Η ποδοσφαιρική Ιστορία του τόπου έχει επιβεβαιώσει περίτρανα ότι τα πρωταθλήματα δεν κρίνονται στα ντέρμπι -εκεί συνήθως οι βαθμοί μοιράζονται. Οι γκέλες με τους «μικρούς» είναι που κάνουν τη διαφορά στο ρεζουμέ και όσο περισσότερες μαζεύεις, τόσο πιο λίγες οι πιθανότητες να βρεθείς στην κορυφή, ακόμη και αν πάρεις τα περισσότερα ντέρμπι. Μετά την ήττα από την 6η Λαμία, ο Ολυμπιακός βρέθηκε ένα δεκάλεπτο μακριά από ήττα και από τον 7ο Αστέρα, αποτέλεσμα που θα ήταν καταδικαστικό, αφού παρά το ντεμαράζ που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα, η προηγούμενη σεζόν που έχει κάνει δεν του επιτρέπουν πια άλλες απώλειες.
Κάπου εκεί ξεκινούν τα οξύμωρα σχήματα της βραδιάς σε αυτό το 2-1 επί του Αστέρα Τρίπολης, αφού η πρώτη ήττα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στον ερυθρόλευκο πάγκο δεν θα πλησίαζε τόσο ούτε σε ευρωπαϊκό νοκ-άουτ, ούτε σε ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, αλλά στο θεωρητικά πιο εύκολο ματς της τετράδας. Αντίστοιχα, το ματς που βρέθηκε πιο κοντά στο να το χάσει ο Ολυμπιακός με τον Ισπανό στον πάγκο του, ήταν αυτό στο οποίο έκανε τις περισσότερες -με διαφορά- τελικές, 29... ζωή να 'χουν! Επιπλέον, οξύμωρο είναι τελικά και το ότι αυτή η νίκη είναι και η «καλύτερη» -η πιο σημαντική- από αυτό το 4/4 που έχει αισίως με τον 62χρονο τεχνικό στο «τιμόνι» του. Όπως σοφά είχε πει και ο Γκάλης στον Σκουντή μετά τον προημιτελικό με τους Ιταλούς το '87 «η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη»!
Αν σε αυτό το 4/4 προστεθεί και το 4-0 με τον ΟΦΗ, με τον Ισπανό στην εξέδρα ακόμη τότε, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει -επιτέλους- σελίδα για φέτος. Έφτασε τις 5 σερί νίκες για μόλις δεύτερη φορά φέτος -μετά τον Αύγουστο- και αυτό φυσικά δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ο Μεντιλίμπαρ έχει επαναφέρει με απλές -ποδοσφαιρικές- κινήσεις, την ποδοσφαιρική κανονικότητα σε έναν ολόκληρο σύλλογο, όχι μόνο πάνω στο χορτάρι. Ο Ολυμπιακός ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τα υπόλοιπα πια βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα. Η ομάδα έχει ξανά ταυτότητα, πλάνο, φιλοσοφία, σοβαρότητα, πειθαρχία, προσήλωση. Ο Ολυμπιακός είχε χάσει πλήρως τα... λογικά του και ένας κλασικός Ισπανός ποδοσφαιράνθρωπος του τα ξαναέδωσε μέσα σε δυο βδομάδες. Μιλάμε για απίθανα πράγματα!
Οι «ερυθρόλευκοι» το ταλέντο το είχαν, την ποιότητα την είχαν, τη φανέλα και τον κόσμο την είχαν. Όλα τα υπόλοιπα ήταν που αγνοούνταν και ο Ισπανός τα έφερε μαζί του. Υπενθύμισε σε έναν ολόκληρο σύλλογο που εδώ και έναν αιώνα ζει και αναπνέει νίκες και τίτλους, ποιος είναι. Επανέφερε αυτή την ψυχολογία νικητή που είχε χαθεί μέσα στο... χάος. Καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες μια πρόκριση για τους «16» ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ισοπέδωσε τον εξαιρετικό φέτος ΠΑΟΚ στην έδρα του και ξαναμπήκε για τα καλά στη μάχη του τίτλου -μάλλον από το πουθενά.
Κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, η ομάδα για πολλή ώρα υπολειτουργούσε. Αυτοί που ξεκίνησαν δεν δικαίωσαν τον Ισπανό, όμως οι κινήσεις του από τον πάγκο ήταν πάλι «ξυράφι». Χωρίς χρονοτριβές, χωρίς τα... κολλήματα που πολλοί άλλοι έχουν -προσφάτως μέχρι και ο απόλυτα πετυχημένος Πέδρο Μαρτίνς- δηλαδή το να αφήνουν τις αλλαγές για μετά το 60-65 ή και αργότερα. Ο Μεντιλίμπαρ παρενέβη στο ματς και ουσιαστικά αυτός ήταν που το γύρισε. Χωρίς να εντυπωσιάσει μεν ο Ολυμπιακός, παρά τις 29 τελικές, αλλά με τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά και το πνεύμα νικητή της μεγάλης ομάδας.
