Το βράδυ της Πέμπτης ο Παναθηναϊκός ακροβάτησε στο σχοινί και έφτασε μια ανάσα από το «πισωγύρισμα». Αν έχανε από την Αρμάνι θα έμπλεκε ξανά στον στρόβιλο της εσωστρέφειας. Το «3 στα 3» θα ξεχνιόταν και κάποιοι θα επανέφεραν το τροπάριο της «απόλυσης του Ράντονιτς». Δεν είναι υπερβολές αυτά και το ξέρετε. Στην Ελλάδα ζούμε όλοι, γνωριζόμαστε μια χαρά.
Είναι σπουδαίο πράγμα για μια ομάδα να νικάει εμφατικά στην παράταση σε βραδιά που δεν παίζει καλά. Σε παιχνίδι που διαρκώς κυνηγάει και ουσιαστικά έχει μόλις δύο παίκτες να ανταποκρίνονται στις υψηλές απαιτήσεις. Ούτε μόνος του ο Μπέικον μπορούσε να νικήσει ούτε μόνος του ο Λι. Οι δυο μαζί όμως τα κατάφεραν!
Εν τη απουσία του φάνηκε η σπουδαιότητα του Νέιτ Ουόλτερς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Δίχως αυτόν δεν υπάρχει το καθαρό μυαλό στην επίθεση και η δημιουργία περνάει από στενωπό. Ο Λι υποχρεούται να παίξει… τρία ημίχρονα και άσχετα αν πρόκειται για γεννημένο πολεμιστή, η κόπωση χτυπάει κόκκινο.
Η ίδια κόπωση είναι φανερό ότι έχει χτυπήσει τον Ντέρικ Ουίλιαμς. Στο ΣΕΦ ήταν «άφαντος», χθες έδωσε ελάχιστα πράγματα. Το γράφω καιρό τώρα. Ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να πάρει 4άρι αλλιώς κινδυνεύει να «κάψει» τον Ουίλιαμς που παίζει 35-37 λεπτά. Αντιλαμβάνομαι ότι περιμένουν τον Μήτογλου αλλά στην καλύτερη περίπτωση εκείνος θα μπορεί να παίξει από Μάρτιο. Εως τότε ο Ουίλιαμς θα έχει χάσει 20 κιλά από την ταλαιπωρία!
Στις 28 Νοεμβρίου είχα γράψει εδώ στο sdna αυτό το κείμενο.
Σήμερα 9 Δεκεμβρίου, ο Ντουέιν Μπέικον όχι μόνο συνεχίζει να οργιάζει –και να διαψεύδει, να εκθέτει σωστότερα- αλλά είναι αναμφίβολα ο ΗΓΕΤΗΣ του Παναθηναϊκού. Ένας σταρ που φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο, ένας παίκτης που παρέλαβε μια ομάδα η οποία δύσκολα θα περνούσε τη θέση 13 και την οδηγεί με στόχο την 8άδα. Κάτι διόλου εύκολο, αλλά πριν τον Μπέικον όποιος το έλεγε θα προκαλούσε γέλια.
Είναι από τις περιπτώσεις όπου η «παρέμβαση» μιας διοίκησης παίζει καθοριστικά θετικό ρόλο στη θεαματική αλλαγή προς το καλύτερο. Ας μην κρυβόμαστε. Τα έχουμε πει άλλωστε. Ο Ράντονιτς δεν ήθελε τον Μπέικον. Είχε επηρεαστεί, όπως όλη η Ευρωλίγκα, απ΄όσα διέδιδε ο Σάσα Ομπράντοβιτς. Η μεταγραφή είναι του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Κανενός άλλου. Εκείνος πήρε το «ρίσκο» να μην ακούσει την «ψαγμένη Ευρωλίγκα». Και σήμερα απολαμβάνει το αποτέλεσμα του ρίσκου του! Επειδή όμως ο Ράντονιτς είναι έξυπνος άνθρωπος, δηλώνει πλέον χαρούμενος «που υπογράψαμε τον Μπέικον».
Δεν είναι κάτι πρωτοφανές στον επαγγελματικό αθλητισμό. Πολλοί προπονητές διαφωνούν με παίκτες. Όταν τελικά αποδεικνύεται ότι έκαναν λάθος είναι θέμα του εγωισμού τους αν το παραδεχθούν. Ο Ράντονιτς κάνει καλή διαχείριση του Μπέικον και ταυτόχρονα με τη συγκεκριμένη δήλωση έδειξε πως ξέρει να «στρίβει».
Ο Πάρις Λι είναι «του Αργύρη». Αυτή η επιλογή-χρυσάφι έγινε από τον Πεδουλάκη προτού τελειώσει η περσινή σεζόν. Τότε συμφώνησε και έκλεισε τον Λι που όσο μπόι του λείπει τόση ψυχή διαθέτει. Ένας υπερπολύτιμος γκαρντ που παίζει το ίσιο σκυλίσια είτε είναι στη σκιά του Μάικ Τζέιμς, είτε λογίζεται «πίσω» από τον Ουόλτερς είτε κερδίζει με το σπαθί του θέση πρωταγωνιστή. Και η επιλογή του είχε γίνει προτού συμφωνήσει ο Παναθηναϊκός με κάποιον προπονητή, τον Ράντονιτς εν προκειμένω. Δεν θα μπορούσε, εδώ που τα λέμε, να βρεθεί κόουτς που θα έλεγε «δεν τον θέλω αυτόν»!
Άφησα τελευταίο τον Ντέγιαν Ράντονιτς. Τον «έφτασαν» μια ανάσα από την απόλυση. Ένα παιχνίδι ήταν, εκείνο με τη Βίρτους. Το έχανε, τέλος. Ξανά από την αρχή θα ξεκινούσε ο Παναθηναϊκός όπως τόσες φορές.
Το κέρδισε, πήρε ανάσα ο κόουτς. Εγραφα τότε, πριν από εκείνη τη διαβολοεβδομάδα, αντιδημοφιλές blog όπως λέει και ο Παπαθεοδώρου. Θυμίζω:
Η κατάσταση πλέον άλλαξε και το «4 στα 4» έφερε άλλο αέρα. Το βλέπουμε και στο ΟΑΚΑ όπου ο κόσμος του Παναθηναϊκού δίνει αύρα από τα παλιά στην ομάδα του.
Ο Ντέγιαν Ράντονιτς φτιάχνει σιγά σιγά αυτό που είχε στο μυαλό του. Ο Παναθηναϊκός αποκτάει τη σκληράδα, την ανταγωνιστικότητα, την καρδιά που θέλει στο παρκέ ο προπονητής του. Έχει τις αντοχές να πάρει κρίσιμα ματς στην παράταση, μπόρεσε να χτυπήσει στα ίσα τον Ολυμπιακό που είναι ομάδα «τριών σεζόν» και έχασε με τον τρόπο που είδαμε στο ΣΕΦ.
Προφανώς ο Παναθηναϊκός έχει ακόμη αρκετά να βελτιώσει. Και θα βρεθεί ξανά σε δύσκολες βραδιές, γιατί έτσι είναι το μπάσκετ. Όμως ο Ράντονιτς αποδεικνύει το αυτονόητο: Είναι προπονητής στον οποίο ο Εξάστερος πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη και να τον αφήσει να δουλέψει σε βάθος χρόνου. Τα «Διώξ’ τον τώρα» είναι για καφέ, ούζο, μεζέ και τάβλι. Όχι για ομάδες που θέλουν να δημιουργήσουν προοπτική...
