1981-90: Τα πέντε του Νταϊφά, η απάτη Κοσκωτά και ο Σαλιαρέλης
Είναι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ο Ολυμπιακός μετά τον τίτλο του 1975, έχει περιοριστεί σε δευτερεύοντα ρόλο στο πρωτάθλημα, το οποίο κατακτούν κατά σειρά ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ (δυο φορές). Αντίστοιχα είναι και τα αποτελέσματα στο Κύπελλο. Μέχρι τότε, ο Θρύλος παρέμενε ο απόλυτος κυρίαρχος και αυτού του θεσμού με 16 τρόπαια σε 33 διοργανώσεις και χωρίς να έχει μείνει μακριά από την κατάκτηση του τροπαίου για διάστημα μεγαλύτερο των τριών ετών. Αυτό τελικά συνέβη στην πενταετία 1975-80. Τα αποτελέσματα αυτά σε συνδυασμό με την εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα στα γήπεδα, καθιστούν το δεύτερο μισό της συγκεκριμένης δεκαετίας, την χειρότερη μέχρι τότε περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Μπορεί κατά το παρελθόν να είχε μείνει για περισσότερα χρόνια χωρίς τίτλο Πρωταθλητή (1959-65 και 1967-72) ωστόσο τότε αφενός κατακτούσε τουλάχιστον το Κύπελλο (τέσσερις φορές την εξαετία ’59-’65 και δύο την πενταετία ’67-’72), αφετέρου παρέμενε πολύ πιο ανταγωνιστικός. Πλέον, με τη νέα δεκαετία, αυτή του ’80, να πλησιάζει απειλητικά, ήταν κάτι περισσότερο από σαφές πως οι ερυθρόλευκοι έπρεπε να σηκώσουν ξανά κεφάλι. Για να συμβεί αυτό, τις τύχες της ομάδας έπρεπε να αναλάβει ένας ακόμη «άρρωστος», όπως συνέβη την εποχή του Νίκου Γουλανδρή.
Με τη δύση του ’70, κατά το 1979, το ελληνικό ποδόσφαιρο μπαίνει στην επαγγελματική εποχή του και η νέα τάξη πραγμάτων θέλει τα σωματεία να ονομάζονται ΠΑΕ. Το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα κατέληξε στο πράσινο στρατόπεδο, όμως και οι δύο ομάδες γρήγορα το ξέχασαν αφού το κλίμα της μεταξύ τους συναίνεσης αντιμετωπίστηκε από όλες τις υπόλοιπες ομάδες ως «συμφωνία» που ήθελε τον Παναθηναϊκό Πρωταθλητή και τον Ολυμπιακό Κυπελλούχο. Μετά το τέλος της συγκεκριμένης περιόδου, νέα τάξη πραγμάτων ισχύει επιτέλους και στον Ολυμπιακό: τον σύλλογο αναλαμβάνει ο εφοπλιστής Σταύρος Νταϊφάς.
Ο πρώτος «επαγγελματίας» πρόεδρος
Ο Νταϊφάς έμελλε να γίνει ένας ακόμα πρόεδρος που θα άφηνε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιστορία του συλλόγου για πολλούς λόγους. Ανέλαβε τον Ολυμπιακό σε ακόμα μια πολύ δύσκολη περίοδο και τον έβγαλε και αυτός, όπως και ο Γουλανδρής πριν οκτώ χρόνια, σε χρόνο ρεκόρ από το αδιέξοδο. «Κατάφερε» επίσης λόγω της αγάπης του για τον σύλλογο να κάνει σε αντίστοιχα μικρό χρονικό διάστημα πολλούς εχθρούς. Από τη στιγμή που ανέλαβε, πρωταρχικός του στόχος ήταν να ξεσκεπάσει κάθε είδους… σαπίλα και σε πολλές περιπτώσεις τα κατάφερε με τρόπο θριαμβευτικό, όπως στην διαβόητη «υπόθεση Μπουμπλή». Επί των ημερών του, ο Ολυμπιακός θα κατακτούσε πέντε Πρωταθλήματα, τα τέσσερα συνεχόμενα (1980-84) και ένα Κύπελλο, θυμίζοντας ξανά τον Θρύλο των προηγούμενων δεκαετιών. Για να φτιάξει εκ του μηδενός μια ακόμη σπουδαία ομάδα στην ιστορία του συλλόγου, ο Σταύρος Νταϊφάς έβγαλε από την τσέπη του 110 εκατομμύρια δραχμές ως αρχικό κεφάλαιο!
Τάβλι με τον «Καπετάνιο»
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή ή πόσο… ποσοστό αλήθειας περιέχει! Ο αστικός θρύλος θέλει κατά το 1979 τον Σταύρο Νταϊφά να παίζει συνεχώς τάβλι με τον κουμπάρο του, στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά. Αυτός βέβαια δεν ήταν άλλος από τον «Καπετάνιο», Γιώργο Βαρδινογιάννη! Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, ο Νταϊφάς που μόλις έχει αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού, πείθει τον Βαρδινογιάννη να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και να μπει στον Παναθηναϊκό. Αυτή είναι όμως μονάχα μια ερμηνεία της ιστορίας, αφού σύμφωνα με μια άλλη, συνέβη ακριβώς το αντίθετο: ο Βαρδινογιάννης, ο οποίος έχει επί πολλά χρόνια τον Πειραιά ως έδρα των επιχειρήσεών του, συμβουλεύει τον Νταϊφά να αγοράσει τον Ολυμπιακό!
Βάσει μιας άλλης ακόμη πιο… προχωρημένης εκδοχής της ίδιας ιστορίας, τόσο ο Σταύρος Νταϊφάς όσο και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ήθελαν να αγοράσουν τον Ολυμπιακό! Ο πρώτος, παρότι ήδη άκρως επιτυχημένος, δεν είχε ακόμη την οικονομική επιφάνεια του «Καπετάνιου» όμως μαζί με ένα γκρουπ άλλων επιχειρηματιών είχε προλάβει να κάνει πρώτος την κίνηση. Για να αποφύγουν λοιπόν την μεταξύ τους κόντρα, τουλάχιστον σε εκείνη τη φάση όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα, αποφασίζουν να παίξουν την προεδρία του Ολυμπιακού σε μια παρτίδα τάβλι με κόκκινα και πράσινα πούλια! Ο Νταϊφάς κερδίζει και ο χαμένος Γιάννης Βαρδινογιάννης για να… πνίξει τον καημό του αγοράζει τον Παναθηναϊκό μέσα από τα χέρια του Παύλου Γιαννακόπουλου! Φυσικά, η συγκεκριμένη εκδοχή της ιστορίας ουδέποτε επιβεβαιώθηκε από κάποια πλευρά, ωστόσο το ενδιαφέρον είναι ότι επίσης ποτέ δεν διαψεύστηκε…
Παντοδύναμος ξανά
Όπως και αν κατέληξε τελικά στον Ολυμπιακό, ο Σταύρος Νταϊφάς χωρίς να υπολογίσει χρήματα και χρόνο, αμέσως αρχίζει να δημιουργεί μια ομάδα αντάξια του ένδοξου παρελθόντος της. Στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Πολωνός, Κάζιμιρ Γκόρσκι, ο κορυφαίος τεχνικός στην ιστορία του πολωνικού ποδοσφαίρου έχοντας οδηγήσει την Εθνική της πατρίδας του στο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το ’72 και στην τρίτη θέση του Μουντιάλ της Γερμανίας δυο χρόνια μετά. Στην Ελλάδα, ήρθε αρχικά ως προπονητής του Παναθηναϊκού, όμως η πιο επιτυχημένη περίοδός του στην πατρίδα μας ήταν η τριετία του (1980-83) στον Ολυμπιακό κατά την οποία κατέκτησε ισάριθμους τίτλους Πρωταθλητή και ένα Κύπελλο. Όσον αφορά στους ποδοσφαιριστές που αποτελούν το νέο αυτό εξαιρετικό σύνολο που στήνεται, οι Νίκος Αναστόπουλος, Τάσος Μητρόπουλος, Μάικ Γαλάκος, Μάρτιν Νοβοσέλατς, Νίκος Σαργκάνης, Πέτρος Μίχος, Νίκος Βαμβακούλας, Τάκης Λεμονής, Βαγγέλης Κουσουλάκης και αρκετοί άλλοι, φροντίζουν ώστε το συγκεκριμένο ρόστερ να μην έχει καμία ατέλεια. 
Με… έδρα τη Λεωφόρο
Με τον Νταϊφά πρόεδρο, τον Γκόρσκι προπονητή και «πρώτα βιολιά» τους Αναστόπουλο και Μητρόπουλο οι οποίοι βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά όποτε το σύνολο δεν αποδίδει, η «χημεία» που έχει η συγκεκριμένη ομάδα θυμίζει πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό τις προηγούμενες άκρως επιτυχημένες περιόδους. Ο Ολυμπιακός κατακτά τα τέσσερα πρώτα συνεχόμενα επαγγελματικά πρωταθλήματα στην ιστορία του και αναγκάζει την ιστορική ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» να τον χαρακτηρίσει «Επαγγελματία Πρωταθλητή»! Παράλληλα, ο Ολυμπιακός της δεκαετίας του ’80 δεν χάνει στην έδρα του Παναθηναϊκού για οκτώ διαδοχικές περιόδους! Συνολικά, ο Νταϊφάς διοίκησε τον αγαπημένο του σύλλογο για εννέα χρόνια, σε τρεις διαφορετικές περιόδους, η τελευταία πριν τον Σωκράτη Κόκκαλη. 
Κατά τη διάρκεια αυτών, κατέκτησε εκτός από τα τέσσερα σερί πρωταθλήματα, άλλο ένα, το 1987 και ένα Κύπελλο, το 1981. Παράλληλα, πανηγύρισε πολλές σπουδαίες νίκες. Σε περίοπτη θέση στη λίστα βρίσκεται το 4-0 επί του Παναθηναϊκού στον προημιτελικό Κυπέλλου του 1983 με χατ τρικ του «Αναστό», τα δύο περίφημα νικηφόρα μπαράζ στο Βόλο με το ίδιο σκορ, 2-1: το 1980 κόντρα στον Άρη το οποίο χάρισε στην ομάδα το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από τέσσερα χρόνια και αυτό του 1982 κόντρα στον ΠΑΟ, το οποίο εκτός από το «three-peat» πρόσφερε και εκδίκηση για την ατιμωρησία των πρασίνων στην υπόθεση «Μπουμπλή» που ξεσκέπασε ο Νταϊφάς. 
