Η πρόκριση για τον Ολυμπιακό στους τελικούς, ξεπερνώντας το εμπόδιο του Άρη, μοιάζει πλέον κάτι απόλυτα φυσιολογικό και σύμφωνα με τη ροή των πραγμάτων. Πριν 4-5 μήνες, όμως, αυτό δεν έμοιαζε και τόσο αυτονόητο. Οι ερυθρόλευκες με προπονητή τον Ζιλ Κουτίνιο ουδέποτε έπιασαν την αναμενόμενη απόδοση και αποτέλεσαν μια ιδιαίτερα soft ομάδα χωρίς πείσμα για νίκη και χωρίς πλάνο.
Η έλευση του Παρίζι συνοδεύτηκε με δύο ακόμα προσθήκες, της Αμερικανίδας ακραίας Τέιλορ Άγκοστ και την επιστροφή της λίμπερο Αρέτας Κονόμι. Οι δύο αυτές παίκτριες έδωσαν στον Ολυμπιακό μεγαλύτερη ποιότητα στην υποδοχή, ένα στοιχείο στο όπου έπασχαν, και αυτό ταυτόχρονα βοήθησε στο παιχνίδι της Χριστοδούλου και μαζί και στην επίθεση. Βέβαια, η προσθήκη τέταρτης ξένης ανάγκασε τον Ιταλό κόουτς να αφήσει εκτός ρόστερ αρκετές φορές την Κόστα η οποία μπορεί να έδειξε ποιότητα στο αμυντικό κομμάτι και παρά κάποιες εκλάμψεις δεν έδειξε τη δυναμική που είχε στο παρελθόν.
Πολύ σημαντική ήταν και η βελτίωση των κεντρικών του Ολυμπιακού. Η Εμμανουηλίδου ήταν από τις πιο σταθερές όλη τη σεζόν ενώ η Γιώτα ανέβασε ρυθμό μετά τα Χριστούγεννα και έτσι οι ερυθρόλευκες απέκτησαν δυναμική πάνω στο φιλέ, καλύτερο μπλοκ και η Χριστοδούλου βρήκε ακόμα περισσότερες επιλογές στη δημιουργία. Η Ιλιόνη Κελεσίδη δεν ήταν κακή όταν τις δόθηκαν ευκαιρίες, κυρίως στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά η παρουσία των άλλων δύο κεντρικών ήταν τέτοια που ο Παρίζι δε γινόταν να τις αφήσει εκτός αρχικού σχήματος.
Η αλλαγή προπονητή φάνηκε να επηρεάζει εμφανώς και τις άλλες δύο ξένες του Ολυμπιακού. Η Σάλας και η Χίπε προέρχονταν από δύσκολες χρονιές και κουβαλώντας επιβάρυνση και τραυματισμούς. Η ποιότητά τους είναι δεδομένη αλλά στο πρώτο τρίμηνο της φετινής περιόδου δεν ήταν λίγες οι φορές που έμοιαζαν περισσότερο με «μαύρη τρύπα» παρά με πρωταγωνίστριες. Η εμπειρία, η ωριμότητα αλλά σαφώς και η παρουσία του Παρίζι ήταν τα στοιχεία που τις… μεταμόρφωσαν. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως η Άγκοστ με την Κονόμι βελτίωσαν το αμυντικό κομμάτι και έτσι η Σάλας αλλά κυρίως η Χίπε, ως διαγώνια, αναδείχθηκαν και έπαιξαν πιο ελεύθερα και με μεγαλύτερη σιγουριά.
Κυρίως, όμως, ο Ιταλός προπονητής έπεισε τις αθλήτριές του ότι μπορούν να ανακάμψουν. Ο Παρίζι πήρε το 100% από την ομάδα του, έδωσε σιγουριά με το πλάνο και τις επιλογές του και αξιοποίησε την εμπειρία του Ολυμπιακού. Μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πιο αποφασισμένος. Άλλωστε του έμενε μόνο το πρωτάθλημα. Οι γκέλες του Παναθηναϊκού έδωσαν την ευκαιρία για ανατροπή και οι ερυθρόλευκες την αξιοποίησαν.
Οι τελικοί είναι μια άλλη ιστορία. Ο Ολυμπιακός έχει το προβάδισμα λόγω έδρας αλλά με το δεδομένο ότι το κλειστό του Ρέντη δεν αποτελεί «καυτή έδρα» και γεμάτη κόσμο αυτό το πλεονέκτημα δεν είναι και τόσο ισχυρό. Οι δύο ομάδες είναι γεμάτες ποιότητα και καλές αθλήτριες. Οι τελικοί αφήνουν υποσχέσεις πως θα είναι καλύτεροι και πιο ανταγωνιστικοί από ποτέ. Άλλωστε έχουμε ήδη απολαύσει ωραίο θέαμα και ανατροπές στη Volley League οπότε μένει να μπει το… κερασάκι στην τούρτα.
