Ο φανταστικός κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και τουλάχιστον πενήντα χρόνια χαρίζει αφειδώς σχεδόν κάθε καλοκαίρι καταπληκτικές ιστορίες τις οποίες θα προσπαθήσουμε να αναβιώσουμε στο sdna. Θα θυμηθούμε το μεγάλο αστέρι της σελεσάο που κάθε Αύγουστο ερχόταν στον Ολυμπιακό, τον μπαλαδόρο που θα γκρεμίσει τα τσιμέντα της Λεωφόρου, την έξυπνη βόμβα της ΑΕΚ, το λάτιν παιχταρά που θα υποδεχθούν στο αεροδρόμιο οι τρελαμένοι οπαδοί του Άρη, το τεράστιο όνομα που είναι επτασφράγιστο μυστικό και όμοιό του δεν έχει ξαναέρθει ποτέ στην Τούμπα.
Πριν τη διάδοση του internet και πολύ πριν τα smartphones, η εικόνα του μέσου Έλληνα φιλάθλου/οπαδού κάθε καλοκαίρι ήταν περίπου η εξής: ξαπλώστρα, φραπές, γόπες χωμένες στην άμμο και μάχη με τον αέρα για να κρατηθεί η αθλητική εφημερίδα σε κανονικά πλαίσια προκειμένου να «ρουφηχτεί» κάθε πιθανή και απίθανη πληροφορία σχετικά με την επικείμενη μεταγραφή και διαμόρφωση του ρόστερ της ομάδας.
Ήταν η εποχή που ο Νίκα Παντούρου ερχόταν ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην ΑΕΚ, η εποχή που ο Ολυμπιακός μέσω του Γιώργου Γλου της puma είχε τυπώσει κρυφά 100 χιλιάδες φανέλες του Λουίς Φίγκο (ή του Ζινεντίν Ζιντάν, διαλέγετε όποιον θέλετε) και άφηνε το καράβι που τις είχε κλειδαμπαρωμένες στα σπλάχνα του να φέρνει βόλτες έξω από το λιμάνι του Πειραιά για να μη «χαλάσει» η μεταγραφή (ατάκα που έχει ειπωθεί -με επιφύλαξη- σε ραδιόφωνο της Αθήνας από γνωστό παραγωγό).
Είναι η ίδια εποχή που ο ΠΑΟΚ μέρα παρά μέρα έφερνε μουντιαλικό άσσο, η εποχή που ο Ζαλαγιέτα άφηνε τη Γιουβέντους για την καυτή Τούμπα. Το πανηγύρι φούντωνε κάθε νύχτα στα ραδιόφωνα. Ακροατές που είχαν πάντα εσωτερική πληροφόρηση, ήξεραν κάποιον «από μέσα» που τους εμπιστεύθηκε το μεγάλο «μπαμ» και ήταν τόσο γενναιόδωροι που έσπευδαν να το μοιραστούν με όλους.
Χρόνιο πρόβλημα αυτό με τους “insiders” ακόμη και σήμερα υπάρχουν απομεινάρια εκείνης της εποχής, με ανθρώπους που απολύτως σοβαρά μεταφέρουν συνήθως με comments κάτω από αρθρογραφία ή ρεπορτάζ «πληροφορίες» για την πορεία διαπραγματεύσεων με το μεγάλο όνομα που θα έρθει στην ομάδα και θα πέσουν τα τσιμέντα. Spammers, trolls ή απλά εύπιστοι πιτσιρικάδες καταθέτουν το οποιοδήποτε hoax κυκλοφόρησε στο facebook ή άκουσαν στην έβδομη μπύρα στο beach bar το προηγούμενο βράδυ.
