Η χώρα μας σύμφωνα με τα φετινά στοιχεία κέρδισε μία θέση στην παγκόσμια κατάταξη ελευθερίας του Τύπου. Από φέτος φιγουράρουμε στο Νο 107, με χειρότερη όμως βαθμολογία από πέρυσι, με την άνοδο μας, να οφείλεται στην υποχώρηση του Τσαντ.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων (ΠΕΕ) το 1993, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μίας έκκλησης ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν Αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε.
Μπουρουντί, Γκαμπόν, Μποτσουάνα, Μογγολία και άλλες αφρικανικές χώρες γελάνε, με τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και βρίσκεται στο Νο 108 παγκοσμίως στη λίστα σχετικά με την ελευθερία του Τύπου, ενώ αυτές είναι πλέον από πάνω μας…
Ας επιστρέψουμε όμως στην θλιβερή ελληνική πραγματικότητα όπως τη ζήσαμε όσοι καλύπταμε το ρεπορτάζ της άρσης βαρών.
Την ατάκα «Μην ξανασχοληθείς με το θέμα» την έχουν ακούσει κατά καιρούς όσοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να καταγράψουν τα όσα συνέβαιναν στον κόσμο της ελληνικής άρσης βαρών, πάντα με στοιχεία και αποδείξεις.
Η αρχή έγινε με τον Γιώργο Μανταίο, έγκριτο συνάδελφο του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, στο άθλημα που κάποτε χάρισε τεράστιες επιτυχίες στη χώρα μας. Αμέσως μετά τη δημοσίευση του τηλεγραφήματος, στο οποίο αποκάλυπτε τις συνθήκες αποπομπής του Βαλέριου Λεωνίδη το 2018 από τη θέση του εθνικού προπονητή, -βάζοντας στο στόχαστρο τον Πύρρο Δήμα- έπαψε να καλύπτει το ρεπορτάζ της άρσης βαρών, όπως έκανε για περισσότερο από μία δεκαετία...
Σειρά είχα εγώ, μετά τη δημοσίευση της αποκλειστικής είδησης με τίτλο «Το Ινστιτούτο Πύρρος Δήμας είναι ΜΚΟ!», στο οποίο αποκάλυπτα τις συνθήκες που διαβιούσαν οι διεθνείς αρσιβαρίστες στον Άγιο Κοσμά (ζούσαν με συσσίτιο της εκκλησίας), την ώρα που το Διεθνές Ινστιτούτο Πύρρος Δήμας, εξασφάλιζε μεγάλες χορηγίες για να... προωθεί το άθλημα.
Τότε, ήρθε η πρώτη προειδοποίηση, την οποία προφανώς και αγνόησα θεωρώντας ότι οφείλω να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου.
Κερασάκι στην τούρτα αποδείχθηκε η αποκάλυψη του θετικού δείγματος της Μαριάννας Τζούρτζεκ, αθλήτριας του αδελφού του Πύρρου Δήμα, Οδυσσέα τόσο στην εθνική ομάδα, όσο και στον Μίλωνα και των ελέγχων που είχε κλείσει με ραντεβού και εν συνεχεία είχε ακυρώσει η ομοσπονδία (εντελώς παράνομο σύμφωνα με τα όσα ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Αντιντόπινγκ), στο δημοσίευμα με τίτλο: «Nτοπέ αρσιβαρίστρια της εθνικής, ακύρωσε ελέγχους η ΕΟΑΒ!».
Λίγες μέρες αργότερα, στις 20/4/2018, με πρόφαση ένα άρθρο τενιστικό, ενημερώθηκα με γραπτό μήνυμα στο κινητό μου ότι: «Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Πρέπει να έρθεις στο γραφείο». Αμέσως κατάλαβα ότι επρόκειτο για απόλυση όπως και έγινε. Μάλιστα, το άρθρο για την ντοπέ αθλήτρια εξαφανίστηκε.
