποδεικνύουν πως ούτε το αξίζει με μία νίκη σε εννέα ντέρμπι!
