Είναι γεγονός, που δεν αμφισβητείται. Η γκέλα της ΑΕΚ την Κυριακή με τον Αρη, ενόχλησε περισσότερο από κάθε άλλη στη σεζόν. Σαφέστατα, είχε υπάρξει «κακό» προηγούμενο. Εκείνο το εφιαλτικό βράδυ στην Κρήτη, το σοκ στο Αγρίνιο, οι απίστευτές απώλειες με Κηφισιά και Πανσερραϊκό (δις μάλιστα), είναι κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της φετινής ΑΕΚ. Αλλά με τον Αρη, τσάντισε περισσότερο, αφ’ ενός γιατί αφέθηκαν να «παίζουν» το παιχνίδι ως το τέλος και αφ’ ετέρου, επειδή η ΑΕΚ είχε ήδη καταφέρει να βρεθεί εκεί που θα έπρεπε να είναι: πρώτη.
Γκρεμίστηκε. Το κατά πόσον είναι προσωρινό ή όχι είναι κάτι που θα αποδειχθεί μέσα στο γήπεδο. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως για να μην ολοκληρώσει η ΑΕΚ τη σεζόν ως πρωταθλήτρια, πρέπει να συμβούν δύο ζητήματα: 1) να υπάρξουν ποδοσφαιρικά «πραξικοπήματα» με διαιτησίες και καταστάσεις προβληματικές, που δεν τα έχουμε δει μέχρι τώρα με λίγες εξαιρέσεις και 2) να συνεχίσουν οι παίκτες της να χαρίζουν όσα τους αναλογούν.
Τα… τσιμέντα, ο Μελισσανίδης και ο Αλμέιδα
Οσο και εάν κάποιους τους τσιτώνει αυτό, είναι η αλήθεια. Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ομάδα. Εχει γηπεδάρα, έχει διοίκηση με σταθερότητα που «πολεμά» καθημερινά, έχει προπονητή που κάνει θραύση με τη νοοτροπία και την προσωπικότητα του, διαθέτει μακράν κάθε άλλου το πληρέστερο υλικό. Αρα, εάν βγάλουμε από την κουβέντα εξωγενείς παράγοντες, τότε τα πάντα εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τους παίκτες της ΑΕΚ.
Εστιάζω περισσότερο εκεί, γιατί στο τέλος της ημέρας, ούτε τα… τσιμέντα παίζουν μπάλα, ούτε ο Μελισσανίδης μπορεί να βάλει κάνα γκολ παραπάνω, ούτε βέβαια ο Αλμέιδα έχει τη δυνατότητα να μπει στο φινάλε για να διώξει την μπάλα. Εκείνοι που κάνουν μάγκες τους υπόλοιπους και αναδεικνύονται σε ήρωες, είναι οι παίκτες. Αρα, εκείνοι πρέπει να δείξουν αγωνιστικά, πως όποιος επιχειρήσει να αμφισβητήσει την ανωτερότητα τους και θελήσει να τους πάρει τον τίτλο, θα πρέπει να «ματώσει» μέσα στο γήπεδο.
Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη, τώρα να το επιβεβαιώσει
Δεν έχω πολλές αμφιβολίες πως θα τα καταφέρουν. Κατά την κρίση μου, εκείνο που θα καθορίσει σχεδόν τα πάντα – γιατί θέμα αγωνιστικής σύγκρισης δεν τίθεται – είναι η συγκέντρωση και η άρνηση προς την αποτυχία. Αυτό που επιδείκνυε κατά κόρον η Ενωση την περυσινή σεζόν και κατάφερε να αντιπαρέλθει κάθε αγωνιστικού ζητήματος. Ακόμα και το πρόγραμμα φωτιά που είχαν ορίσει εκείνοι οι περίφημοι έξπερ από το Καματερό και την έβαζαν να παίζει διαδοχικά μεγάλα ματς.
Τι έκανε η ΑΕΚ πέρυσι; Μπήκε, νίκησε όλους και όλα και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και φέτος. Και σίγουρα, όσα καλά έκανε – γιατί έκανε και πολλά απ’ αυτά στη διάρκεια της σεζόν μέχρι τώρα – προσδίδουν αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Η ΑΕΚ δεν έχει χάσει από κανέναν, έχει νικήσει όλους τους αντιπάλους της και τώρα πια δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια από εκείνα που άφηναν και λίγη χαλάρωση.
Τώρα, όλα τα ματς είναι ένα κι ένα. Η ειδική βαθμολογία που συγκροτείται απ’ αυτά τα παιχνίδια, δείχνει πολλά. Προφανώς, στα μεγάλα ματς δεν υπάρχουν εύκολα προγνωστικά και φαβορί, αλλά η αυτοπεποίθηση με την οποία μπαίνουν οι «κιτρινόμαυροι» είναι κάτι που δεν μπορείς να μην εντοπίσεις. Ετσι κι αλλιώς όμως, τα σπουδαία είναι μπροστά μας και εκεί θα κριθούν όλα. Μέσα στο γήπεδο, εκεί που η ΑΕΚ είναι καλύτερη και τώρα μένει να το επιβεβαιώσει.
Η μεγαλοσύνη και η Εθνική ομάδα
Είπα πρόγραμμα και παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον – πιο μεγάλο και απ’ ότι ο αντιπρόεδρος έσπευσε να μαζέψει τα κομμάτια από το πενηντάευρω που έσκισε ο Κοσμάς – πως υπάρχει μια τεράστια παραφιλολογία για τη 2η αγωνιστική των πλέι οφ και εάν θα γίνει δεκτό το αίτημα του προπονητή της Εθνικής να αναβληθεί η αγωνιστική. Πραγματικά, μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί αυτό. Στη χώρα που μέχρι πρότινος, είχαν φτάσει να εργαλειοποιούν μέχρι και την Εθνική ομάδα για να εξυπηρετήσουν τα μικροσυμφέροντα και τις πολιτικές τους.
Σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, η Εθνική ομάδα είναι πάνω απ’ όλους και όλα. Ειδικά τώρα, σε μια συγκυρία που έχει ορατή και αρκετά πιθανή τη δυνατότητα να βρεθεί ξανά έπειτα από δέκα χρόνια σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Θα πείτε, εδώ οι άνθρωποι είχαν κάνει άβατο το γήπεδο που έπαιζε η Εθνική ομάδα και τώρα ανέδειξαν ως σημαία κάτι περίεργες καταγγελίες του Λιάγκα. Ετσι είναι, εάν έτσι έχεις μάθει.
Κατά την κρίση μου, αυτό το θέμα, όπως και η πιθανότητα να προκριθούν οι ελληνικές ομάδες που συνεχίζουν στο Conference League, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με μικρότητες. Είναι μεγάλα θέματα. Οποιος επιχειρεί να σκάψει το λάκκο του άλλου, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα πέσει μέσα. Ρωτήστε και κάτι σαΐνια που καθόρισαν το πρόγραμμα πέρυσι. Μεγαλοσύνη χρειάζεται, εξωστρέφεια. Ο μεγάλος, ο πραγματικά μεγάλος, δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν. Οποτε θέλετε, όπου θέλετε, όπως θέλετε.