Αξέχαστη βεβαίως θα μείνει και η πρόκριση επί του Άγιαξ για τον Α’ Γύρο του Κύπελλου Πρωταθλητριών της επόμενης περιόδου χάρη στο 2-0 του ΟΑΚΑ με δύο γκολ του Νίκου Αναστόπουλου στην παράταση.
Πέρα όμως από τις χαρές και τις επιτυχίες, την προεδρία του Σταύρου Νταϊφά σημάδεψε παράλληλα και η τραγωδία της Θύρας 7 στις 8 Φεβρουαρίου του 1981, όταν 21 νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να βγουν από το Στάδιο Καραϊσκάκη μετά από θρίαμβο επί της ΑΕΚ με 6-0.
Η κόντρα των κουμπάρων, ο μακαρίτης Μπουμπλής και το σερί
Επειδή κάθε επιτυχημένη περίοδος του Ολυμπιακού που… σέβεται τον εαυτό της περιλαμβάνει και ποικίλες «σφαλιάρες» επί του αιωνίου αντιπάλου, είτε εντός είτε εκτός γηπέδων, η εποχή Νταϊφά δεν αποτελεί εξαίρεση για αμφότερες τις κατηγορίες. Νταϊφάς και Βαρδινογιάννης μπορεί να ήταν καλοί φίλοι και κουμπάροι, όμως η ενασχόλησή τους με τους δύο συλλόγους τους έφερε αντιμέτωπους σε μια ιστορική κόντρα από τα γήπεδα μέχρι και τις δικαστικές αίθουσες και είχε -ως συνήθως- θριαμβευτές τους ερυθρόλευκους. Την σπίθα που άναψε την αντιπαλότητα της εποχής αποτέλεσε το «ξεσκέπασμα», από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, του σκανδάλου «Μπουμπλή», δηλαδή την υπόθεση της παράνομης ελληνοποίησης του Αργεντινού, Χουάν Ραμόν Ρότσα, άσχετα με το αν τελικά οι αρμόδιοι έμειναν ατιμώρητοι. 
Άλλωστε ένα άλλο παραδοσιακό και ιστορικά τεκμηριωμένο στοιχείο του ελληνικού ποδοσφαίρου πέρα από τους θριάμβους του Ολυμπιακού είναι και η ατιμωρησία της… απέναντι πλευράς. Όπως και να ‘χει πάντως, ο Νταϊφάς πρωτοστάτησε κατά του Βαρδινογιάννη και του Παναθηναϊκού αλλά και του τότε Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη (γνωστού για τα πράσινα αισθήματά του) και βγήκε νικητής.
Η αρχή της διαμάχης
Το πρώτο κεφάλαιο της συγκεκριμένης ιστορίας γράφεται τον Χειμώνα του 1979, όταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης φέρνει στον Παναθηναϊκό έναν επιτελικό μέσο από την Αργεντινή. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα «συστήνεται» στην ποδοσφαιρική Ελλάδα ως Γιάννης Μπουμπλής, ομογενής από την χώρα της Λατινικής Αμερικής και ο οποίος αγωνιζόταν στην Μπόκα Τζούνιορς. Ο «ομογενής» αυτός μέσος, με καταγωγή από το Αιγάλεω και χωρίς φυσικά να γνωρίζει το παραμικρό για την «πατρίδα» του, πιστοποιείται ως Έλληνας βάσει ενός τηλεγραφήματος από την Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Αργεντινής. Μάλιστα, όπως φάνηκε τότε, ο Δήμος Αιγάλεω κατά το 1975 είχε εκδώσει σχετικό πιστοποιητικό με το οποίο αναγνωριζόταν το όνομα «Μπουμπλής». Βάσει του συγκεκριμένου πιστοποιητικού πια, η ΕΠΟ εκδίδει την κάρτα του ποδοσφαιριστή και έτσι αποκτά δικαίωμα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Αξίζει να σημειωθεί πως βάσει της τότε νομοθεσίας δεν επιτρεπόταν η μεταγραφή ξένου ποδοσφαιριστή κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο…
Κάπως έτσι, φτάνει η 11η Μαΐου του 1980. Ο Ολυμπιακός φιλοξενεί στο Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό και με νίκη θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο σε μπαράζ κόντρα στον Άρη. Πριν το ντέρμπι, ο Σταύρος Νταϊφάς καταθέτει ένσταση πλαστοπροσωπίας για τη συμμετοχή του Μπουμπλή. Ο Ολυμπιακός του Γκόρσκι επικρατεί στο ντέρμπι 1-0 με γκολ του Τάκη Νικολούδη και παρότι τις επόμενες ημέρες η «Ελευθεροτυπία» αποκαλύπτει ότι η διοίκηση του ΠΑΟ προσπάθησε να παρέμβει στη σύνθεση της ομάδας, τελικά δεν προκύπτει κανένα πρόβλημα για τους πράσινους. Ο Ολυμπιακός αντίθετα παίζει όντως τον τίτλο στο μπαράζ του Βόλου, επικρατεί του Άρη 2-1 με γκολ των Κουσουλάκη και Άλστρομ και επιστρέφει στην κορυφή μετά από τέσσερα «στείρα» χρόνια. Η κόντρα έχει μόλις ξεκινήσει.
Απτόητος «Καπετάνιος»
Την επόμενη πια σεζόν, από τη στιγμή που την «έβγαλε καθαρή» στην πρώτη σχετική απόπειρα, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αποφασίζει να φέρει στην Ελλάδα άλλους δύο αντίστοιχους «ομογενείς»: τον «Αργυρόπουλο» ή Αγκουερόπολι και τον «Μπιστάκη» ή Άλφαρο. Όπως συνέβη και προηγουμένως, οι αρμόδιοι δεν διακρίνουν τίποτα το μεμπτό στις τρεις αυτές περιπτώσεις έτσι Βαρδινογιάννης και Παναθηναϊκός συνεχίζουν να μην αντιμετωπίζουν το παραμικρό πρόβλημα. Αντιθέτως, οι εκάστοτε αντίπαλοί τους και όχι αναγκαστικά μόνο ο Ολυμπιακός, σέρνονται στα δικαστήρια με την πρώτη ευκαιρία. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία σε ντέρμπι ΑΕΚ – ΠΑΟ στη Νέα Φιλαδέλφεια εκείνη τη χρονιά. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς κερδίζει πέναλτι από τον Κόβη, ο διαιτητής Κυφωνίδης το καταλογίζει ως όφειλε, όμως αμέσως πέφτουν πάνω του όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού και σε μια παγκόσμια μέχρι και σήμερα πρωτοτυπία, τον… πείθουν να αλλάξει απόφαση, να πάρει πίσω το σφύριγμα για πέναλτι και να καταλογίσει οφσάιντ! Μετά το τέλος του αγώνα, ο Θωμάς Μαύρος κινείται εναντίον του ρέφερι στα αποδυτήρια και έκτοτε «κυνηγιέται» για πολύ καιρό στις δικαστικές αίθουσες.
«Μαχαιριά» στον Νταϊφά
Υπό τη σκιά της τραγωδίας της Θύρας 7, ο Ολυμπιακός φτάνει στην κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου του την περίοδο 1980-81. Εκείνη τη χρονιά θα κατακτήσει και το Κύπελλο, νικώντας 3-1 την ΑΕΚ στον τελικό της 21ης Ιουνίου 1981 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όμως τα «καλύτερα» δεν έχουν έρθει ακόμη στην κόντρα Νταϊφά – Βαρδινογιάννη ή Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Το καλοκαίρι του 1981, ο «Καπετάνιος» θα πετύχει ένα πολύ σημαντικό «χτύπημα» στον κουμπάρο του, μια πραγματική «μαχαιριά». Χρησιμοποιεί τα χρήματά του και εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της πλευράς του Ολυμπιακού να κινηθεί σε αντίστοιχα οικονομικά επίπεδα αφού ήδη τα προβλήματα είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται, παίρνει στον Παναθηναϊκό «πακέτο» τους Μάικ Γαλάκο και Γιάννη Κυράστα, δύο αγαπημένα παιδιά της ερυθρόλευκης εξέδρας.
Ολωσδιόλου… τυχαία, η σεζόν 1981-82 ξεκινά με ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού στην Πάτρα, λόγω τιμωρίας του Καραϊσκάκη. Με τις δύο ομάδες να κοντράρονται εκτός Πειραιά, τα χειρότερα αποφεύγονται. Το ντέρμπι λήγει ισόπαλο 1-1 με γκολ των Ρότσα που εξακολουθεί να αναφέρεται ως «Μπουμπλής» και Τάσου Μητρόπουλου. Δεν περνάνε πολλές μέρες και η διοίκηση της Λάρισας ακολουθεί τα βήματα του Σταύρου Νταϊφά και καταθέτει μετά το μεταξύ τους 2-2 ένσταση για αντικανονική συμμετοχή του Ρότσα. Πλέον, με την ένταση να κλιμακώνεται, ο αρμόδιος εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη στον παίκτη και την ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Η «Αγία Τριάδα»: Δέδες, Ζλατάνος, Βουράκης
Ενώ η «μάχη» πλέον περνά και το κατώφλι της δικαστικής αίθουσας, οι δύο «αιώνιοι» κληρώνονται αντιμέτωποι σε νοκ-άουτ αγώνα για τη φάση των 32 του Κυπέλλου. Το ματς αυτό της 14ης Ιανουαρίου του ’82 παραμένει μέχρι και σήμερα ένα ιδανικό παράδειγμα της αιώνιας… εύνοιας του Ολυμπιακού από τη διαιτησία. Ο Περσίας ανοίγει το σκορ υπέρ του Ολυμπιακού μόλις στο 1ο λεπτό όμως στην αμέσως επόμενη φάση, ο διαιτητής Δέδες καταλογίζει πέναλτι στον Παναθηναϊκό σε μαρκάρισμα που είδε πάνω στον Χαραλαμπίδη. Ο μετέπειτα τεχνικός του ΠΑΟ, Άγγελος Αναστασιάδης, εκτελεί, ο Σαργκάνης όμως αποκρούει και στην επαναφορά στερεί και από τον Γαλάκο την ισοφάριση. Πέντε λεπτά μετά, στο 6΄, ο Αναστόπουλος εκμεταλλεύεται νέο λάθος στην άμυνα των πρασίνων και «γράφει» το 0-2.
