Δεν θα πίστευα ποτέ πως ένα κείμενο για τη μεγάλη μας αγάπη θα μου δημιουργούσε μια τέτοια δυσκολία στο να το συντάξω καθώς πάντοτε αυτά τα γραπτά ήταν τα αγαπημένα μου καθώς αποτύπωνα ανιδιοτελώς τα συναισθήματα μου για μια αγάπη που με ακολουθεί από τα πρώτα μου χρόνια. Από τις αναμνήσεις της γειτονιάς μου, από τις ιαχές της Λεωφόρου που έτριζαν τα τζάμια του σπιτιού μου, από την οικογενειακή μας τρέλα, από τα εφηβικά μου χρόνια και πάει λέγοντας. Ο Βασίλης, λοιπόν, ζήτησε ένα αφιερωματικό κομμάτι για τα 113 χρόνια από την ίδρυση του μεγάλου Παναθηναϊκού. Ένα από τα topic ήταν 13 λόγοι για να γίνεις Παναθηναϊκός.
Ειλικρινά, δεν ξέρω. Ειλικρινά, παγώνει το αίμα μου με τις σκέψεις γύρω από τον μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας. Για να βρεις 13 λόγους να γίνει κάποιος Παναθηναϊκός πρέπει να αρχίσεις να ξεσκονίζεις το παρελθόν. Δυστυχώς, θα ξεκινήσω ανάποδα και θα μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ τις σκέψεις μου. Αν θέλεις να γίνεις Παναθηναϊκός θα πρέπει να είσαι πραγματικά συνειδητοποιημένος. Αν ψάχνεις για χόμπι ή μόδα τότε καλύτερα άστο και πήγαινε παρακάτω.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ιδιαίτερη ιστορία φίλε. Από τις διακεκριμένες οικογένειες, μέλη των οποίων συνετέλεσαν για να ιδρυθεί στην καρδιά της Αθήνας, μέχρι τις αμέτρητες επιτυχίες, τις χαρές, τις λύπες, την ιδεολογία, την εξωαγωνιστική δράση, την κοινωνική ευαισθησία μέχρι το σήμερα. Το τωρινό τσαλάκωμα σε όλα τα επίπεδα που εδώ και χρόνια του τρώει τα σωθικά.
Ακόμη και αυτό αντί να σε αποθαρρύνει σε καψουρεύει για να τον δεις να σηκώνει ξανά κεφάλι. Αντί να σε αποτρέπει, σε κάνει να ψάχνεις αχτίδες φωτός και χαράς για να πιαστείς. Πολλές φορές πρέπει να δημιουργείς ψεύτικες ελπίδες για να αντέξεις και να πιστεύεις. Πολλές φορές θα χρειαστεί να... απατήσεις την αλήθεια σου προκειμένου να μείνεις κοντά του.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι αυτό που ήταν τα πρώτα του 100 χρόνια. Παρόλα αυτά, μια ντουζίνα κακών ετών δεν αρκεί για να σβήσει αυτό που πρεσβεύει και τον ανήγαγε ως τον μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας και τον έκανε γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Δεν αρκούν για να ξεχάσουμε όλοι από που κρατάει η σκούφια μας. Ένας λόγος για να γίνει κάποιος Παναθηναϊκός είναι να συμβάλλει στο να σηκωθεί ο γίγαντας και να τους αφήσει όλους στο πλάι.
Ο Παναθηναϊκός ιστορικά αφορούσε ένα πραγματικά καλό κομμάτι της Αθήνας και κατ’ επέκταση της Ελλάδας μιας και σε πολλά μέρη της χώρας μας αγαπήθηκε πιο πολύ και από την πρωτεύουσα. Ο Παναθηναϊκός αποτελούσε τη διαφήμιση του αθλητισμού, ήταν το ζωντανό παράδειγμα πως οι Έλληνες μπορούν. Ήταν κάτι το ξεχωριστό. Το σύμβολο, η ιστορία και η ιδιαίτερη σκέψη του κόσμου του τον καθιστούν ιστορικά ως ένα ξεχωριστό κομμάτι και κεφάλαιο για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα. Μια ιδέα που έχει …τσαλακωθεί αλλά η φλόγα της ακόμη τρεμοπαίζει.
Τον Παναθηναϊκό τον έχουν κυνηγήσει και κάποιοι με υπόγειες και σκιώδεις μεθόδους έχουν προσπαθήσει να τον εξαφανίσουν, να του προκαλέσουν ασφυξία και να τον ευτελίσουν. Να του τσαλακώσουν το πρόσωπο και τη φήμη. Δείτε το γηπεδικό και θα καταλάβετε τι γίνεται εδώ και δεκαετίες. Απλώς, είναι τέτοια η δύναμη που έχει στη ψυχή του αυτό ο Σύλλογος και ο κόσμος του που ακόμη βαστάει και περιμένει ένα νεύμα, ένα τσικ για να ξεχειλίσει σαν ορμητικός χείμαρρος. Για αυτόν τον χείμαρρο, λοιπόν, αξίζει κάποιος να αγαπά τον Παναθηναϊκό. 113 χρόνια ένδοξης ιστορίας και εσχάτως μεγάλης ταλαιπωρίας που δεν είναι ικανή να σβήσει όλα τα υπόλοιπα. Ψηλά το κεφάλι μάγκες και θα γυρίσει ο ήλιος.
ΥΓ: Χρόνια πολλά Παναθηναϊκέ μας.
