Σε μία εκ βαθέων εξομολόγησή του ο προπονητής της Εθνικής Ελπίδων, Νίκος Παπαδόπουλος, μίλησε για όλους και για όλα στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ». O Έλληνας τεχνικός για πρώτη φορά αποκάλυψε την οικογενειακή πλέον σχέση που τον συνδέει με τον Λάζαρο Ρότα της ΑΕΚ και «λύγισε» όταν μίλησε για το μικρό του εγγονάκι. Αναφέρθηκε στην Εθνική και τις δυσκολίες του νέου αυτού ρόλου του. Έκανε την αυτοκριτική του και μίλησε για την επιθυμία που έχει να επιστρέψει και πάλι σε πάγκο ομάδας της Super League.
Aναλυτικά όλα όσα είπε:
Για την Εθνική Ελπίδων και πως αντιμετωπίζει και βιώνει αυτή την πρόκληση στην καριέρα του: «Μετά από ώριμη σκέψη και το ενδιαφέρον που έδειξε ο Κώστας Κωνσταντινίδης, ο τεχνικός διευθυντής της Εθνικής μας ομάδας, τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω για το γεγονός πως επέλεξε εμένα, δέχτηκα την πρότασή του. Είναι μία νέα πρόκληση, μου άρεσε πάντα να ασχολούμαι με νεαρούς ποδοσφαιριστές και η πρόκληση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός πως η Εθνική Ελπίδων έχει χρόνια να πάει σε τελικούς. Έχουμε δύσκολη κλήρωση, αλλά είναι γεγονός πως είναι πολύ διαφορετικό από το να είσαι προπονητής σε ομάδα. Ένας από τους λόγους που είπα «ναι» στην πρόταση που έγινε είναι διότι ασχολούμασταν στις ομάδες που ήμουν με πολλά άλλα πράγματα εκτός του αγωνιστικού και έτσι αποφάσισα να είμαι εδώ και να ασχολούμαι μόνο με όσα γίνονται στο κομμάτι εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου».
Για το πόσο διαφορετική είναι η καθημερινότητά του: «Δεν μπορείς να το συνηθίσεις εύκολο. Εγώ 15 χρόνια ήμουν κάθε μέρα στο γήπεδο. Μου λείπει η καθημερινότητα της προπόνησης. Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, παρακολουθώ πολλούς ποδοσφαιριστές νεαρούς σε Ελλάδα και εξωτερικό και αποκτώ τεράστια γνώση για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Για τις κλήσεις που έκανε στις οποίες υπήρξαν πολλά ονόματα που δεν ήταν γνωστά στο ευρύ κοινό: «Παρόλο που λείπουν οι Κουρφαλίδης και ο Τζόλης που παίζουν σε Κάλιαρι και Νόριτς, υπάρχουν κι άλλοι ποδοσφαιριστές. Κάναμε ενέργειες να έρθει στην Ελπίδων και ο Τριάντης που παίζει στην Αυστραλία και να πήρε μεταγραφή στη Σάντερλαντ. Κάνουμε προσπάθειες να τον έχουμε μαζί μας, όπως και πολλά ακόμα παιδιά».
Για τους Κωνσταντέλια, Κουλιεράκη και Τζολάκη που έκαναν το μεγάλο βήμα για την Εθνική ανδρών: «Με στεναχωρεί αρχικά που μου λείπουν και οι τρεις γιατί έχουμε δύσκολο έργο στον όμιλό μας με Κροατία και Πορτογαλία. Όμως είναι χαρά μου που είναι ήδη στην ανδρών. Αυτός είναι άλλωστε και ο μεγάλος στόχος, η Ελπίδων να βγάλει παίκτες για την ανδρών. Αυτός που τους ξεχωρίζει είναι το τεράστιο ταλέντο τους, ο χαρακτήρας τους, το μεταλιντέ που έχουν, η ψυχοσύνθεση που τους κάνει να αντέχουν σε μεγάλες ομάδες που παίζουν. Κυρίως όμως το ταλέντο και η ποιότητά τους».