Ο Θρύλος είναι πολύ καλύτερος και στο 20΄ «καθαρίζει» το ματς με γκολ του Μητρόπουλου, χωρίς όμως να υπολογίζει το διαιτητικό τρίο. Ο Σαργκάνης κάνει το βολέ, η μπάλα αναπηδά στο έδαφος κοντά στην περιοχή του ΠΑΟ, ο Μητρόπουλος κάνει ένα σπριντ δέκα τουλάχιστον μέτρων πριν φτάσει ανάμεσα στους αμυντικούς για να κερδίσει τη μπάλα και να πετύχει το 0-3. Το τι πραγματικά συνέβη μέσα στα επόμενο μισό λεπτό αγνοείται μέχρι και σήμερα: ο Δέδες αρχικά δείχνει -λογικά- σέντρα, όμως στη συνέχεια το ακυρώνει έπειτα από υπόδειξη του επόπτη Βουράκη. Μετά το τέλος του αγώνα, παρά το ότι φαίνεται καθαρά στην τηλεοπτική μετάδοση να σηκώνει το σημαιάκι, υποστηρίζει ότι δεν καταλόγισε τίποτε! Αργότερα, το συγκεκριμένο οφσάιντ θα… μετατρεπόταν επισήμως σε επιθετικό φάουλ…
Με την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, στο 47΄, ο Χαραλαμπίδης μειώνει σε 1-2 μετά από λάθος του Βαμβακούλα σε εκτέλεση κόρνερ και κάπου εκεί αρχίζει το… πραγματικό σόου. Στο 64΄ ο Κατσιάκος μπαίνει στην περιοχή του Σαργκάνη, ο Περσίας που τον μαρκάρει πατάει εμφανώς τη μπάλα, ο παίκτης του Παναθηναϊκού ωστόσο βουτά στο έδαφος και ο Δέδες καταλογίζει το δεύτερο πέναλτι του αγώνα. Ο Χαραλαμπίδης εκτελεί αυτή τη φορά και νικά το Σαργκάνη ισοφαρίζοντας σε 2-2. Η κανονική διάρκεια του αγώνα λήγει με το σκορ στο 2-2 και έτσι οδηγείται στην παράταση. Στο 6ο λεπτό αυτής, ο Νοβοσέλατς προσπαθεί να γυρίσει τη μπάλα στον Σαργκάνη χωρίς όμως να δώσει μεγάλη δύναμη στη μπάλα, ο Ντουρονικολάε τρέχει να την προλάβει, το ίδιο κάνει και ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, ο οποίος φτάνει με διαφορά… φάσης πρώτος στη μπάλα και τη μπλοκάρει. Λίγο… αργότερα, ο Ρουμάνος του Παναθηναϊκού αποφασίζει να πέσει σαν χτυπημένος από κεραυνό για να δώσει έτσι την ευκαιρία στον κ. Δέδε να σφυρίξει ένα ακόμη πέναλτι. Ο Χαραλαμπίδης ευστοχεί εκ νέου, χαρίζει στον ΠΑΟ μια «πεντακάθαρη» πρόκριση και κυρίως στον Γιώργο Βαρδινογιάννη μια ακόμη μεγάλη «νίκη» επί του Σταύρου Νταϊφά.
Μετά το τέλος του συγκεκριμένου αγώνα, ο Νταϊφάς κάνει τη δημόσια δήλωση που τον φέρνει αντιμέτωπο και με την αθλητική ηγεσία του τόπου: «Ο ΓΓΑ Κίμωνας Κουλούρης είναι η κατάρα του αθλητισμού».
Θεός σχωρέσ' τον…
Πλέον, η κόντρα μεταξύ των δύο προέδρων και κατ’ επέκταση ομάδων έχει γιγαντωθεί. Μοιραία και ενώ η δικαστική διαμάχη βρίσκεται σε εξέλιξη, οι σκοτεινές πτυχές της «υπόθεσης Μπουμπλή» αρχίζουν δειλά δειλά να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Όπως αποδεικνύεται, ο Ιωάννης Μπουμπλής υπήρχε όντως στα δημοτολόγια του Δήμου Αιγάλεω με μια πολύ μικρή όμως λεπτομέρεια: δεν ήταν εν ζωή! Παράλληλα, αποδεικνύεται πως το περίφημο τηλεγράφημα της Αργεντίνικης Ομοσπονδίας που πιστοποιούσε την… ελληνικότητα του Ρότσα, ήταν πλαστό.
«Εκδίκηση» στο Βόλο
Εν μέσω όλων αυτών, το πρωτάθλημα της περιόδου 1981-82 βρίσκεται προ του φινάλε. Ο Ολυμπιακός που βρέθηκε με πέντε βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό φτάνει σε μια μεγαλειώδη ανατροπή. Παραμένει αήττητος στο δεύτερο γύρο κερδίζοντας μάλιστα οκτώ ματς στην επαρχία και οδηγεί το πρωτάθλημα σε ένα ακόμη μπαράζ στο Βόλο, κόντρα στους πράσινους. Το σκηνικό που στήνεται θυμίζει κακό σίριαλ. Με τη δικαστική υπόθεση να μην έχει τελεσιδικήσει, η πλευρά του Ολυμπιακού απειλεί να μην κατέβει να παίξει εάν δεν τιμωρηθεί ο Παναθηναϊκός για τον «Μπουμπλή». Λίγες ημέρες μετά, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης από την πλευρά του δηλώνει πως «ο Παναθηναϊκός δεν θα κατέβει στο μπαράζ και χαρίζει τον τίτλο στον Νταϊφά». Την επομένη, το ΑΣΕΑΔ με ψήφους 7-3 αθωώνει τον Παναθηναϊκό και ο Βαρδινογιάννης φυσικά ανακαλεί. Στο μπαράζ του Βόλου, ο Ολυμπιακός παίρνει τη νίκη και την μεγάλη εκδίκησή του με 2-1, με γκολ των Εσταβίγιο και Αναστόπουλου. Το τρίτο σερί πρωτάθλημα ήταν γεγονός!
Ο Γιάννης γίνεται Χουάν
Μετά τον θρίαμβο εντός αγωνιστικών χώρων, ο Ολυμπιακός τελικά θα πάρει ακόμη μια νίκη και στην εξωαγωνιστική διαμάχη: Στις 29 Σεπτεμβρίου του ’82, αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια από τον Χουάν Ραμόν Ρότσα αλλά και άλλους ελληνοποιημένους ποδοσφαιριστές που κρίνονται παράνομοι. Ωστόσο, στον Παναθηναϊκό δεν επιβάλλονται αγωνιστικές κυρώσεις.
Τέταρτο σερί και νέες απώλειες
Την περίοδο 1982-83 ο Ολυμπιακός φτάνει στην κατάκτηση του τέταρτου σερί τίτλου του στη δεκαετία. Ο Νίκος Αναστόπουλος είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής, πετυχαίνοντας τα 29 από τα 50 γκολ της ομάδας. Χάρη σε αυτά αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ της Ευρώπης και τιμήθηκε με το «Χάλκινο Παπούτσι». Ωστόσο, με τα οικονομικά προβλήματα να συσσωρεύονται σε απειλητικό βαθμό και αρκετούς παίκτες να φεύγουν είτε για τον Παναθηναϊκό που μπορεί να τους πληρώσει καλύτερα είτε για άλλες ομάδες, οι ερυθρόλευκοι μπαίνουν σε ακόμη μια περίοδο που δεν θα κατακτήσουν κάποιον τίτλο. Δυστυχώς, η Ιστορία έδειξε ότι τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμη…
Το τελευταίο πριν τα «πέτρινα χρόνια»
Ο Ολυμπιακός μένει μακριά από την κατάκτηση τροπαίων για τρεις ακόμη σεζόν. Και εάν την περίοδο 1983-84 τερμάτισε τουλάχιστον στη 2η θέση σώζοντας τα προσχήματα, σε όποιον βαθμό μπορεί να συμβεί αυτό για μια ομάδα που είναι «καταδικασμένη» να πρωταγωνιστεί, οι επόμενες δύο χρονιές ήταν καταστροφικές. Το 1985 τερμάτισε στην 4η θέση με 19 νίκες, 5 ισοπαλίες και 6 ήττες και το 1986, ακόμη χειρότερα, στην 6η, με 14 νίκες, 6 ισοπαλίες και 10 ήττες. Αυτή τη συγκεκριμένη χρονιά μάλιστα, πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο Νίκος Ευθυμίου καθώς ο Σταύρος Νταϊφάς είχε εγκαταλείψει προσωρινά. Μονάχα όμως ύστερα από μια σεζόν μακριά από την αγαπημένη του ομάδα, ο Νταϊφάς επιστρέφει στον Ολυμπιακό το 1986 για τη σεζόν ’86-’87. Σε μια τελευταία αναλαμπή πριν το απόλυτο σκοτάδι που θα ακολουθούσε, οδηγεί τον σύλλογο σε μια άνετη κατάκτηση του πρωταθλήματος, με 10 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Παναθηναϊκό.
Η πόρτα της εξόδου ανοίγει
Όπως αποδείχθηκε από τις κινήσεις του το καλοκαίρι του 1987, ο Νταϊφάς δεν επέστρεψε για να μείνει αυτή τη φορά. Προπονητής της ομάδας ήταν ο πλέον ο Αλκέτας Παναγούλιας. Σε συνεργασία με τον πρόεδρο, ξεκινάει ένας «χορός» αποδεσμεύσεων. Αρχικά φεύγουν οι Αγγελίνας και Βράμπλιτς όμως αυτές δεν θεωρήθηκαν απώλειες αλλά κινήσεις που ούτως ή άλλως έπρεπε να γίνουν. Όμως, τους δύο αυτούς ακολουθεί σε μια απόφαση-σοκ ο μόλις 27 ετών Τάκης Λεμονής, κάτι που ο κόσμος δεν είδε με καθόλου καλό μάτι. Σα να μην έφτανε αυτό, έρχεται στον Πειραιά πρόταση 40.000.000 δραχμών από την ιταλική Αβελίνο για την απόκτηση του Νίκου Αναστόπουλου. Η συζήτηση του «Αναστό», όπως και του Μητρόπουλου, για το ότι δεν πληρώνονται βάσει όσων έχουν προσφέρει στον σύλλογο είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, οπότε η πρόταση των Ιταλών λύνει τα χέρια του Νταϊφά. Η οποιαδήποτε κόντρα τελειώνει πριν καλά καλά αρχίσει, ο Αναστόπουλος κάνει το όνειρό του να αγωνιστεί σε προηγμένο πρωτάθλημα, πραγματικότητα και ο σύλλογος παίρνει μια οικονομική «ανάσα» η οποία πάντως δεν ήταν αρκετή. Οι αποχωρήσεις των Λεμονή και Αναστόπουλου άφησαν τεράστια κενά στην επίθεση της ομάδας.
