Δίχως καμία αμφιβολία, ένας από τους παίκτες που έχουν συζητηθεί και παραμένουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από το ξεκίνημα της φετινής regular season είναι ο Τζέιμς Χάρντεν. Ο «Μούσιας» έρχεται με... φόρα από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του –σε προσωπικό επίπεδο- στην οποία αναδείχθηκε MVP της σεζόν, χάρη στην πολυεπίπεδη προσφορά του στο παιχνίδι των Ρόκετς.
Ο χαρισματικός άσος, που πλαισιώθηκε το καλοκαίρι του 2017 από τον Κρις Πολ, κατάφερε να εκτοξεύσει το παιχνίδι του και να μπει στην κουβέντα των κορυφαίων παικτών της Λίγκας τα τελευταία χρόνια.
Την ίδια στιγμή, όμως, φροντίζει να συντηρεί τον... μύθο του και με τα μειονεκτήματα του παιχνιδιού του. Αυτά στα οποία έχουν βρει πάτημα όσοι τον αμφισβητούν και του ασκούν κριτική και τον χρίσουν ως έναν υπερεκτιμημένο παίκτη, που έχει την αβάντα της λίγκας και χαράσσει τον δικό του δρόμο.
Τελικά τι είναι ο Χάρντεν; Ηγέτης και MVP ή ένας υπερπροβεβλημένος ατομιστής; Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την ξεχωριστή αυτή περίπτωση, κοιτάζοντας το νόμισμα και από τις δύο όψεις.
Τζέιμς Χάρντεν, ο MVP
-Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το εκτελεστικό ταλέντο και την δεινότητα με την οποία βάζει την μπάλα στο καλάθι ο Χάρντεν. Η σχέση του με το αντίπαλο καλάθι μπορεί να χαρακτηριστεί... ερωτική, καθώς σε κάθε παιχνίδι «βομβαρδίζει» τις αντίπαλες άμυνες.
Απέναντι στους Μέμφις Γκρίζλις, μάλιστα, κατάφερε να γράψει ιστορία, καθώς με τους 37 πόντους που πέτυχε έφτασε τα 17 διαδοχικά παιχνίδια στα οποία πέτυχε 30+ πόντους, ξεπερνώντας τον Κόμπε Μπράιαντ, ο οποίος μετρούσε 16 διαδοχικά παιχνίδια στα οποία σκόραρε 30+ πόντους.
Για να καταλάβει κανείς το σπουδαίο του επιτεύγματος του «Μούσια» θα πρέπει να αναλογιστεί πως 30+ πόντους σε περισσότερα παιχνίδια μετρούσαν οι Ουίλτ Τσαμπερλέιν και Έλτζιν Μπέιλορ, σε μια εποχή όμως πολύ μακρινή από την σημερινή, όπου οι ρυθμοί ήταν σαφώς πιο χαμηλοί από αυτούς που παρακολουθούμε στις μέρες μας.
-Ο Τζέιμς Χάρντεν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης των Ρόκετς, κάτι που φάνηκε και από την αντίδραση που έβγαλαν οι «ρουκέτες» κατά τη διάρκεια της regular season. Μετά το άσχημο ξεκίνημα της ομάδας του Τέξας, όπου μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου μετρούσε ρεκόρ 11-14, έκανε ένα σπουδαίο ντεμαράζ και πλέον έχει ρεκόρ 25-18 και βρίσκεται στην 4η θέση της Δυτικής Περιφέρειας, κυνηγώντας Νάγκετς, Ουόριορς και Μπλέιζερς που βρίσκονται στις 3 πρώτες θέσεις.
Φυσικά, αυτό δεν θα είχε συμβεί εάν ο Χάρντεν δεν ανέβαζε την απόδοσή του. Από τα μέσα Δεκέμβρη ως και σήμερα ο εκρηκτικός γκαρντ είναι ο παίκτης που οδηγεί εκ του ασφαλούς την ομάδα του, ξεδιπλώνοντας σε κάθε παιχνίδι την ποιότητά του.
-Σε προσωπικό επίπεδο, ο Χάρντεν πραγματοποιεί την καλύτερη και πιο... γεμάτη σεζόν της καριέρας του. Αυτό αποτυπώνεται και στους αριθμούς του, οι οποίοι είναι μέσοι όροι ενός πραγματικού MVP! 34,8 πόντοι, 6,3 ριμπάουντ, 8,6 ασίστ, 43,7% στα σουτ στα 40 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί μέχρι στιγμής.
Αριθμοί που προκαλούν... ζάλη. Είναι χαρακτηριστικό πως ο τελευταίος παίκτης που μέτρησε 34+ πόντους κατά μέσο όρο σε μια σεζόν ήταν ο Κόμπε Μπραιαντ τη σεζόν 2005-06, όπου μέτρησε 35,4 πόντους κατά μέσο όρο. Με την φόρα που έχει πάρει ο «Μούσιας» πάντως, είναι ικανός, στα επόμενα παιχνίδια της regular season, να «σπάσει» μία ακόμα σπουδαία επίδοση του «Black Mamba».