Για το κατά πόσο είναι πρόκληση η πρόκριση στο Εuro 2025: «Εγώ πάντα έχω πίστη μέσα μου. Υπάρχουν δυσκολίες. Είπαμε πως μας λείπουν τρεις βασικοί παίκτες, αλλά έχουμε δυνατότητες. Έχουμε ματς με την Ανδόρα και μετά έχουμε Κροατία και Πορτογαλία. Εκεί θα φανούν όλα. Ελπίζω να παίζουν περισσότερο στις ομάδες τους οι παίκτες που είναι στην Ελπίδων. Πολλές φορές οι παίκτες έρχονται χωρίς χρόνο συμμετοχής και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα. Εμείς τους δείχνουμε εμπιστοσύνη και από τον Ιούλιο και μετά ίσως μας απασχολήσουν και παίκτες από την Κ19 που θα παίξει στο Ευρωπαϊκό της Μάλτας».
Για το κατά πόσο υπάρχει ταλέντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αν υπάρχουν κι άλλοι παίκτες τύπου Κωνσταντέλια: «Υπάρχει ταλέντο άφθονο. Ποσοτικά οι ηλικίες 2004, 2005 και 2006 έχουν ταλέντο και θα μας απασχολήσουν. Κάποιοι ήδη το κάνουν. Στην επόμενη σεζόν αρκετοί παίκτες θα μας απασχολήσουν. Για παράδειγμα ο Κούτσιας, ο Τζίμας ήδη ακούγονται έντονα και υπάρχουν κι άλλοι από πίσω. Αρκεί να πάρουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους».
Για το τραγούδι του Παντελίδη «γίνεται» και τους λόγους που το επέλεξε: «Είναι το τραγούδι που ακούγονταν στα αποδυτήρια του Ηρακλή όταν κατακτήσαμε την άνοδο. Ήταν το τελευταίο τραγούδι που ακούγαμε πριν βγούμε για προθέρμανση. Ήταν επιλογή του αρχηγού μας τότε, Νίκου Πουρτουλίδη».
Για το κατά πόσο ένας Ομοσπονδιακός τεχνικός σε επίπεδο χαμηλότερων ηλικιών κρίνεται από το αποτέλεσμα: «Ισχύει. Δεν αλλάζει κάτι. Υπάρχουν και εδώ στόχοι, όπως είναι η πρόκριση. Παίζουν κι άλλα πράγματα βέβαια ρόλο και εκτιμάται στο φινάλε μιας συνεργασίας. Οι περισσότεροι προπονητές στην Ελλάδα είναι με μία βαλίτσα στο χέρι, κρίνονται μόνο από το αποτέλεσμα και όλοι μας το έχουμε συνηθίσει».
Για το τι φταίει και οι Έλληνες προπονητές δεν απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης που έχουν αντίστοιχα άλλοι τεχνικοί: «Υπάρχει μία ξενομανία στην Ελλάδα. Από παλιά το είχαμε αυτό. Οι παράγοντες δείχνουν εμπιστοσύνη περισσότερο στους ξένους. Οι Έλληνες προπονητές δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ξένους. Άλλωστε τα διπλώματα και η ύλη που διδάσκονται όλοι για να πάρουν τα πτυχία είναι η ίδια. Δεν διαφέρουν σε τίποτα. Είναι της UEFA. Από 'κει και πέρα δεν φτάνει αυτό, πρέπει να διαβάσεις, να παρακολουθήσεις, να δεις άλλους προπονητές από το εξωτερικό. Η διαχείριση των παραγόντων είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα και σε αυτό στερούμαστε, στο να διαχειριστούμε καλά τους παράγοντες».
Για τα δειλά βήματα που γίνονται με Έλληνες προπονητές να δοκιμάζονται στο εξωτερικό: «Το έχω συζητήσει με αρκετούς συναδέλφους μου. Στις μεγάλες ομάδες τις ελληνικές δεν δουλεύουν Έλληνες προπονητές, με αποτέλεσμα στο βιογραφικό τους οι Έλληνες προπονητές να μην έχουν παιχνίδια σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όπως για παράδειγμα σε Champions και Europa League. Οι λίγοι που έχουν παιχνίδια στο βιογραφικό τους έχουν πάει στο εξωτερικό. Όπως ο Γιώργος Δώνης και ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Παίζει ρόλο όμως και όσοι πάνε στο εξωτερικό να στηρίξουν τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, οι Σέρβοι προπονητές που πολλοί τα τελευταία χρόνια έχουν πάει στη Κίνα, στο Ντουμπάι, στις Αραβικές χώρες ή και στην Ευρώπη έπαιρναν Σέρβους παίκτες και είναι εύλογο πως πολλοί από αυτούς έμεναν για χρόνια εκεί αργότερα γίνονται προπονητές ή τεχνικοί διευθυντές και έτσι άνοιγε η αγορά για συμπατριώτες τους. Έτσι νομίζω πρέπει να σκεφτούν όλοι οι Έλληνες προπονητές που θα πάνε στο εξωτερικό. Υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες προπονητές και πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία και στην Ελλάδα».
