Μια εβδομάδα πριν, όταν ο Παναθηναϊκός έχανε για δεύτερη φορά από τον Ολυμπιακό στους τελικούς πραγματοποιώντας κακή εμφάνιση, μια συζήτηση περί κατάκτησης του πρωταθλήματος έμοιαζε να απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο θα διεκδικήσει τελικά τον τίτλο αλλά έχοντας βελτιωθεί κατακόρυφα στον τρίτο και τον τέταρτο τελικό έχει τόσες πιθανότητες όσες και ο Ολυμπιακός.
Η εικόνα του πρώτου σετ στον τέταρτο τελικό ενδεχομένως να μπερδεύει καθώς ο Ολυμπιακός ήταν ουσιαστικά απών. Η μεγάλη εικόνα του παιχνιδιού δείχνει δύο ομάδες σχεδόν ισάξιες όπου όλα κρίθηκαν σε λεπτές ισορροπίες. Ο Ολυμπιακός χάρισε ασυνήθιστα πολλούς πόντους από λάθη στο πρώτο μισό του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός δεν σέρβιρε με πολύ ρίσκο αλλά πίεζε συνεχώς τη Μλεΐνκοβα και την Νίζετιχ προσπαθώντας να αποφύγει την σταθερή Αρτακιανού. Αυτό ενδεχομένως να έπαιξε ρόλο στο ότι οι ακραίες των ερυθρολεύκων δεν είχαν καθαρό μυαλό στην επίθεση κάτι που άρχισε να διορθώνεται στο τρίτο σετ. Παράλληλα, η Κούμπουρα έκανε πιθανώς το χειρότερό της παιχνίδι για φέτος. Μια διαγώνια που όλη τη χρονιά είναι εντυπωσιακά σταθερή και αποτελεσματική έτυχε να είναι σε κακή μέρα σε ένα τόσο κομβικό παιχνίδι.
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την Άτκινσον. Μια εβδομάδα πριν η Αμερικάνα ήταν ο αδύναμος κρίκος του τριφυλλιού και αυτό είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη συνολική απόδοσή της ομάδας. Αυτή τη φορά, όμως, έδωσε στον Παναθηναϊκό ακριβώς αυτό που έψαχνε. Λύσεις στην επίθεση, αποτελεσματικό μπλοκ αλλά κυρίως υπομονή. Μπορεί οι 16/46 επιθέσεις να μην είναι εντυπωσιακό νούμερο αλλά το γεγονός ότι ήταν σε ετοιμότητα και είχε υπομονή σε δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, όταν οι φάσεις εξελισσόταν σε μεγάλα ράλι, ήταν κάτι που έπαιξε το ρόλο του.
Η βελτίωση της Καρκάσες είναι δεδομένη εδώ και ενάμιση μήνα και αυτό έχει βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Όπως και η ποιότητα της Παπαφωτίου δεν είναι κάτι καινούργιο, με την Ελληνίδα πασαδόρο να μοιράζει το παιχνίδι υποδειγματικά. Ένα πολύτιμο λιθαράκι, όμως, προστέθηκε από τη Μπελιά που ήταν απόλυτα συνεπείς στο πλάνο της ομάδας. Όχι μόνο τα πήγε καλά στην υποδοχή αλλά έδωσε ενέργεια στην ομάδα από τις άμυνές της κάτι που πρόσφερε κόντρα μπάλες και αρκετή δόση ψυχολογίας. Ψυχολογία που πολλαπλασιάστηκε με την πάντα καίρια συμβολή των δύο κεντρικών που ήταν σε καλή μέρα.
Το βασικό πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν η νευρικότητα σε δύσκολες στιγμές του παιχνιδιού. Ακόμα και αν κατάφεραν να πάρουν το τρίτο σετ μετατρέποντας το 23-21 σε 23-25 δεν έβγαζαν την ίδια αυτοπεποίθηση που εμφάνιζαν στα προηγούμενα δύσκολα παιχνίδια. Όταν, μάλιστα, οι δύο καλύτερες σέρβερ, Νίζετιχ και Κούμπουρα, δεν καταφέρνουν να αξιοποιήσουν το… όπλο τους και βλέπουν την υποδοχή του Παναθηναϊκού να μην έχει πονοκεφάλους τότε αυτόματα απαλλάσσουν την απέναντι πλευρά από τη βασική της πίεση.
Αν κάτι έχει γίνει ξεκάθαρο σε αυτή τη σειρά αγώνων είναι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όπως ο Παναθηναϊκός ανέκαμψε από τη μια στιγμή στην άλλη και ο Ολυμπιακός αποσυντονίστηκε με την ίδια ταχύτητα άλλο τόσο εύκολα μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Είναι εμφανές πως οι πράσινες έχουν απαλλαγεί πλέον από το άγχος και πιστεύουν στον εαυτό τους περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή της σεζόν. Ο Νέσιτς έχει γεμίσει αισιοδοξία την ομάδα και αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερο κέρδος που της πρόσφερε γιατί η ποιότητα και η εμπειρία των αθλητριών είναι ίδια. Επειδή, όμως, ο Μιτσέλι είναι ένας πανέξυπνος και ικανότατος κόουτς είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός στο τελευταίο παιχνίδι δεν θα ξεκινήσει το ίδιο αδρανής αλλά θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει όλα του τα δυνατά στοιχεία.
