Είδα τις φάσεις για τις οποίες διαμαρτύρεται ο Ολυμπιακός με όση προσοχή και συγκέντρωση μου επέτρεψε το “ξενέρωμα” από την ήττα του ΠΑΟΚ λίγο νωρίτερα. Και μετά τις ξαναείδα, ακόμα πιο ψύχραιμα. Να το πω από την αρχή λοιπόν: Δεν θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός σφαγιάστηκε. Και στις δυο επίμαχες περιπτώσεις υπάρχουν τηλεοπτικά πλάνα που δικαιώνουν τον διαιτητή και τον VAR. Το πλάνο πίσω από το τέρμα, στο γκολ του Μασούρα, δείχνει ότι ο εξτρέμ των “Ερυθρολεύκων μάλλον στόπαρε την μπάλα με το χέρι.
Το πλάνο από μπροστά, αυτό που έδειξε περισσότερες φορές η NOVA, δημιουργεί την εντύπωση ότι στόπαρε με τον ώμο. Νομίζω ο VAR στηρίχθηκε στο πλάνο από την πίσω κάμερα. Στο δε πέναλτι θεωρώ ότι την επαφή την προκαλεί ο Ναβάρο, όχι ο Κάλενς. Ο Κάλενς κάνει τάκλιν που δεν βρίσκει μπάλα, δεν βρίσκει όμως και πόδια. Στη συνέχεια της κίνησης του Ναβάρο έρχεται η επαφή των δύο – ωστόσο επειδή ο αμυντικός της ΑΕΚ σηκώνει το πόδι, σαφέστατα θα μπορούσε να σφυριχτεί. Επιπλέον μάλλον υπάρχει και επιθετικό φάουλ στην αρχική διεκδίκηση της μπάλας.
Θέλω να πω ότι καμία από τις δυο δεν είναι στα δικά μου μάτια μαρς! Τόσο καθαρές που να προκαλέσουν “επανάσταση”! Το γεγονός βέβαια ότι πήγαν και οι δυο εις βάρος του Ολυμπιακού και υπέρ της ΑΕΚ δικαιολογεί εν μέρει τις διαμαρτυρίες των Πειραιωτών. Τους συνέβη και πέρυσι, πάλι με την ΑΕΚ στο ¨Καραϊσκάκης” στα πλέι – οφ.
Οπότε από την μεριά τους, ας πούμε ότι μπορούν να μιλούν για πρόθεση. Άλλωστε ένα μεγάλο μέρος του κοινού, των κατά κάποιο τρόπο ουδέτερων δηλαδή, βλέποντας τα στιγμιότυπα στην τηλεόραση έμεινε με την εντύπωση της σφαγής. Και ενδεχομένως να έπαιρνε το μέρος του Ολυμπιακού, αν ο ίδιος ο σύλλογος επέλεγε την οδό της σοβαρής και μετρημένης καταγγελίας. Αλλά βέβαια το μέτρο και η σοβαρότητα δεν αρέσουν ιδιαίτερα στην διοίκηση των Ερυθρολεύκων. Αν της άρεσαν δεν θα επέλεγε τον Αλέξη Κούγια ως spokesman. Το παραλήρημα του Αντιπροέδρου της ΠΑΕ, γνωστού ποινικολόγου και εξίσου γνωστού ποδοσφαιρικού γυρολόγου, ήταν ενοχλητικό, εξοργιστικό, κωμικό και κωμικοτραγικό ταυτόχρονα. Όποιος μέσος άνθρωπος είδε τον κ. Κούγια να κάνει διάγγελμα ως άλλος Σάββας Θεοδωρίδης, ακόμα κι αν σκέφτηκε αρχικά “ρε τον καημένο τον Ολυμπιακό, τον πέρασαν πριοκορδέλα” λογικά θα έφτασε μέσα σε δευτερόλεπτα στο “δεν πειράζει, καλά του έκαναν”. Δεν ισχύει τίποτα από τα δυο. Ούτε πριονοκορδέλα τον πέρασαν, ούτε καλά θα του είχαν κάνει αν τον περνούσαν.