Για το αν ο «δικός του δρόμος» είναι ξανά σε κάποιον σύλλογο: «Το σκέφτομαι κάθε μέρα. Μου λείπει πολύ η καθημερινή προπόνηση, οι αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο. Το τραγούδι που επέλεξα του Τερζή με τον δικό μου δρόμο έχει να κάνει με πολλά ακόμα πράγματα, με τον δρόμο που επέλεξα και ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής. Ένας δύσκολος δρόμος, με αποφάσεις και ομάδες που πήγα».
Για το νέο μέλος της οικογένειάς του, καθώς πρόσφατα έγινε παππούς και την ιστορία που υπάρχει πίσω από αυτό το γεγονός: «Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Είναι τρομερό. Είμαι πολύ χαρούμενος και υπάρχει όντως μία ιστορία πίσω από αυτό».
Για τι σχέση που τον συνδέει με τον Λάζαρο Ρότα της ΑΕΚ: «Είναι ένα παιδί που το αγαπούσα και το αγαπώ. Τον είχα φέρει στον Ηρακλή στα 17 του τότε που βγήκαμε με την ομάδα στη Σούπερ Λιγκ. Έπαιξε στη Κ19 έγινε επαγγελματίας, όμως εγώ έφυγα εκείνη τη σεζόν και το παιδί αυτό ακολούθησε τον δικό του δρόμο. Το παιδί αυτό, ήταν φίλος με τον γιο μου και έμελλε να γίνει και γαμπρός μου. Είναι ο Λάζαρος Ρότα».
Για το εγγονάκι του που στην φιέστα της ΑΕΚ ήταν πόλος έλξης απολαμβάνοντας μαζί με τον Λάζαρο Ρότα τις στιγμές των εορτασμών για την κατάκτηση του πρωταθλήματος: «Ήταν πολύ συγκινητικό. Για πρώτη φορά πήγε η κόρη μου στο γήπεδο. Τον είδα και εγώ στην τηλεόραση στην αγκαλιά του πατέρα του».
Για το πως είναι ο κόουτς Παπαδόπουλος στον ρόλο του παππού: «Είμαι άνθρωπος που κλαίω πολύ εύκολο. Δεν κρύβω τα συναισθήματά μου και το συναίσθημά μου για το εγγόνι μου είναι τρομερό».
Για την πορεία του Λάζαρου Ρότα: «Δεν τον συμβουλεύω, μιλάμε ποδοσφαιρικά. Ο Λάζαρος είναι σε ένα τοπ επίπεδο και ακούει μόνο τον προπονητή του. Του αξίζουν συγχαρητήρια γιατί με τη νοοτροπία του και την αφοσίωσή του έφτασε ως εδώ. Έχει δουλέψει πολύ και πέρασε δύσκολα για να φτάσει στο επίπεδο αυτό. Οι συμβουλές μου είναι λίγες».
Για το αν θεωρεί πως δεν έχει εισπράξει στην μέχρι τώρα καριέρα του όλα όσα άξιζε ή επιθυμούσε: «Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Είμαι ένας άνθρωπος με έντονα συναισθήματα. Λειτουργώ πολύ συναισθηματικά όταν είμαι σε μία ομάδα. Δένομαι, την αγαπώ την ομάδα που είμαι και παίρνω αποφάσεις μόνο συναισθηματικά. Και αυτό δεν πρέπει να γίνεται, γιατί συνήθως οδηγεί σε λάθος αποφάσεις. Έχω πάρει λάθος αποφάσεις. Θα μπορούσα να είμαι σε πολύ πιο υψηλό επίπεδο. Να είμαι περισσότερα χρόνια στη Σούπερ Λιγκ και εκεί θέλω να γυρίσω. Πήρα λάθος αποφάσεις για το μέλλον μου και τις πήρα λόγω συναισθήματος που είχα με τις ομάδες που ήμουν».
