Θες να αγιάσεις και δεν μπορείς. Ακόμα και τώρα. Που ΟΛΑ έχουν κριθεί. Που όπως λένε κάποιοι «το πράγμα έχει αλλάξει». Και αναρωτιέσαι. Τι στο διάολο φοβούνται και που τελικά το πάνε; Τόσο πολύ τους τρόμαξαν οι 3-4 καλές μας εμφανίσεις; Λες και τους απειλείς σε κάτι… Οσο για το που τελικά το πάνε τα έχουμε πει και θα το επαναλάβουμε και στο φινάλε.
Καταρχήν, για να μην παρεξηγηθώ, ανοίγω μια μικρή παρένθεση και μετά πάμε στα του ματς. Η αντιμετώπιση των διαιτητών σε κάποιες ομάδες ΠΡΑΓΜΑΤΙ έχει αλλάξει. Υπάρχει μια μίνι βελτίωση. Μόνο που αυτή δεν αφορά επ’ ουδενί τους πράσινους για τους οποίους ισχύει το «σαν να μην πέρασε μια μέρα». Παραμένουν απροστάτευτοι και παρασκηνιακά δεν τους σέβεται και δεν τους υπολογίζει κανείς. Οσο κι αν μας πονάει αυτό είναι μια αλήθεια που βγάζει μάτι σε ΚΑΘΕ ματς. Και φυσικά το πρόβλημα δεν λύνεται με ανακοινώσεις, άσχετα αν που και που χρειάζονται κι αυτές.
Εχασε λοιπόν ο Παναθηναϊκός στην Ξάνθη. Με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, με βάση την εικόνα του παιχνιδιού δηλαδή, το αποτέλεσμα ήταν άδικο. Αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να συμβεί. Σε ένα ΚΑΝΟΝΙΚΟ πρωτάθλημα. Εσύ να είσαι καλύτερος (στοίχησε μεσοεπιθετικά η απουσία του ανέτοιμου Εμποκού στο μεγαλύτερο μέρος του ματς) και να μην μπορείς να την βάλεις μέσα και ο αντίπαλος από το πουθενά και στην πρώτη του τελική να στο κάνει.
Σε μια φάση που άλλες εκατό φορές να το προσπαθήσει δεν θα την στείλει εκεί που την έστειλε την μπάλα ο Βασιλακάκης. Άσχετα αν με στα μεταξύ μας παιχνίδια δοκιμάζει τις… αντοχές μας, τα νεύρα μας αλλά και τη ρέντα του. Είπαμε όμως αυτά συμβαίνουν. Και πως υπό κανονικές συνθήκες θα μιλάγαμε απλά για την ομορφιά του ποδοσφαίρου.
Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Και μιλάμε για «άλλες» ΟΜΟΡΦΙΕΣ. Δυο πόντοι στο Αγρίνιο, δυο στα Γιάννινα και τρεις σήμερα. Τα «χοντρά» λέμε και χωρίς να πιάνουμε των άλλων για να δούμε που θα ήταν η διαφορά και πως χτίζονται τέλος πάντων. Και οι διαφορές και οι καρδιές των πρωταθλητών. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ένα ματς στο οποίο ακόμη κι αν δεν ήσουν το ίδιο επιβλητικός με τα προηγούμενα ΘΑ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΕΣ. Για πλάκα. 0-1 με 0-2 θα τους είχες. Από νωρίς. Τρία οφσάιντ σου έκοψε. Ειδικά αυτό του Μπεργκ στο 18’ για «θάνατο». Από αυτά που δεν χάνονται. Και που στην τελική άστον να το τελειώσει και ας το χάσει. Δικό μας πρόβλημα θα είναι.
Βέβαια, ο μπαξές είχε απ’ όλα. Και τρία οφσάιντ και φάουλ να μην παίρνεις έξω από την περιοχή με τίποτα και ένα πέναλτι να σου τρώει στο φινάλε. Διότι στη φάση στον Βιγιαφάνες ΕΓΙΝΕ πέναλτι. Και να σας πω και κάτι άλλο; Πες πως δεν είσαι σίγουρος αν είναι ή όχι. Που είναι, αλλά τέλος πάντων. Κίτρινη για θέατρο ρε Θάνο; Γύρισες πίσω ή σε κράτησαν για Βασιλιά Καρνάβαλο στο καρναβάλι της Ξάνθης που είναι και από τα καλύτερα στην Ελλάδα;
Και κάπως έτσι λοιπόν και επειδή… μεταξύ άλλων είσαι ΚΑΙ γκαντέμης, όχι απλά δεν κέρδισες αλλά το ‘χασες κιόλας το ματσάκι. Και όπως έχω πει εδώ και ΠΟΛΥ καιρό το πράγμα πάει προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Να σε βγάλουν ακόμη και εκτός πεντάδας. Και μην αποκλείσετε στο φινάλε να συμβεί αυτό. Άσχετα αν ο Μαρίνος και ο Λύμπε έχουν συμμαζέψει και με το παραπάνω την ομάδα. Είπαμε ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ αυτό δεν φτάνει…
ΥΓ: Σαν σήμερα. Επτά χρόνια πριν. Στη Ρώμη. Ρε τι είχαμε ζήσει. Μάλλον τι είχαμε ΞΑΝΑ - ζήσει… Τότε που «μικραίναμε» στην Ευρώπη ντε. Που ένα χρόνο πριν είχε προσκυνήσει η Ιντερ του Μουρίνιο και είχε πέσει τρίμπαλο στη Βρέμη. Σε ΣΥΝΕΧΕΙΑ τόσων και τόσων μεγάλων ευρωπαϊκών στιγμών. Γιατί η ιστορία ήταν, είναι και θα είναι ΜΙΑ. Το ξέρω, όχι για όλους. Πρόβλημά ΤΟΥΣ, όχι του Παναθηναϊκού.
ΥΓ1: Μια «τζούρα» μπάσκετ: Κερδίζει ο Ολυμπιακός στον πόντο είναι «επαγγελματική νίκη» και «μετράνε οι βαθμοί». Νικάς εσύ με buzzer beater και «δεν πας πουθενά». Τι δεν καταλαβαίνεις; Αλλά δεν φταίνε ΜΟΝΟ αυτοί, που τους ξέρουμε άλλωστε. Εδώ υπάρχουν τόσοι και τόσοι στο σινάφι μας που ντρέπονται να πουν ότι είναι Παναθηναϊκοί και το παίζουν αντικειμενικοί. ΟΚ, από «παρθενογένεση» βγήκατε όλοι σας. Άντε ας μην το συνεχίσω, μέρα που ‘ναι…
ΥΓ2: Α και κάτι πήγαν να ψελλίσουν ορισμένοι για βήματα του Τζειμς στην τελευταία φάση κλπ, αλλά δεν τους «ακούσαμε» καν. Ανεξάρτητα του τι συνέβη και τι όχι, πολύ γρήγοροι είστε αυτοί τη φορά. Ένα χρόνο μετά ΑΚΟΜΑ περιμένουμε να μας πείτε για τις βηματάρες του Σπανούλη και το ΚΛΕΨΙΜΟ ενός ολόκληρου πρωταθλήματος. Και θέλετε να ασχοληθεί κανείς σοβαρά μαζί σας;