Αρχίζει η παρακμή
Ήδη, από την περασμένη σεζόν και παρά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το ρόστερ ήταν εμφανώς αποδυναμωμένο. Σημαντικότερες μεταγραφές ήταν οι Κωστίκος και Ζελιλίδης, ενώ οι νέες μεταγραφικές κινήσεις, μετά τις αποχωρήσεις Λεμονή-Αναστόπουλου, επίσης δεν γέμισαν σε κανέναν το μάτι. Αποκτήθηκε ο διεθνής Πολωνός γκολκίπερ, Γιάτσεκ Καζιμιέρκσι ελπίζοντας να καλύψει το κενό του Σαργκάνη που είχε φύγει για τον Παναθηναϊκό το ’85, ο Χρήστος Ψεύτης του Διαγόρα Ρόδου και ο Σουηδός Χόκαν Σάντμπεργκ από την ΑΕΚ ως «αντι-Αναστόπουλος».
* ο Χόκαν Σάντμπεργκ
Από την προετοιμασία που έγινε… κάπου μεταξύ ΗΠΑ και Ιταλίας φάνηκε ο κατήφορος που θα ακολουθούσε. Στην ομάδα δεν λειτουργούσε τίποτα σωστά. Προετοιμασία δεν έγινε ποτέ, οι λίγοι πραγματικά ποιοτικοί παίκτες που είχαν απομείνει αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στις υψηλότατες απαιτήσεις, οι νέοι δεν «έδεσαν» ποτέ με τους υπόλοιπους, ο Παναγούλιας με τη σειρά του δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από τον πάγκο και με την έναρξη του πρωταθλήματος αρχίζουν και οι «σφαλιάρες».
Χάνει 3-1 στη Λάρισα από την τοπική ομάδα στην πρεμιέρα και ακολουθούν τρεις ισοπαλίες με ΑΕΚ 2-2, Πανιώνιο 1-1, Λεβαδειακό 1-1 και μια ήττα από τη Βέροια 1-0! Συνολικά, στους οκτώ πρώτους αγώνες της περιόδου, ο απολογισμός ήταν μια νίκη, τέσσερις ισοπαλίες και τρεις ήττες. Στις 8 Νοεμβρίου και ενώ έχει προηγηθεί νέα γκέλα, 0-0 με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (ως γηπεδούχος τότε) σε μια τελευταία ευκαιρία να αντιστρέψει το κλίμα και την κατάσταση. Σημειωτέον, ούτε ο ΠΑΟ βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Το θέαμα όμως που αντικρίζει ο κόσμος της ομάδας είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό. Μια ομάδα που δεν μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά μέσα στο γήπεδο, με πολλά αμυντικά λάθη και επιθετική ανυπαρξία, χάνει «με κάτω τα χέρια», 4-1 από έναν μετριότατο Παναθηναϊκό.
Λαϊκά δικαστήρια
Ο ερυθρόλευκος κόσμος τις μέρες που ακολουθούν βρίσκεται προ της έκρηξης. Στήνονται λαϊκά δικαστήρια για τους «λίγους», προπονητή και παίκτες, άπαντες γιουχάρονται όπου σταθούν και όπου βρεθούν και ο Παναγούλιας, επικαλούμενος λόγους υγείας, παραιτείται. 
Εποχή Κοσκωτά
Με την κρίση να έχει χτυπήσει τον Ολυμπιακό σε όλα τα επίπεδα πλέον, οικονομικά, διοικητικά, αγωνιστικά και χωρίς να υπάρχει προπονητής, τις ημέρες που ακολουθούν τη συντριβή από τον Παναθηναϊκό «σκάει» η είδηση που προκαλεί πάταγο. Αντιμετωπίστηκε από τον Τύπο και όλο τον φίλαθλο κόσμο της εποχής ως «ο γάμος του αιώνα» και μια λαμπρή αχτίδα προ της διαφαινόμενης κατρακύλας του συλλόγου. Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από την πρώτη σελίδα του πιο «σκοτεινού» και τραγικού κεφαλαίου στην ιστορία του συλλόγου ο οποίος θα βυθιζόταν στην αφάνεια για μια δεκαετία.
Ο «Μεσσίας» με το διαρκείας του ΠΑΟ
Ο Γιώργος Κοσκωτάς καταθέτει στον Νταϊφά επίσημη πρόταση αγοράς του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Από ότι η Ιστορία έδειξε, όλες οι απαραίτητες «προεργασίες» έχουν ήδη γίνει, πιθανώς από τη στιγμή που επέστρεψε ο Νταϊφάς ένα χρόνο πριν. Η συμφωνία ολοκληρώνεται άμεσα, μέσα σε λίγες μέρες και προκαλεί τεράστιο ενθουσιασμό στον κόσμο της ομάδας. Οι Ολυμπιακοί βλέπουν στο πρόσωπο του νέου ιδιοκτήτη τον άνθρωπο που θα διαλύσει μια και καλή τον ολοένα και πιο ισχυρό Γιώργο Βαρδινογιάννη. Ο Γιώργος Κοσκωτάς είναι ο νέος «Μεσσίας» και τα «θαύματά» του δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν προ του κοινού. 
Αυτό που δεν ξέρουν ακόμα οι Ολυμπιακοί είναι ότι ο νέος πρόεδρος της ομάδας αυτό που επιχειρεί μπαίνοντας στον Ολυμπιακό είναι να δημιουργήσει την πιο ισχυρή κοινωνική «ασπίδα» που μπορεί, προκειμένου να προστατέψει και θωρακίσει τις… άλλες δραστηριότητές του. Αυτό που δεν ξέρουν ακόμα οι Ολυμπιακοί είναι ότι ο νέος πρόεδρος της ομάδας, άσχετα με το τι δηλώνει, δεν υποστηρίζει και δεν υποστήριξε ποτέ τον Ολυμπιακό αλλά τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό. Με μια δήλωση που έμεινε στην Ιστορία από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη για την ανάληψη της προεδρίας των ερυθρολεύκων από τον Κοσκωτά, αποκαλύφθηκε το εξής: «Δεν μπορεί να γίνεται πρόεδρος του Ολυμπιακού κάποιος που έχει μπλοκ διαρκείας στον Παναθηναϊκό. Είναι σαν να αναλαμβάνει αύριο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Χαρίλαος Φλωράκης. Μοιραία, θα αποτύχει». Αυτό που δεν ξέρουν ακόμα οι Ολυμπιακοί είναι ότι ο νέος πρόεδρος της ομάδας, δεν αγοράζει τους παίκτες που αποθεώνουν με δικά του χρήματα, αλλά με δικά τους…
Ποιος είναι ο Κοσκωτάς
Ο Γιώργος Κοσκωτάς είναι ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος της ραγδαία αναπτυσσόμενης «Τράπεζας Κρήτης» αλλά και του εκδοτικού ομίλου «Γραμμή Α.Ε.» ο οποίος περιελάμβανε πέντε περιοδικά, τρεις εφημερίδες, έναν ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό όπως και δικά του υπερσύγχρονα τυπογραφεία. Συνοπτικά, ο Κοσκωτάς είναι ένας πάμπλουτος πρόεδρος Τράπεζας, με τεράστια ελεγκτική δύναμη πάνω στον Τύπο. Ήδη έχει αρχίσει να χαράσσει σκληρή φιλοκυβερνητική πολιτική για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, το οποίο σύμφωνα με τις φήμες της εποχής έχει παρέμβει προκειμένου να βοηθήσει τον επιφανή επιχειρηματία της εποχής κατά την δραστηριοποίησή του στον Ολυμπιακό. Επειδή μάλιστα βάσει του ισχύοντος νόμου δεν επιτρέπεται η κατοχή του 51% των μετοχών μιας ΠΑΕ από ένα και μόνο φυσικό πρόσωπο, ο Κοσκωτάς που έχει αγοράσει το 68%, το «σπάει» σε τρία κομμάτια και τα μεταβιβάζει προς τον αδερφό του Σταύρο και προς τρίτους.
Το παρελθόν και τα πρώτα βήματα
Ο Γιώργος Κοσκωτάς γεννήθηκε το 1954 και στα 16 του χρόνια μετακόμισε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του. Ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης όμως τα μπλεξίματα έκαναν νωρίς την εμφάνισή τους. Αποβάλλεται από το Πανεπιστήμιο κατηγορούμενος για δημιουργία πλαστών αντιγράφων γραμμάτων του Πανεπιστημίου. Παρ’ όλα αυτά, μόλις εννέα χρόνια μετά, το 1979, επιστρέφει στην Ελλάδα, μπαίνει στην Τράπεζα Κρήτης σε αρκετά υψηλό πόστο και σταδιακά προωθείται μέχρι τις διευθυντικές θέσεις. Στα τέλη του 1984, η Τράπεζα διατίθεται προς πώληση έναντι εννέα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Κοσκωτάς, στα 30 του πλέον, κάνει τη μεγάλη κίνηση και μετέπειτα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δραστηριοποιείται και στα ΜΜΕ.
