Ο ΠΑΟΚ δεν θα είναι στον τελικό όχι γιατί δεν το αξίζει. Απέδειξε πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Σε παιχνίδι do or die ήταν αυτός που έπρεπε, ακύρωσε τον αντίπαλό του μέσα στην έδρα του και πήγαινε πανηγυρικά σε μία ακόμη πρόκριση.
Ο Παναθηναϊκός βρήκε ένα μπάζερ μπίτερ πάλι, όμως έξι λεπτά νωρίτερα ο ΠΑΟΚ είχε μείνει με παίκτη λιγότερο επειδή – άθελά του βέβαια – ο Βαγιαννίδης χτύπησε τον Μπάμπα. Οι ισορροπίες άλλαξαν και ο ΠΑΟ βρήκε τη μία φάση που χρειαζόταν.
Στα πέναλτι, ο ΠΑΟΚ είχε να σκοράρει ένα τέτοιο περίπου τρεις μήνες. Ο Παναθηναϊκός χτυπούσε μάλιστα πρώτος, κάτι που στατιστικά του δίνει πλεονέκτημα. Κι όμως ο ΠΑΟΚ έφτασε μέχρι το 4-4 και είχε δικό του πέναλτι και το τέταρτο πέναλτι των γηπεδούχων, μπήκε για κάποια εκατοστά μιας και ο Κοτάρσκι την βρήκε. Ο Ντεσπόντοφ αστόχησε. Όπως και ο Οζντόεφ, όπως και ο Τζόνι Ότο σε αντίστοιχες ευκαιρίες πρόκρισης. Όταν πήρε φόρα ο Σαμάτα, νομίζω ξέραμε. Το ότι γλίστρησε, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη. Σε μία τέλεια προπονητική βραδιά, το μοναδικό λάθος του Ράζβαν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Η επιλογή Σαμάτα αντί Τζίμα δεν έχει καμία λογική.
Ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα. Η παρουσία του Γιόνι Ότο και το ντουμπλάρισμα του Μεϊτέ με τον Σβαμπ, έδωσαν στον ΠΑΟΚ τον απόλυτο έλεγχο. Ακόμη και όταν αναγκάστηκε να αλλάξει παίκτη του ο Ράζβαν μόλις στο 3΄, τίποτα δεν άλλαξε. Ο Κουλιεράκης ανταπεξήλθε άψογα.
Αυτό που κρατάει ο ΠΑΟΚ ξεκάθαρα είναι το πόσο αδίκησε τον εαυτό του στα προηγούμενα ντέρμπι. Η ομάδα του Λουτσέσκου δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, κυρίως όταν είναι πλήρης.
Θα έρθουν πολλά τέτοια παιχνίδια μέχρι το τέλος της σεζόν και αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία της ομάδας.
Επειδή αναφέρθηκα στα παιδιά που έχασαν τα πέναλτι, δεν θεωρώ πως υπάρχει μοιραίος. Η ομάδα έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι και βλέποντας το μέλλον έχει αποκτήσει έναν πολύ σπάνιο ποδοσφαιριστή στο δεξί άκρο της άμυνάς του για το ελληνικό επίπεδο.
Γράφοντας το κείμενο, διαπιστώνω πόσο γεμάτος είμαι από αυτό που είδα και δεν έχω ίχνος στεναχώριας. Μία μικρή απογοήτευση για τα παιδιά και τίποτα περισσότερο.
Αν ήταν να αποκλειστεί μία φορα ο Λουτσέσκου σε διπλές αναμετρήσεις, μάλλον αυτός θα ήταν ο τρόπος. Ένας σπάνιος και συνάμα Χιτσοκικός τρόπος που θα τον θυμόμαστε όσο είμαστε στον μάταιο τούτο κόσμο…
