Κάρλος Καρβαλιάλ λοιπόν έρχεται, Μαρτίνεθ φεύγει, Πέδρο Άλβες ήρθε κι αυτός, και στον «πλανήτη» Ολυμπιακό τίποτα δεν ησυχάζει ποτέ. Στον Ολυμπιακό που μετά τα παιχνίδια σε Τούμπα και Αγιά Σοφιά βρέθηκε από δεύτερος, τέταρτος.
Αυτό είναι που ουσιαστικά έρχεται να διορθώσει ο Καρβαλιάλ, να επαναφέρει την ομάδα στις... εργοστασιακές ρυθμίσεις της κορυφής που έχει συνηθίσει να βρίσκεται και φυσικά να αλλάξει την αγωνιστική εικόνα των ερυθρολεύκων, που σε κάποια παιχνίδια όπως στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και στην Τρίπολη ήταν αποκρουστική. Στη Φράιμπουργκ δε, ήταν ό,τι χειρότερο έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη...
Συμφωνώ 100% με όσους λένε ότι δεν έχει λογική να αλλάζεις προπονητή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ομάδες και δη εκείνες που έχουν κάνει το καλοκαίρι τόσες μεταγραφές, θέλουν κόπο και κυρίως χρόνο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει αυτός ο χρόνος ποτέ και για κανέναν, με φωτινή εξαίρεση (που επιβεβαιώνει τον κανόνα) τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος σε τέσσερα χρόνια κατάφερε να πάρει τρία πρωταθλήματα. Αυτή, όμως, αποδείχθηκε η εξαίρεση στον «κόκκινο πλανήτη».
Ο «πλανήτης» αυτός αναζητά ποδοσφαιρικό οξυγόνο και επιστροφή εκεί που θεωρεί ότι με την τακτική του και το ρόστερ του, του αξίζει. Θα τα καταφέρει ο Καρβαλιάλ; Θα αποδειχθεί σοφή επιλογή η αλλαγή προπονητή την ώρα που η ομάδα είναι μέσα σε όλους τους στόχους της; Γιατί οι παίκτες έδειξαν με τέτοιο τρόπο τη «στήριξή» τους στον Ντιέγκο Μαρτίνεθ στο ματς του Βόλου πανηγυρίζοντας μαζί του τα γκολ;
Ερωτήματα που σύντομα θα απαντηθούν.
Πρώτα απ' όλα, όμως, ας προσπαθήσουμε να σημειώσουμε εμείς κάποια κακώς κείμενα που βγάζουν μάτι:
- Από πότε οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό δεν στηρίζονται στην άμυνά τους; Η άμυνα έδωσε τα τρία τελευταία πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι τι έγινε; Αποκτήθηκε ο Φρέιρε για ηγέτης της άμυνας και αποδείχθηκε ηγέτης του απουσιολογίου. Ετσι ο Μαρτίνεθ αναγκάστηκε να στηριχθεί στον Παναγιώτη Ρέτσο, τον 22χρονο Πορόζο που μόνο έμπειρο και ποιοτικό δε τον λες και τον Μπιανκόν που έπρεπε να φτάσει Νοέμβριος για να δει ενδεκάδα. Ποιος ευθύνεται για τον σχεδιασμό; Πάντως όχι ο Μαρτίνεθ.
- Μπιέλ, Σολμπάκεν, Σκάρπα: Ο Ισπανός ήρθε πέρυσι, έκανε πέντε καλά παιχνίδια όλα κι όλα και μετά... τέλος. Οι άλλοι δύο που ήρθαν τώρα απλά... δεν ακουμπάνε. Ο Μαρτίνεθ τους έφερε; Δε νομίζω. Εκείνος, όμως, πληρώνει το μάρμαρο.
Και το πληρώνει, διότι -εδώ αρχίζουν οι δικές του ευθύνες- βδομάδα με τη βδομάδα, ματς με ματς, εμφάνιζε μια ομάδα που περισσότερα βήματα έκανε προς τα πίσω, παρά προς τα εμπρός. Κατέβαζε μια ομάδα που δεν μπορούσε να επιβληθεί χωρίς την παρουσία του Κώστα Φορτούνη. Από τις 22 Σεπτεμβρίου, δηλαδή ένα μήνα μετά της έναρξη του πρωταθλήματος, έγραψα εδώ μέσα (μπορείτε να το διαπιστώσετε εύκολα) πως ο Ολυμπιακός έχει εξωφρενική εξάρτηση από τον φυσικό αρχηγό του. Εγραφα ότι λείπει ο Φορτούνης και σβήνουν τα φώτα. Αυτό δεν ήταν, δεν είναι και ούτε πρόκειται ποτέ να είναι φυσιολογικό, πολύ περισσότερο όταν έρχονται οι αναποδιές.
Ο Μαρτίνεθ δεν το έλυσε αυτό το πρόβλημα. Θα μπορούσε να έχει δεύτερο Κώστα Φορτούνη; Όχι, βέβαια. Οφειλε, όμως, να έχει βρει τις φόρμουλες εκείνες που η ομάδα να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Όπως έκανε ο Λουτσέσκου με τον Κωνσταντέλια. Όπως ο Αλμέιδα με τους απανωτούς τραυματισμούς του Λιβάι και του Αραούχο. Οπως κάνει ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό με το δικό του rotation και τις δικές του λύσεις, με αποτέλεσμα να είναι πρώτος χωρίς να έχει κερδίσει ντέρμπι, πλην εκείνου στο Γεώργιος Καραϊσκάκης που το κέρδισε στα χαρτιά.
Ο Μαρτίνεθ όχι μόνο δεν πήρε ντέρμπι, αλλά παραλίγο να χάσει στην Αγιά Σοφιά και έφαγε τεσσάρα από τον ΠΑΟΚ. Τότε άρχισαν να τελειώνουν τα... κανονάκια του, με αποκορύφωμα την πεντάρα από τη Φράιμπουργκ. Κι όχι μόνο αυτά: οι εμφανίσεις του στην Τρίπολη και εντός με τον Παναιτωλικό δεν βοήθησαν να αντιστραφεί το κλίμα, έστω κι αν ήρθαν νίκες. Δια ποδός Φορτούνη βεβαίως...
Κι ερχόμαστε στο Βόλο: ναι, η σφαγή ήταν χωρίς αναισθητικό. Το είπα και στην εκπομπή του SDNA στον Libero. Παπαπέτρου και Γκορτσίλας έκαναν όργια. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να επικαλείται τη διαιτησία με τις ομάδες του... κάτω διαζώματος. Θα πρέπει να καθαρίζει από το εικοσάλεπτο, ειδικά όταν αυτές έχουν τρανταχτές απουσίες.
Όλα αυτά καλείται ο Καρβαλιάλ να τα διορθώσει και μάλιστα γρήγορα. Από τώρα, από τις Σέρρες, αν το ματς γίνει στις Σέρρες με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το γήπεδο. Θα τα καταφέρουν η διοίκηση και το νέο πορτογαλικό δίδυμο στον πάγκο και την τεχνική ηγεσία;
Η τελευταία ζαριά θα παιχτεί μπροστά μας. Το πολύ-πολύ σε 5-6 μήνες να αλλάξει πάλι ο προπονητής. Κι ο Καρβαλιάλ μη νομίζετε, καμιά εικοσαριά ομάδες έχει αλλάξει την τελευταία εικοσαετία.
