Ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται για αλλαγή σελίδας στην άκρη του πάγκου του ή, για την ακρίβεια, για ακόμα μία αλλαγή τους τελευταίους μήνες. Ο Όντεντ Κάτας αντικατέστησε τον Γιώργο Βόβορα, όμως δεν μακροημέρευσε στον «πράσινο» πάγκο. Πριν λίγες ώρες, οι έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης ανακοίνωσαν το «διαζύγιο» με τον Ισραηλινό και το SDNA αναλύει την... παράδοξη πορεία του Κάτας στο ΟΑΚΑ: Πώς φεύγει έχοντας πετύχει όλους τους στόχους του;
Ας ξεκινήσουμε με τα προφανή. Ο Κάτας πέτυχε όλα όσα είχαν τεθεί ως στόχοι από την αρχή της σεζόν από την διοίκηση της ομάδας. Πήρε το πρωτάθλημα, κατέκτησε το Κύπελλο και έβαλε το όνομά του δίπλα σε ένα ακόμα νταμπλ του συλλόγου. Δεν είναι και κάτι μικρό έτσι; Έστω κι αν έλειπε ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός έμεινε στη κορυφή, κυριάρχησε και δεν έδωσε χώρο για έντονη αμφισβήτηση εντός συνόρων.
Από αυτή την οπτική, ο Ισραηλινός πέτυχε. Αν μπορούμε να... ανοίξουμε ακόμα περισσότερο την κουβέντα, θα ήταν εύκολο να ειπωθεί ότι στα «+» για τον Κάτας περιλαμβάνεται και η μεγάλη νίκη στο «αιώνιο» ντέρμπι το ΣΕΦ. Ο πρώην - πλέον - τεχνικός έβαλε την σφραγίδα του στο ματς, χρησιμοποιώντας σταθερά ψηλά σχήματα, καλύπτοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την απουσία του Νέντοβιτς και δίνοντας ένα «δυνατό» αποτέλεσμα στην ομάδα του, όχι σε βαθμολογικό επίπεδο, αλλά στο κομμάτι του πρεστίζ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι αυτός ο αγώνας «τελείωσε» ουσιαστικά την μάχη του Ολυμπιακού για την είσοδο στα πλέι-οφ της Euroleague.
Γιατί όμως δεν έμεινε ο Κάτας, από την στιγμή που έκανε την... δουλειά του; Σε πρώτη φάση, μπορεί να ειπωθεί το «εύκολο»: Ο Παναθηναϊκός δεν ενθουσίασε με τις εμφανίσεις του. Υπάρχει φυσικά στο τραπέζι το ελαφρυντικό της έλευσης του Κάτας στο μέσο της σεζόν και του ότι ο Ισραηλινός έπρεπε να προσαρμοστεί στα δεδομένα παικτών που δεν επέλεξε ο ίδιος. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι «πράσινοι» έδειχναν αρκετές φορές... μαγκωμένοι, χωρίς να γνωρίζουν πότε πρέπει να τρέξουν, πότε να δοκιμάσουν σετ επιθέσεις ή πού να στοχεύσουν.
Με λίγα λόγια, ο Κάτας δεν μπόρεσε να δώσει ή να δημιουργήσει μία ξεκάθαρη ταυτότητα στους έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης και πολλές φορές κυριαρχούσε η έμφαση στο ατομικό ταλέντο ή στην ποιότητα των καλύτερων παικτών του παρκέ.
Η έλλειψη φιλοσοφίας δεν κόστισε στο πρακτικό κομμάτι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως οι ήττες από την ΑΕΚ και το Λαύριο στους τελευταίους αγώνες της σεζόν. Είναι όμως σαφές ότι έπαιξε ρόλο στην τελική απόφαση της διοίκησης. Κάθε ομάδα πρέπει να έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό και θεωρήθηκε ότι ο Ισραηλινός δεν είναι σε θέση αυτό που χρειάζεται αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός.
Βέβαια, εδώ πρέπει να γίνει μία μικρή διακοπή: Ο Κάτας έδειξε το ακριβώς αντίθετο στην Χάποελ, που ήταν μία εντελώς... δική του ομάδα. Η αθλητικότητα, το παιχνίδι με τα γκαρντ και οι συνεργασίες ανάμεσα στους ψηλούς ήταν στοιχεία της αγωνιστικής κατεύθυνσης του head coach της Εθνικής Ισραήλ στην ομάδα της Ιερουσαλήμ, οπότε ίσως πρέπει να κατηγορηθεί το timing της συμφωνίας του με το «τριφύλλι» για την... άχρωμη εικόνα των «πράσινων» τους προηγούμενους μήνες.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ο 46χρονος προπονητής δεν κατάφερε να κερδίσει τους παίκτες, τόσο στο κομμάτι της τακτικής προσέγγισης όσο και στον πνευματικό τομέα της έμπνευσης και της «φλόγας».
Για όλα τα παραπάνω, οι άνθρωποι της διοίκησης των έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης επέλεξαν να «χωρίσουν» με τον Κάτας και να προχωρήσουν στο επόμενο κεφάλαιο. Είναι όμως σίγουρο ότι ο Ισραηλινός δεν έφυγε ως... αποτυχημένος. Tο πιο λογικό που θα μπορούσε να πει κάποιος για την συνεργασία του Ισραηλινού με τον Παναθηναϊκό είναι ότι απλά δεν υπήρξε ολοκληρωτική σύνδεση. Δεν «κούμπωσε», δεν φάνηκε ότι μπορεί να υπάρξει συνέχεια. Και η ζωή συνεχίζεται...