Για το αν τα λάθη του έγιναν σε Ηρακλή και ΟΦΗ: «Γενικότερα έκανα λάθη. Αλλά και σε αυτές τις δύο ομάδες έκανα λάθη. Ειδικά στην 2η χρονιά μου με τον Ηρακλή. Έμεινα να σώσουμε το καράβι, αλλά δε γινόταν. Εγώ συνδέομαι και με ανθρώπους και δεν πρέπει πολλές φορές να αδικούμε ομάδες, όταν κάποιοι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτές δεν φέρονται επαγγελματικά και σωστά σε ανθρώπους που έχουν προσφέρει. Ένα λάθος που έχω μετανιώσει είναι όταν μου έγινε πρόταση από τον Άρη και την αρνήθηκα».
Για το αν άλλαζε τα όποια λάθη έκανε αν είχε την ευκαιρία: «Όχι. Την ίδια απόφαση θα έπερνα. Δεν μπορώ να αλλάξω χαρακτήρα. δεν μπορώ να πουλάω κανέναν. Και σήμερα να γινόταν τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνα. Πάλι με το συναίσθημα θα σκεφτόμουν και δεν τα παρατάω ποτέ εκτός αν υπάρχουν καταστάσεις που προσβάλλουν την προσωπικότητά μου».
Για τον ΟΦΗ και τον Ηρακλή και το πως τους έχει στην καρδιά του: «Είναι οι δύο μεγάλες μου αγάπες. Ο Ηρακλής προπονητικά με καταξίωσε. Ήταν να έρθω και ως ποδοσφαιριστής στον Ηρακλή πριν πάω στον Κιλκισιακό. Τα τρία χρόνια στον Ηρακλή έζησα πολλά και έγινα ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του. Είναι μεγάλη τιμή αυτή και η μεγαλύτερη όμως είναι η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου που τη βιώνω καθημερινά όταν είμαι στη Θεσσαλονίκη.
Στον ΟΦΗ έπαιξα δέκα χρόνια ως ποδοσφαιριστής. Πήγα έφηβος και έφυγα άντρας. Ήταν ιδανικά χρόνια. Ονειρεμένα. Έχω δεθεί και με την ομάδα και με τον προπονητή που είχαμε. Έμελλε να είμαι και ο προπονητής του που τον επανέφερε στη μεγάλη κατηγορία. Έφυγα από τον ΟΦΗ με όχι τόσο καλό τρόπο. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ομάδα, έχει να κάνει με ανθρώπους που τους θεωρούσα φίλους».
Για το αν θα επέστρεφε στον πάγκο του ΟΦΗ ή του Ηρακλή: «Αν τα πράγματα είναι καλά και μπορώ να προσφέρω και όχι να πάω σε μία από αυτές τις ομάδες χωρίς να μπορώ να βοηθήσω, τότε ναι θα ήθελα να γυρίσω».
Για τον Ευγένιο Γκέραρντ και όσα τον συνδέουν μαζί του: «Είναι ο άνθρωπος που με έκανε ποδοσφαιριστή και έφτιαξε τον χαρακτήρα μου. Πήγα στα 16,5 και έφυγα στα 27. Δεν είναι μόνο η προπόνηση και η τακτική. Διαμόρφωσε χαρακτήρες. Προσπαθώ να τον μιμηθώ και προπονητικά και κυρίως για τη ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση που έδινε στους ποδοσφαιριστές του. Η νοοτροπία, ο τρόπος σκέψης του και η προπόνησή του όλα ήταν πρωτοποριακά. Για μένα έχει να κάνει κυρίως με τον άνθρωπο Γκέραρντ. Είχε σπουδάσει ψυχολογία και ήταν ένα στοιχεία που έδινε μεγάλη βάση. Έχω αφιερώσει πολλά πράγματα σε αυτόν και το πρωτάθλημα που πήραμε με τον ΟΦΗ. Το είχα στο μυαλό μου από την πρώτη ημέρα και αυτό έκανα. Πήγα το κύπελλο στη θέση του στο γήπεδο».
Για το αν επιλέγει Κρήτη ή Θεσσαλονίκη: «Δύσκολη ερώτηση (γέλια). Αγαπάω και τις δύο πόλεις. Έχω φίλους, ανθρώπους που αγαπώ. Θα πω μισό χρόνο Κρήτη και μισό Θεσσαλονίκη. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω».
Κλείνοντας, πατέρας ή παππούς: «Δεν μπορεί να απαντηθεί αυτή η ερώτηση. Είναι μαγικά και τα δύο. Τρομερά συναισθήματα».
