Για μία ακόμη φορά ο Ολυμπιακός έφυγε με άδεια τα χέρια από εκτός έδρας παιχνίδι στην Ευρωλίγκα. Είχε χάσει αρχικά στην Βαρκελώνη, ακολούθησε η ήττα από την ΤΣΣΚΑ, ήρθε μετά αυτή από την Ζενίτ και πριν από λίγο είχαμε το στραπάτσο από την Εφές.
Πρόκειται για στραπάτσο για τον λόγο ότι στο 30’ το ματς ήταν περίπου στα ίσια και στο τέλος οι Τούρκοι νίκησαν με 19 πόντους. Ηταν στραπάτσο γιατί ο κάτι παραπάνω από ικανοποιητικός για τρία δεκάλεπτα Ολυμπιακός, στην τελική ευθεία σημείωσε μόλις 3 πόντους. Και τι πόντους. Μία βολή του Φαλ και ένα σπρώξιμο της μπάλας στο καλάθι από τον Βεζένκοφ. Δεν υπήρχε, δηλαδή, παραγωγή πόντων από κανονικό μπάσκετ.
Αλλά για ποια παραγωγή μιλάμε: 3 πόντους σε 10 λεπτά πέτυχε. Ούτε με τα πόδια να έπαιζε. Αυτό, λοιπόν, είναι και το μόνο, που πρέπει να προβληματίσει τους Πειραιώτες. Όχι αυτή καθ’ αυτή η ήττα. Και ούτε ότι η ήττα αυτή ήταν η τέταρτη σε ισάριθμα ματς μακριά από το ΣΕΦ. Γιατί να υπάρχει προβληματισμός για αυτό; Με ποιον έπαιζε; Με τη Χωράφα του Περιστερίου ή με τον ΑΟ Νικαίας (υπάρχει ακόμη άραγε);
Επαιξε με τρεις ομάδες, που είναι επιπέδου φάιναλ φορ (Μπαρτσελόνα, Εφές, ΤΣΣΚΑ) και με την Ζενίτ, που σίγουρα δεν είναι από τα κάτω πατώματα της διοργάνωσης. Εχασε από την περυσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης, από δύο ομάδες, που ήταν επίσης πέρυσι στο φάιναλ-φορ και από μια ομάδα, την Ζενίτ, που δεν ήθελε και πολύ να πάει στο φάιναλ φορ. Ενώ ο Ολυμπιακός ήταν πολύ μακριά τους, εκτός οκτάδας.
Τι είπατε; Ότι οι Πειραιώτες έχει ενισχυθεί φέτος και είναι άλλη ομάδα; Δεν διαφωνεί κανείς. Οι τέσσερις, όμως, από τις οποίες έχασε, τι είναι; Η Εφές είναι περίπου η ίδια ομάδα με πέρυσι, μόνο, που μέχρι τώρα σε γενικές γραμμές πετάει αετό. Η Μπαρτσελόνα αν δεν είναι ενισχυμένη είναι στα περυσινά επίπεδα (μιλάμε για την φιναλίστ της περυσινής Ευρωλίγκας). Η ΤΣΣΚΑ είναι η ΤΣΣΚΑ. Και η Ζενίτ είναι πιο ενισχυμένη από πέρυσι. Εχασε τον Πάνγκος, αλλά έχει γεμίσει πολύ το ρόστερ της. Και πού να γυρίσει και ο Νέιπιρ, τι έχει να γίνει.
Γιατί, λοιπόν, προβληματισμός; Αν συνεχιστούν οι ήττες εκτός έδρας αλλά από ομάδες, όπως η Αλμπα και ο Ερυθρός Αστέρας, τότε ναι, να αρχίσουμε να το συζητάμε. Όχι, όμως, να κλαίει ο Ολυμπιακός επειδή έχασε από τις ομάδες, που έχασε. Θα έχει λόγο να ανησυχεί επίσης αν αρχίσει να χάνει στο ΣΕΦ. Αν χάσει, δηλαδή, την Παρασκευή από την Μακάμπι στον Πειραιά.
Αλλά ας μη βιαζόμαστε, ας πηγαίνουμε βήμα, βήμα. Είπαμε, λοιπόν, ότι ο Μπαρτζώκας, οι συνεργάτες του και οι παίκτες του πρέπει να προβληματιστούν για αυτό, που (δεν) εμφάνισαν στο τέταρτο δεκάλεπτο. Που σταμάτησαν να παίζουν, όπως είπαν. Η Εφές σε αυτό το διάστημα κοπάνησε λίγο περισσότερο τους «ερυθρόλευκους» και αυτοί δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν. Το γιατί το ξέρουν οι ίδιοι.
Στο μπάσκετ όλα γίνονται, αλλά το να βάλεις μόλις 3 πόντους στο πλέον κρίσιμο δεκάλεπτο το λες και τρομερά απογοητευτικό. Μάλλον λες ότι πέτυχες 3 πόντους και δεν σε πιστεύει κανείς.
Γίνεται λόγος για τον Σλούκα και τον Ντόρσεϊ, που δεν έπαιξαν καλά. Ναι, αλήθεια είναι. Αμφότεροι παρουσιάστηκαν μακριά από τον καλό τους εαυτό. Η ήττα από την Εφές, όμως, δεν ήταν υπόθεση ενός ή δύο παικτών. Οι «ερυθρόλευκοι» σφιχταγκαλιάστηκαν και έπεσαν όλοι μαζί στον γκρεμό.
Τόσο απλά. Όταν χάνεις με 20-3 στην τελευταία περίοδο, δεν μπορείς να στέκεσαι σε έναν ή δύο παίκτες. Εκτός αν αυτοί οι παίκτες έδιναν την μπάλα στα χέρια των αντιπάλων τους σχεδόν σε κάθε φάση, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε εννοείται.
Το θέμα είναι ότι τώρα ο Ολυμπιακός οφείλει να μαζέψει τα κομμάτια του και να κερδίσει μεθαύριο την Μακάμπι, που έρχεται με φόρα στον Πειραιά, έχοντας κερδίσει σχεδόν όλο τον κόσμο. Οι «ερυθρόλευκοι» την θέλουν τη νίκη και για να πάνε με θετική διάθεση στο ματς της 22ης Νοεμβρίου.
Αν το έχετε ξεχάσει (σιγά μην το έχετε ξεχάσει) τη Δευτέρα υπάρχει η μητέρα των μαχών στο ΣΕΦ: Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού και όποιος αντέξει.