Κανείς δεν ασχολείται τότε με το περίφημο «πόθεν έσχες». Κανείς από τους φορείς που θα έπρεπε να ασχοληθούν, γιατί τελικά μαζί του ασχολήθηκαν αυτοί που βρίσκονταν απέναντί του και σε «θέση μάχης»: οι υπόλοιπο μεγάλοι εκδοτικοί όμιλοι. Αυτοί μέσω των ΜΜΕ που αντίστοιχα ελέγχουν αρχίζουν να «σκαλίζουν» το παρελθόν του και να αναζητούν τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία έχτισε την αυτοκρατορία του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ψίθυροι γίνονται καθαρές λέξεις, οι λέξεις δειλά δειλά τυπώνονται και γίνονται άρθρα και τα άρθρα, πρωτοσέλιδα. Μοιραία, το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται…
«Τυφώνας» αλλαγών
Ο Γιώργος Κοσκωτάς μπαίνει για πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη ως πρόεδρος του Ολυμπιακού στις 22 Νοεμβρίου του 1987 και παρακολουθεί μια ακόμη τραγική εμφάνιση (0-0 με Εθνικό) παρέα με τον αδερφό του Σταύρο και τον Σταύρο Νταϊφά. Οι αλλαγές που ακολουθούν είναι κοσμογονικές. Συνολικά δεκατρείς παίκτες από το υπάρχον ρόστερ και οι οποίοι αποκτήθηκαν τα δύο τελευταία καλοκαίρια, αποχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο ενώ την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει ο μέχρι τότε προπονητής του ΠΑΟΚ, Ολλανδός, Τάες Λίμπρεχτς. Αντίστοιχα, στο νέο ρόστερ που δημιουργείται μπαίνουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 15 νέοι παίκτες, με τον Κοσκωτά να δίνει σχεδόν σε όλους τα διπλάσια χρήματα από αυτά που ζητούσαν!
Έρχονται οι: Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες (Ρίβερ Πλέιτ), Ντιέγκο Αγκίρε (Πενιαρόλ), Μηνάς Χαντζίδης (Μπάγερ Λεβερκούζεν), Γιώτης Τσαλουχίδης (Βέροια), Θοδωρής Παχατουρίδης (Δόξα Δράμας), Ηλίας Ταληκριάδης (Ξάνθη), Νίκος Τσιαντάκης (Πανιώνιο), Παναγιώτης Σοφιανόπουλος (Πανσερραϊκός), Σάκης Μουστακίδης (Δόξα Δράμας), Γιώργος Πλίτσης (Λάρισα), Νίκος Νεντίδης (Απόλλωνας Καλαμαριάς), Αποστόλης Δρακόπουλος (Παναχαϊκή), Γιώργος Κριεζής (Ξάνθη), Χάρης Μπανιώτης (ΠΑΟΚ) και Γιάννης Παπαθεοδώρου (Αιγάλεω). Μοναδικοί παίκτες που παρέμειναν ήταν οι: Τάσος Μητρόπουλος, Πέτρος Ξανθόπουλος, Πέτρος Μίχος, Αλέξης Αλεξίου, Στράτος Αποστολάκης, Γιώργος Καπουράνης, Δημήτρης Σκούνας, Γιώργος Κοκολάκης, Ανδρέας Μπονόβας και Μανώλης Παπαδόπουλος.
Ιστορική «σφαλιάρα» και σημείο-μηδέν
Παρά τις πολλές αλλαγές, η αισιοδοξία είναι διάχυτη. Χωρίς καλά καλά να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μεταγραφικές κινήσεις, ο νέος Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει στις 6 Δεκεμβρίου του 1987 τον ΠΑΟΚ, στις Σέρρες. Η αισιοδοξία «κόβεται» απότομα, όταν ο «Δικέφαλος του Βορρά» δίνει ένα παροιμιώδες «μάθημα» στον Ολυμπιακό, συντρίβοντάς του με 6-1, στη βαρύτερη ήττα της ομάδας από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Όπως ήταν φυσικό η ομάδα είχε πάρα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να επιστρέψει στα επίπεδα του παρελθόντος. Μετά από δέκα αγωνιστικές ήταν πλέον ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός είχε φτάσει το απόλυτο σημείο-μηδέν. Με τέσσερις μόλις βαθμούς, βρισκόταν στην 15η και προτελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα πάνω και ο εφιάλτης του υποβιβασμού για πρώτη φορά στην ιστορία του έπαιρνε σάρκα και οστά.
Ωστόσο, σταδιακά ο Ολυμπιακός αρχίζει και βρίσκει τα πατήματά του. Μένει πέντε αγωνιστικές αήττητος (με τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες) όμως ο Λίμπρεχτς έχει πολλά παράπονα από τη διοίκηση για παρεμβάσεις του Σταύρου Κοσκωτά σε αγωνιστικά θέματα. Η κόντρα δεν αργεί να κλιμακωθεί και ο Γιώργος Κοσκωτάς που θεωρεί ότι ο Λίμπρεχτς «με τα όπλα που έχει στα χέρια του πρέπει να κερδίζει όλες τις ομάδες και όχι να γκρινιάζει» απομακρύνει τον Ολλανδό πριν το τέλος της σεζόν. Στη θέση του επιστρέφει ως υπηρεσιακός προπονητής ο Παύλος Γρηγοριάδης. Παράλληλα, αν και η μάχη του τίτλου έχει χαθεί ουσιαστικά από την αρχή της σεζόν, ο Ολυμπιακός προχωρά στο Κύπελλο. Αποκλείει την ΑΕΚ με εκτός έδρας νίκη 3-1, ακολούθως Απόλλωνα Καλαμαριάς και ΟΦΗ και στον τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό χάνει το τρόπαιο με 4-3 στα πέναλτι (κ.δ. 1-1, παράταση 2-2) με τον Σαργκάνη να σκοράρει ένα και να αποκρούει άλλα δύο. Παρά την ήττα, η διοίκηση Κοσκωτά αντιμετωπίζει την πορεία της ομάδας στο Κύπελλο ως μεγάλη επιτυχία και έναν πολύ καλό λόγο αισιοδοξίας για το άμεσο μέλλον.
Στο πρωτάθλημα, μετά την απόλυση του Λίμπρεχτς ο Ολυμπιακός πετυχαίνει έξι νίκες, πέντε ισοπαλίες και μόλις δύο ήττες, όμως η κάκιστη αρχή τον αφήνει στη χειρότερη θέση της ιστορίας του: τερματίζει στην 8η με συνολικό απολογισμό εννέα νίκες, 13 ισοπαλίες, οκτώ ήττες και με αρνητική διαφορά τερμάτων, 39-41… Ο τίτλος καταλήγει στη Λάρισα για πρώτη και μοναδική φορά και ο τεχνικός της, Πολωνός, Γιάτσεκ Γκμοχ αφού ευχαριστεί άπαντες στον κάμπο δηλώνει πως αποδέχεται την πρόταση του Γιώργου Κοσκωτά να αναλάβει τον Ολυμπιακό την περίοδο 1988-89.
Η «Μεικτή Κόσμου» του 1988
Η μεταγραφική τρέλα που έχει χτυπήσει τον κόσμο του Ολυμπιακού, το καλοκαίρι του 1988 παίρνει μυθικές διαστάσεις. Τα ονόματα που ακούγονται για τον Ολυμπιακό είναι εξωπραγματικά και κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει η πιθανότητα να δει στα ερυθρόλευκα παίκτες που πάνω στην ακμή της καριέρας τους εκείνη την εποχή θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν τη Μεικτή Κόσμου. Ο Κοσκωτάς αναλαμβάνει δράση και ξεκινά διαπραγματεύσεις με τρία από τα μεγαλύτερα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου! Τον 25χρονο Ούγγρο, Λάγιος Ντέταρι, ο οποίος αγωνίζεται στην Κυπελλούχο Γερμανίας Άιντραχτ Φρανκφούρτης, έχει μόλις ανακηρυχτεί σε Κορυφαίο Ξένο της Μπουντεσλίγκα και με συμμετοχή στο Μουντιάλ του Μεξικού το ’86. 
Τον διεθνή Γερμανό «κανονιέρη» της Στουτγάρδης, Γιούργκεν Κλίνσμαν που σε ηλικία 25 ετών είχε ήδη ξεπεράσει τα 100 γκολ στο γερμανικό πρωτάθλημα. Τέλος, τον μακράν πιο φαντεζί ποδοσφαιριστή της εποχής, τον 22χρονο Πορτογάλο αριστερό εξτρέμ της Ατλέτικο Μαδρίτης, Πάολο Φούτρε, με προσόντα που σήμερα θα έπρεπε να κάνουν τον Κριστιάνο Ρονάλντο να… κοκκινίζει από ντροπή! Σε αυτή την ηλικία είχε ήδη κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Πορτογαλίας με την Πόρτο (πήρε μεταγραφή για την Ατλέτικο το καλοκαίρι του 1987) ενώ φυσικά την περίοδο 1986-87 είχε σαρώσει και την Ευρώπη, οδηγώντας τους «Δράκους» στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Ο Κοσκωτάς συμφωνεί με την Ατλέτικο για τον Φούτρε έναντι του ιλιγγιώδους, μέχρι και για σήμερα, ποσού των τριών δισεκατομμυρίων δραχμών (περίπου 11 εκ. ευρώ) και δίνει στον Πορτογάλο 1,5 δις το χρόνο! Ένας τραυματισμός του παίκτη όμως τρενάρει τις διαπραγματεύσεις και τελικά οι δύο πλευρές συμφωνούν να ξανασυζητήσουν τον Δεκέμβρη. Οι εξελίξεις όμως τους πρόλαβαν και ο Φούτρε συνέχισε να φορά τα ερυθρόλευκα της Ατλέτικο…
Λάγιος ο Θεός!
Πεισμωμένος από την εξέλιξη της υπόθεσης Φούτρε, ο Κοσκωτάς με συνοπτικές διαδικασίες δίνει στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης το ποσό του 1.100.000.000 δραχμών και ντύνει στα ερυθρόλευκα το καλοκαίρι του 1988 τον 25χρονο διεθνή Ούγγρο επιθετικό Λάγιος Ντέταρι. Ο Ντέταρι ήταν το μεγάλο αστέρι και παράλληλα πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Μπουντεσλίγκα. Με την Άιντραχτ κατέκτησε την προηγούμενη σεζόν το Κύπελλο και ο ίδιος αναδείχθηκε σε «Κορυφαίο Ξένο Παίκτη» του πρωταθλήματος. 
