Ο πολιτισμός της σχέσης, έμαθα κάποτε, δεν κρίνεται στο σμίξιμο. Κρίνεται, μετά. Στον χωρισμό. Ολοι οι γάμοι, εντάξει είναι. Σημασία έχει, το διαζύγιο. Συνήθως, ναι, η πρώτη σχέση αμέσως μετά τη μακροχρόνια σχέση, αυτή είναι που τρώει όλα τα απόνερα στα μούτρα. Στο ποδοσφαιρικό διαζύγιο, όπως και να 'χει, ένα ευχαριστώ δεν είναι εθιμοτυπία. Το ευχαριστώ, πρωτίστως είναι αγωγή.
Ο Κορμπεράν που, θυμίζω, προσλήφθηκε με προσωπικό casting Μαρινάκη...για να απορροφήσει τα απόνερα, δεν παύει να άξιζε τη λέξη που θα ήταν η +1, η 13η στις 12, της αναμενόμενης ανακοίνωσης. Gracias. Πες την, κι ας πέσει χάμω. Ετσι κι αλλιώς ο Κορμπεράν, έχει καταγραφεί, ανέλαβε μία job impossible. Στο μεταξύ, από κάπου κοντά στο Γκιμαράες είναι σαν ν' ακούει κανείς γέλια ν' ανεβαίνουν τα σκαλιά.
Ενα thanks, ή μπράβο, whatever σε έκφραση αναγνώρισης, έλειψε να το ακούσουμε και στις εκτενείς τοποθετήσεις του νεοαφιχθέντος κυρίου Πάρντου. Και αυτό επίσης, δεν θα ήταν εθιμοτυπία. Η αναγνώριση του Πάρντου, θα άξιζε στον κύριο Τερζή. Κράτησε τον Αρη, ο Τερζής. Σε τούτη τη μίνι σειρά ΠΑΟΚ, Αστέρας, Ολυμπιακός. Εστρωσε το χορτάρι, στον επόμενο.
Ο Ολυμπιακός ήδη, από 18 Σεπτεμβρίου, εξάντλησε τη λίστα. Φταίει ο Γιαννάκης, φταίει ο Τάκης, φταίει ο κύριος Μπένετ, φταίει η κυρία Λαμπαδαρίου, φταίει ο ένας προπονητής, φταίει ο άλλος προπονητής, φταίει ο ένας διαιτητής, φταίει ο άλλος διαιτητής, φταίνε οι διαιτητές...των άλλων αγώνων (της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού). Πολύ νωρίς κιόλας, απέμεινε στη λίστα ένας τελευταίος.
Ο τελευταίος στη λίστα, πρέπει τώρα να πληρώσει τα μούσια της κεφαλής του ώστε ν' αποφύγει το να καταλήξει το πράγμα...στον τελευταίο της λίστας. Τα αγαπημένα γραφεία μάνατζμεντ, μπορούμε να φανταστούμε πώς διαγ(κ)ωνίζονται ποιος θα προλάβει να περάσει τον δικό του. Ακόμη και απεριόριστο να ήταν το χρήμα όμως, πάλι δεν αρκεί για να λύνει το ζήτημα εύκολα.
Χτυπάς πόρτα σοβαρού, την πόρτα θα σου την ανοίξει η σοβαρότητα. Το πιο σοβαρό που έχει μια ομάδα να κάνει μέσα στην ημέρα της, είναι η προπόνηση. Σήμερα η προπόνηση δεν είναι πέντε γύροι, κορόιδο, δίτερμα, ωραία περάσαμε, φεύγουμε, αύριο πάλι. Η σύγχρονη προπόνηση πρέπει να είναι στο top επίπεδο. Παίρνει καθημερινά, ενδελεχή προετοιμασία. Προπόνηση απαιτήσεων με 30-35 ποδοσφαιριστές, δεν υπάρχει. Προπόνηση γίνεται, με 20-22.
Ο σοβαρός που θ' ακούσει χτύπο στην πόρτα, εν πρώτοις θα πάρει τη λίστα. Για 8+5 αγώνες, 35 παίκτες. Δέκα αμυντικοί, δεκατρείς μέσοι και πλάγιοι, τέσσερις σέντερ-φορ, ένας γκολκίπερ, επτά που...έχουν φύγει. Αλλοι, συνεχίζουν να έρχονται. Πέντε θέσεις μη-κοινοτικών, οκτώ μη-κοινοτικοί στο ρόστερ. Τι απαντάς, στον χτύπο; Το προφανές. Βρείτε ποιο είναι το οριστικό ρόστερ, κοιτάξτε τι θα κάνετε με εκείνους που περισσεύουν, μόλις κατασταλάξετε με ειδοποιείτε, κι έρχομαι να μιλήσουμε.
Αφήνοντας τους τερματοφύλακες έξω από την καταμέτρηση, το ρόστερ της Ρεάλ είναι 21 ποδοσφαιριστές. Της Μπαρσελόνα, 20. Της Μάντσεστερ Σίτι, 20. Της Μπάγερν, 21. Της Παρί Σεν-Ζερμέν, το πιστεύει κανείς ή όχι, 18. Τα εκάστοτε κενά σε προπονήσεις και αποστολές, ή και σε αγώνες εάν παραστεί ανάγκη, τα αναπληρώνουν παίκτες από τις ομάδες νέων. Είναι κόντρα στις πιθανότητες, αυτοί να μη ξέρουν και να ξέρουμε εμείς.
Μίνιμουμ καμιά δεκαριά λοιπόν, δεκαπέντε ίσως, είναι για να αποχωρούν. Στο ποδόσφαιρο των συμβολαίων ωστόσο, απλό είναι ν' αποπεμφθεί ο Πέντρο Μαρτίνς και πολύπλοκο είναι ν' αποπεμφθεί, φερ' ειπείν, ο Λαλά. Αποπέμπεται ο Κάρλος Κορμπεράν σε μια νύχτα μέσα, αλλά δεν είναι υπόθεση μιας νύχτας ν' αποπεμφθεί...ούτε ο Κρίστινσον. Είναι κι ένα πονεμένο ερώτημα, επίσης. Ποιος θα αξιολογήσει, ποιος είναι για να μένει και ποιος για να φεύγει.
Το καταπληκτικό είναι ότι όντως ο Ολυμπιακός, ύστερα από τόσες μεταγραφές, εξακολουθεί να χρειάζεται...μεταγραφές. Αν όχι του Πασχαλάκη παράδειγμα, μία σαν του Πασχαλάκη θα έβγαζε νόημα. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη, τερματοφύλακα να ρισκάρει τον εαυτό του για να βοηθά την ομάδα. Στον Βάτσλικ, ο Ολυμπιακός έχει τερματοφύλακα που δεν ρισκάρει ποτέ για την ομάδα. Ωστε να βοηθά τον εαυτό του.
