Το πρόγραμμα το παίρνουμε όλοι με mail, εκεί κατά την Πέμπτη. Εγώ, θα κάνω βαθμολογίες στο τέλος, θα βοηθάω στα βίντεο, θα γράψω και κάνα μπλογκ. Ο Γιάννης θα πάρει το λάιβ. Ο Νικόλας θα βοηθήσει στα σχόλια. Άλλος θα πάρει την κριτική. Άλλος τις δηλώσεις.
Όλοι ξέρουμε τι έχουμε να κάνουμε. Οι ρόλοι σπάνια αλλάζουν. Είναι ο μόνος τρόπος για να ξέρεις τι ακριβώς έχεις να κάνεις, όταν τρέχουν ταυτόχρονα εκατοντάδες πράγματα, όταν καίγεται ο κόσμος.
Η τριβή. Η εξοικείωση. Οι αυτοματισμοί.
Αν πειράξεις μία μικρή λεπτομέρεια, μπορεί να… πέσει το σάιτ. Να γίνουν όλα σαλάτα, να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον. Οι εμμονές, οι σταθερές είναι αυτές που εξασφαλίζουν ότι θα βγει η δουλειά.
Το ποδόσφαιρο είναι κι αυτό ένα παιχνίδι ρόλων. Αρκεί μία μικρή αλλαγή για να προκαλέσει το απόλυτο βραχυκύκλωμα είτε στον οργανισμό της δικής σου ομάδας είτε στον αντίπαλο
Στους δύο πάγκους κάθονταν εκπρόσωποι δύο διαφορετικών φιλοσοφιών. Ο ένας, λάτρης των πειραμάτων, των αλχημειών, του αιφνιδιασμού. Ο άλλος, λάτρης της τάξης, της αρμονίας, της σταθερότητας.
Ο Τερίμ έπεσε αυτή τη φορά θύμα των Τεριμισμών του. Το 4-2-2-2 είναι υπέροχο αν είσαι η σελεσάο και πρέπει να χωρέσεις δύο μαγικά «δεκάρια» και δύο υπερπαίκτες φορ, όμως δυσλειτουργικό όταν ανασύρεται για πρώτη φορά στην 2η αγωνιστική των πλέι-οφ κι απέναντι σε έναν αντίπαλο που ξεδιπλώνεται σαν βεντάλια στο επιθετικό τρανζίσιον.
Χρειάστηκε μόλις 67 δευτερόλεπτα για να το αντιληφθούν όλοι ότι αυτό το αυτοκτονικό σχήμα δεν βγαίνει. Μέχρι να καταλάβουν οι παίκτες του τριφυλλιού ποιος πάει να μαρκάρει στην δεξιά πτέρυγα, η μπάλα είχε φτάσει στο τελευταίο τρίτο.
Ο ΠΑΟΚ είχε πετύχει αυτό που ήθελε, την απομόνωση του Ντεσπόντοφ με τον Μλαντένοβιτς που δεν έχει αμυντικό φίλτρο, το 0-1 έγινε πριν καν ιδρώσει κάποιος.
Ναι, ο Δικέφαλος υποχρεώθηκε να αμυνθεί βαθιά από την πολυκοσμία γύρω από τα καρέ του, αλλά κάθε φορά που έσπαγε το πρώτο πρες, οσμιζόσουν ότι ήταν ικανός να βγάλει καθαρή φάση.
Η στόχευση ήταν εύκολη, το έδωσε ο αντίπαλος προπονητής, σαν βούτυρο στο ψωμί. Οι δύο μπακ του τριφυλλιού χωρίς καμία αμυντική κάλυψη από κάποιον μπροστινό ένιωθαν αυτό που λένε κι έξω in no man’s land. Στην μέση του πουθενά, αβοήθητοι στην μέση του ωκεανού χωρίς σωσίβιο ή κάποια σανίδα σωτηρίας.
