Ο Ολυμπιακός είναι δύσκολο «καράβι». Μεγάλος σύλλογος και μεγάλες «φουρτούνες» όταν το πράγμα «στραβώνει». Από την άλλη η υπερβολή και ισοπέδωση είναι στο «αίμα» του Έλληνα. Στα καλά πάει στα ουράνια, στα άσχημα στα τάρταρα. Στον Ολυμπιακό όλα αυτά είναι επί δέκα. Γιατί; Γιατί έτσι είναι ο Ολυμπιακός.
Γιατί στον Ολυμπιακό «απαγορεύεται» οτιδήποτε άλλο εκτός από την επιτυχία. Άλλη κουβέντα αν αυτό που συμβαίνει είναι σωστό ή λάθος. Όσο πιο μεγάλος ο σύλλογος τόσο πιο μικρή, ελάχιστη, η ανοχή στην αποτυχία. Και δεν είναι μόνο ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν καλομάθει στους τίτλους, στο Τσάμπιονς Λιγκ και στις επιτυχίες 20 χρόνια τώρα και αρνούνται την αποτυχία όπως συνέβη με τους Εβραίους. Και στα «πέτρινα χρόνια» άλλωστε, με Κοσκωτά Αμερική και Σαλιαρέλη φυλακή του «κουτρούλη ο γάμος γινόταν».
Το τι έχει γίνει λοιπόν μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό, 7 Αυγούστου που ξημερώνει, είναι γνωστό πλέον. Οι ευθύνες είναι δεδομένες και όπως πάντα βαραίνουν αυτόν που έχει τις τύχες του συλλόγου στα χέρια του. Ο Μαρινάκης λοιπόν έκανε λάθη και τώρα τα πληρώνει. Και ο Μαρινάκης που μέχρι πρότινος έβλεπε τον κόσμο να τον αποθεώνει για τα 6 πρωταθλήματα σε 6 χρόνια, για τις πολύ καλές παρουσίες στο Τσάμπιονς Λιγκ και κυρίως για την σταθερότητα στην ΠΑΕ την ώρα που οι άλλοι μεγάλοι αντίπαλοι «πνίγονταν» από τα προβλήματα τους βρίσκεται να τα ακούει για αυτά τα λάθη του.
Στην μπάλα όμως υπάρχει και το «μπινελίκι». Κάποιοι θα το πουν αχαριστία και θα έχουν δίκιο. Κάποιοι θα πουν ότι είναι υποχρέωση του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ να προνοεί και θα έχουν και αυτοί δίκιο. Το ζητούμενο βεβαίως είναι όταν καταλαγιάζει η οργή και η απογοήτευση να υπάρχει και το μέτρο.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι τι γίνεται τώρα. Σε λίγες ώρες ο Ολυμπιακός πετάει για Τουρκία για το φιλικό με την Μπεσίκτας και ο προπονητής της ομάδας παραμένει ο Βίκτορ. Ναι, στα χαρτιά είναι ο Βίκτορ γιατί απλά δεν έχει απολυθεί ακόμη. Όμως τρεις μέρες μετά την «σφαλιάρα» στο Μπερ Σεβά ακόμη νέος προπονητής δεν υπάρχει. Μπορεί, το πιο πιθανό, να υπάρχει σε λίγες ώρες από τώρα. Χάθηκε χρόνος όμως και ο χρόνος πλέον για τον Ολυμπιακό είναι αμείλικτος. Δεν είναι μόνο η λίστα του Γιουρόπα Λιγκ που πρέπει να δηλωθεί μέχρι το βράδυ της Δευτέρας. Είναι πως κάθε ώρα που περνάει χωρίς τις απαραίτητες αλλαγές, πρωτίστως του προπονητή είναι πολύτιμη.
Και μην γελιόμαστε όταν φτάνεις σε σημείο να έχεις σε ξεκίνημα χρονιάς τρίτο προπονητή, καθώς ξεκίνησε με Σίλβα τον Ιούνιο, συνέχισε με Βίκτορ και από σήμερα λογικά θα πάει με άλλον, τότε όποια επιλογή και αν κάνεις έχει δύο φορές μεγάλο ρίσκο. Είτε ήταν ο Ουζουνίδης που «κόπηκε» λόγω κόσμου, είτε είναι ο Λεονάρντο που έχει να δουλέψει από το 2011 ως προπονητής είτε είναι ο Μπέντο που έρχεται από πρόσφατη απόλυση και γενικά όχι καλές παρουσίες στις τελευταίες δουλειές του είτε είναι κάποιος άλλος. Τέτοια εποχή άλλωστε «λαχείο» ψάχνεις. Το ζητούμενο όμως είναι όποιον τελικά πάρει ο Ολυμπιακός να τον πιστεύει και το κυριότερο να τον στηρίξει με ότι καλύτερο μπορεί.
Κατανοητές οι αντιδράσεις του κόσμου προς το πρόσωπο του Ουζουνίδη. Όμως σε σχέση με ξένους προπονητές, και από την στιγμή που δεν μιλάμε για τοπ και πανάκριβους τεχνικούς όπως Γκαρσία, Βίλας Μπόας και Μπιέλσα, είχε πολλά συν για το τάιμινγκ και την κατάσταση της ομάδας. Ξέρει τον Ολυμπιακό και άμεσα ήξερε τι να ζητήσει για την επόμενη μέρα. Ο οποιοσδήποτε ξένος είναι σίγουρο πως θα μάθει ερχόμενος σε μια ομάδα που ψάχνει τρόπο να συμμαζευτεί και που δεν έχει και χρόνο μπροστά της.
Όποιος λοιπόν και αν έρθει σήμερα δεν γίνεται να έχει πάνω από το κεφάλι του την πίεση της… Αρούκα. Θα χρειαστεί σίγουρα υπομονή και στήριξη, και από την διοίκηση πρωτίστως με μεταγραφές ουσίας, μεταγραφές ενδεκαδάτων και ποιοτικών παικτών αλλά και από τον κόσμο. Η στραβή έγινε. Τώρα πλέον η γκρίνια, η εσωστρέφεια και η ισοπέδωση θα φέρουν ακόμη χειρότερα πράγματα στην ομάδα. Αν η διοίκηση δείξει εμπράκτως πως επιχειρεί να γυρίσει το χαρτί όσο πιο γρήγορα γίνεται, όπως δείχνει έως τώρα με τις πρώτες κινήσεις της, τότε απαιτείται η ηρεμία. Εκτός και αν κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν αρχίσει να… ζηλεύουν αυτά που κορόιδευαν τόσα χρόνια.
Άντε να δούμε λοιπόν…
