Ο ΠΑΟΚ έφαγε μια σφαλιάρα σε κάθε μάγουλο αυτή την εβδομάδα. Αλλά είναι ακόμη όρθιος. Αν ξεπεράσει τη ζαλάδα του, θα προχωρήσει, αν μείνει ζαλισμένος, θα πέσει νοκ άουτ. Τόσο απλά.
Θα είχαμε πολλά περισσότερα να πούμε και να αναλύσουμε αν όλες οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν περάσει στιγμές σαν αυτήν που περιγράψαμε πιο πάνω. Η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, πέρασαν στιγμές μέσα στη σεζόν που δεν τους πήγε τίποτα, που έψαχναν αντίδραση και δεν την βρήκαν. Άλλοι στα ντέρμπι, άλλοι στην «επαρχία», άλλοι και στα δυο. Αυτός είναι και ο λόγος που βράζουν όλοι στο ίδιο ζουμί και ο τίτλος του πρωταθλητή θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε σε μια βδομάδα όλα όσα μπορούσε -και βάσει εικόνας άξιζε- να πληρώσει. Μια ομάδα με δομικές ελλείψεις, πρέπει να παίζει στα «κόκκινα» για να τις μακιγιάρει. Όταν το πρόγραμμα βαραίνει απάνθρωπα (δείτε λίγο μια ματιά τους αγώνες και τα ταξίδια του Δικεφάλου τις τελευταίες 60 μέρες), όταν οι δυνατότητες για φρεσκάρισμα στην άμυνα και το κέντρο μειώνονται από τραυματισμούς και παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, το μυαλό όλων θολώνει και το αποτέλεσμα είναι οι αντιδράσεις να είναι πιο αργές και λιγότερο αποτελεσματικές. Όταν εκεί μπορεί να σε ξυπνήσει η κερκίδα, η ΔΕΑΒ και ο αστείος αθλητικός νόμος στο στερεί.
Ο χειρότερος Άρης της διετίας, πήρε το ευκολότερο διπλό της διετίας. Γιατί; Γιατί ο ΠΑΟΚ δεν χρειαζόταν αντίπαλο για να χάσει χθες. Ίσως ούτε την προηγούμενη Πέμπτη. Ποδοσφαιρικές αναλύσεις δεν χρειάζονται περισσότερες για μια ομάδα που δεν έχει την ταχύτητα στα πόδια και τη σκέψη να δημιουργήσει, να οδηγήσει τον αντίπαλο σε λάθη και που όλοι οι παίκτες παίζουν πολύ κάτω από τον μέσο όρο τους.
Είπαμε όμως. Δεν συνέβη ούτε μόνο στον ΠΑΟΚ, ούτε για κάποιον που ξέρει ποδόσφαιρο η χθεσινή εικόνα είναι εκτός λογικής. Το αποτέλεσμα φυσικά θα μπορούσε να είναι 0-0, 1-0 ή και 0-1 όπως έγινε, χωρίς κανείς να μπορεί να πει ότι κάποιο από αυτά θα ήταν άδικο. Η προβληματική εικόνα θα παρέμενε η ίδια και τώρα είναι η στιγμή από τα αυτονόητα να περάσουμε σε αυτά που ξεχωρίζουν τις μεγάλες ομάδες από τις απλά καλές ομάδες. Η αντίδραση.
Θέλω να θυμίσω ότι πέρσι, στη δεύτερη αγωνιστική των play off, ο ΠΑΟΚ με νίκη επί της ΑΕΚ θα έφτανε στην πρώτη θέση. Έχασε και κατέρρευσε. Στο ίδιο σημείο είναι και σήμερα. Ο στόχος είναι μπροστά και στα χέρια του. Μπορεί να υπολογίζει μόνο στις δικές του νίκες και να στεφθεί πρωταθλητής, όπως αντίστοιχα μπορούν να κάνουν και οι άλλοι τρεις. Η σημερινή εικόνα και η «μαυρίλα» της τελευταίας εβδομάδας, μας κάνουν απαισιόδοξους. Ο ΠΑΟΚ όμως δεν είναι μόνο η ομάδα του Ζάγκρεμπ και η χθεσινή της άδειας Τούμπας.
Είναι και του περασμένου καλοκαιριού και των προηγούμενων μηνών, των 100 και βάλε γκολ, της δυσκολοκατάβλητης άμυνας, της δημιουργίας, των νικών. Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που γεννήθηκε από τη δυσπιστία και την αρνητικότητα. Μεγαλύτερη απ΄όση υπάρχει σήμερα. Έχει λοιπόν σημασία η αντίδραση του προπονητή και των παικτών. Θα καταφέρουν να αποτινάξουν από πάνω τους τα μαύρα σύννεφα, ή θα αφήσουν να τους καταπιούν στην τελική ευθεία όπως έγινε πέρυσι;
Θα ψάξουν να βρουν δικαιολογίες, ή θα αντιστρέψουν τα απαξιωτικά σχόλια σε καύσιμο για απαντήσεις, όπως έκαναν πρόσφατα στη Λεωφόρο; Θα καταφέρουν να δείξουν ψυχολογική ισορροπία και γρήγορο πέρασμα στην επόμενη μέρα;
Ο πρώτος από τον τέταρτο φέτος, θα έχουν ξεχωρίσει γιατί ο ένας απάντησε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις σωστά και ο άλλος όλες λάθος. Ο ΠΑΟΚ έχει ένα πλεονέκτημα. Έχει ξαναβρεθεί εκεί και δεν είναι χαρακτηριστικό του να κάνει δυο φορές το ίδιο λάθος.
