Και εγένετο Παναθηναϊκός 2020-21! Με την επίσημη ανακοίνωση της απόκτησης του Πιέρ Τζάκσον, λίγες ημέρες μετά την προσθήκη του Άαρον Ουάιτ, οι Πράσινοι ολοκληρώνουν το ρόστερ τους για την ερχόμενη σεζόν. Ένα ρόστερ που δημιουργήθηκε, χωρίς καμία αμφιβολία περί τούτου, υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού. Σίγουρα ήταν το πιο δύσκολο πρότζεκτ που είχαν να φέρουν εις πέρας οι Πράσινοι, από την ημέρα που ανέλαβαν την ομάδα ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, μετατρέποντας την σε «κόσμημα» του συλλόγου, του ελληνικού μπάσκετ και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα.
Κάποτε ο Παύλος Γιαννακόπουλος κοιτούσε τη λίστα με τους TOP σκόρερς στην ιστορία του ΝΒΑ και ρωτούσε ποιος είναι ο πρώτος μεταξύ των εν ενέργεια για να διαπραγματευτεί μαζί του την ένταξη του στον Παναθηναϊκό. Ή ιστορία είναι αληθινή και διαδραματίστηκε το καλοκαίρι του 1994 όταν έγινε η πρώτη, αποτυχημένη, προσπάθεια για την απόκτηση του Ντομινίκ Ουίλκινς.
Τώρα ο Παναθηναϊκός εκ των συνθηκών ήταν αναγκασμένος να ακολουθήσει την ανάποδη πορεία. Μέτρησε ακόμη και το τελευταίο σεντ που μπορούσε να διαθέσει, κατέγραψε το έμψυχο δυναμικό που έμεινε στο ΟΑΚΑ από πέρυσι, σημείωσε τα ατού και τις αδυναμίες των «παραμενόντων», άπλωσε τα πόδια του έως εκεί που φτάνει το πάπλωμα του στην αγορά και κινήθηκε για τη στελέχωση της ομάδας.
Στο τέλος της ημέρας, που επαναλαμβάνω ήταν η πιο δύσκολη και με τις πιο αντίξοες συνθήκες ever, o χαρακτηρισμός είναι ένας. Ο ΠΑΟ έφτιαξε: Τίμιο ρόστερ. Τίμιο και ορθολογικό!
Να το δούμε και από την άλλη πλευρά; Ρόστερ γεμάτο ρίσκα και «στοιχήματα», όμως «πενία τέχνας κατεργάζεται» και εν προκειμένω ρίσκα και στοιχήματα! Δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να χτυπήσει τον Σενγκέλια, μήτε τον Ντιλέινι. Ούτε καν τον Λορέντζο Μπράουν όπως αποδείχτηκε μόλις μπήκε στη μέση η Φενέρμπαχτσε, αλλά και τους Μάρτιν Χέρμανσον, Ντέρικ Ουίλιαμς κ.α. από τα πάνω ράφια της αγοράς.
Με αυτά τα δεδομένα ο Γιώργος Βόβορας με τους συνεργάτες του και η διοικητική ομάδα των Τριαντόπουλου, Αλβέρτη, Διαμαντίδη, πέτυχαν ένα μικρό «θαύμα» έχοντας προσθέσει στο ρόστερ του ΠΑΟ παίκτες με τις ικανότητες και τα χαρακτηριστικά των Νέντοβιτς, Σαντ Ρος, Τζάκσον, Ουάιτ και αποκτώντας παίκτες που αξίζουν ευκαιρίας στην Ευρωλίγκα όπως οι Φόστερ, Όγκαστ ενώ υπάρχουν και ποιοτικός ελληνικός κορμός με τους Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννη (και Όγκαστ) αλλά και ο βελτιωμένος Μποχωρίδης, ο μαχητής Κασελάκης, ο ελπιδοφόρος Καλαϊτζάκης.
Το τι θα κατορθώσει αυτή η ομάδα στο παρκέ είναι άγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι δημιουργήθηκε με ορθολογικό τρόπο, με γνώμονα -μετά το οικονομικό- την αθλητικότητα, την ταχύτητα και το ταλέντο, τα οποία επιχείρησαν οι Πράσινοι στο μέτρο του δυνατού να συνδυάσουν.
Επίσης είναι βέβαιο ότι ο Παναθηναϊκός μετά την είσοδο του σε άλλη εποχή στο διοικητικό και οικονομικό μέρος, μπαίνει σε νέα εποχή και στο αγωνιστικό. Οι Πράσινοι έπειτα από σειρά ετών δεν θα έχουν «εγκεφαλικό» point-guard και δεν θα θέλουν «σετ-παιχνίδι». (το σετ-παιχνίδι άλλωστε είναι κοστοβόρο. Ακριβοπληρώνεται σε όλη την Ευρώπη). Θα αναζητούν πάρα πολύ το transition, θα πιέζουν στην άμυνα για να πάρουν κατοχές, θα παλεύουν για τα ριμπάουντς, θα (πρέπει να) μάχονται για κάθε μπάλα και εκτιμώ πως θα έχουν ως «παίκτη-κλειδί» τον Σαντ Ρος. Ο Κουβανός θα αναλάβει ρόλο δεύτερου point-guard, από τον οποίο ο Παναθηναϊκός θα προσδοκά λύσεις στο σετ-παιχνίδι, με περισσότερο «διάβασμα» της αντίπαλης άμυνας και λιγότερο ένστικτο στις επιλογές.
Το «δυστύχημα» για μια τέτοια ομάδα είναι πως χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στήριξη. Ένα τίμιο ρόστερ, έχει ανάγκη από μια… τίμια στήριξη. Η διοίκηση οφείλει να το κάνει και η παρουσία των Διαμαντίδη, Αλβέρτη εγγυάται για αυτό. Ο κόσμος όμως, λόγω περιοριστικών μέτρων, πιθανότατα να μην είναι εκεί. Ένα ρόστερ σαν κι αυτό είχε ανάγκη τον «φύλακα άγγελο» του Παναθηναϊκού, το γεμάτο ΟΑΚΑ που δίνει boost της τάξεως του 20-30%, ίσως και παραπάνω, σε κάθε παίκτη, σε κάθε 5αδα που βρίσκεται στο παρκέ του γηπέδου.
