Ο Όγκνιεν Βράνιες βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα της ΑΕΚ. Έχει προκύψει, δηλαδή, «θέμα Βράνιες». Όχι γιατί γράφουν οι Βέλγοι για την Άντερλεχτ, ή επειδή κυκλοφορούν σενάρια στην Ελλάδα που -αβάσιμα, όπως ξεκαθάρισε και η ΠΑΕ- κάνουν λόγο ακόμη και για συμφωνία των δύο κλαμπ.
Το θέμα έχει ανοίξει γιατί φαίνεται ξεκάθαρα ότι, όπως τον περασμένο Γενάρη, έτσι και τώρα η Άντερλεχτ και οι μάνατζερ του Βράνιες βρίσκονται σε ανοικτή γραμμή. Οι Βέλγοι έχουν επιβεβαιώσει με τις κινήσεις τους ότι ακόμη τον θέλουν, εμφανίζονται να του προσφέρουν ένα καλό συμβόλαιο και όλα δείχνουν ότι ετοιμάζονται να λειτουργήσουν και πάλι ως «ένα» στα επόμενα στάδια.
Επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, και στη συγκεκριμένη υπόθεση το πώς θα εξελιχθεί εκτιμώ ότι θα κριθεί από την πρώτη επίσημη προσέγγιση που θα γίνει στην ΑΕΚ. Από τον τρόπο και από τη μέθοδο. Τον Γενάρη η Άντερλεχτ και οι εκπρόσωποι του Βράνιες επέλεξαν να κάνουν... καουμποϊλίκια. Το πλάνο που επέλεξαν ήταν το «έχω τον παίκτη μαζί μου, άρα είσαι σε δύσκολη θέση και μη ζητάς πολλά».
Το αν δικαιώθηκαν νομίζω ότι το θυμούνται όλοι. Ο Βράνιες έκανε την κουταμάρα να εξαφανιστεί μια μέρα από τα Σπάτα, μετά πήγε στα γραφεία του Μελισσανίδη, άκουσε αυτά που άκουσε, μεταξύ των οποίων και το «μπορεί να είσαι τρελός, αλλά εγώ είμαι αυτός που έχει ανοίξει τα τρελάδικα» και για το υπόλοιπο της σεζόν ήταν ένας από τους σημαντικούς συντελεστές της ΑΕΚ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η αλήθεια είναι -και το έχω ξανασημειώσει- ότι η ΑΕΚ ως οργανισμός δεν ανέχεται να την πιέσει κάποιος. Δεν της αρέσει να λειτουργεί υπό πίεση και δεν έχει κανένα πρόβλημα ακόμη και να χάσει σε οικονομικό επίπεδο, για να μην μπορεί να πει κανείς ότι της επέβαλε το δικό του. Αν πιστεύει ότι η τιμή του Γιόχανσον είναι 3 εκατ., δεν πρόκειται να τον δώσει με 1,8 ακόμη και ας είναι σχεδόν σίγουρη ότι δε θα ανανεώσει και θα φύγει τελικά ως ελεύθερος. Και υπάρχουν κι άλλα ανάλογα παραδείγματα.
Αν, λοιπόν, η προσέγγιση της Άντερλεχτ προς την ΑΕΚ γίνει με μέθοδο... Ιανουαρίου, θα πόνταρα τα λεφτά μου στο ότι ο Βράνιες δεν θα πουληθεί. Αν η προσέγγισή της είναι φυσιολογική και η πρότασή της έστω κοντά στα «θέλω» της ΑΕΚ (που εκτιμώ ότι αυτά είναι πιο πάνω από τα 2 εκατ. ευρώ που κυκλοφορούν στα σενάρια), τότε θα υπάρχει μια βάση για συζήτηση και δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτα.
Εκεί θα μπουν στη ζυγαριά όλα. Διότι τα δεδομένα δεν δημιουργούνται μόνο από τα νούμερα, υπάρχουν πολλές ακόμη παράμετροι. Αν έπαιζαν ρόλο μόνο αυτά, ο Μάνταλος θα είχε πουληθεί ήδη. Είναι δεδομένο ότι μέσα σε όλα όσα έχουν γίνει, ο Βράνιες είναι ένας παίκτης που ο Μελισσανίδης τον πάει. Το ίδιο σίγουρο είναι ότι μετά από ενάμιση χρόνο (διάστημα που πλησιάζει το... ρεκόρ παραμονής που έχει ο Βόσνιος σε μια ομάδα μέχρι τώρα στην καριέρα του), η ΑΕΚ τον ξέρει πολύ καλά.
