Πέντε επίσημα ματς έχει δώσει ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα. Μπροστά του υπάρχει το μεγάλο παιχνίδι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Σε μια περίοδο που είναι αρκετά νωρίς στη σεζόν. Οι Πράσινοι για διάφορους λόγους αγωνίζονται διαρκώς με ελλείψεις, ενώ μένει να φανεί και πως θα «κλείσει» μεταγραφικά η περίοδος τις επόμενες μέρες.
Οι βασικές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν για την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι η ίωση που «χτύπησε» πολλά μέλη της ομάδας μέσα στα ματς με τη Σλάβια Πράγας. Εν συνεχεία προέκυψαν και ζητήματα με τραυματισμούς, κυρίως για τους Σένκεφελντ και Μάγκνουσον. Μέχρι το σήμερα που ο Χουάνκαρ πάλι δε θα είναι στην ενδεκάδα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός που δεν έχει κατορθώσει να έχει ίδια τετράδα στην άμυνα για δεύτερο σερί ματς μέχρι τώρα, τη στιγμή που λείπουν και οι λύσεις στα χαφ για να δώσουν «φρεσκάδα» κατά τη διάρκεια των αγώνων, κατορθώνει να διατηρεί σε σταθερά υψηλό επίπεδο την ανασταλτική του λειτουργία.
Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη διαφορά στην εικόνα του συγκεκριμένου τομέα, ανάμεσα στο τώρα και στο τι συνέβαινε ένα χρόνο πριν, καταλαβαίνει εύκολα το επίπεδο και την ποιότητα της δουλειάς που έχει γίνει. Ο Παναθηναϊκός έχει ποδοσφαιρικές αρχές, η «σφραγίδα» του είναι κυρίως το πρέσινγκ και η επιθετική άμυνα, όμως κατορθώνει λόγω της ομοιογένειας και της αυτοπεποίθησης που έχει αποκτήσει, να αντεπεξέρχεται σε όποια συνθήκη του παρουσιαστεί.
Για οποιαδήποτε ομάδα, το να μην έχει κατορθώσει να κρατήσει ίδια τετράδα στην άμυνα για δεύτερο σερί ματς, θα ήταν τεράστιο πρόβλημα ομοιογένειας και ανασταλτικής λειτουργίας. Ειδικά όταν αυτό συνοδεύεται με συγκεκριμένες επιλογές στα χαφ μέχρι τώρα. Κι όμως το Τριφύλλι σταθερά και με συνέπεια κρατά τους αντιπάλους σε χαμηλά δημιουργικά στάνταρ. Αν όχι ανύπαρκτα.
Η ομάδα που ένα χρόνο πριν έμοιαζε να αντιμετωπίζει φοβικά τα ματς, δίνοντας την εντύπωση πως αργά ή γρήγορα ξέρει πως θα δεχτεί γκολ, έχει εντελώς διαφορετική νοοτροπία και πνευματική προσέγγιση των αγώνων ανασταλτικά. Κυρίως λόγω της αυτοπεποίθησης που κέρδισε και την εμπιστοσύνης στη δουλειά που γίνεται καθημερινά.
Η χειρότερη ανασταλτική παρουσία του Παναθηναϊκού μέχρι τώρα, ήταν αυτή στην Πράγα. Δηλαδή στο πρώτο ματς της σεζόν, με μια ομάδα που είχε «χτυπηθεί» από ίωση, είχε απουσίες, αντιμετώπιζε ένα σύνολο που δημιουργικά είναι ισχυρότατο και φυσικά προέκυψε και το διάστημα του αριθμητικού μειονεκτήματος λόγω της αποβολής Παλάσιος.
Σε εκείνο το παιχνίδι οι Πράσινοι άρχισαν με Σάρλια, Μάγκνουσον, Κώτσιρας, Γκάνεα, στην τετράδα της άμυνας. Δέχτηκαν 17 τελικές, εκ των οποίων όμως οι καθαρές ευκαιρίες δεν ήταν υπερβολικά πολλές. Συν τα 2 γκολ παθητικό, που προήλθαν το πρώτο μετά από φάση διαρκείας και το δεύτερο λόγω τεράστιου κενού στα μετόπισθεν.
