Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να ήταν άλλο πιόνι; Με καταγωγή από τον... Πύργο Ηλείας και έχοντας ουκ ολίγες ποδοσφαιρικές περιπλανήσεις στον χάρτη της Ελλάδος, οριζοντίως και καθέτως, ο 26χρονος χαφ παίζει ίσως την καλύτερή του παρτίδα φέτος στην Ευκαρπία με τη φανέλα των «πρασίνων» και μιλάει στο SDNA για τα πεπραγμένα του συλλόγου λίγο πριν τη δύση του φετινού πρωταθλήματος αλλά και τις προσωπικές του επιδιώξεις.
Αρχικά, για το πώς αισθάνεται εν αναμονή του photo finish στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, ο μέσος του Μακεδονικού αναφέρει: «Σαν Νάσος είμαι αισιόδοξος για το κλείσιμο της χρονιάς, θεωρώ ότι η ομάδα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Κάποια κακά αποτελέσματα και συγκυρίες μας έφεραν εδώ, μπορούμε και θα τα καταφέρουμε στα έξι εναπομείναντα παιχνίδια. Σίγουρα ωστόσο θα έπρεπε να ήμασταν πολύ ψηλότερα και ο σύλλογος να κάνει άνετα τα πλάνα του για την επόμενη χρονιά».
Ακόμη προσθέτει ότι «στα δύο τελευταία παιχνίδια και ειδικότερα με τον Παναθηναϊκό Β' έπρεπε να έχουμε κερδίσει, τόσο από άποψη συλλογής πόντων όσο και ψυχολογίας, μας πείραξε τον εγωισμό. Ίσως τα ματς με δυσκολότερους αντιπάλους να είναι πιο εύκολα για ομάδες σαν και εμάς και πιστεύω ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί τώρα με τη Λάρισα».
Αναμφίβολα υπήρξαν παιχνίδια φέτος που ο Μακεδονικός ίσως δεν πήρε αυτό που άξιζε εντός των τεσσάρων γραμμών για διάφορους λόγους. Ποιο όμως είναι αυτό το ματς που ο Νάσος Λεωνιδόπουλος θα έπαιζε ξανά αν είχε την ευκαιρία;
«Σε όλα τα παιχνίδια ήμασταν ανταγωνιστικοί, κάποια ίσως τα φοβηθήκαμε περισσότερο. Θα πω αυτό εναντίον του Θεσπρωτού στην Ηγουμενίτσα, δεν βγάλαμε την ποιότητά μας σαν ομάδα. Ήταν σε παρόμοια κατάσταση με μας, εμείς ήμασταν λίγο μαγκωμένοι να μην χάσουμε και τους ξαναβάλουμε στην υπόθεση-παραμονή. Αν μπορούσαμε να το παίξουμε ξανά, θα κερδίζαμε».
Πειραιάς, Χανιά, Λακωνία και Θεσσαλονίκη είναι οι μέχρι τώρα σταθμοί για το magic bus του Λεωνιδόπουλου, συνεπής επιβάτης, δεν έχασε καμία στάση και δείχνει να γουστάρει τόσο το ταξίδι όσο και τον τελικό προορισμό, όποιος και όποτε είναι να έρθει αυτός.
«Όλοι όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε ποδόσφαιρο ονειρευόμασταν να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Ρεαλιστικά στοχεύω να παίξω στην πρώτη κατηγορία το συντομότερο. Φτάνω στα 27, μία ηλικία θεωρητικά μεγάλη για το ποδόσφαιρο αλλά νιώθω αρκετά ώριμος. Αν όχι του χρόνου τότε σε δύο χρόνια θέλω να φτάσω σ' αυτό το επίπεδο. Επίσης μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή στην Εθνική ανδρών», δηλώνει και προσθέτει έπειτα για τον Μακεδονικό:
«Προσαρμόζομαι εύκολα σε καταστάσεις, το κλίμα ήταν εξαιρετικό στον Μακεδονικό και όλοι με βοήθησαν από την πρώτη στιγμή. Μιλάμε για ένα ιστορικό κλαμπ στη Βόρεια Ελλάδα, ένα στα συνεπέστερα του ομίλου από οικονομικής άποψης γιατί όλοι ξέρουμε τα προβλήματα της κατηγορίας σε αρκετές ομάδες. Τώρα από διοικητική και οργανωτική προσέγγιση όσο και για την ύπαρξη υποδομών (προπονητικά, γυμναστήρια σάουνα κλπ), ο σύλλογος έχει όλα τα φόντα ακόμη και να είναι στην πρώτη κατηγορία.
