Ζήσαμε τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος. Χωρίς κόσμο, ψάχνοντας στο χάρτη μπας και βρούμε τόπο διεξαγωγής του αγώνα για μήνες ολόκληρους. Ξενέρωσε το σύμπαν, ξευτιλίστηκε ο θεσμός χωρίς κανείς να έχει καταλάβει το γιατί. Μια απλή ματιά στην κορυφή των κορυφών, ίσως να μας δώσει τις τόσο μα τόσο απλές απαντήσεις.
Διεξήχθη στο Γουέμπλεϊ ο τελικός του FA Cup. Μάντσεστερ Σίτι-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δε συζητάμε για το ποδοσφαιρικό επίπεδο, εκεί δε θα τους φτάσουμε ποτέ τους Άγγλους. Ας μείνουμε στο οργανωτικό. Προφανώς ούτε εκεί θα τους πλησιάσουμε, αλλά δε χρειάζεται ούτε τεχνοκράτες, ούτε σπουδαγμένους, ούτε κορυφαία στελέχη για να κάνεις τα απλά.
Έγινε ένα ματς, χωρίς κανείς υφυπουργός ή αρμόδιος για θέματα του αθλητισμού να παλεύει να μην διεξαχθεί ο τελικός στο Γουέμπλεϊ. Επειδή έχει κόντρα με την FA, ή επειδή δε γουστάρει τις ομάδες του Μάντσεστερ. Σε ενδεχόμενη τέτοια σκέψη του, θα αποτελούσε παρελθόν απ’ την κυβέρνηση εντός μερικών ωρών δε θα χρειαζόταν ούτε μέρα. Όχι να του κάνουν και διαφήμιση ως «επιτυχημένου».
Κατά τη διάρκεια του ματς, τη στιγμή που πανηγύριζαν οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το γκολ που σημείωσαν, ο Λίντελοφ δέχτηκε αντικείμενο. Γίνονται αυτά και στις καλύτερες οικογένειες όπως βλέπετε. Απλά διαφέρει η αντίδραση. Ούτε άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα στην εξέδρα απλά επειδή από κάπου εκεί έπεσε το αντικείμενο, ούτε αποσύρθηκε ο διαιτητής δεχόμενος πιέσεις να διακοπεί η αναμέτρηση. Συνεχίστηκε το ματς κανονικότατα σα να μη συνέβη το παραμικρό. Η όποια αντίδραση, θα προκύψει μέσω των καμερών που θα βρουν τον υπαίτιο και θα τον αναγκάζουν να βλέπει τις πάπιες στα πάρκα όποτε διεξάγεται αγώνας σε οποιαδήποτε επαγγελματική και μη κατηγορία.
«Σκόνη» σήκωσε κι ένας οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Φορώντας μια εμετική μπλούζα με τον αριθμό των θυμάτων του Χίλσμπορο. Αυτόν τον έναν, με ηρεμία έψαξαν, τον βρήκαν, τον συνέλαβαν. End ofstory. Δεν τον έψαχναν κάνα τρίμηνο, ούτε έκαναν τα… στραβά μάτια επειδή ήταν οπαδός της Γιουνάιτεντ και ο πρόεδρός της έχει καλές σχέσεις με την αστυνομική διεύθυνση του Λονδίνου.
Επιπλέον, δεν στήθηκαν οι ειδικές δυνάμεις της αγγλικής αστυνομίας γύρω απ’ το Γουέμπλεϊ για να χτυπούν και να συλλαμβάνουν άσχετους οικογενειάρχες, αφήνοντας τον υπαίτιο να φύγει ανενόχλητος. Όπως συνέβη σε μια γωνιά του πλανήτη που όσοι έπαιζαν ξύλο δίπλα στον αγωνιστικό χώρο δεν ενόχλησαν κανέναν, αλλά… μπουζούριασαν άσχετους που απλά διαμαρτυρήθηκαν γιατί τους φλόμωσαν στα χημικά ας πούμε.
Δεν χρειάζεται καμία… Θάτσες, καμία «τρελή» οργάνωση για να πετύχεις το απλό. Το αυτονόητο που αν ρωτήσεις ένα παιδί 5 ετών, θα σου πει με απλότητα πώς θα το κάνεις. Και θα έχει δίκιο. Γιατί πραγματικά είναι τόσο εξωφρενικά απλό, συνάμα εξοργιστικό διότι δεν μπορούμε να το κατορθώσουμε.
Όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά, δεν σπούδασαν το Χάρβαρντ για να γνωρίζουν καλύτερα απ’ τους υπόλοιπους. Απλά στην Ελλάδα οι μικροπολιτικές, τα συμφέροντα, η χρησιμοποίηση του ποδοσφαίρου ως μοχλός πίεσης στο οτιδήποτε, δεν επιτρέπουν να γίνει το αυτονόητο.
Είναι αφελές να μιλάμε για ανικανότητα όταν κάτι συμβαίνει με ξεκάθαρη πρόθεση. Ικανότητα καταστροφής ετσιθελικής, αυτού που γουστάρει ο κόσμος, για το συμφέρον κάποιων. Ή αλλιώς, ελληνικό ποδόσφαιρο.