Αλλά όταν ο ολοφάνερος (και σταθερός εδώ που τα λέμε) στόχος του Ολυμπιακού, κάθε φορά που μένει πίσω στο πρωτάθλημα, είναι να το γνωστό “π..να όλα”, τότε η κοινή γνώμη μόνο να διασκεδάσει μπορεί. Σίγουρα πάντως όχι να συμπάσχει.
Προσέξτε όμως, γιατί θέλω να είμαι ξεκάθαρος: οι δυο δεκαετίες απόλυτης ολυμπιακής κυριαρχίας στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου (τις οποίες παραδέχθηκε και ο Αλέξης Κούγιας εμέσσως πλην σαφώς με την αναφορά στην παράγκα του Θωμά) και τα όσα είχαν υποστεί όλοι οι υπόλοιποι δεν πρέπει να οδηγήσουν σε ανοχή οποιουδήποτε άλλου επίδοξου “νταβατζή”, επειδή, εντάξει μωρέ, αυτοί έκαναν τόσα χρόνια ίδια και χειρότερα.
Ακόμα κι αν το θύμα είναι ο θύτης του παρελθόντος, ακόμα κι αν είναι ο Κούγιας που φωνάζει, όλοι οφείλουμε να έχουμε κοινή στάση απέναντι στην αδικία, για να μην ζήσουμε τα ίδια ξανά.
Υ.Γ. Για το Άρης – ΠΑΟΚ: Ο Άρης εκτέλεσε το ποδοσφαιρικό του σχέδιο σχεδόν στην εντέλεια και νίκησε δίκαια και καθαρά τον ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου δεν κατάφερε να προετοιμάσει πνευματικά όπως έπρεπε την ομάδα του, η οποία παρουσιάστηκε νωθρή και χαλαρή σε μεγάλο μέρος του αγώνα. Αν οι παίκτες του Άρη έπαιξαν σαν να ήταν το ματς της ζωής τους, τούτο δεν αποτελεί ψόφο μα έπαινο. Προσωπικά βέβαια δεν είδα κάτι τέτοιο. Είδα συγκέντρωση, πλάνο και φυσικά ένταση και πάθος από τη μία, νωθρότητα, έλλειψη καθαρού μυαλού και εκνευρισμό από την άλλη. Προφανώς η είσοδος του Κωνσταντέλια έδωσε πράγματα στον ΠΑΟΚ ενώ η επιλογή Βιεϊρίνια δεν δικαιώθηκε. Αλλά για αυτά δεν μπορώ να ασκήσω κριτική στον Ρουμάνο, ο οποίος έχει κάνει εκπληκτική διαχείριση έμψυχου δυναμικού μέχρι σήμερα.
Η κριτική μου εστιάζεται στο ότι κόντρα στον Άρη, ο ΠΑΟΚ του Ράζβαν εμφανίζεται συχνά κατώτερος της περίστασης και ακόμα και στα ματς που κερδίζει, συνήθως τα παίζει στον ρυθμό του αντιπάλου του.
Από εκεί και πέρα, όσο κι αν ενοχλεί η ήττα, μπορεί να αποτελέσει και μια χρήσιμη προσγείωση. Όσα γκολ κι αν βάζεις στους υπόλοιπους, οι τίτλοι θα κριθούν στα ντέρμπι. Και στα ντέρμπι, μαζί με την καλή μπάλα, την σωστή τακτική κλπ χρειάζεται και “μαχαίρι στα δόντια”. Ο ΠΑΟΚ μπήκε χωρίς αυτό στο “Βικελίδης”. Ας φροντίσει μην το ξεχάσει στα μεγάλα ματς που ακολουθούν.