-Για να φτάσει στο –υψηλό- επίπεδο αυτό έριξε πολλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια. Στο επιθετικό κομμάτι ο Χάρντεν θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίκτης της λίγκας και όχι άδικα. Η γκάμα κινήσεών του στην επίθεση είναι τόσο πλούσια, όσο η περιουσία ενός Άραβα σεΐχη!
Ο Χάρντεν απειλεί συνεχώς από μακρινή απόσταση, με τρίποντα ή με σουτ από τα 6 μέτρα, ενώ στο ένας εναντίον ενός έχει πάντα τον τρόπο να παίρνει αυτό που θέλει, είτε σκοράροντας με μπάσιμο, είτε κερδίζοντας φάουλ, είτε και με τα δύο!
Η ικανότητά του στο να κερδίζει φάουλ, μάλιστα, είναι τρομερή. Είναι χαρακτηριστικό πως στα 40 παιχνίδια της regular season κερδίζει κατά μέσο όρο 4,5 φάουλ (181 κερδισμένα φάουλ στο σύνολο), καθώς είναι από τους παίκτες που επιδιώκουν την επαφή όσο ελάχιστοι!
-Από την πρώτη στιγμή που ο Κρις Πολ αποφάσισε να μετακομίσει στο Τέξας, για λογαριασμό των Ρόκετς, υπήρξε έντονη συζήτηση. Αυτή περιστρεφόταν γύρω από την σχέση Πολ-Χάρντεν, αλλά και το ποιος από τους δύο θα δεχόταν να γίνει νο.2 στους Ρόκετς.
Εν τέλει, από την πρώτη μέρα της παρουσίας του ο «CP3» ταίριαξε και συνεργάζεται αρμονικά με τον Χάρντεν. Ο «Μούσιας» έχει αναλάβει το εκτελεστικό κομμάτι, ενώ ο Πολ έχει επωμιστεί την οργάνωση του παιχνιδιού. Κάπως έτσι οι δύο παίκτες έχουν... χωρίσει τις αρμοδιότητές τους, κάνοντας τον Ντ’Αντόνι τον πιο χαρούμενο προπονητή στον πλανήτη, καθώς βλέπει δύο All Star παίκτες και ισχυρές προσωπικότητες να συνεργάζονται με τον καλύτερο τρόπο.
Μάλιστα, αν ο Πολ δεν χτυπούσε, λίγο πριν από το τέλος της περσινής σεζόν και με τους Ρόκετς στο 3-2, στη σειρά των τελικών της Δύσης, η ιστορία θα είχε γραφεί διαφορετικά, καθώς οι πιθανότητες να βρίσκοταν οι «ρουκέτες» στη θέση των «πολεμιστών» θα ήταν σαφώς πιο υψηλές. Με τα «αν», όμως, δεν γράφεται η ιστορία....
Τζέιμς Χάρντεν, ο υπερεκτιμημένος
-Πέρα από τα σπουδαία κατορθώματα του Χάρντεν, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Όσο ηγετικός κι αν είναι στο παρκέ, ο Χάρντεν δεν έχει καταφέρει να πάρει στα κρίσιμα σημεία τους Ρόκετς στην πλάτη του. Τρανό παράδειγμα ο περσινός έβδομος τελικός της Δύσης, απέναντι στους Ουόριορς. Οι Ρόκετς αγωνίζονταν εντός έδρας, όμως ο Χάρντεν χωρίς τον Πολ δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά.
Η ομάδα του Στιβ Κερ πήρε τη νίκη με 101-92, μέσα στο Χιούστον, με τον «Μούσια» να μετράει μεν 32 πόντους, ωστόσο είχε 12/29 σουτ, 8 ασίστ και 5 λάθη σε 43 λεπτά. Στην πιο κρίσιμη «μάχη» της σεζόν, ο Χάρντεν δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά...
-Όσο αρμονικά κι αν συνεργάζεται με τον Πολ, ο Χάρντεν δεν ξεχνάει μια από τις «αγαπημένες» συνήθειές του. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την κατάχρηση της μπάλας! Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ball hog του ΝΒΑ, καθώς είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις για τα περισσότερα plays της ομάδας του.
Φέτος σουτάρει περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην καριέρα του, καθώς παίρνει κατά μέσο όρο 23,1 σουτ ανά αγώνα. Μάλιστα, στα 3 από τα 4 τελευταία παιχνίδια των Ρόκετς, με Μπακς, Μάτζικ και Γκρίζλις είχε 30+ προσπάθειες (30 με τους Μπακς, 32 με τους Μάτζικ και 33 με τους Γκρίζλις), με τους αριθμούς αυτούς να επισκιάζουν αρκετά τις τρομερές επιθετικές επιδόσεις του (42, 38 και 57 πόντοι, αντίστοιχα).
