Όπου κι αν έμενε ήταν ο ξένος. Ακόμα και στο πολυφυλετικό Χάρλεμ της Ολλανδίας, όπου μεγάλωσε ήταν ο νέγρος, ο μιγάς, ο ξένος. Στο μικρό χωριουδάκι του πατέρα του έξω από το Λάγος της Νιγηρίας, όπου πέρασε πολλά από τα παιδικά καλοκαίρια του ήταν ο… Oyinbo, μία λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους Ευρωπαίους Αφρικανούς που έχουν πιο λευκό δέρμα από τους ντόπιους.
Όταν στα 12 του εστάλη λίγο έξω από το Λονδίνο σε ένα οικοτροφείο για να σπουδάσει και να μπει στον ίσιο δρόμο, μακριά από την φτώχεια και την ανέχεια, ήταν ο Ολλανδο-Νιγηριανός με την περίεργη προφορά.
Ο Ουίλιαμ Πολ Τρούστ-Εκόνγκ, στα 29 του έχει προλάβει να ζήσει σε έξι διαφορετικές χώρες, να αισθάνεται κάθε μέρος του πλανήτη σαν σπίτι του και να νιώθει πάνω από όλα ένας πολίτης του κόσμου.
Μέσα του έχει μία εξομολογημένη πληγή. Ένα βάρος.
Οι γονείς του, τον έστειλαν στα 12 σε αγγλικό οικοτροφείο για να σπουδάσει, να μπει στο ορθολογικό μονοπάτι της γνώσης και της προκοπής. Κι εκείνος, τρία χρόνια αργότερα, αντί να γυρίσει με υποτροφία για κάποιο πανεπιστήμιο, γύρισε με ένα χαρτί από τις ακαδημίες της Φούλαμ, που ήθελαν για να παίξει ποδόσφαιρο.
Ο πατέρας του ήταν ανένδοτος. Δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψει αυτό το χαρτί. Δεν ήθελε με κανένα τρόπο ο γιος του να παίξει ποδόσφαιρο. Το θεωρούσε βάρβαρο, αλλά και εμπόδιο στο μονοπάτι ζωής που είχε ήδη φτιάξει στο μυαλό του. Πανεπιστήμιο, σπουδές, μία δουλειά γραφείου, εξασφάλιση.
Δεν υπέγραψε ποτέ αυτό το χαρτί. Το έκανε μόνο η μητέρα του. Ήταν η αρχή του τέλους στην σχέση τους. Ο Ουίλιαμ σταμάτησε να μιλάει στο πατέρα του. Η σχέση του με την σύζυγο του πάγωσε. Μετά από λίγο χώρισαν.
Μετά από δύο χρόνια στις ακαδημίες της Φούλαμ, μετακόμισε σε αυτές της Τότεναμ. Ο άσημος τότε Χάρι Κέιν ήταν ένας από τους ντόπιους πιτσιρικάδες των «σπερς» που τον βοήθησαν να συμπληρώσει τα γραφειοκρατικά έγγραφα για την μεταγραφή.
Είχε σχεδόν συμπληρώσει τα 20, όταν η Τότεναμ του ανακοίνωσε ότι δεν θα πάρει επαγγελματικό συμβόλαιο. Του είπαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι ίσως θα έπρεπε να βρει κάτι άλλο στην ζωή του, για να συνεχίσει. Ήταν η πρώτη φορά που είδε την μητέρα του να κλαίει. Ένιωσε πως η δική του επιλογή να παίξει μπάλα, είχε καταστρέψει την οικογένεια του. Μέσα του έδωσε έναν όρκο να αποδείξει σε όλους ότι κάνουν λάθος. Και τα κατάφερε.
Περίπου μία δεκαετία μετά, ο Ουίλιαμ Τρουστ-Εκόνγκ είναι ο Oyinbo Wall, ο λευκός τοίχος της Νιγηρίας. Όχι, μόνο έγινε ποδοσφαιριστής, αλλά έπαιξε στην Premier League, στην Serie Α. Έπαιξε σε Μουντιάλ, σε δύο Κόπα Άφρικα, πήρε χάλκινο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Φόρεσε το περιβραχιόνιο, έγινε αρχηγός της Εθνικής Νιγηρίας, την οποία επέλεξε συνειδητά έχοντας κληθεί πρώτα στην Εθνική νέων της Ολλανδίας! Αυτός, ένας λευκός Ευρωπαίος. Όχι, κι άσχημα.