Από τότε και μετά τα δεδομένα άλλαξαν. Στη Λεωφόρο κόντρα στη Σλάβια Πράγας το σκορ ήταν 1-1, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί και ως μαγική εικόνα. Η ισοφάριση των Τσέχων ήρθε στο τέλος από… ασίστ Καμπετσή. Ουσιαστικά χωρίς ευκαιρία των φιλοξενούμενων. Οι οποίοι σε όλο το ματς, είχαν κυρίως την προσπάθεια του Ντούντερα στο πρώτο μέρος. Πέρα απ’ αυτή, τίποτα. Άλλωστε ακόμη και το σύνολο των τελικών τους προσπαθειών (5) τα λέει όλα. Ειδικά όταν πρόκειται για ομάδα με την ομοιογένεια και τη δημιουργική ικανότητα της Σλάβια. Σε εκείνο το ματς η βασική αμυντική τετράδα ήταν Σένκεφελντ, Μάγκνουσον, Κώτσιρας, Χουάνκαρ, με τον Ολλανδό να τραυματίζεται σοβαρά προς το τέλος του πρώτου μέρους.
Ακολούθως άρχισε το πρωτάθλημα. Τα ματς που ο Παναθηναϊκός αναγκαστικά άρχισε να παίρνει περισσότερα ρίσκα. Άρα οι αντίπαλοι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις απροσεξίες και τους χώρους που τυχόν θα τους άφηνε το Τριφύλλι.
Ο Ιωνικός στην πρεμιέρα είχε μία τεράστια ευκαιρία με τον Μάντζη που βγήκε τετ α τετ με τον Μπρινιόλι. Μετά από ατομικά λάθη στην άμυνα των Πράσινων. Από εκεί και πέρα οι Νικαιώτες δεν είχαν καλά-καλά σουτ. Ολοκληρώνοντας το ματς με 2 τελικές. Τετράδα άμυνα για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς άρχισαν οι Σάρλια, Μάγκνουσον, Κώτσιρας, Χουάνκαρ, αλλά ο Ισλανδός τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε νωρίς.
Την 2η αγωνιστική οι Πράσινοι πήγαν στην Κρήτη για το ματς με τον ΟΦΗ. Οι γηπεδούχοι είχαν 4 τελικές προσπάθειες, χωρίς «καθαρή» ευκαιρία. Μία προσπάθεια του Ντίκο που ήταν σε πολύ δύσκολη θέση για να απειλήσει ουσιαστικά και ένα σουτ του Μπουζούκη ήταν οι όποιες φάσεις δημιούργησε η ομάδα του Ηρακλείου. Πούγγουρας, Σάρλια, Κώτσιρας, Χουάνκαρ, η τετράδα στα μετόπισθεν.
Τελευταία αναμέτρηση το εντός έδρας με τον Λεβαδειακό. Ίσως το χειρότερο φετινό ματς του Παναθηναϊκού. Ακόμη κι έτσι η ομάδα της Βοιωτίας ουσιαστικά δεν απείλησε. Μία κεφαλιά στο πρώτο μέρος και τέλος. Σύνολο 3 τελικές, ενώ ειδικά στο δεύτερο μέρος οι φιλοξενούμενοι δεν ανησύχησαν καθόλου το Τριφύλλι, παρότι η εικόνα του ματς δεν ήταν αυτή που ήθελε ο Παναθηναϊκός. Πούγγουρας, Σάρλια, Κώτσιρας, Γκάνεα, οι τέσσερις της άμυνας.
Προφανώς και το επίπεδο δυσκολίας αλλά και η ατομική ποιότητα της ΑΕΚ, δεν συγκρίνεται με τις προηγούμενες εγχώριες αναμετρήσεις. Είναι μία δοκιμασία αποδείξεων για την ανασταλτική λειτουργία του Παναθηναϊκού, ανάμεσα στο σύνολο των απαιτήσεων του συγκεκριμένου ματς. Ειδικά απ’ τη στιγμή που δε θα υπάρχει ο Χουάνκαρ στο βασικό σχήμα, ενώ ταυτόχρονα οι Σένκεφελντ και Μάγκνουσον έχουν έλλειψη ρυθμού.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι Πράσινοι έχουν μια βάση ποδοσφαιρική στην οποία μπορούν να στηριχθούν, ανεξάρτητα απ’ το ποιοι παίζουν, ανεξάρτητα απ’ τις ελλείψεις και τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Αποτελεί σημαντικό συν για τους Πράσινους, το να ξέρουν οι αντίπαλοι πως πρέπει να… φτύσουν αίμα για να τους λυγίσουν ανασταλτικά.