-Την ίδια στιγμή, είναι ικανός να... χτίσει δική του πολυκατοικία από τα άστοχα σουτ του σε ένα παιχνίδι. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το 1/17 τρίποντα στο παιχνίδι με τους Μάτζικ δεν υπάρχει, με τον Χάρντεν όχι μόνο να μην σταματάει μετά τα πρώτα άστοχα σουτ, αλλά να συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό.
Είναι προφανές –έως και ξεκάθαρο θα μπορούσε να πει κάποιος- πως ο Μάικ Ντ’ Αντόνι του δίνει την απόλυτη ελευθερία, στην επίθεση, να κάνει ό,τι εκείνος αποφασίσει και κρίνει πως είναι το καλύτερο για τους Ρόκετς.
Όμως, μέσα από την αστοχία του παρασύρει σε πολλές περιπτώσεις και την ίδια την ομάδα του. Δεν θα ήταν υπερβολή, άλλωστε, να πει κάποιος πως μέσα από την δική του... κατάχρηση αρκετοί συμπαίκτες του μένουν «κρύοι» και ανενεργοί στην επίθεση. Κάτι το οποίο καθιστά προβλέψιμους τους Ρόκετς στην επίθεση.
-Όπως κάθε μεγάλος σταρ του ΝΒΑ που... σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο «Μούσιας» είναι ένας από τους καλύτερους flopper της Λίγκας. Αυτό βέβαια δεν ζημιώνει τους Ρόκετς, καθώς πολλές από τις προσπάθειές του καταλήγουν σε κερδισμένα φάουλ ή και σε 2 βολές για τον 29χρονο ηγέτη των Ρόκετς.
Παρακάτω, πάντως, μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τις... υποκριτικές ικανότητες του Χάρντεν.
-Μιας και αναφερθήκαμε στο θέμα του flopping, η αντιμετώπιση που τυγχάνει από τους διαιτητές του ΝΒΑ μπορεί να χαρακτηριστεί και αστεία. Είναι από τους παίκτες που κερδίζουν φάουλ με την μεγαλύτερη ευκολία. Τα περισσότερα φάουλ δε, σφυρίζονται σε προσπάθειες τριών πόντων.
Πιο χαρακτηριστική φάση της φετινής σεζόν, αυτή κόντρα στους Γιούτα Τζαζ, όπου τα βήματα που έκανε όχι απλώς δεν υποδείχθηκαν, αλλά οι διαιτητές χρέωσαν με φάουλ τον Ρίκι Ρούμπιο, που είχε επωμιστεί το μαρκάρισμά του.
Από την φάση αυτή όχι μόνο δεν ζημιώθηκαν οι Ρόκετς, αλλά ο Χάρντεν πέτυχε και 3 ξεκούραστους πόντους, από τη γραμμή των βολών!
Συμπερασματικά, ο Τζέιμς Χάρντεν είναι παίκτης που διαθέτει αδιανόητο επιθετικό ταλέντο. Μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και να ξεσηκώσει τα πλήθη με τις επινοήσεις του. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θεωρείται ολοκληρωμένος παίκτης, ιδίως από τη στιγμή που στην άμυνα παραμένει σε πολύ άσχημα επίπεδα. Η βελτίωσή του στον τομέα αυτό είναι αισθητή, όμως παραμένει αρκετά κλικ κάτω, ώστε να θεωρηθεί ολοκληρωμένος.
Την ίδια στιγμή, όμως, θα πρέπει να αποδείξει πως είναι και leader όταν η μπάλα ζυγίζει... τόνους. Στα πλέι οφ και ειδικά όσο προχωρούν οι σειρές, οι συμπαίκτες του θα τον αναζητούν όλο και περισσότερο, με σκοπό να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Εκείνος θα πρέπει να αποδείξει πως είναι πανέτοιμος να ανταποκριθεί στον ρόλο του!
Το κρίσιμο ερώτημα με την περίπτωση του Χάρντεν σχετίζεται και με τους υπόλοιπους σταρ της Λίγκας. Τι θα γινόταν λοιπόν, αν και οι υπόλοιποι μεγάλοι σταρ του ΝΒΑ, όπως ο Κέβιν Ντουράντ, ο Στεφ Κάρι, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Άντονι Ντέιβις, έπαιρναν 33-34 προσπάθειες ανά αγώνα; Η λογική λέει πως θα είχαν ίδιους (ή εφάμιλλους έστω) μέσους όρους με τον «Μούσια»...
Συνοψίζοντας, αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ οι δύο κύριοι διεκδικητές του βραβείου του MVP της σεζόν είναι ο Τζέιμς Χάρντεν και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Οι δυο τους έχουν ξεχωρίσει, από τη στιγμή που ο Λεμπρόν Τζέιμς βρίσκεται στα pits με τραυματισμό και οι Λέικερς παραπαίουν αγωνιστικά.
Για να γίνει πραγματικά σπουδαίος παίκτης και να πάρει τη δική του θέση ανάμεσα στους μεγάλους leaders του ΝΒΑ δεν αρκεί ένα back to back βραβείο MVP, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο. Το πρωτάθλημα. Και αυτό το –μεγάλο- «πρέπει» είναι που κυνηγά τον χαρισματικό άσο...