Το τελευταίο θύμα λογοκρισίας ήταν ο αρχαιότερος, ο εμπειρότερος και ο πιο καταρτισμένος (όντας ο ίδιος αθλητής και διεθνής κριτής) συνάδελφος που κάλυπτε ποτέ το ρεπορτάζ της άρσης βαρών, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, στην εφημερίδα «Καθημερινή». Στις 30/5/2020 στην έντυπη μορφή της εφημερίδας φιλοξενείται συνέντευξη των Χρήστου Σπύρου και Βαλέριου Λεωνίδη, με τίτλο: «“Κίνηση” στην άρση βαρών, Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές του αθλήματος στρέφονται κατά της νυν διοίκησης». Οι Σπύρου και Λεωνίδης καταφέρονται εναντίον του Πύρρου Δήμα, εξ όνοματος της ομάδας των ανθρώπων που συνέστησαν την αντιπολιτευόμενη παράταξη στις εκλογές του 2020, η οποία αποτελείτο από όλα τα μέλη της πάλαι ποτέ Dream Team, πλην του Δήμα. Την επομένη η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική μορφή της εφημερίδας, όμως με παρέμβαση της ΕΟΑΒ αποσύρθηκε. Μάλιστα, με ασύντακτη ανάρτηση της στο Facebook, η ομοσπονδία πανηγυρίζει για τη λογοκρισία, υπονοώντας ότι η συνέντευξη ήταν αποκύημα της φαντασίας του συναδέλφου…
Το αμέσως επόμενο διάστημα ζητήθηκε από τον Πύρρο Δήμα να δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα, με τους συναδέλφους του Νίκου Κωνσταντόπουλου να στέκονται αλληλέγγυοι δίπλα του, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό θα συνέβαινε μόνο αν ο τότε πρόεδρος της ΕΟΑΒ δεχόταν να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του ετίθεντο. Η συνέντευξη δεν έγινε ποτέ, αφού ο Δήμας δεν επιθυμούσε να απαντήσει σε κανένα κρίσιμο ερώτημα, με την εφημερίδα να αλλάζει πλεύση και στις 26/6/2020 να δημοσιεύει θέμα με τίτλο: «Άνεμος αλλαγής στην άρση βαρών», το οποίο ξεκινούσε ως εξής: «Ηταν όλοι εκεί. Δίπλα στην είσοδο του γηπέδου του Μίλωνα Ν. Σμύρνης, “Είσοδος Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας”. Ολοι; Οχι. O Πύρρος ήταν παρών μόνο μέσω της μαρμάρινης πλάκας. Ο πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας (ΕΟΑΒ), αλλά και τεχνικός διευθυντής της ομοσπονδίας των ΗΠΑ, δέχθηκε τα βέλη των παλαιών συναθλητών του, που συγκροτούν την Ομάδα Πρωτοβουλίας Διάσωσης της άρσης βαρών (Βαλέριος Λεωνίδης, Λεωνίδας Σαμπάνης, Βίκτωρ Μήτρου, Γιάννα Χατζηιωάννου, Γιώργος Τζελίλης, Παύλος Σαλτσίδης, Χρήστος Σπύρου, Γιάννης Γέροντας). “Ο πλέον επιτυχημένος αθλητής της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς είναι ακριβώς το αντίθετο ως διοικητικός παράγων”, είπαν».
Στην περίπτωση μου ο Πύρρος Δήμας βλέποντας ότι δεν μπορεί να με φιμώσει, αφού χρησιμοποίησα κάθε μέσο που είχα να για δημοσιοποιήσω την αλήθεια το 2019 προχώρησε σε αγωγή εις βάρος μου αξιώνοντας 50.000 ευρώ.
Παρότι το θέμα ήταν προσωπικό, η αγωγή έγινε εξ ονόματος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, χωρίς να γίνει ποτέ σαφές αν το θέμα είχε συζητηθεί στο διοικητικό συμβούλιο. Τουλάχιστον, σε σχετικό ερώτημα του αποθανόντα δικηγόρου μου, Παναγιώτη Γιαννόπουλου προς τον μάρτυρα κατηγορίας της ΕΟΑΒ, Γιώργο Ανατολίτη, (πολύ στενό φίλο και πρώην μάνατζερ του Πύρρου Δήμα), ο οποίος δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον αθλητισμό, δεν γνώρισε να απαντήσει σχετικά.
Έχοντας χάσει σε πρώτο βαθμό τη δίκη, ο Πύρρος Δήμας, άσκησε έφεση και παρότι 5 από τα 17 μέλη του διοικητικού συμβουλίου επεσήμαναν το προφανές στη συνεδρίαση που προηγήθηκε, ότι πρόκειται για προσωπικό θέμα και ότι είναι απαράδεκτο να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός της ομοσπονδίας γι’ αυτό, ο ισχυρός άνδρας της ΕΟΑΒ, ο οποίος τυπικά είναι γενικός γραμματέας τους αγνόησε, γνωρίζοντας ότι θα χάσει, όπως και τελικά συνέβη πριν από λίγες ημέρες.
Η αλαζονεία της εξουσίας έχει μετατρέψει έναν κοσμαγάπητο αθλητή, σε έναν θλιβερό παράγοντα που έχει καταφέρει όχι απλώς να απαξιωθεί εντελώς στα μάτια των ανθρώπων της άρσης βαρών, αλλά να είναι πλέον ανεπιθύμητος και να μετρά αντίστροφα για να χάσει κάθε έρεισμα στο άθλημα που κάποτε τον αγκάλιασε και τον ανέδειξε.