Γνωρίζει απόλυτα τα θετικά και τα αρνητικά που έχει το «πακέτο» Βράνιες και επίσης μέχρι πόσα μπορείς να... ποντάρεις πάνω του για ένα νέο πολυετές συμβόλαιο, για παράδειγμα. Άλλη περίπτωση ο Γιόχανσον, μιας και τον ανέφερα νωρίτερα, που ξέρεις ότι πάει σε μια ομάδα, υπογράφει για τρία χρόνια, εξαντλεί το συμβόλαιο σαν... ρομπότ, φεύγει, πάει στην επόμενη ομάδα, υπογράφει άλλα τρία χρόνια και κάνει το ίδιο και άλλη περίπτωση ο Βράνιες.
Είναι, λοιπόν, σύνθετο το θέμα. Όμως, το... ταμείο της ΑΕΚ για τον Βράνιες, υπολογίζοντας όλους τους παράγοντες, δεν βγάζει «πρέπει να τον πουλήσουμε». Η ΑΕΚ τον υπολογίζει για τη νέα σεζόν, δεν θα είχε πρόβλημα να τον ανανεώσει και με ένα λογικό -αυξημένο, φυσικά- συμβόλαιο, όμως ταυτόχρονα ισχύει και γι' αυτόν ό,τι για κάθε παίκτη: ότι αν μια ομάδα δώσει στην ΑΕΚ την τιμή του (όπως την έχει ορίσει εκείνη), μπορεί να τον πάρει.
Μάλιστα, στη συγκεκριμένη θέση, έχοντας Τσιγκρίνσκι, Τσόσιτς και Λαμπρόπουλο, υπάρχει μια άνεση για την αναζήτηση του αντικαταστάτη. Μειώνεται ο κίνδυνος που δημιουργεί το ρίσκο πώλησης και αντικατάστασης ενός ποδοσφαιριστή που είναι στις πρώτες επιλογές του ρόστερ.
Θα δούμε πως θα εξελιχθεί αυτή η υπόθεση. Πάντως, είναι σίγουρο ότι η ΑΕΚ κάποια στιγμή θα πρέπει -για πολλούς και σημαντικούς λόγους- να αρχίσει να ασχολείται και με πωλήσεις. Είναι κάτι απαραίτητο για κάθε ευρωπαϊκή ομάδα. Η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ, έχει δημιουργήσει υπεραξίες αλλά δε τις έχει κεφαλαιοποιήσει.
Ο Μάνταλος ήρθε στην ΑΕΚ με 500.000 ευρώ και η ομάδα έχει ρίξει αυτά τα χρόνια πόρτες για προτάσεις αστρονομικά μεγαλύτερες, ο Μπακασέτας ήρθε με 300.000 ευρώ, είναι διεθνής, είναι πρωταθλητής και σίγουρα αξίζει πολλά περισσότερα, ο Σιμόες ήρθε με 0 ευρώ και η ΑΕΚ επίσης έχει απορρίψει προτάσεις πολύ καλές, ακόμη και για τον Λιβάγια που πριν λίγες μέρες κατέβαλε 2 εκατ. ευρώ, θα μπορούσε ακόμη και αύριο το πρωί να τον πουλήσει με τα τριπλάσια.
Προσοχή, δεν λέω ότι όλους αυτούς θα έπρεπε να τους πουλήσει. Ίσα ίσα που συμφωνώ με την λογική που υπήρχε μέχρι τώρα, ότι μια ομάδα που επέστρεψε από τη Γ' Εθνική, θα έπρεπε στην πορεία να φτιάξει έναν κορμό με Έλληνες και ξένους καλούς παίκτες, που θα καθίσουν για χρόνια και θα δεθούν πραγματικά με τον σύλλογο.
Όμως, στο επίπεδο που έχει φτάσει, η ΑΕΚ θα πρέπει δειλά δειλά, εκεί που πιστεύει ότι την... παίρνει, ότι δε θα την πονέσει αγωνιστικά, να ανοίξει την πόρτα και των -καλών- πωλήσεων. Όλες οι μεγάλες ομάδες το κάνουν και το οικονομικό σκέλος είναι το λιγότερο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να δραστηριοποιείται και εκεί ένα ευρωπαϊκό κλαμπ.
Μπορεί να μη γίνει με τον Βράνιες, μπορεί να γίνει με κάποιον άλλο που το ρίσκο θα είναι ακόμη λιγότερο, δεν στέκομαι σε συγκεκριμένο πρόσωπο ή σε συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά σε μια γενικότερη φιλοσοφία.
Υ.Γ.: Ανανέωσε κι ο Μπάρκας, ακολουθεί η παραμονή του Κονέ, ενώ σίγουρα το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν εξελίξεις και με τους Μπακάκη, Σιμόες. Όσο σημαντικό είναι για την ΑΕΚ να κινηθεί σωστά στις μεταγραφές, άλλο τόσο είναι να διαχειριστεί σωστά το υπάρχον ρόστερ.