Όχι ότι εφημερίδες και sites πήγαιναν πίσω. Πάνω απ’ όλα ξεπουλούσαν την πραμάτεια, προκαλούσαν χαμό στα στέκια, γεννούσαν πανικό με τον καινούριο παιχταρά που θα σκίσει τα δίχτυα. Μεταγραφικά σήριαλ, ρεπορτάζ και αφηγήματα που βασίστηκαν σε συζύγους ποδοσφαιριστών, συμφωνίες που χάλασαν τελευταία στιγμή επειδή οι κυρίες δεν ενέκριναν το νέο περιβάλλον ή αφού έκαναν τη βόλτα τους και αντίκρυζαν έντρομες τους πειρασμούς στους οποίους αργά ή γρήγορα θα υπέκυπταν οι άνδρες τους, έπαιρναν την επόμενη μέρα το αεροπλάνο για οπουδήποτε αλλού.
Συμπέρασμα: στην Ελλάδα η παραλιακή και τα μαγαζιά δεν κλείνουν μόνο σπίτια, αλλά χαλάνε και κλεισμένες μεταγραφές μιας και είναι γνωστή η «ροπή» των άσσων του ποδοσφαίρου στα ξενύχτια και τις ωραίες γυναίκες. Δεν χρειάζεται να θυμίσω την περσινή κωμική κατάσταση με τη Νίνα Βερνμπλουμ, τα 32 σπίτια που θρυλείτο ότι είδε πριν αποφασίσει, τις απαιτήσεις της, τα σχόλια των οπαδών στο προφίλ στο insta και ούτω καθεξής. Συμφώνησε τελικά η γυναίκα και να ‘ναι καλά μήπως επιτέλους προλάβουμε και δούμε και τον Πόντους να παίζει μπάλα στην Ελλάδα.
Είναι αδύνατον πριν μπούμε στο προκείμενο να μείνει εκτός το τελευταίο trend της κάθε μεταγραφής: τη διαδραστικότητα του οπαδού. Πρώτη κίνηση βόλτα στο transfermarkt για τα στοιχεία του παίκτη, δεύτερη κίνηση τα στατιστικά του παίκτη σε pro και fifa και τέλος 3-4 βιντεάκια στο youtube. Η διαδικασία μετά είναι η προβλεπόμενη: διόρθωση των στοιχείων του ποδοσφαιριστή στη σελίδα του στη wikipedia, νέο σούπερ βίντεο στο youtube, συνήθως με τίτλο welcome to paokara/trifilara/8rylara/aekara και στιγμιότυπα του παίκτη από μοντάζ άλλων βίντεο που έχουν ανεβάσει στο youtube οι οπαδοί της προηγούμενης ομάδας του.
Slow-mo, φίλτρα - οι μερακλήδες βάζουν και υδατογράφημα - ένα μαγικό πεντάλεπτο της καριέρας του νέου αστεριού που φέρνει η προεδράρα. Μείζον πρόβλημα ότι πολύς κόσμος διαμορφώνει άποψη από το εν λόγω πεντάλεπτο, δηλώνει γοητευμένος ή απογοητευμένος από το νέο μεταγραφικό απόκτημα και κριτικάρει αναλόγως την επιλογή. Κι όταν ο νέος Μέσσι αποδεικνύεται παλτό ολκής, συνήθως την πληρώνουν οι ρεπόρτερ και οι δημοσιογράφοι. Σε αυτούς τους παίκτες θα εστιάσουμε στο sdna, για αυτούς τους παίκτες θέλω να μου γράψετε στα σχόλια και αυτούς τους παίκτες να αναδείξουμε.
Θα ξεκινήσω με τον Αυστραλό θρύλο, τον άνθρωπο που έπεσα επάνω του στα social και σοκαρίστηκα: τον Τζέισον Πόλακ.
Γυρνάμε το χρόνο τριάντα ολόκληρα χρόνια πίσω, στο 1989. Η Ελλάδα χορεύει σε ρυθμούς σκανδάλου Κοσκωτά, ο Ολυμπιακός μετά το χαμένο πρωτάθλημα από την ΑΕΚ έχει μείνει με το Σαλιαρέλη στη διοίκηση και διάγει τα «πέτρινα χρόνια». Μεγάλος δικαιωμένος ο «σας τα έλεγα εγώ ότι είναι απατεώνας», Γιώργος Βαρδινογιάννης.
