Κάποιος σοφός είπε κάποτε πως «όταν όλα πηγαίνουν στραβά μπορούν να πάνε ακόμα χειρότερα». Πρέπει να γυρίσουμε αρκετά πίσω στο χρόνο για να βρούμε πότε ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός και από τις δύο τελευταίες ομάδες της βαθμολογίας και μάλιστα το ένα παιχνίδι εντός έδρας.
Επειδή το νόμισμα έχει δύο πλευρές η νίκη του Απολλώνιου ήταν απόλυτα άξια και δίκαιη. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να ήταν κακός και εκτός κλίματος αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το παιχνίδι χαρίστηκε στην ομάδα του Στέφανου Χριστοδουλάκη. Ο Απολλώνιος, χρησιμοποιώντας την ίδια επτάδα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έδειξε πως παλεύει μια ομάδα που θέλει τη νίκη, που είναι αφοσιωμένη στο πλάνο του προπονητή της και που αρνείται να χάσει πόντο. Αυτό έκανε η ομάδα του Κερατσινίου σε όλο το παιχνίδι ακόμα και στις λίγες στιγμές που ο Παναθηναϊκός πήγαινε να δείξει κάτι καλό. Η εμφάνιση της Τουλγαρίδου, που κυριολεκτικά σκούπισε όλο το παρκέ, το καθαρό μυαλό της Λάβδα, οι επιλογές της Ασόνια, της Ράπτη και της Καραντουμάν αλλά και η επιμονή της Καββαδία και της Πήττα δεν θύμιζαν ομάδα που βρίσκεται στην τελευταία θέση αλλά ομάδα με υψηλότερους στόχους.
Η φράση «όλα λάθος» μπορεί να περιγράψει ακριβώς ότι συνέβαινε στην πλευρά όπου βρίσκονταν οι πράσινες σε κάθε σετ. Αν εξαιρέσουμε τη Ρόγκα, η οποία είχε διάθεση να κυνηγήσει κάθε μπάλα όσο δύσκολη και αν ήταν, και κάποιες εκρήξεις της Παπαφωτίου που κυρίως με τα σερβίς της κρατούσε τον Παναθηναϊκό στο παιχνίδι τότε κατά τα άλλα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν θετικά στοιχεία από το παιχνίδι. Παρόλα αυτά μια ομάδα που έχει ξεκινήσει τη σεζόν διεκδικώντας πρωτάθλημα και Κύπελλο και αναζητώντας ευρωπαϊκή διάκριση δεν επιτρέπεται να παρουσιάζει εικόνα αδιαφορίας και να δέχεται απανωτές ήττες από τις δύο τελευταίες ομάδες της βαθμολογίας.
Για να τα βάζουμε σε μια σειρά, όμως, είναι δεδομένο πως κανένας αθλητής που σέβεται τον εαυτό του δεν μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο με διάθεση να χάσει ή χωρίς να απογοητεύεται από μια ήττα. Μπορεί όλοι όσοι βρίσκονται εκτός αγωνιστικού χώρου να νιώθουν απογοήτευση βλέποντας την ομάδα που αγαπάνε να χάνει με αυτό τον τρόπο αλλά είναι δεδομένο ότι οι πρώτοι που πονάνε από κάτι τέτοιο είναι οι ίδιοι οι αθλητές γιατί αυτοί είναι που κοπιάζουν και ιδρώνουν κάθε μέρα. Η εικόνα του Παναθηναϊκού, όμως, για δύο συνεχόμενα παιχνίδια έδειχνε παγωμάρα. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς στο Μετς ότι οι πράσινες έμοιαζαν να αδυνατούν να αποδώσουν. Υπάρχουν στιγμές που ομάδες κάνουν το «κλικ», ξεμπουκώνουν και εμφανίζουν τον πραγματικό τους εαυτό έχοντας βρει ρυθμό. Σε αυτό το ματς ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ποτέ ρυθμό, αντίθετα έδινε το ένα δώρο μετά το άλλο στην απέναντι πλευρά.
Ο Καλμαζίδης είπε πολύ σωστά ότι η ηρεμία και το καθαρό μυαλό δεν έρχονται από τη μια μέρα στην άλλη. Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι πως μια ομάδα με ικανές και έμπειρες παίκτριες και έναν επικοινωνιακό και αποδεδειγμένα επιτυχημένο προπονητή αδυνατεί να καθαρίσει το μυαλό της μετά από άσχημα αποτελέσματα. Κανένας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις νίκες και τους τίτλους και κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει σε ομάδες όπως η Λαμία ή ο Απολλώνιος να κάνουν υπερβάσεις πετυχαίνοντας σπουδαίες νίκες. Είναι παράδοξο, όμως, να αφήνεται όλη η ποιότητα και η εμπειρία της ομάδας «κλειδωμένη» στα αποδυτήρια.
Δεν έγινε ξαφνικά ο Καλμαζίδης κακός προπονητής ούτε οι αθλήτριες του Παναθηναϊκού ξέχασαν να παίζουν. Είναι δεδομένο ότι η Καρκάσες δεν κούμπωσε στον Παναθηναϊκό και ήταν λίγες οι φορές που ξεχώρισε πραγματικά παρότι ήρθε στην ομάδα με βαρύ βιογραφικό και πλούσιες παραστάσεις. Ωστόσο σε αυτό το σημείο της σεζόν ο Παναθηναϊκός πρέπει να ζήσει και να πεθάνει με τις επιλογές που έκανε. Με την Γκρότους να αποχωρεί τραυματίας και να είναι άγνωστο αν υπέστη κάτι σοβαρό ή όχι η ομάδα θα πορευτεί με δίδυμο την Καρκάσες και την Γενιτσαρίδη. Αυτό σημαίνει πως όλες θα πρέπει να κάνουν περισσότερα από ένα βήματα μπροστά πόσω μάλλον οι δύο ακραίες.
Αυτή εδώ η στήλη είναι η πρώτη που υποστήριξε ξανά και ξανά ότι η σεζόν κρίνεται στο τέλος. Κανένα πρωτάθλημα δεν απονεμήθηκε Φεβρουάριο ή Μάρτιο. Το Κύπελλο, όμως, κρίνεται σε λίγες ημέρες και αποτελεί έναν από τους δύο στόχους της ομάδας. Επειδή είναι αργά για αλλαγές η ομάδα πρέπει να σταθεί στα πόδια της με βάση το υπάρχον υλικό. Οι αθλήτριες θα πρέπει να αφήσουν πίσω ότι έγινε και να σηκώσουν κεφάλι άμεσα όσο δύσκολο και αν μοιάζει ώστε να σώσουν όχι μόνο τους τίτλους της σεζόν αλλά κυρίως τον δικό τους κόπο και τη δική τους προσπάθεια.
