Μια ακόμα εμφάνιση κάτω του μετρίου προσέθεσε στο παθητικό του ο ΠΑΟΚ. Μπορεί το τελικό 1-1 στον αγώνα Κυπέλλου με τον Πανιώνιο να καθιστά τον Δικέφαλο φαβορί για την πρόκριση με δεδομένο ότι η ρεβάνς θα πραγματοποιηθεί στην Τούμπα, αλλά η γεύση που άφησε η εμφάνιση της ομάδας ήταν και πάλι πικρή. Ομάδα χωρίς αγωνιστική ταυτότητα, προσανατολισμό και πάθος, έμεινε στο υπέροχο γκολ του Πέλκα χωρίς δυνάμεις να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την ισοπαλία.
Η εικόνα του Βελλίδη (δεν έχει προσωπική ευθύνη για το γεγονός ο γκολκίπερ του ΠΑΟΚ καθώς αυτή ήταν η διάθεση όλη της ομάδας και του πάγκου) να καθυστερεί να εκτελέσει το ελεύθερο στο τέλος του αγώνα για να κυλήσει ο χρόνος και να φύγει ο Δικεφάλος με την ισοπαλία από τη Νέα Σμύρνη, σε μένα προσωπικά προκαλεί μελαγχολία. Εικόνες που μικραίνουν τον ΠΑΟΚ στα μάτια των φιλάθλων του και τις συνειδήσεις των ελλήνων φιλάθλων.
Τους τελευταίους μήνες, ακόμα και όταν κερδίσει ο ΠΑΟΚ προκαλεί εκνευρισμό με την απόδοση του. Η ομάδα δεν παρουσιάζει καμία βελτίωση, καμία πρόοδο. Ναι είναι φαβορί για την πρόκριση, ναι στραβά κουτσά θα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση του θεσμού αλλά με την εικόνα που παρουσιάζει δεν θα καταφέρει να φτάσει μακριά. Θαύματα στο ποδόσφαιρο δεν γίνονται και η αλήθεια είναι ότι για να αλλάξει η αγωνιστική εικόνα του ΠΑΟΚ χρειάζεται ένα θαύμα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που πριν από λίγες ημέρες έγραφα ότι ένα 10αρι δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Δεν μπορεί ένας παίκτης να αλλάξει αυτό που βλέπουμε από τον Δικέφαλο από τον Νοέμβριο και μετά. Συμφωνώ απόλυτα με την επιλογή απόκτησης του Χατζηισαία και του Μπακασέτα (που θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες) αλλά δεν μπορούν οι δυο παίκτες να λύσου τα προβλήματα του Δικεφάλου. Δεν μπορούν από μόνοι τους.
Η ομάδα χρειάζεται ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ για να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς καθώς το τελευταίο διάστημα μόλις και μετά βίας καταφέρνει να πάρει ανάσα. Είναι εντελώς αποκρουστικό θέαμα μια ομάδα που κοστίζει πάνω από 15.000.000 ευρώ να παρουσιάζει αυτή την εικόνα επί τρις συνεχόμενες μήνες. Πειραματισμοί, κακές επιλογές και εμμονές προκαλούν πονοκέφαλο στον κόσμο του ΠΑΟΚ ακόμα και όταν η ομάδα κερδίζει.
Πάμε τώρα στην υπόθεση Μπερμπάτοφ. Ο Βούλγαρος σε μια προσπάθεια να αποσυμπιέσει τον εαυτό του και να καταστήσει σαφές το πόσο άσχημα αισθάνεται για το γεγονός ότι του συμπεριφέρονται σαν πιτσιρικά από την Κ 17 που τον παίρνουν στην αποστολή για να αποκτήσει εμπειρίες και παραστάσεις, έδωσε συνέντευξη στον εαυτό του. Αποδεικνύοντας ότι εκτός από πολλά κιλά μπάλα έχει και πολλά κιλά μυαλό, πρωτοτύπησε με τη αυτοσυνέντευξη που φιλοξένησε στο προφίλ τους σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Έβγαλε τα εσώψυχα του στέλνοντας το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως προς τον Ιγκορ Τούντορ που έχει αποφασίσει να τον περιθωριοποιήσει χωρίς κανένα προφανή λόγο. Ο Βούλγαρος βρίσκεται στη λίστα με τους παίκτες που πήραν τις λιγότερες ευκαιρίες και τον μικρότερο χρόνο συμμετοχής στο ρόστερ του ΠΑΟΚ. Χωρίς κανένα προφανή λόγο. Δικαιολογημένα ακόμα και οι συμπαίκτες του απορούν για ποιο λόγο του συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο η τεχνική ηγεσία του Δικεφάλου.
Το ερώτημα τέθηκε πολλές φορές στον Κροάτη τεχνικό, χωρίς ποτέ να δώσει σαφή απάντηση. Μισόλογα και έλλειψη επιχειρημάτων, εκθέτουν τον Τούντορ για το γεγονός ότι διαχειρίζεται με απαράδεκτο τρόπο ένα κόσμημα του ευρωπαικού ποδοσφαίρου, εις βάρος του ΠΑΟΚ που δεν τον χρυσοπλήρωσε για να τον έχει στον πάγκο και να βγαίνουν μαζί του φωτογραφίες οι φίλαθλοι της ομάδας και φίλαθλοι αντιπάλων ομάδων σε όποιο γήπεδο παρουσιάζεται.
Προφανώς ο Κροάτης τεχνικός δεν πήρε το μήνυμα. Βγάζω το συμπέρασμα από τις ακατανόητες δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα με τον Πανιώνιο. Προσπάθησε να καλύψει την απόφαση περιθωριοποίησης του Μπερμπάτοφ και τα έκανε χειρότερα λέγοντας ότι ο Βούλγαρος υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής στο παρελθόν. Η προσπάθεια του να τα μπαλώσει μόλις αντιλήφθηκε το λάθος του, δεν έπεισε κανέναν. Όπως και η προσπάθεια να αφήσει υπονοούμενα για την συμπεριφορά του Βούλγαρου στα αποδυτήρια με δεδομένες τις τοποθετήσεις των συμπαικτών του που κάνουν λόγο για έναν άριστο επαγγελματία και χαρακτήρα.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δείχνει εμπάθεια στην αντιμετώπιση και την διαχείριση του Μπερμπάτοφ που αγγίζει τα όρια του μη ανεκτού. Δικαίως εξαντλήθηκε η υπομονή του Βούλγαρου, η υπομονή του κόσμου και η υπομονή του Ιβάν Σαββίδη που διαπιστώνει ότι η επένδυση του σε ένα αστέρι του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου πάει στράφι γιατί έτσι αποφάσισε ο Τούντορ.
Επειδή νιώθουμε έστω και λίγο από μπάλα, ο Κροάτης θα ήταν δικαιολογημένος αν χρησιμοποιούσε τον Μπερμπάτοφ για δέκα συνεχόμενα παιχνίδια προκειμένου να του δώσει την ευκαιρία να αποκτήσει ρυθμό και να δείξει τι μπορεί να προσφέρει. Χρησιμοποιώντας τον για 20΄ στο τέλος των αγώνων όταν οι παίκτες που έχουν την δυνατότητα να τον τροφοδοτήσουν είναι off από δυνάμεις, απλά του στερεί τη δυνατότητα να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες. Πολιτική ιδιαίτερα επιζήμια για τον ΠΑΟΚ. Πολιτική μη ανεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία του ασπρόμαυρου οργανισμού.