Λίγο μετά το Μουντιάλ της Ρωσίας του 2018, έγινε ακόμα κι αυτό που δεν περίμενε ποτέ: μετά από 10 χρόνια απόλυτης σιωπής, συμφιλιώθηκε με τον πατέρα του, ο οποίος αναγνώρισε τα λάθη του: «Τον καταλαβαίνω. Κι εγώ ως πατέρας ίσως να μην συμφωνούσα με την επιλογή του παιδιού μου να παίξει ποδόσφαιρο και να επέμενα σε μία πιο σίγουρη επιλογή», δήλωνε σε μία πρόσφατη του συνέντευξη.
Τίποτα δεν ήρθε εύκολα, η καριέρα του ήταν σαν μία τραμπάλα, γεμάτη πάνω και κάτω. Η πρώτη του επαγγελματική εμπειρία στην Γκρόνιγκεν ήταν… άγευστη, όμως ως δανεικός στην Ντόρντρεχτ της δεύτερης κατηγορίας κλήθηκε στην Εθνική Νέων της Ολλανδίας. Δεν έκανε τίποτα στην Γάνδη που επένδυσε πάνω του, όμως άνθισε ως δανεικός στην νορβηγική Χάουγκενσουντ. Ήταν ηγετικός σε μία σεζόν στην Τουρκία με την Μπούρσασπορ και παίκτης αποκάλυψη στην Ουντινέζε που δαπάνησε 3 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, σε μία φοβερή διετία (2018-20) με 66 συμμετοχές (κυρίως σε άμυνα με τριάδα) στην Serie A.
Ήταν καθοριστικός στην άνοδο της Γουότφορντ στην Premier League και αξιοπρεπής στις 17 συμμετοχές που έκανε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου με την φανέλα της και βοήθησε την Σαλερνιτάνα (ως δανεικός) στο δεύτερο μισό της περασμένης σεζόν να φτάσει σε μία εύκολη παραμονή, κάνοντας θόρυβο με την επιλογή του να μπει σε ένα πρόγραμμα φύτευσης ελαιόδεντρων στο Σαλέρνο, ώστε να μειώσει το προσωπικό του ενεργειακό αποτύπωμα στον πλανήτη και επιλέγοντας να χρησιμοποιεί ποδοσφαιρικά παπούτσια από ανακυκλώσιμα υλικά.
Ο Ουίλιαμ Τρουστ-Εκόνγκ είναι πάνω από όλα ένας character. Ένα αουτσάιντερ της ζωής, που τα κατάφερε κόντρα στα προγνωστικά. Μία προσωπικότητα που εμπνέει σεβασμό, με ηγετικά χαρακτηριστικά. Κάποιος, που ο λόγος του έχει βαρύτητα στα αποδυτήρια.
Με κορμί-λαμπάδα (1,91), ανεπτυγμένο work-ethic, όχι την καλύτερη τεχνική, αλλά μεγάλο ποδοσφαιρικό εγωισμό και σκληράδα που απαιτείται σε κάθε κεντρικό αμυντικό.
«Παιγμένος» στα γήπεδα, αλλά και στην ζωή, συνειδητοποιημένος οικογενειάρχης (με ένα παιδί), με κοινωνικές και οικολογικές ανησυχίες που ξεπερνούν το μοντέλο του κλασικού ποδοσφαιριστή.
Αν ο ΠΑΟΚ, τον παίρνει για να αντικαταστήσει το αριθμητικό κενό του Γιάννη Κάργα, κάνει ένα τεράστιο upgrade στην οπισθοφυλακή του. Αν τον παίρνει ως αντικαταστάτη του Ίνγκι Ίνγκασον πάει σε ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο αμυντικού σχεδιασμού, πολύ πιο «ωμό».
Για τους συμπατριώτες του πατέρα του ήταν ο λευκός, ο Oyinbo. Για αυτούς της μητέρας του, ο μαύρος. Για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ θα είναι απλώς ο δικός τους ασπρόμαυρος τοίχος. Ίσως εδώ, μπορέσει να νιώσει πιο άνετα, ίσως και να ‘ναι το σπιτικό που έψαχνε τόσα χρόνια…
