Παιχνίδια τα οποία έμειναν στην ιστορία, όχι για το αποτέλεσμά τους ή για κάποιο γκολ, αλλά γιατί βάφτηκαν με αίμα. Οι αιτίες; Πολλές. Από συμπλοκές χούλιγκαν και κακή κατασκευή γηπέδων μέχρι λάθη της αστυνομίας. Σημασία έχει όμως πως σε όλα χάθηκαν άδικα ζωές.
Burden Park, 09/03/1946
Η Μπόλτον υποδέχεται την Στόουκ για το Κύπελλο Αγγλίας και στις εξέδρες του Burnden Park έχουν μπει υπεράριθμοι θεατές. Έτσι, μέρος της κερκίδας υποχωρεί με αποτέλεσμα 33 φίλαθλοι να βρούνε τραγικό θάνατο είτε λόγω της κατάρρευσης, είτε επειδή ποδοπατήθηκαν στην προσπάθειά τους να απομακρυνθούν από το σημείο.
National Stadium, 24/05/1964
Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Μαΐου του 1964, όταν η Εθνική ομάδα του Περού υποδεχόταν την αντίστοιχη της Αργεντινής, με τον νικητή να παίρνει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο. Η Αργεντινή προηγείται ωστόσο μία απόφαση του διαιτητή να ακυρώσει ένα γκολ των γηπεδούχων γίνεται η αιτία να εξαγριωθεί το κοινό. Η κατάσταση ξεφεύγει. Στις εξέδρες επικρατεί το πανδαιμόνιο και η αστυνομία κάνει χρήση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών. Οι πόρτες είναι κλειστές και δεν υπάρχει δυνατότητα διαφυγής. 318 άτομα χάνουν τη ζωή τους και άλλα 500 τραυματίζονται.
Luzhniki, 20/10/1982
Στις 20 Οκτωβρίου 1982 συνέβη πολύνεκρο δυστύχημα στο στάδιο Λένιν της Μόσχας (μετέπειτα Λουζνίκι). Εκείνο το βράδυ στην Μόσχα επικρατούσε χιόνι και τσουχτερό κρύο και έτσι λίγος κόσμος αποφάσισε να πάει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει τον πρώτο αγώνα για τη δεύτερη φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ μεταξύ της τοπικής Σπαρτάκ και της ολλανδικής Χάαρλεμ. Όλοι οι θεατές τοποθετήθηκαν στην ανατολική κερκίδα του αχανούς σταδίου και οι υπεύθυνοι άφησαν μόνο μία θύρα ανοικτή. Λίγο πριν από το τέλος του αγώνα κι ενώ το σκορ ήταν 1-0 υπέρ της Σπαρτάκ, οι θεατές άρχισαν σταδιακά να αποχωρούν, όταν ο Σεργκέι Σετσόφ πέτυχε το δεύτερο γκολ της μοσχοβίτικης ομάδας («Θα ήταν καλύτερα να μην το πετύχαινα ποτέ», δήλωσε μετά) και κάποιοι θεατές προσπάθησαν να επιστρέψουν στην εξέδρα για να πανηγυρίσουν. Επικράτησε συνωστισμός, με αποτέλεσμα πολλοί να πέσουν στις σκάλες και να ποδοπατηθούν. Ο επίσημος απολογισμός ήταν 66 νεκροί, αν και πολλοί, συμπεριλαμβανόμενων των συγγενών των θυμάτων, ανεβάζουν τον αριθμό τους στους 340. Για την ιστορία, η Σπαρτάκ νίκησε και στον επαναληπτικό με 3-1, και προκρίθηκε στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου αποκλείστηκε από τη Βαλένθια.
Hillsborough Stadium, 15/09/1989
Η μέρα που άλλαξε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Στις 15 Απριλίου του 1989, η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε την Νότιγχαμ Φόρεστ για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας. Χιλιάδες φίλοι των «ρεντς» λόγω διαφόρων συγκυριών καθυστέρησαν σημαντικά να φτάσουν με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν την σέντρα να βρίσκονται ακόμα έξω από το γήπεδο. Η αστυνομία παίρνει την λανθασμένη απόφαση να ανοίξει την κεντρική θύρα που ήταν ήδη γεμάτη, την ώρα που άλλες που άλλες είχαν ακόμα κενά καθίσματα. Πολλοί δεν κατάφεραν να πηδήξουν στο γήπεδο και συνθλίφτηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν 96 άτομα να χάσουν την ζωή τους και άλλα 700 να τραυματιστούν. Μετά το τραγικό συμβάν, σχεδιάστηκαν νέοι κανονισμοί κατασκευής γηπέδων με πολύ πιο αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Στο «Άνφιλντ» υπάρχουν ακόμη και σήμερα, 96 κενά καθίσματα…
Στάδιο Καραϊσκάκη, 08/02/1981
Αποφράδα ημέρα για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο η 8η Φεβρουαρίου, καθώς το 1981 συνέβη η τραγωδία της Θύρας 7. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται την ΑΕΚ στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οι ερυθρόλευκοι είναι καταιγιστικοί και συνθλίβουν την Ένωση με 6-0.Η χαρά των 35.450 οπαδών γίνεται η αιτία της μεγαλύτερης τραγωδίας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Φίλοι των γηπεδούχων από την Θύρα 7, βιάζονται να κατεβούν τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τους ποδοσφαιριστές. Κάποιος γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. 21 ψυχές χάνονται τόσο άδικα με την μνήμη τους να τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού.
Θυμηθείτε εδώ το αφιέρωμα του sdna.gr για την τραγωδία της Θύρας 7.