Πηγαίνοντας σε πιο προσωπικό επίπεδο, ο άσος των Θεσσαλονικέων παραδέχεται ότι του αρέσει να παίζει στα κόκκινα αλλά συνάμα και ποιοτικά διευκρινίζοντας στο SDNA πως «όταν ήμουν μικρός έπαιζα εξτρέμ ή δεκάρι. Στη δεύτερη κατηγορία όμως το ποδόσφαιρο είναι λιγότερο ποιοτικό και χαρακτηρίζεται από τις μονομαχίες και το πάθος. Σαν Νάσος όμως μου είναι δύσκολο να διώχνω πάντα τη μπάλα. Υπάρχουν φάσεις που θα έπρεπε να διώχνω αλλά εγώ προσπαθώ να βρω συμπαίκτη, στα πόδια του. Έτσι μεγάλωσα, κάποιες φορές βγαίνει σε κακό, κάποιες άλλες ευτυχώς σε καλό».
Ακόμη συμπληρώνει: «Παράλληλα θέλω να κερδίζω οτιδήποτε ποιοτικό έχει ο καθένας, είτε συμπαίκτης, είτε αντίπαλος. Ο Γκέντσογλου έχει τρομερή ποιότητα, δεν χάνει τη μπάλα, ο Παναγιωτούδης είναι σαν υπολογιστής, δεν κάνει λάθος ποτέ, ο Λισγάρας μας καθοδηγεί. Θυμάμαι τον Μποσέτι, συμπαίκτη μου στον Πλατανιά, ένιωθα και στην προπόνηση ότι αυτός μπορεί να με βοηθήσει ν' ανεβάσω το επίπεδό μου. Τώρα από αντιπάλους και δη φέτος θα ξεχωρίσω τον Γιουμπιτάνα του Ηρακλή, πολύ απρόβλεπτος και ποιοτικός παίκτης αλλά και τον Χατζηστραβό του ΠΑΟΚ Β'».
Κλείνοντας, ο Νάσος Λεωνιδόπουλος δεν αποτελεί απλώς έναν κοπτοράπτη εντός γηπέδου, γι' αυτό άλλωστε φρόντισε από μικρή ηλικία υφαίνοντας το μέλλον του πέραν από τη στρογγυλή θεά και το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο με τον ίδιο να τελειώνει το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
«Θεωρώ ότι όλοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο ωστόσο αν αυτό συνδυάζεται και με σπουδές, μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Μας δίνεται μία δεύτερη λύση για τη μετέπειτα ζωή μας. Δεν σκέφτομαι ότι μπορώ ν' ασχοληθώ άμεσα με αυτό ωστόσο υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου», δηλώνει αρχικά και προσθέτει:
«Δεν σκέφτηκα ποτέ να το παρατήσω, όταν έδινα Πανελλήνιες, οι γονείς μου με κράτησαν σε εισαγωγικά με το μυαλό στο κεφάλι. Με παρότρυναν να διαβάσω, να ασχοληθώ και να βρω κάτι που μ' αρέσει γι' αυτό και εγώ κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο. Σίγουρα όλο αυτό με έχει βοηθήσει σαν προσωπικότητα καθώς δεν είναι μόνο οι γνώσεις αλλά και ολόκληρη η εκπαιδευτική διαδικασία».