Η είδηση προκάλεσε «σεισμό» στον ποδοσφαιρικό κόσμο της Ευρώπης. Η υποδοχή του στην Πλατεία Κοραή του Πειραιά από 50.000 οπαδούς του Ολυμπιακού παραμένει μέχρι και σήμερα γεγονός ανεπανάληπτο στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πέρα από τον Μαγυάρο άσο, ο Κοσκωτάς φέρνει στον Πειραιά και την… υπόλοιπη αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Νεαροί και ταλαντούχοι παίκτες όπως οι Κυριάκος Καραταΐδης (από Καστοριά), Σωτήρης Μαυρομμάτης (από ΠΑΟΚ), Σάββας Κωφίδης (από Ηρακλή) και Ηλίας Σαββίδης (από Πανσερραϊκό), φορούν την ριγωτή ερυθρόλευκη και προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό για το μέλλον του συλλόγου.
Το πείσμα, ο Σαραβάκος και η θυρίδα 202Α
Ο ενθουσιασμός είναι κάτι παραπάνω από έκδηλος στις τάξεις της ομάδας, όμως το ξεκίνημα στο πρωτάθλημα δεν είναι ανάλογο των απαιτήσεων. Μετά από τη νίκη 2-0 επί του Απόλλωνα Αθηνών στην πρεμιέρα έρχονται τρεις διαδοχικές γκέλες, ισοπαλία με Ηρακλή και ήττες από ΟΦΗ και ΠΑΟΚ. Ταυτόχρονα αρχίζουν και εμφανίζονται προβλήματα στις σχέσεις του σχεδόν... απολυταρχικού Γιάτσεκ Γκμοχ με τα πολλά μεγάλα αστέρια της ομάδας. 
Ο Κοσκωτάς πεισμώνει ακόμη περισσότερο και αφού ανακοινώνει νέο κύκλο διαπραγματεύσεων με τη Στουτγάρδη για τον Κλίνσμαν και την Ατλέτικο για τον Φούτρε, αρχικά δηλώνει την πρόθεσή του να αποκτήσει τον Στέλιο Μανωλά από την ΑΕΚ και έπειτα επιχειρεί να πετύχει στον Παναθηναϊκό και τον Βαρδινογιάννη το «χτύπημα» του απόλυτου εντυπωσιασμού και ουσίας: «κλείνει» τον Κώστα Αντωνίου και συμφωνεί με τον Δημήτρη Σαραβάκο έναντι προκαταβολής 600.000.000 δραχμών ως πριμ υπογραφής, ένα εκατομμύριο ετήσιο μισθό, τεράστια πριμ συμμετοχών, γκολ και κατάκτησης τίτλων καθώς και εξασφαλισμένες θέσεις εργασίας για τα μέλη της οικογένειάς του στον εκδοτικό όμιλο «Γραμμή ΑΕ» και την Τράπεζα Κρήτης.
Προσπαθώντας να περισώσει ότι μπορεί, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης σέρνει τον Κώστα Αντωνίου στα δικαστήρια επικαλούμενος ένα «παραθυράκι» του νόμου για τους γηγενείς παίκτες της ομάδας. Ο ποδοσφαιριστής παρακαλεί «θεούς και δαίμονες» να τον αφήσουν να παίξει στον Ολυμπιακό, όμως η πλευρά του ΠΑΟ δικαιώνεται στο ΑΣΕΑΔ, οπότε παρά το γεγονός ότι κάνει προετοιμασία με τον Ολυμπιακό, επιστρέφει στην Παιανία!
Αντιθέτως, στην περίπτωση του Σαραβάκου ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει τίποτα, κάτι που παραδέχεται στωικά και ο «Καπετάνιος» στην τελευταία συνάντησή του με τον παίκτη, λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο. Μετά από αλλεπάλληλα ραντεβού του Κοσκωτά με τον Σαραβάκο τα οποία ήταν βγαλμένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά σενάρια, ο παίκτης τελικά πείθεται από… 600 εκατομμύρια λόγους για να αφήσει στην άκρη κάθε ενδοιασμό και ετοιμάζεται για τη «μεταγραφή του αιώνα». Στην ιστορική συνάντηση των δύο πλευρών στο άλσος της Νέας Σμύρνης λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Κοσκωτάς δίνει στον Σαραβάκο δύο βαλίτσες της Τράπεζας Κρήτης με 50 εκατομμύρια δραχμές η καθεμιά και ένα κλειδί για την περίφημη θυρίδα 202Α της τράπεζας όπου υπήρχαν τα συμβόλαια και η επιταγή των υπολοίπων 500 εκατομμυρίων! Οι φήμες κυκλοφορούν άμεσα και ο Σαραβάκος, του οποίου η πενταετία με τον Παναθηναϊκό τελειώνει αποκτώντας αμέσως δικαίωμα μεταγραφής, συναντά μέσα στον Οκτώβριο τον Βαρδινογιάννη. Μόλις ο τελευταίος ακούει την ιστορία από τον Σαραβάκο απαντά με το ιστορικό «κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα…»
Ο πόλεμος όμως κατά του Κοσκωτά που έχει αρχίσει προ πολλού τώρα βρίσκεται στην κορύφωσή του. Αφού πια το σκάνδαλο ξεσπά, ο Παναθηναϊκός υποδέχεται στις 6 Νοεμβρίου τον Ολυμπιακό στην Καλογρέζα. Οι πράσινοι νικούν 2-1 με νικητήριο πέναλτι του Σαραβάκου, ο οποίος αποθεώνεται: «Σαραβάκος οε οε οε…». Η απάντηση του ερυθρόλευκου κομματιού της εξέδρας, επική: «Στη θυρίδα 202, είναι του Μη- είναι του Μήτσου το δελτίο…»
Ξεσπάει το σκάνδαλο
Ο Κοσκωτάς είχε κάνει το λάθος να ασχοληθεί με τα ΜΜΕ. Ένας ιδιοκτήτης μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης τράπεζας με άγνωστο παρελθόν, αναμιγνύεται με έναν χώρο τον οποίο γνωρίζουν άριστα άλλα «μεγάλα κεφάλια» και ταυτόχρονα αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό πραγματοποιώντας ανεπανάληπτες κινήσεις. Σα να μην έφταναν αυτά, αποτελεί ένα «πρωτοπαλίκαρο» του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στηρίζοντας το κόμμα με κάθε τρόπο μέσω των δραστηριοτήτων του. Οι εχθροί του αυξάνονται ραγδαία μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Με τους φίλους του Ολυμπιακού να ονειρεύονται μια ομάδα που θα έχει επιθετική τετράδα τους Ντέταρι, Κλίνσμαν, Φούτρεα και Σαραβάκο στην άμυνα τον Μανωλά μαζί με τον Μίχο αλλά και όσους ήδη υπήρχαν, τον Μητρόπουλο, τον Φούτρε, τον Καπουράνη, τον Αποστολάκη, τον Αλεξίου, τον Κωφίδη, τον Τσιαντάκη, τον Χαντζίδη, ξεσπά τον Οκτώβριο του 1988, το «Σκάνδαλο Κοσκωτά», το «Σκάνδαλο του Αιώνα».
Ενώ ξεκινούν οι επερωτήσεις στη Βουλή και ήδη τα δημοσιεύματα των «αντίπαλων» ΜΜΕ έχουν γεμίσει την καθημερινότητα δίνεται η εντολή για τον έλεγχο της Τράπεζας Κρήτης. Ο νυν πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, τότε Υπουργός Παιδείας, καταγγέλλει παράνομες δοσοληψίες του Κοσκωτά με την αμερικανική τράπεζα Μέριλ Λιντς. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Μένιος Κουτσόγιωργας είναι αυτός που υπογράφει την εντολή ελέγχου. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά, τόσο η οικογένεια Παπανδρέου όσο και ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας θα καθόντουσαν και αυτοί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το πόρισμα που ακολουθεί τον έλεγχο συνταράσσει τη χώρα: ο Γιώργος Κοσκωτάς έχει υπεξαιρέσει από τα ταμεία της Τράπεζας Κρήτης και κατ’ επέκταση από τον ελληνικό λαό, το αστρονομικό ποσό των 32 δισεκατομμυρίων δραχμών.
Η παραίτηση και το «τσουνάμι»
Στις 8 Οκτωβρίου 1988, ο Κοσκωτάς παραιτείται από τη θέση του προέδρου του εκδοτικού ομίλου «Γραμμή ΑΕ» και παρότι όπως ο ίδιος θα δήλωνε αργότερα πως του είχαν διαμηνύσει ότι «η κατάσταση είναι υπό έλεγχο» ξεσπά το «τσουνάμι» των αποκαλύψεων που εμπλέκει άμεσα στο σκάνδαλο υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας χαρακτηρίζει αρχικά τις κατηγορίες ως «συνομωσία των σκοτεινών δυνάμεων» που προέρχονται από «ξένους κύκλους» και έχουν ως στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας. Την ίδια εποχή, οδηγείται εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου με στένωση αορτής και υποβάλλεται σε εγχείρηση καρδιάς από τον διάσημο Αιγύπτιο καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ. Οι εξελίξεις θα οδηγήσουν τελικά στην πτώση της Κυβέρνησής του και την ήττα στις Εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 από τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο Κοσκωτάς, μετά από πληροφορία, καταφέρει να βγει από τη χώρα και να διαφύγει στις ΗΠΑ. Εκεί όμως συλλαμβάνεται, στις 23 Νοεμβρίου, καταζητούμενος για αδίκημα εντός της χώρας. Φυλακίζεται και παραμένει στις ΗΠΑ μέχρι το 1991 όταν τελικά εκδίδεται στην Ελλάδα. 
