Τρία πράγματα χρειάζονται για να γίνει κανείς πρωταθλητής σε οποιοδήποτε σπορ: ικανότητα, σκληρή δουλειά και τύχη.
Το παρόν κείμενο θα μπορούσε να τελειώσει ακριβώς σ' αυτό το σημείο προκειμένου να επεξεργαστείτε για ώρα αυτή τη βαθιά σοφία που μοιραστήκαμε μαζί σας, όμως τι να κάνουμε που πρέπει να γραφτεί κι ένα grand prix που να βγάζει (σχετικά) νόημα.
Και ο Σέρχιο Πέρεζ είναι δεδομένα ικανός, δουλεύει σαν το σκυλί (κι όχι κάνα τσιουάουα, ας μπούμε ντόπερμαν) και ενίοτε η τύχη του χαμογελά- όπως συνέβη, δηλαδή, σήμερα στο Μπακού: ο Μεξικανός είδε το Αυτοκίνητο Ασφαλείας να του κλείνει το μάτι και μια- δεδομένη σχεδόν- δεύτερη θέση να μετατρέπεται σε τεράστια νίκη που δίνει άλλη πνοή στο ασθμαίνον πρωτάθλημα.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: με το που έσβησαν τα κόκκινα φώτα η Κόκκινη, με τον Λεκλέρκ στο τιμόνι, παρέμεινε στην πρώτη θέση, παρά την πολύ καλή εκκίνηση του δεύτερο Φερστάπεν.
Πάρα πολύ γρήγορα, ωστόσο, με το DRS να ενεργοποιείται ο poleman έγινε βορά στις ορέξεις των Ταύρων: ο Μαξ στον 3ο γύρο δε δυσκολεύτηκε καθόλου να περάσει τον Μονεγάσκο, ενώ το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Πέρεζ που προσπέρασε και αυτός την Φεράρι, προκειμένου ν' αποκατασταθεί η «τάξη» (Φερστάπεν-Τσέκο-Λεκλέρκ).
Στον 10ο γύρο ο πρωτοπόρος παγκόσμιος πρωταθλητής μπήκε για την προγραμματισμένη μετάβαση από τη μέση γόμα στην σκληρή, όμως αμέσως μετά ο Νικ ντε Βρις έχασε τον έλεγχο της Άλφα Τάουρι, έμεινε σε... περίεργο σημείο και κρίθηκε απαραίτητη η παρουσία του Αυτοκινήτου Ασφαλείας.
Σ' εκείνο το σημείο, κρίθηκε ουσιαστικά ο αγώνας: ο Πέρεζ μπήκε να βάλει κι αυτός hard όμως έχασε πολύ λιγότερο χρόνο λόγω της παρουσίας του SC στην πίστα, ενώ το ίδιο έκανε και ο Σαρλ Λεκλέρκ.
Ως εκ τούτου, όταν το Α.Α. επέστρεψε στα πιτ, η κατάταξη είχε ως εξής: Τσέκο-Λεκλέρκ-Μαξ. Ο Ολλανδός έκανε το προφανές περνώντας εκ νέου τον ανυπεράσπιστο οδηγό της Φεράρι, όμως ο team-mate του αποδείχτηκε άθραυστο καρύδι ακόμα και για τα έμπειρα δόντια ενός κάστορα.
Με τη διαφορά να μην πηγαίνει ποτέ κάτω του δευτερολέπτου (άρα με τον Μαξ να μην έχει ενεργοποιημένο DRS) και σε κάποια φάση να ξεφεύγει ακόμα και στα όρια των 4, ο Μεξικανός πήρε τη δεύτερη φετινή του νίκη σε τέσσερις αγώνες. Μάλιστα, ο Πέρεζ ήταν ο νικητής και του χθεσινού Sprint Race, βάζοντας- στα χαρτιά τουλάχιστον- ευπρόσδεκτη φωτιά στην υπόθεση του τίτλου.
Ο Φερστάπεν ολοκλήρωσε χωρίς κόπο το 1-2 της ασυναγώνιστης Ρεντ Μπουλ, όμως βλέπει τον team-mate του να τον πιέζει στο όριο φέτος και ενδεχομένως να έχουμε τετράτροχες ομορφιές όσο προχωράει η σεζόν.
Ο δις poleman (σε sprint race και αγώνα) Λεκλέρκ έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με την τίμια, αλλά μέχρι εκεί, Φεράρι του, παίρνοντας το πρώτο βάθρο της σεζόν και σπάζοντας το σερί του Φερνάντο Αλόνσο που αυτή τη φορά έμεινε 4ος.
O Σάινθ άντεξε την πίεση του Χάμιλτον και οι δυο τους τερμάτισαν στο 5-6, με τους Στρολ, Ράσελ («έκλεψε» τον ταχύτερο γύρο στο ακροτελεύτιο πέρασμά του, παίρνοντας το +1), Νόρις και Τσουνόντα να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη δεκάδα.
Κάπως έτσι, μ' αυτά και μ' αυτά, η Φόρμουλα 1 πάει στις ΗΠΑ, με την Ρεντ Μπουλ να κερνάει τους υπολοίπους κάτι που κάνει απόλυτη ρίμα με το προαναφερθέν «ΗΠΑ» (μας συγχωρείτε για το αγοραίο ύφος, παραφερθήκαμε).
Οι Ταύροι είναι ξεκάθαρα το ταχύτερο μονοθέσιο και σε κάνα τρίμηνο θα έχουν εξασφαλίσει και μαθηματικά τους δύο τίτλους, όμως το μεγάλο ερώτημα που φαίνεται να γεννάται εδώ είναι ένα: παγκόσμιος πρωταθλητής θα είναι ξανά ο Μαξ Φερστάπεν ή θα κάνει την κολοσσιαίων διαστάσεων έκπληξη ο Σέρχιο Πέρεζ;
Ικανότητα έχουν και οι δύο. Και, εδώ που τα λέμε, αμφότεροι δουλεύουν σκληρά.
Ναι, αλλά τι έχει να πει γι' αυτό η τύχη;
Βαθμολογία οδηγών
1) Φερστάπεν 93
2) Πέρεζ 87
3) Αλόνσο 60
4) Χάμιλτον 48
5) Σάινθ 34
6) Λεκλέρκ 28
7) Ράσελ 28
8) Στρολ 27
9) Νόρις 10
10) Χούλκενμπεργκ 6
11) Πιάστρι 4
12) Μπότας 4
13) Οκόν 4
14) Γκασλί 4
15) Ζου 2
16) Τσουνόντα 2
17) Άλμπον
18) Μάγκνουνσεν 1
19) Σάρτζεντ 0
20) Ντε Βρις 0
Βαθμολογία κατασκευαστών
1) Ρεντ Μπουλ 180
2) Άστον Μάρτιν 87
3) Μερσέντες 76
4) Φεράρι 62
5) ΜακΛάρεν 14
6) Αλπίν 8
7) Χάας 7
8) Άλφα Ρομέο 6
9) Άλφα Τάουρι 2
10) Ουίλιαμς 1