Στη ρεβάνς με την Φερεντσβάρος πριν λίγες μέρες είδαμε για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό τον Ολυμπιακό να ξεκινά ένα ευρωπαϊκό ματς σαν μεγάλη ομάδα. Να πιάνει τον αντίπαλο από τα μούτρα και να παίζει το παιχνίδι του, κάνοντας το απόλυτο κουμάντο. Και τελικά να καθαρίζει με κυνικότητα μια πρόκριση. Αντίστοιχα, απέναντι στους Αρκάδες, είδαμε τον Ολυμπιακό, επίσης μετά από καιρό, να «κλείνει» έτσι -σαν μεγάλη- ομάδα, ένα παιχνίδι πρωταθλήματος το οποίο είχε στραβώσει, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν άψογα στημένος στην άμυνά του.
Πέρα από όλα τα καθαρά ποδοσφαιρικά λοιπόν, τα οποία έχουν αναφερθεί πολλάκις από τη στήλη, αυτό ακριβώς το στοιχείο, ο αέρας, η αύρα, η ξεχασμένη νοοτροπία της μεγάλης ομάδας, η κυνικότητα και η αποτελεσματικότητα του «θηρευτή» που βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, είναι ίσως το σημαντικότερο που έδωσε ξανά ο Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Χάρη σε αυτό και μόνο αυτό ήρθε το εξαιρετικά σημαντικό «τρίποντο» επί του Αστέρα -αυτή η μεγαλύτερη νίκη, μέχρι την επόμενη.
Βεβαίως, για να τα λέμε και όλα, ο Μεντιλίμπαρ έχει και τα κατάλληλα υλικά πια στα χέρια του. Σίγουρα, ο ίδιος είναι αυτός που «ανέβασε» και πάλι Φορτούνη, Ποντένσε και Ελ Κααμπί, αλλά ταυτόχρονα βρήκε και δύο χαφάρες, στα πρόσωπα των Όρτα και Τσικίνιο. Και έναν σπουδαίο στόπερ, τον Κάρμο. Δύο χαφάρες και ένα στόπερ που αντίστοιχο νομίζω δεν έχουμε δει στο Λιμάνι από την εποχή του Μέλμπεργκ, κάνουν πάντα τη διαφορά -κακά τα ψέματα. Δεν είναι αστροφυσική και κβαντομηχανική η μπάλα, κάποιες φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' ότι φαίνονται ή απ' ότι τα κάνουμε να φαίνονται όλοι εμείς οι «γύρω γύρω», ούτως ώστε να φανούμε οι... ξύπνιοι της υπόθεσης.
Κάπως έτσι, με απλές και ποδοσφαιρικές κινήσεις, ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έχει την ευκαιρία να κλείσει ιδανικά τη χρονιά, με Παναιτωλικό εντός και Βόλο εκτός, φτάνοντας για πρώτη φορά τις 6 και τις 7 διαδοχικές νίκες, πριν ασχοληθεί ξανά με την Ευρώπη και τα πλέι-οφ. Ο συγκεκριμένος Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός των μεταγραφών Γενάρη και του Ισπανού τεχνικού δεν έχει καμία σχέση με όλα τα προηγούμενα φετινά... μοντέλα και όπως αποδείχθηκε απέναντι σε Φερεντσβάρος, ΠΑΟΚ και Αστέρα, είναι μια ομάδα που μπορεί να κάνει τη δουλειά με διαφορετικούς τρόπους, αλλά διατηρώντας την συνέπεια, την αποτελεσματικότητα και κυρίως τη νοοτροπία που έκανε τον Ολυμπιακό την ομάδα που είναι στο πέρασμα των χρόνων.
Φτάνοντας 25 Φεβρουαρίου, μετά από όλα όσα είδαμε και δεν είδαμε φέτος, οι τέσσερις τελευταίες εμφανίσεις και νίκες και το πλήρως ανεστραμμένο κλίμα που υπάρχει πια στην ομάδα, κάνουν τις τελευταίες εμφανίσεις να φαντάζουν μέχρι και... σουρεάλ. Το αν και τι θα πετύχει στο επόμενο δίμηνο, φυσικά και δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Ωστόσο, το γεγονός παραμένει: ο κανονικός Ολυμπιακός είναι ξανά εδώ.
