Ο Ολυμπιακός ήταν, όπως ανέμεναν άπαντες, ο νικητής του πρώτου τελικού και καμαρωτός κι ατσαλάκωτος έβαλε πλώρη για το νταμπλ, το οποίο έχει να κατακτήσει από το μακρινό 1997. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι σε όλα τα επίπεδα ανώτερη του Παναθηναϊκού και τούτο αποδείχθηκε -για μια ακόμη φορά- το Σαββατόβραδο στο ΣΕΦ, έστω κι αν οι Ερυθρόλευκοι δεν είχαν ρυθμό και σε σχεδόν κανένα σημείο του ματς δεν θύμισαν την ομάδα που εντυπωσίασε στην Ευρωλίγκα, φτάνοντας έως το φάιναλ-φορ.
Ήταν τέτοια η εικόνα του πρώτου τελικού και των δύο ομάδων, που με οδηγεί να προσεγγίσω το 74-61 των κυπελλούχων Ελλάδας από ανάποδο δρόμο! Χθες βράδυ στο ΣΕΦ ο Παναθηναϊκός έχασε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό, τόσο στο Game 1 αλλά και στη σειρά. Ένας λίγο κανονικός Παναθηναϊκός, ένας Παναθηναϊκός με έναν κανονικό πόιντ-γκαρντ θα μπορούσε να μπει στη σειρά με “break” και να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες του, που σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν περισσότερες από εκείνες των Ερυθρολεύκων ακόμη και με “διπλό”.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει να δώσει σοβαρό ματς, έχει να βιώσει πραγματικό ανταγωνισμό από το βράδυ της 19ης Μαΐου που το τρίποντο του Βασίλιε Μίσιτς δεν της επέτρεψε να κάνει ακόμη εντελώς “παραμυθένια” την υπέροχη εφετινή σεζόν της. Πάει σχεδόν ένας μήνας από τον ημιτελικό του Βελιγραδίου και ακολούθησαν πέντε αγώνες με το Περιστέρι και τον Προμηθέα, που ο Ολυμπιακός δεν ένιωσε πως είχε αντίπαλο. Έριξε χωρίς αντίσταση 110 πόντους στην ομάδα της Πάτρας, και μπήκε στον τελικό με συνολικά +157 από τα playoffs (και αν προτιμάτε με +145 στα τελευταία 4 ματς, δηλαδή +36,25π διαφορά ανά αγώνα, καθώς στον πρώτο αγώνα έπειτα από τη στεναχώρια για την ευκαιρία που χάθηκε στο φάιναλ-φορ, ήταν με το μυαλό στον Μίσιτς και νίκησε μόλις με 12π) αλλά και χωρίς ρυθμό. Εαν είχε πιθανόν να καταγράφονταν ιστορικά ρεκόρ…
Αυτός είναι θαρρώ κι ο λόγος που η απόδοση των Ερυθρολεύκων όχι μόνο δεν πλησίασε εκείνη της επικής σειράς των playoffs με τη Μονακό, όχι μόνο δεν έπιασε καν τα στάνταρ της ομάδας, αλλά σε γενικές γραμμές κυμάνθηκε μερικές μονάδες πάνω από τη βάση. Όμως οι Πράσινοι παρέδωσαν μέσα σε 10 λεπτά, “λευκή κόλλα” κι αν υπήρχαν βαθμολογητές μπάσκετ προφανως και θα τους άφηναν… μετεξεταστέους.
Τρόπον τινά το ίδιο περιέγραψε λίγο μετά το ματς ο Κώστας Σλούκας, που μετά τον Μουσταφα Φαλ ήταν ο πιο καθοριστικός παίκτης του πρώτου τελικού και είχε την καλύτερη απόδοση μετά τον Γάλλο σέντερ. «Καθόμασταν 8 ημέρες και κάναμε προπόνηση μόνοι μας και χάσαμε τον ρυθμό μας. Γιατί να μην ισχύει αυτό;» αποκρίθηκε όταν στο flash-interview ο Βαγγέλης Ιωάννου του ανέφερε την έλλειψη ενέργειας που μπορεί να είχε ο Παναθηναϊκός έναντι του Ολυμπιακού, λόγω των πέντε αγώνων με τη Λάρισα.
Ομολογώ πως τις όποιες, ελάχιστες, πιθανότητες έδινα στον Παναθηναϊκό να είναι ανταγωνιστικός στη σειρά και να βάλει δύσκολα στους κυπελλούχους Ελλάδας προέκυπταν από τον πιθανό εφησυχασμό των Ερυθρόλευκων λόγω της διαφοράς δυναμικότητας που οι ημιτελικοί των playoffs έδειχναν ότι υπάρχει ανάμεσα στις δύο ομάδες και πρωτίστως από την έλλειψη ρυθμού της ομάδας του Μπαρτζώκα. Στοιχεία που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί μια λίγο κανονική ομάδα, με έναν κανονικό πόιντ-γκαρντ αλλά ο Παναθηναϊκός είναι αυταπόδεικτο πως δεν διαθέτει αυτά τα στοιχεία.
Το μπάσκετ είναι κατά βάση δίκαιο άθλημα. Χωρίς αμφιβολία εξαιρετικά πιο ακριβοδίκαιο από το ποδόσφαιρο, κι αν ακόμη ο Παναθηναϊκός άρπαζε την ευκαιρία ή αν εκμεταλλευτεί στο Game 2 τον (πιθανό) εφησυχασμό των Ερυθρολεύκων από το εξαιρετικά πανεύκολο 1-0, πάλι ο Ολυμπιακός θα ήταν ή θα είναι (σε περίπτωση ισοφάρισης) το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο. Διότι όσο η σειρά θα προχωρά, τόσο θα βρίσκει ρυθμό. Όσο θα δίνει αγώνες τόσο θα βελτιώνεται και στο τέλος θα βγάλει στο παιχνίδι του την υψηλότερη ποιότητα του, την πληρότητα του και γενικώς την συνολική ανωτερότητα του έναντι του Παναθηναϊκού. Κοινώς στη σειρά μπορεί μόνο να νικήσει ο Ολυμπιακός ή να χάσει ο Ολυμπιακός…
ΥΓ: Στο αγωνιστικό μέρος δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί. Τα 2/18 σουτ του ΠΑΟ στο πρώτο 10λεπτο, τα 0/15 των γκαρντ του στο α’ μέρος και το 23-4 της πρώτης περιόδου δεν αφήνουν περιθώρια για περαιτέρω συζήτηση. Ο Παναθηναϊκός για όσους δίνουν βάση στα σκορ ανά περίοδο, νίκησε όλα τα υπόλοιπα δεκάλεπτα αλλά το γεγονός δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από ότι ο Ολυμπιακός πράγματι είχε θέμα ρυθμού και δεν σανίδωσε το γκάζι του.
Από εκεί και πέρα ο Φαλ κυριάρχησε με εντυπωσιακό τρόπο του Παπαγιάννη και ρευστοποίησε την επιλογή του Μπαρτζώκα να περάσει η μπάλα στον Γάλλο σέντερ, η άμυνα με παγίδες στους Νέντοβιτς, Μέικον λειτούργησε άψογα και “εξαφάνισε” τα δύο επιθετικά ατού των Πράσινων, ο Σλούκας δεν είχε πρόβλημα να να οργανώσει και να σκοράρει για τους Ερυθρόλευκους, διατηρώντας τον έλεγχο του αγώνα σε ερυθρόλευκα χέρια και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
