Γράφω αρκετές ώρες μετά τη συνέντευξη που έδωσε ο Ντίνος Διαμαντόπουλος στην Live Sport και τον Βασίλη Βέργη. Και το κάνω διότι ήθελα πρώτα να την διαβάσετε, να την «μεταφράσετε» και να την… συνειδητοποιήσετε ΟΛΟΙ και μετά να δούμε αν μένει κάτι άλλο να πούμε.
Νομίζω πως ακριβέστερη καταγραφή των όσων «ζει» ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να γίνει. Η εικόνα του τριφυλλιού στο χορτάρι ή τα καθημερινά ρεπορτάζ περί απειλής προσφυγών και δεν συμμαζεύεται ίσως να είναι και… κολακευτικά (που λέει ο λόγος) μπροστά στα υπόλοιπα προβλήματα τα οποία δεν συμβαίνουν ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΤΟΠΙΚΑ!
Γιατί στην τελική μία, δύο, άντε και περισσότερες κακές χρονιές μπορεί να τις έχει ο οποιοσδήποτε, μπορείς ακόμη και να τις αντέξεις, έστω κι αν σπάσεις το στομάχι σου. Μα εδώ όμως μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις, για τον ορισμό της ντροπής και της πραγματικής ξεφτίλας και για το πόσο τυχεροί θα πρέπει να αισθάνονται αυτοί που τα έκαναν (και που συνεχίζουν να τα κάνουν) και που δεν τους έχει πάρει ακόμα ο κόσμος στο κυνήγι μέχρι να αλλάξουν χώρα.
Με λίγα λόγια δεν στέκομαι ούτε σε αυτά που είπε για την κοροϊδία – προδοσία του Αλαφούζου, ούτε για την… πιθανοσίγουρη απαγόρευση μεταγραφών, ούτε για το αν παίζει να φύγει ο Μαρίνος ή να πουληθούν παίκτες. Και δεν το κάνω γιατί πάνω – κάτω αυτά τα ξέρουμε και τα συζητάμε σχεδόν καθημερινά.
Η ξεφτίλα για τον Παναθηναϊκό και αν θέλετε την άποψή μου ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ και τα είπε ο άνθρωπος γιατί ασχέτως από το «τα εν οίκω μη εν δήμω» πρέπει να ξυπνήσει ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ, είναι αυτά της καθημερινότητας σε γραφεία και Κορωπί. Και ειδικά το δεύτερο εξηγεί πολλά και από την εικόνα της ομάδας μέσα στο γήπεδο, γιατί ΕΤΣΙ παίζεται το ποδόσφαιρο σήμερα και όχι στις αλάνες.
Είναι σοκαριστικό να μαθαίνεις ότι οι παίκτες γυμνάζονται χωρίς συμπληρώματα. Ότι φοράνε παλμογράφους που… δεν γράφουν γιατί είναι απλήρωτη η συνδρομή. Ότι σε επίπεδο φυσιοθεραπευτικού υλικού και αποκατάστασης (και σε πρόσωπα) έχεις τρομερές ελλείψεις. Ότι το ένα, ότι το άλλο… Και μετά απορούν κάποιοι είτε που πέφτουν σαν τα κοτόπουλα σε κάθε ματς είτε που κάνουν το διπλάσιο ή τον τριπλάσιο χρόνο από τον φυσιολογικό για να επιστρέψουν. Να πούμε για τον «ρεφενέ» προκειμένου να πληρωθούν οι απλήρωτοι χαμηλόμισθοι οικογενειάρχες; Για τα… δικάβαλα έως πεντακάβαλα ώστε να μοιραστούν τα καύσιμα; Για τι άλλο;
ΟΚ και πριν έρθει ο Αλαφούζος δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για… βενζίνη να πας μέχρι την Τρίπολη (δεν συζητάμε να διανυκτερεύσεις κιόλας), αλλά εδώ μιλάμε για το απόλυτο χάλι. Για τριτοκοσμικές και εξευτελιστικές καταστάσεις και μάλιστα ΠΑΡΟΝΤΩΝ των ανθρώπων του Αλαφούζου. Για να μην πω και με τις… ευλογίες κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων, εξοργιστικά άσχετων με… οτιδήποτε αφορά το ποδόσφαιρο, που απλά «κρύβονται» και συντονίζουν το έργο.
Διότι μπορεί ο ίδιος να έχει επιλέξει να μην εμφανίζεται πουθενά, μπορεί το περιβάλλον του (αρσενικού και… θηλυκού γένους) σχεδόν να του έχει επιβάλει να γράψει στο χιόνι οτιδήποτε αφορά τον Παναθηναϊκό (μαζί με «το κάτω τα χέρια από τον Βαγγέλη σε όλα σου τα Μέσα» επίσης…) ωστόσο τυπικά ο ίδιος είναι εδώ και ουσιαστικά και ολόκληρη η… κομπανία του. Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι όσοι «τρέχουν» αυτή την ώρα το μαγαζί είναι… αυτόφωτοι, οπότε να σταματήσουμε την κουβέντα και να πάμε να πούμε το άλλο με τον Τοτό.
Τέλος πάντων και για να το κλείσουμε γιατί μας έχει πιάσει και χοντρή κατάθλιψη θα (ξανά) πω κάτι τελευταίο. ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ έκανε ο Διαμαντόπουλος και βγήκε να μιλήσει και να πει όσα είπε. Και στην τελική αν σε διάφορους που ακόμη και σε ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό ζουν το όνειρό τους (γιατί σε κανονικό θα… πλήρωναν εισιτήριο) δεν άρεσε και συνεχίζουν να λένε διάφορα δεξιά και αριστερά και γι’ αυτόν και για τον Μαρίνο ας βγουν να τα πουν και… ΔΗΜΟΣΙΑ. Δεν γίνεται να λέμε από τη μία για συσπείρωση και από την άλλη να πέφτουν οι "μαχαιριές". Το (ξανά) κόβω εδώ. Για το καλό τους και για να φύγουν σαν κύριοι…
ΥΓ: Μέσα σε όλα παίζουμε και στην Τούμπα την Κυριακή. Μέχρι τότε βέβαια ποιος ζει ποιος πεθαίνει… Θα τα ξαναπούμε λοιπόν.