Η δίκη για το σκάνδαλο πέρασε στην Ιστορία ως η «Δίκη του Αιώνα». Διήρκεσε δέκα μήνες με 142 συνεδριάσεις στο διάστημα αυτό, οι οποίες είχαν απευθείας τηλεοπτική κάλυψη. Βρισκόμενος ήδη στη φυλακή, ο Κοσκωτάς δίνει από τις ΗΠΑ αλλεπάλληλες συνεντεύξεις και δηλώνει ότι φοβάται άμεσα για τη ζωή του από τη στιγμή που θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον ίδιο, λειτούργησε από την πρώτη μέρα της δραστηριοποίησής του στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, βάσει ενός ευρύτερου κυβερνητικού σχεδίου. Κάνει λόγο για συνεχείς πληρωμές σε μέλη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία μοιράστηκαν πάνω από τρία δισεκατομμύρια δραχμές και αναφέρει πως ο ίδιος ήταν που παρέδωσε μισό δις στον Μένιο Κουτσόγιωργα. Στη δίκη αυτή καταδικάστηκαν ο Δημήτρης Τσοβόλας και ο Γιώργος Πέτσος, ενώ ο συγκατηγορούμενός τους Μένιος Κουτσόγιωργας υπέστη εγκεφαλικό και καρδιακό επεισόδιο εντός της δικαστικής αίθουσας και κατέληξε μια βδομάδα μετά.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε κατά πλειοψηφία όμως ανέλαβε το μερίδιο της πολιτικής ευθύνης που του αναλογούσε επειδή όπως υποστήριξε η κυβέρνησή του δεν κατάφερε να ελέγξει την δραστηριοποίηση του Κοσκωτά. Ο τελευταίος κατέληξε φυσικά στη φυλακή, εγκαταλείποντας τον Ολυμπιακό βουτηγμένο στα χρέη, χωρίς όμως να γνωρίζει ποιος θα τον διαδεχόταν…
Ο Γιώργος Κοσκωτάς αποφυλακίστηκε στις 16 Μαρτίου του 2001.Του έχει απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα ενώ είναι υποχρεωμένος να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα δύο φορές το μήνα.
Τα πέτρινα χρόνια
Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το καλοκαίρι του ’88 και οι υποσχέσεις που άφηνε η διοίκηση του Γιώργου Κοσκωτά, είχε προκαλέσει θύελλα ενθουσιασμού στον κόσμο του Ολυμπιακού. Τίποτα φυσικά δεν εξελίχθηκε όπως όλοι περίμεναν. Οι ερυθρόλευκη πέρασε σε ένα κομμάτι της ιστορίας της που κανείς δεν θέλει να θυμάται. Κανείς προπονητής δεν μπορούσε να στεριώσει μέχρι το 1990 που ήρθε ο Ουκρανός Όλεγκ Μπλαχίν και παρέμεινε ως το 1993, ενώ οι παίκτες έφευγαν ο ένας μετά τον άλλο. Μέχρι και τη σεζόν 1996-97 που επί προεδρίας Κόκκαλη θα επέστρεφε στην κορυφή του πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός κατέκτησε σε διάστημα εννέα χρόνων μονάχα δύο Κύπελλα, το 1990 (Ολυμπιακός – ΟΦΗ 4-2) και το 1992 (ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 1-1, Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ 2-0). Στο πρωτάθλημα, μετά την 8η θέση της χρονιάς του Κοσκωτά (1987-88) και μέχρι την περίοδο 1992-93 που τις τύχες της ομάδας αναλαμβάνει ο Σωκράτης Κόκκαλης, τερματίζει διαδοχικά στη 2η θέση το 1989, την 4η το 1990, ξανά τη 2η τις επόμενες δύο χρονιές (1991 και 1992) και τέλος την 3η το 1993.
Ο «βασιλιάς των ρουμπινιών»
Με τον Κοσκωτά στη φυλακή, ο Ολυμπιακός έχει μείνει «ακέφαλος». Ο επόμενος πρόεδρος όμως, όχι μόνο δεν θα βελτιώσει την κατάσταση του συλλόγου αλλά θα οδηγήσει τα χρέη σε δυσθεώρητα ύψη. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Αργύρη Σαλιαρέλη ή αλλιώς «βασιλιά των ρουμπινιών», τον άνθρωπο που φέρετε να φυγάδευσε τον Κοσκωτά στην Αμερική μόλις ξέσπασε το σκάνδαλο. Οι φήμες ήθελαν αρχικά τον Σαλιαρέλη να είναι «πλουσιότερος του Κοσκωτά» και «έτοιμος να συνεχίσει το έργο του προκατόχου του». Παρόλο που το πραγματικό νόημα αυτών των χαρακτηρισμών φυσικά και δεν είχε ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα, κατά μία κυριολεκτική έννοια αποδείχθηκε αληθινό αφού ο νέος πρόεδρος ακριβώς αυτό έκανε: συνέχισε το «έργο» του Κοσκωτά, με παρόμοιες μεθόδους.
Ο Αργύρης Σαλιαρέλης παρουσιάζει ιδιωτικό συμφωνητικό βάσει του οποίου ο Κοσκωτάς του παραχωρούσε, δηλαδή του… χάριζε, το 68% των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ο Κοσκωτάς ουδέποτε επιβεβαίωσε κάτι τέτοιο, αλλά ούτως ή άλλως, ήδη η Τράπεζα Κρήτης είχε προσβάλει δικαστικά την πώληση του Ολυμπιακού και φυσικά δικαιώθηκε: ο Κοσκωτάς είχε υπεξαιρέσει από τα ταμεία της το ποσό των 540 εκ. δραχμών για να αγοράσει τις μετοχές. Μετά τη σχετική απόφαση, η Τράπεζα κατάσχει τις ονομαστικές μετοχές της πλευράς Κοσκωτά και αμέσως τις αδρανοποίησε. Εν μέσω όλων αυτών, χάνεται ακόμη μια χρονιά για τον Ολυμπιακό. Παρόλα βέβαια τα προβλήματα, μεταξύ των οποίων και η απομάκρυνση του Γκμοχ από τον πάγκο της, η ομάδα έμεινε στη μάχη του τίτλου μέχρι το τέλος και έφτασε να τον διεκδικήσει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ την προτελευταία αγωνιστική. Με νίκη θα έφτανε μια ανάσα από την κορυφή, αφού θα αρκούσε η ισοπαλία την τελευταία αγωνιστική με τη Λάρισα. Οι ερυθρόλευκοι είναι πολύ καλύτεροι στο ντέρμπι και χάνουν σωρεία ευκαιριών, όμως με μια αντεπίθεσή της η ΑΕΚ στο τελευταίο δεκάλεπτο βάζει γκολ με τον Τάκη Καραγκιοζόπουλου και παίρνει τη νίκη και τον τίτλο της περιόδου 1988-89.
Είχε… δάσκαλο
Με τις μετοχές του Κοσκωτά αδρανοποιημένες, ο Αργύρης Σαλιαρέλης μπαίνει στη φυλακή για υπόθαλψη εγκληματία. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά προ της απόλυτης καταστροφής. Την επόμενη σεζόν όμως (1989-90) ο Σαλιαρέλης αποφυλακίζεται. Αμέσως προσφεύγει στο Πρωτοδικείο προκειμένου να αποκτήσει το δικαίωμα διοίκηση του Ολυμπιακού και μετά από σχετική απόφαση διορίζεται επίσημα νέος πρόεδρος του συλλόγου. Κατά την πρώτη Γενική Συνέλευση, έχοντας στο πλευρό του τον Λάκη Μιχαλά που κατέχει το 10% των μετοχών, αποφασίζει αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ από τα 210 εκ. στα 420 εκ. δραχμές. Έτσι, μετά την ΑΜΚ βρίσκεται στα χέρια του το 70% των μετοχών. Ο πρώην πρόεδρος του συλλόγου και αντιπρόεδρος επί Νταίφά, Νίκος Ευθυμίου, καταθέτει αγωγή κατά του Σαλιαρέλη, κατηγορώντας τον ότι αντί να βάλει χρήματα στον σύλλογο ως όφειλε κατά την ΑΜΚ, εμφάνιζε ως κεφάλαιο τις εισπράξεις από τα παιχνίδια που κατέθετε σε ξεχωριστό τραπεζικό λογαριασμό.
Οι πρώτες αυτές κινήσεις της προεδρίας Σαλιαρέλη είναι ενδεικτικές του τι θα ακολουθήσει, τόσο σε διοικητικό όσο και αγωνιστικό επίπεδο. Με μοναδική αναλαμπή την επιστροφή του Νίκου Αναστόπουλου από την Αβελίνο, οι υπόλοιπες κινήσεις είναι αποκαρδιωτικές. Γίνονται μεταγραφές επιπέδου Νίκου Καλογερόπουλου και Τόμας Χλοουάνε ενώ η περίφημη «γαζέλα της Βραζιλίας», Εντβάλντο Τέλεζ Άλβες, αγωνίστηκε σε δύο ματς, γέλασε μαζί του όλη η Ελλάδα και αποδείχθηκε ότι επρόκειτο όντως για Βραζιλιάνο που όμως είχε απλά το ίδιο όνομα με τον καλό Βραζιλιάνο της εποχής, Εντβάλντο. Προσωπική επιλογή του Σαλιαρέλη για τον πάγκο είναι ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός, Μίλτος Παπαποστόλου, ο οποίος όμως το μόνο που κατάφερε είναι να τον γιουχάρει όλη η εξέδρα. Εν συνεχεία, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τον σύλλογο, ο Λάγιος Ντέταρι πείθει τον Σαλιαρέλη να προσλάβει τον πεθερό του Ίμρε Κόμορα. Παρά τις αλλαγές, εξακολουθεί να μην λειτουργεί τίποτα. Η γκρίνια που είναι διάχυτη, τώρα συσσωρεύεται στο πρόσωπο του Κόμορα αλλά πλέον και στου Ντέταρι, αφού όλοι περιμένουν -και λογικά- από αυτόν να «καθαρίζει» τουλάχιστον τα λεγόμενα εύκολα παιχνίδια. Όμως οι γκέλες δεν έχουν τελειωμό…
Το χαμένο πορτοφόλι
Πλέον, η οργή του κόσμου είναι έκδηλη. Μπορεί εντός γηπέδου ο καθένας να βλέπει διαφορετικό υπεύθυνο κάθε φορά για τις εκάστοτε κακές πορείες, όμως εκτός αγωνιστικών χώρων ο υπαίτιος είναι ένας και μοναδικός: ο Αργύρης Σαλιαρέλης. Με την οικονομική και διοικητική κρίση να διογκώνεται μέρα με την ημέρα, τα λαϊκά δικαστήρια δεν αργούν να στηθούν στον Πειραιά και ο Σαλιαρέλης αντιμετωπίζεται πλέον από την εξέδρα ως απατεώνας και εχθρός του Ολυμπιακού. Ειδικά μετά την διοικητική ανυπαρξία του Ολυμπιακού στην υπόθεση της αρπαγής του Αποστολάκη από τον Παναθηναϊκό, μια υπόθεση που περιελάμβανε από υπογραφές του Αγρινιώτη μπακ σε συμβόλαια και των δύο ομάδων και αντικαταστάσεις Αθλητικών Δικαστών που έκριναν παράνομη τη μετακίνησή του, οι Ολυμπιακοί κατάλαβαν ότι ο επονομαζόμενος «βασιλιάς των ρουμπινιών» (λόγω της δραστηριοποίησής του στον συγκεκριμένο χώρο) θα έκανε μεγάλο κακό στο σύλλογο. Επιπροσθέτως, άπαντες έμειναν άφωνοι όταν κατά τη έναρξη της προετοιμασίας μαθαίνουν από τον Σαλιαρέλη ότι ο Ντέταρι πουλήθηκε στη Μπολόνια «επειδή ο νέος προπονητής της ομάδας (Μπλαχίν) είναι Σοβιετικός και οι Σοβιετικοί είχαν σκοτώσει τον παππού του στον πόλεμο».