Στο δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ, ο Βαγιαννίδης δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει. Να βγει και να κόψει την επέλαση του Μεϊτέ; Να πέσει πάνω στον Μουργκ; Να προσέξει την πλάτη του; Να παίξει οφσάιντ; Μένει σαστισμένος, ανήμπορος να αποτρέψει το 1-2.
Κι εκεί που όλα έδειχναν στρωμένα για τον ΠΑΟΚ ήρθε μία εναέρια σύγκρουση σε μία ανύποπτη στιγμή, σε μία ακίνδυνη φάση, να τον βγάλει από την ζώνη ασφαλείας του.
Η στούκα του Κεντζιόρα με τον Σπόραρ, έφερε τον Παναθηναϊκό στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις (4-2-3-1) και τον Δικέφαλο να αναγκαστεί να αλλάξει όλη την αμυντική του τακτική. Δεξιός στόπερ ο Κουλιεράκης -ίσως για πρώτη φορά- με παρτενέρ τον Νορβηγό, ο οποίος έπρεπε να βγει από την ναφθαλίνη και να φανεί αντάξιος σε παιχνίδι που έκαιγε.
Το ποδόσφαιρο όμως είναι δίκαιο. Επιβράβευσε την ομάδα που το σέβεται πιο πολύ και όχι αυτή που άλλαξε τέσσερις τακτικούς σχηματισμούς στο ίδιο βράδυ! Την ομάδα που στο ίδιο γήπεδο πριν από δύο μήνες είχε τιμωρηθεί σχεδόν με σαδιστικό τρόπο από την μπάλα.
Επιβράβευσε την κλάση του Ντόμινικ Κοτάρσκι, ο οποίος μοιάζει με quarterback όταν έχει την μπάλα στα πόδια και με χταπόδι όταν πρέπει να αποκρούσει.
Επιβράβευσε την ηρεμία, την κλάση, την ποιότητα του Κωνσταντίνου Κουλιεράκη που έκανε το πιο ηγετικό του παιχνίδι με την ασπρόμαυρη φανέλα και καθάρισε τα πάντα, ψηλά και χαμηλά.
Επιβράβευσε το χαμαλίκι του Μπράντον, που γύρισε αμέτρητες φορές ως την περιοχή του ΠΑΟΚ για να μαρκάρει, ήταν και στα δύο γκολ και πρωταγωνίστησε και σε δύο ακόμα κλασικές ευκαιρίες.
Επιβράβευσε πάνω από όλα και λύτρωσε τον Άλι Σαμάτα, με ένα λυτρωτικό φινάλε ποδοσφαιρικής εξιλέωσης. Ο Αφρικανός με υπέροχη ποδοσφαιρική κίνηση πίβοτ, έφτιαξε την στιγμή του και παρότι απέτυχε να σκοράρει δύο φορές σε καθαρή ευκαιρία με φάτσα την εστία συνδέθηκε με κάτι θετικό.
Το τελειωτικό χτύπημα, την αποβολή του Παλάσιος και την εκδίκηση του ΠΑΟΚ στον Ντραγκόφσκι από την λευκή βούλα.
Ώρες-ώρες η ζωή σκαρώνει τα πιο σαδιστικά, τα πιο ακραία σενάρια. Σε χτυπάει αλύπητα και μετά σε λυτρώνει. Σε ρίχνει στα Τάρταρα και μετά φροντίζει να σου δώσει το χαμόγελό σου πίσω.
Με τρεις λέξεις, αυτό που έγινε στο χορτάρι της «Λεωφόρου Αλεξάνδρας» ήταν μία απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης. Αυτή τη φορά οι από μηχανής Θεοί είχαν εξαντληθεί στον Παναθηναϊκό.
Ο Λημνιός βρισκόταν με πολιτικά στην εξέδρα και ο Γερεμέγεφ πέρασε και δεν ακούμπησε…
