Εντάξει, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών δεν είναι το ίδιο αλλά όπως και να το κάνεις ήταν σύμπτωση να κάτσει πάλι τέτοιο τριήμερο. Η ΑΕΚ δεν τα κατάφερε χθες και είναι και η πρώτη φορά σε τέσσερις συμμετοχές σε φάιναλ φορ διεθνούς διοργάνωσης που δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό. Το φαβορί νίκησε όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές ιδίως στο μπάσκετ όμως και τα προγνωστικά διαψεύδονται κάπου κάπου. Η ΑΕΚ του Σάκοτα είναι ομάδα που όλους τους τίτλους που κατέκτησε με τον κορυφαίο προπονητή της ιστορίας της τους κέρδισε ως αουτσάιντερ. Χθες έφτασε πολύ κοντά. Σε μια μαγική ατμόσφαιρα σε ένα γήπεδο, που δεν το αναγνωρίσαμε ούτε εμείς που πάμε από την πρώτη μέρα, σε μια βραδιά που ούτως η άλλως θα μείνει στην ιστορία αφού ήταν το πρώτο παιχνίδι τελικής φάσης διοργάνωσης που η ΑΕΚ έπαιξε στο ΔΙΚΟ ΤΗΣ σπίτι. Όχι ως ενοικιάστρια ή φιλοξενούμενη. Ως πραγματική οικοδέσποινα.
Ήταν ένας αγώνας χωρίς θέαμα όμως με τρομερή ένταση, αγωνία, συναισθήματα. Ένας πραγματικά μεγάλος ημιτελικός. Η ΑΕΚ κατάφερε για 35 λεπτά να είναι μέσα στο παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα με πενταπλάσιο μπάτζετ που σε τελικές φάσεις τροπαίων στην Ισπανία έχει κάνει… πελάτισσες την Ρεάλ και την Μπάρτσα και έχασε με έναν τρόπο που δεν περιμέναμε. Όχι επειδή έχασε τα μεγάλα σουτ αλλά επειδή δεν κατάφερε να τα επιχειρήσει. Δεν μου άρεσαν ποτέ οι εκφράσεις τύπου “νικητές στις καρδιές μας” κτλ. Περισσότερο τις θεωρώ προσβλητικές για αυτούς που έχουν αγωνιστεί και έχουν χάσει. Η ΑΕΚ πήγε ως το τέλος, πάλεψε σαν θηρίο αλλά έχασε. Η πίκρα είναι μεγάλη. Εκτός των άλλων επειδή ο τελικός ήταν χθες. Αν η ΑΕΚ νικούσε την Μάλαγα, το κύπελλο θα έμενε στη Sunel Arena και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό θα ανέβαινε άλλο ένα μπάνερ στην οροφή. Κρίμα. Ήταν μια υπέρβαση στην οποία η ΑΕΚ έφτασε τόσο κοντά…
Όμως η ήττα αυτή δεν θα σημάνει την αρχή της πτώσης όπως ο τελικός του 2020 στο ΟΑΚΑ. Η ΑΕΚ πέτυχε και τους δύο στόχους της σεζόν. Μπήκε στην τετράδα και στις δύο διοργανώσεις και αν είχε ολοκληρώσει την κηδεία στο ΣΕΦ θα είχαμε άλλο ένα σολντ άουτ στο επόμενο ματς με τον Ολυμπιακό. Το κυριότερο. Δεν άλλαξε κανέναν από τους ξένους παίκτες που ήταν οι βασικές επιλογές όπως έκανε σχεδόν πάντα χωρίς τον Σάκοτα με τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα. Είχε ένα μπάτζετ βασισμένο στις δυνατότητες της και αν νικούσε χθες με το 1.000.000 ευρώ του νικητή του BCL θα είχε βγάλει το 50%!
Όμως και πάλι δεν είχε οικονομικά προβλήματα μέσα στη σεζόν. Και βέβαια μεταμόρφωσε το γήπεδο της. Και σε αυτό το μεταμορφωμένο πλέον γήπεδο ένιωσε την σεζόν που τελειώνει για πρώτη φορά τόσο πολύ την ζεστασιά του κόσμου της. Τρεις φορές γέμισε ασφυκτικά και σε όλα τα παιχνίδια σχεδόν είχε μια εικόνα πρωτόγνωρη αλλά και μια συμπαράσταση σε όλες τις στιγμές του παιχνιδιού. Πολλές φορές ο κόσμος την πήρε από το χέρι στα δύσκολα και καθόλου τυχαίο δεν είναι πως μόνο ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η Μάλαγα πέρασαν από την Sunel Arena. Θα είμαστε και την Κυριακή εκεί. Για την τρίτη θέση αλλά κυρίως για να ξαναδούμε την ομάδα που φέτος μας ταξίδεψε τόσο όμορφα. Είναι μια σεζόν μάθημα και για την ίδια την ΑΕΚ. Για το πως πρέπει να προχωράει χωρίς βήμα πίσω. Και τα καλύτερα έρχονται…
Υ.Γ: Για τον αγώνα της Τούμπας και την ομάδα ποδοσφαίρου θα πούμε πολλά από Δευτέρα. Απλά επειδή κυκλοφόρησαν στη Θεσσαλονίκη κάτι φήμες πως η ΑΕΚ θα τιμήσει τον Βιεϊρίνια να διευκρινίσω πως δεν είναι ακριβής η είδηση. Θα τιμηθούν μαζί από την ΑΕΚ και ο Λουτσέσκου και ο… Σβούρας και την απονομή θα κάνουν ο μπαμπάς και οι δύο γιοι. Μία… ταμπλέτα για τον καθένα.
