Κι ένας απ’ αυτούς, με τον οποίο γράψαμε μία σχεδόν κοινή πορεία, μάλλον κτίσαμε μία ξεχωριστή σχέση, είναι ο Γιώργος Παρασκευάς… ΕΙΝΑΙ, όχι ήταν ο Γιώργος Παρασκευάς. Δεν αισθάνθηκα το θάνατό του, τέτοιες ημέρες το 2006, την οριστική του απώλεια όταν μου την γνωστοποίησαν.
…Πέρα από τα γραπτά του Παρασκευά στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», που τον σύστησε σ’ όλους σαν «το γκουρού του στοιχήματος», τον ακριβό μου φίλο τον έχω σ’ έναν «φάκελλο»… Ό,τι έχω πάρει απ’ αυτόν, από το ελεύθερο πνεύμα του και την αιώνια ψυχή του, τα ‘χω καταγραμμένα σε σημειώσεις προσωπικές…
Γιατί, λοιπόν, να τον θεωρήσω πεθαμένο τον Παρασκευά όταν τον έχω μέσα μου σταθερά ζωντανό από τότε που τον πρωτοσυνάντησα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1993; Όποτε γουστάρω τη μαγική του παρέα δεν έχω παρά να ‘ρθω σε επαφή με το… «Φάκελλο Παρασκευάς». Έτσι και τον σκαλίζω βρίσκομαι με τη μία σ’ ένα μικρό παράδεισο…
Άσε τα απίστευτα κείμενά του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» τα οποία σκεπτόμασταν μαζύ να τα εκδώσουμε σε βιβλίο. Αν μπορεί να χωρέσει σ’ ένα βιβλίο αυτός ο θησαυρός σκέψεως του Παρασκευά, που υπέγραφε «Ο γκουρού του στοιχήματος» και έγραφε… και τι δεν έγραφε, από την αστρολογία της αρχαίας Αιγύπτου μέχρι τις πουτάνες της Ινδίας, από ιστορίες για ναρκωτικά μέχρι «τον Μεγάλο Αρχηγό», όπως αποκαλούσε τον Ιησού Χριστό.
Είχε προβλήματα με την καρδιά του… Δεν το σταματούσε με τίποτα το τσιγάρο. Δύο φορές μπήκε στο χειρουργείο… Δεν καταλάβαινε τίποτα. «Βρε, μαλάκα, θα πεθάνεις…» του έλεγα, μέχρι που βαρέθηκα. Τον θυμάμαι να τον πάνε στο χειρουργείο ξαπλωμένο στο φορείο, φορώντας μονάχα μία λευκή πουκαμίσα και επάνω στο στήθος του τον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…
Όχι μόνον δεν πέθανε ο φίλος μου από την Κύπρο, αλλά σκέπτομαι να τον κρατήσω ζωντανό και στους αναγνώστες. Εγώ ο ίδιος θα επιμεληθώ μία σειρά από γραπτά του, μνημειακά και αξεπέραστα…, κείμενα και θα τα ξαναδημοσιεύουμε κάθε ημέρα. Θα τα ξαναδιαβάζει και ο ίδιος ο Παρασκευάς και θα διασκεδάζει μ’ αυτά που έγραφε από εκεί που βρίσκεται.
ΑΠΟ ΒΟΗΘΟΣ του μπακάλη πατέρα του, γράφει ο apodytiriakias.gr