El Monumental, 23/06/1968
Το Ρίβερ Πλέιτ – Μπόκα Τζούνιορς την 23η Ιουνίου του 1968 έμεινε στην ιστορία για τον θάνατο 71 ανθρώπων από ασφυξία στην προσπάθειά τους να βγούνε από το γήπεδο. Το Superclasico τελείωνε σε μια «στείρα» ισοπαλία και οι περίπου 90.000 οπαδοί έτρεχαν για να ξεφύγουν από το τσουχτερό κρύο των 12 βαθμών Κελσίου. Οι οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς που φιλοξενούνταν στη θύρα 12 θέλησαν να κατέβουν γρήγορα τα 80 σκαλιά που χώριζαν την εξέδρα από την έξοδο. Μεσολαβούσε Το σκοτεινό τούνελ που μεσολαβούσε με τις κλειστές πόρτες που ακολουθούσαν δεν έδιναν κανένα περιθώριο διαφυγής. Δεν αποδόθηκε ποτέ καμία κατηγορία για την τραγωδία της «Θύρας 12», όπως έχει καταγραφεί στην ιστορία. Για τον μαζικό σφαγιασμό 71 ανθρώπων δεν υπήρξε κανείς ένοχος παρά μόνο η... άτυχη στιγμή.
Ibrox Stadium, 02/01/1971
Η δεύτερη μέρα του 1971 έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η πιο μαύρη στιγμή στην ιστορία του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Στο 90' του "Old Firm" οι φιλοξενούμενοι ανοίγουν το σκορ κάνοντας χιλιάδες φίλους της Ρέιντζερς να αποχωρούν απογοητευμένοι. Οι ''προτεστάντες'' όμως δείχνουν χαρακτήρα και στις καθυστερήσεις φέρνουν το ματς στα ίσια. Αρκετοί οπαδοί επιχειρούν να επιστρέψουν στο γήπεδο ενώ άλλοι συνεχίζουν την έξοδό τους από αυτό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υποχωρήσουν τα κάγκελα στα σκαλιά της θύρας 13 υποχωρούν σέρνοντας στον θάνατο 66 ανθρώπους, κυρίως λόγω ασφυξίας.
Valley Parade, 11/05/1985
Στις 12 Μαΐου 1985, μια ξύλινη εξέδρα του Valley Parade του Μπράντφορντ έπιασε φωτιά κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ανάμεσα στην Μπράντφορντ και την Λίνκολν Σίτι και ενώ στο γήπεδο βρίσκονταν 11000 θεατές. Στην αρχή κανένας δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, σύντομα όμως η φωτιά επεκτάθηκε, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 52 άνθρωποι, ανάμεσά τους ηλικιωμένοι και παιδιά, ενώ άλλοι 211 τραυματίστηκαν στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν. Από τις έρευνες της αστυνομίας αποκαλύφθηκε ότι οι θύρες του σταδίου ήταν κλειδωμένες, ενώ κάτω από την εξέδρα είχαν συσσωρευτεί ξύλα και σκουπίδια εύφλεκτα. Το στάδιο είχε χτιστεί το 1902, και ήταν ένα από τα παλαιότερα της Βρετανίας.
Heysel, 29/05/1985
Ο τελικός της ντροπής, όπως έμεινε στην ιστορία. Η πανίσχυρη Λίβερπουλ και η Γιουβέντους, κάτοχος του προηγούμενου κυπέλλου Κυπελλούχων, φτάνουν στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης που γίνεται στο απαρχαιωμένο στάδιο «Χέιζελ», το οποίο είχε χτιστεί στις Βρυξέλλες το 1930. Λίγο πριν την έναρξη, φίλαθλοι των «ρεντς» κινήθηκαν απειλητικά προς αυτούς της «Μεγάλης Κυρίας» στην κερκίδα "Ζ", που ήταν ουδέτερη ζώνη. Η αστυνομία δεν μπόρεσε να τους σταματήσει με αποτέλεσμα εκατοντάδες Ιταλοί, μην έχοντας άλλη έξοδο διαφυγής, να υποχωρήσουν προς τον εξωτερικό τοίχο της εξέδρας. Αυτός δεν άντεξε το βάρος τους, κατέρρευσε και 39 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Το παιχνίδι έγινε κανονικά αλλά ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οι ποδοσφαιριστές γνώριζαν για το μέγεθος της τραγωδίας.
Estadio Mateo Flores, 16/10/1996
Η Γουατεμάλα φιλοξενούσε την Κόστα Ρίκα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998. Το «Ματέο Φλόρες» αναμενόταν γεμάτο, καθώς υπήρξε Sold Out. Επιτήδειοι έκαναν την εμφάνισή τους και πούλησαν αρκετά πλαστά εισιτήρια για το παιχνίδι. Έτσι στο χωρητικότητας 45.000 θέσεων γήπεδο, μπήκαν παραπάνω από 60.000. Επικράτησε πανικός μιας και το γήπεδο δεν είχε σχεδιαστεί έχοντας τις κατάλληλες εξόδους διαφυγής και το κακό έγινε.. Αρκετοί οπαδοί ποδοπατήθηκαν με αρκετά παιδιά να χάνουν τη ζωή τους. Ο επίσημος απολογισμός ήταν 78 νεκροί, ωστόσο άλλες πηγές αναφέρουν ότι το θάνατο βρήκαν 84 άτομα. Μάρτυρες τόνισαν ότι οι ελεγκτές εισιτηρίων έσπρωχναν τον κόσμο για να μπει στο γήπεδο, παρά του ότι δεν χωρούσαν περισσότερα άτομα…