Μετά το φιάσκο Φίτος (ο νέος Ζάετς που πέρασε και δεν ακούμπησε) η βόμβα του καλοκαιριού για τον Παναθηναϊκό είναι η μεγάλη ανακάλυψη του Γιάννη Καλογερά από την Αυστραλία. Το επόμενο τρομερό «καγκουρό» μετά τους πετυχημένους Καλατζή και Χριστοδούλου, η μεγάλη ελπίδα της Ωκεανίας και εντυπωσιακός με την εθνική Νέων της Αυστραλίας, Τζέισον Πόλακ.
Ο Καλογεράς, εισήγηση του Στέφαν Κόβατς από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 στον Παναθηναϊκό, ήταν υπεύθυνος αγωνιστικού σχεδιασμού στο τριφύλλι και ασχολείτο με τα πάντα. Από μεταγραφές, αποδυτήρια, στρατηγική, μέχρι τακτική ανάλυση και «κατασκοπία» των αντιπάλων. Το μεγάλο του λάθος είναι πως μέσα στο κλίμα «δίκης του αιώνα» που ζούσε η χώρα, δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Βαρδινογιάννης θέλει να κερδίσει χρόνο και το τελευταίο που είχε στο νου του ήταν να επενδύσει.
Οι μεταγραφές του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι είναι ο Νικοπολίδης από την Αναγέννηση Άρτας, ο Κρίστο Κόλεφ από τη Βουλγαρία και ο Τζέισον Πόλακ από την Olympic Sydney. Ο Αυστραλός έχει ξεκινήσει από τις ακαδημίες της Watford, στην Αυστραλία λογικό να φαντάζει Μαραντόνα σε σχέση με τους συνομήλικους που είναι πολύ πιο πίσω. Οι συστάσεις και τα λόγια που τον συνοδεύουν είναι διθυραμβικά, οι «γνώστες» κάνουν λόγο ότι ο Παναθηναϊκός ανακάλυψε φλέβα χρυσού.
Τον Ιούλιο στο παλιό αεροδρόμιο του ελληνικού καταφθάνει ένα παιδί 20 στα 21 με ξανθό φουντωτό μαλλί, γαλανά μάτια και γλυκά χαρακτηριστικά. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού διψούν να μάθουν πληροφορίες για τον νέο παικταρά και οι δημοσιογράφοι πιέζουν τον Καλογερά να περιγράψει τον παίκτη. Τότε προκύπτει το αμίμητο, το αλησμόνητο, το ανεπανάληπτο «ο Πόλακ είναι ένα κράμα Ρότσα-Ζάετς». Πάταγος.
Για να αντιληφθούμε τη μεγαλοστομία αυτό εδώ είναι το μοναδικό βίντεο που διασώζεται με “highlights” του ποδοσφαιριστή και παρουσιάζεται σήμερα στο sdna.
370 ολόκληρα views σε βίντεο ανεβασμένο πάνω από τρία χρόνια. Ο Πόλακ δυσκολεύεται να προσαρμοστεί, παρόλο που έχει καλά στοιχεία, τον συνοδεύει για πάντα εκείνη η πρώτη ατάκα: κράμα Ρότσα-Ζάετς.
Η σεζόν με τον Σουηδό Μπένγκστον ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς. Πολύ δύσκολη (έως και σκανδαλώδης) πρόκριση με την πολύ αδύναμη Σουόνσι από την Ουαλία και μετά ο διασυρμός από τη ρουμάνικη Δυναμό Βουκουρεστίου του Μιρτσέα Λουτσέσκου. Ο Παναθηναϊκός χάνει 0-2 μέσα στο ΟΑΚΑ και σκορπίζεται με 6-1 στο Βουκουρέστι. Οι Ρουμάνοι είχαν υποτιμηθεί, ενώ τους προπονούσε η «αλεπού» και είχαν παικταράδες. Στελέα, Αντόνε, Τιμόφτε, Ραντουτσόιου, Ματέουτ, Σάμπαου και βέβαια τον μετέπειτα «δικό μας» Ντάνουτ Λούπου, έναν Ρουμάνο-μια ιστορία από μόνο του.