Έτσι, φτάνουμε σε μια από τις ιστορικότερες στιγμές στην ιστορία των ερυθρόλευκης κερκίδας και δείγμα του ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού είχε και έχει πάντα σωστά κριτήρια, η οποία έλαβε χώρα κατά την περίοδο 1990-91. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ένας φίλαθλος χάνει το πορτοφόλι του και μετά από παράκλησή του γίνονται οι σχετικές ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα του Καραϊσκάκη. Δεν περνούν περισσότερα από ένα-δύο λεπτά όταν ακούγεται από την εξέδρα των φανατικών το παροιμιώδες:
«Αργύρη, κ……λη, δώσ’ το πορτοφόλι»!
Έρχονται οι Ουκρανοί
Μπορεί στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός να μην δικαίωνε τις προσδοκίες του κόσμου, όμως το 1990 κατακτά το Κύπελλο νικώντας τον ΟΦΗ 4-2 με δύο γκολ του Ντέταρι και δύο του Τσαλουχίδη. Εκείνο τον τελικό παρακολουθεί από τις εξέδρες η νέα επιλογή του Σαλιαρέλη για τον πάγκο της ομάδας, ο νεαρός αλλά ταυτόχρονα τεράστιας ποδοσφαιρικής αξίας, Όλεγκ Μπλαχίν. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν πτοείται από την κατακραυγή του κόσμου και θεωρεί ότι με τον Ουκρανό στον πάγκο του το κλίμα θα αντιστραφεί ξανά υπέρ του. Μάλιστα, έχει στα σκαριά και τρεις ακόμη κινήσεις που θα επαναφέρουν την αισιοδοξία του κόσμου. 
Οι τρεις κινήσεις αυτές ακούν στα ονόματα Όλεγκ Προτάσοφ, Γκενάντι Λιτόφτσενκο και Γιούρι Σάβιτσεφ! Οι δύο πρώτοι είναι μεταγραφές «επιπέδου Ντέταρι», με συμμετοχές σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα ως βασικοί με τη σπουδαία Σοβιετική Ένωση. Ειδικά ο Προτάσοφ, εκείνη την εποχή θεωρείται από όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη ως ο δεύτερος καλύτερος σέντερ φορ των γηπέδων της Γηραιάς Ηπείρου, πίσω μονάχα από τον Μάρκο Φαν Μπάστεν και έχει ήδη ανακηρυχθεί δύο φορές κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ΕΣΣΔ. Την πρώτη χρονιά του Μπλαχίν και με παίκτες όπως οι τρεις Σοβιετικοί, οι Αναστόπουλος, Μητρόπουλος ως πρώτα βιολιά από τους Έλληνες αλλά και αρκετοί άλλοι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, ο Ολυμπιακός αξίζει να κατακτήσει τον τίτλο. Παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο όμως «εξοντώνεται» με κάθε τρόπο και ευκαιρία, είτε από σφυρίγματα διαιτητών, είτε από αποφάσεις της Αθλητικής Δικαιοσύνης. Και εάν ο κόσμος του Ολυμπιακού μπορεί να… φανταστεί πάνω-κάτω ποιος μπορεί να «κυνηγάει» την ομάδα, η μοναδική ερώτηση που κυκλοφορεί με ρητορική μορφή από στόμα σε στόμα είναι το κλασικό «που βρήκε τα λεφτά ο Αργύρης;»
Η κόντρα με την «7»
Η ομάδα παραμένει μακριά από τον τίτλο για μια ακόμη χρονιά και η κόντρα μιας ανύπαρκτης ουσιαστικά διοίκησης με την εξέδρα βρίσκεται σε οριακά επίπεδα πριν να ξεφύγει η κατάσταση. Ο Σαλιαρέλης προσπαθεί να σπιλώσει με κάθε τρόπο τους οργανωμένους οπαδούς του Ολυμπιακού, προσάπτοντάς τους δημόσια ουκ ολίγους μειωτικούς και πολλές φορές υβριστικούς χαρακτηρισμούς ενώ παράλληλα επιχειρεί να κλείσει τη «Θύρα 7» εγκαθιστώντας καγκελόπορτες! Ο κόσμος από την πλευρά του απαιτεί από τον Σαλιαρέλη να παραχωρήσει τις μετοχές… με το καλό και να σταματήσει να ασχολείται με τον σύλλογο. Αντί όμως να κάνει κάτι τέτοιο, προχωρεί σε μεταγραφικές κινήσεις που δεν είναι ως επί το πλείστον… άξιες σχολιασμού, όμως ταυτόχρονα κάνει και άλλη μια κίνηση εντυπωσιασμού: φέρνει στον Ολυμπιακό τον Βασίλη Καραπιάλη από τη Λάρισα και ο οποίος την προηγούμενη μέρα είχε κάνει δηλώσεις ως παίκτης του Παναθηναϊκού! Η ερώτηση παρέμενε ίδια: «που βρήκε τα λεφτά ο Αργύρης;»
Σχέδιο διάλυσης
Την ίδια ώρα, οι παλιοί παίκτες παρέμεναν απλήρωτοι επί σειρά μηνών και εξωαγωνιστικά η «μπάλα» είχε χαθεί προ πολλού. Ο Σαλιαρέλης ήταν ανίκανος να προστατέψει τον Ολυμπιακό σε οποιοδήποτε επίπεδο. Μάλιστα, στα τέλη του 1991, την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αποτέλεσαν οι φήμες που ήθελαν τον Σαλιαρέλη να προσπαθεί να πουλήσει τις μετοχές του συλλόγου στον Γιώργο Βαρδινογιάννη και να αποτελέσει έτσι τον «Δούρειο Ίππο» στο σχέδιο διάλυσης του Ολυμπιακού που είχε ενορχηστρωθεί εδώ και καιρό. Βεβαίως, η συγκεκριμένη ιστορία παρέμεινε «κλειδωμένη» στις μνήμες των πρωταγωνιστών της…
Η… πειθώ της εξέδρας
Ο κόσμος τώρα δεν αντέχει άλλο την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Μετά από αλλεπάλληλα… τετ-α-τετ των οργανωμένων -και όχι μόνο- οπαδών με τον ίδιο τον Σαλιαρέλη και τα μέλη της διοίκησής του, ο «βασιλιάς των ρουμπινιών» επιτέλους αντιλαμβάνεται ότι ο τόπος στον Πειραιά δεν τον χωράει άλλο. Ουσιαστικά φεύγει νύχτα και «με τις κλωτσιές» από τον Ολυμπιακό. Υπό τον φόβο των… χειρότερων, παραχωρεί το πακέτο των μετοχών του στον Γιώργο Μπανασάκη και εξαφανίζεται. Ο Μπανασάκης από την πλευρά του πέφτει από τα σύννεφα όταν αντιλαμβάνεται ότι τις μετοχές δεν τις αγοράζει από τον ίδιο τον Σαλιαρέλη αλλά από ελβετική τράπεζα στην οποία τις είχε υποθηκεύσει!
Το χρέος που αφήνει πίσω του ο Σαλιαρέλης αγγίζει τα δέκα δις δραχμές, ενώ μονάχα το Κράτος ζητά τρία δις για οφειλόμενους φόρους και χρέη. Τα σενάρια της διάδοχης κατάστασης ποικίλουν. Πολλοί μιλούν για χρεωκοπία και υποβιβασμό στη Δ’ Εθνική ως τη μοναδική διέξοδο. Όμως τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Ο Γιώργος Μπανασάκης έχει πλέον στα χέρια του τις μετοχές και η κούρσα της διαδοχής αρχίζει. Όπως αποδεικνύεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, από τη στιγμή που έφυγε και ο τελευταίος «βραχνάς» από τις τάξεις του συλλόγου, είχε ανοίξει ο δρόμος για να επιστρέψουν οι άνθρωποι που αγαπούσαν πραγματικά το σύλλογο. Όπως πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στο «τιμόνι» του κατά το παρελθόν έτσι και το 1993 πλέον, ένας ακόμα «άρρωστος» θα αναλάμβανε τον σύλλογο για να τον οδηγήσει στην αναγέννησή του…
Νταϊφάς Σταύρος (1979-85, 1986-87)
Ευθυμίου Νίκος (1986)
Κοσκωτάς Γιώργος (1987-88)
Σαλιαρέλης Αργύρης (1988-92)
Γκόρσκι Κάζιμιρ (1980, 1981, 1982-83, Πολωνία)
Σενέκοβιτς Χέλμουντ (1981, Αυστρία)
Μπέμπης Θανάσης (1980, 1984, 1985)
Χέερ Χάινς (1983, Γερμανία)
Αλέφαντος Νίκος (1984)
Κέσλερ Γκέοργκ (1984-85, Ολλανδία)
Γεωργιάδης Αντώνης (1985-86)
Παναγούλιας Αλκέτας (1986-87)
Λίμπρεχτς Τάες (1987, Ολλανδία)
Γούναρης Γιάννης (1988)
Γρηγοριάδης Παύλος (1988, 1989)
Γκμοχ Γιάτσεκ (1988-89, Πολωνία)
Παπαποστόλου Μίλτος (1989-90)
Κόμορα Ίμρε (1990, Ουγγαρία)
Μπλαχίν Όλεγκ (1990-93, Ουκρανία)
Πέτροβιτς Λιούπκο (1993, Γιουγκοσλαβία)