Ο Πόλακ κάθε φορά που αγωνίζεται -συνήθως μπαίνει αλλαγή- είναι απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος, ξέρει μπάλα αλλά βρίσκεται σε πλήρη ασυνεννοησία με τους συμπαίκτες του. Από το δεύτερο-τρίτο παιχνίδι ο κόσμος τον έχει πάρει ήδη στο «μεζέ», στο πρώτο κακό κοντρόλ τα χαχανητά από την εξέδρα είναι τόσο δυνατά που φτάνουν μέχρι και τ’ αυτιά του Γιώργου Βαρδινογιάννη.
Ο καλός Τζέισον θα γράψει συνολικά 9 συμμετοχές, εκ των οποίων μόνον οι 3 ως βασικός. Ήταν απλώς ένα ταλαντούχο παιδί που ήρθε στην Αθήνα να παίξει αλλά και να μάθει ποδόσφαιρο και χαμογελούσε αμήχανα όταν άκουγε τους γύρω του να μιλούν ακαταλαβίστικα για εκείνον. Όταν αντιλήφθηκε ότι το καλύτερο για εκείνον είναι να απομακρυνθεί, μετακόμισε για έναν χρόνο στην ολλανδική De Graafschap όπου έγραψε αρκετές συμμετοχές, αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψε στην πατρίδα του.
Έπαιξε μπάλα μέχρι τα «γεμάτα» 32, πέρασε δύο φορές από τη South Melbourne και έπαιξε και στους Brisbane Strikers πριν κλείσει την καριέρα του στην Canberra Cosmos. Έγραψε πολλές συμμετοχές με τη φανέλα της εθνικής ομάδας, σκόραρε και τα γκολάκια του και ήταν και μέλος της εθνικής Αυστραλίας στο παγκόσμιο κύπελλο futsal το 1989 στην Ολλανδία.
Ζει τη ζωή του ανώνυμα, βγαίνει, διασκεδάζει, τρώει, πίνει, παντρεύεται, χωρίζει. Νορμάλ πράγματα ενός τύπου που τον συναντάς και τον προσπερνάς σε δευτερόλεπτα το καλοκαίρι πχ στη Ρόδο που κάνει διακοπές με τη Jeannie και τις κόρες τους. Αποκλείεται να μην θυμάται την περιπέτεια στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, ήταν πολύ μικρός για να ξεχάσει τέτοια εμπειρία.
Κατά μία έννοια η μεταγραφή του έκανε καλό και στον Παναθηναϊκό. Το ανελέητο κράξιμο στον Βαρδινογιάννη έπιασε τόπο και τον ανάγκασε να φέρει το Δεκέμβρη έναν επίσης άγνωστο ποδοσφαιριστή από την Πολωνία. Μας πρωτοπαρουσιάστηκε σαν Βαρτσίκα, περίπου με το επώνυμό του όπως προφέρεται.
Το «ελληνοποιήσαμε» σε Βαζέχα για να γίνει πιο εύηχο και φιλικότερο στο ελληνικό αυτί. Περιττό να αναλύσουμε σε τι ακριβώς εξελίχθηκε εκείνος ο αντιτουριστικός Πολωνός με το μουστάκι που «τόλμησε» να φορέσει το 7 του Σαραβάκου στο ντεμπούτο του με το τριφύλλι.
Όπως αντιλαμβάνεστε όμως το θέμα μας δεν είναι οι Βαζέχα. Το θέμα μας είναι οι Πόλακ.
