Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: Οδηγός αυτοκινήτου παραβιάζει το κόκκινο και χτυπά (ευτυχώς ελαφρά) πεζό που διασχίζει τον δρόμο. Το δικαστήριο δικαιώνει τον πεζό και υποχρεώνει δε τον οδηγό να ζητήσει συγγνώμη που πέρασε με κόκκινο και να μεταφέρει εφ’ όρου ζωής δωρέαν τον πεζό που χτύπησε, όπου κι όποτε επιθυμεί εκείνος!
Ως εδώ καλά; Ας προσπεράσουμε την απώλεια εισοδήματος που προκάλεσε στον πεζό ο τραυματισμός του, την ηθική βλάβη για όσα με περίσσιο θράσος υποστήριζε ο οδηγός για να δικαιολογήσει την παράβαση κλπ κι ας πούμε «ως εδώ καλά».
Όμως ο οδηγός, μολονότι δηλώνει δημοκράτης, νομοταγής, δίκαιος και πως θα εφαρμόσει την απόφαση της δικαιοσύνης, κάνει το εξής: Ζητά συγγνώμη που παραβίασε το κόκκινο επισημαίνοντας πως δεν γνώριζε οτι αν περάσει το κόκκινο δεν μπορεί να χτυπήσει τον πεζό και εκδικητικά επιδιώκει να τον πατήσει σε δρόμο χωρίς διάβαση.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι προσπάθησα με τον πλέον αλληγορικό τρόπο να σας εξηγήσω τι συμβαίνει, για την ακρίβεια τι ακριβώς πράττει -κατά παράβαση κάθε νόμου και κανόνα- η Ελληνική Ομοσπονδία μπάσκετ (ΕΟΚ) στην πρωτοφανή ιστορία με τους τέσσερις (παρανόμως) αποκλεισμένους διεθνείς διαιτητές.
Και μην αρχίσετε τα οπαδικά τώρα. Για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά ως Κράτος και χώρα, θα πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις να θάβετε βαθιά στο χώμα τα «ταμπελάκια», τα «σήματα» και τα «χρώματα» και να μένετε στην ουσία του πράγματος. Το δίκαιο, το νόμιμο, κυρίως το ηθικό και το σωστό δεν έχουν χρώμα και σήμα. Είναι λευκά και ανένταχτα!
Κόντρα λοιπόν σε κάθε κανονισμό, αλλά πάνω από όλα παραβιάζοντας τη λογική και την ηθική, η Ομοσπονδία μπάσκετ απέκλεισε από τις εγχώριες διοργανώσεις τους τέσσερις διεθνείς διαιτητές που διαιτητεύουν, που εργάζονται, στην Ευρωλίγκα. Η απόφαση τους να αποδεχτούν την πρόσκληση που τους έγινε και η οποία τιμά τη χώρα και την ελληνική διαιτησία, προστατεύεται από κάθε δίκαιο. Ευρωπαϊκό, εργατικό και πειθαρχικό, καθώς ούτε η υπερκείμενη αρχή του διεθνούς μπάσκετ, η FIBA δεν μπορεί να τους τιμωρήσει! Δεν έχει άλλωστε συμβεί με κάνεναν άλλον διαιτητή της Ευρωλίγκας!
Τους τιμωρεί, διότι περί τιμωρίας πρόκειται, εδώ και δύο χρόνια η Ελληνική Ομοσπονδία αποκλείοντας τους από τις εγχώριες διοργανώσεις αλλά και από κάθε δραστηριότητα που περνά μέσα από την ομοσπονδία. (πχ, ο υπεύθυνος διαιτησίας της VTB League, Νίκος Πιτσίλκας, ζήτησε από την ΕΟΚ να προτείνει διαιτητές που μπορεί να είναι επιλέξιμοι για τους αγώνες της διοργάνωσης και η ομοσπονδία απάντησε στέλνοντας τη λίστα των 13 διεθνών,από την οποία εξαίρεσε μόνο τους συγκεκριμένους τέσσερις διεθνείς). Οι Γκόντας, Κορομηλάς, Φούφης και Παπαπέτρου, οι οποίοι με τις παρουσίες τους σε μεγάλες διοργανώσεις και μεγάλους αγώνες είναι αυταπόδεικτα εκ των κορυφαίων διαιτητών της χώρας, ύστερα από μια σεζόν σιωπής και υπομονής, προσέφυγαν στο ΑΣΕΑΔ, το οποίο στις 18 Ιανουαρίου τους δικαίωσε πανηγυρικά!
Κι όμως η ΕΟΚ και η ΚΕΔ αρνούνται πεισματικά, κατά παράβαση των νόμων και της δικαιοσύνης, να τους επαναφέρουν. Για τρεις αγωνιστικές, μολονότι είχαν λάβει την απόφαση του ΑΣΕΑΔ, κορόιδευαν τους πάντες διατηρώντας τον αποκλεισμό των διαιτητών με πρόφαση ότι δεν είχαν λάβει το σκεπτικό της απόφασης του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλύσεως Αθλητικών Διαφορών (ΑΣΕΑΔ).
Αφού προφανώς το έλαβαν, το περασμένο Σάββατο όρισαν σε αγώνες της Α2, δύο εκ των τεσσάρων διαιτητών της Ευρωλίγκας (Κορομηλά, Παπαπέτρου), δεν όρισαν πουθενά τον Φούφη και μόλις προχθές επανέφεραν στην Α1, στον αγώνα Κολοσσός Ρόδου-Κόροιβος Αμαλιάδας, τον Γκόντα. Πρώτα όμως φρόντισαν να ενημερώσουν πως δεν γνώριζαν πως… διώκεται ποινικά όποιος χτύπησε πεζό όταν περάσει κόκκινο και με άθλιο δικολαβισμό επιδιώκουν να τον ξαναπατήσουν!
Δηλαδή τι έκαναν; Ζητούν εγγράφως από τους τέσσερις διαιτητές, αφού όπως υποστηρίζουν η απόφαση του ΑΣΕΑΔ αναφέρει πως η ΕΟΚ δεν τους είχε προηγουμένως ενημερώσει, να δηλώσουν σε ποια διοργάνωση επιλέγουν να διαιτητεύσουν. Ευρωλίγκα ή FIBA και ΕΟΚ;
Άκουσον, άκουσον! Το Ανώτατο Συμβούλιο Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών δικαίωσε τους διαιτητές κρίνοντας παράνομο τον αποκλεισμό που τους επέβαλλε (σιωπηρώς!) η ΕΟΚ από τις εγχώριες διοργανώσεις και οι διοικούντες της ΕΟΚ επανέρχονται ζητώντας από τους «4» να επιλέξουν. Εγγράφως! Με σφραγίδες, ονοματεπώνυμα και υπογραφές επιχειρούν να επιβάλλουν νέο αποκλεισμό που έχει ήδη κριθεί παράνομος! Δεν το χωρά ανθρώπου νους! Κι αν το χωρέσει, αυτομάτως προκαλεί απορίες για το πόσες άλλες παραβατικές αποφάσεις μπορεί να έχει λάβει η ομοσπονδία και για αυτό καλό θα ήταν να ελεγχθεί για την λειτουργία της.
Όμως εδώ ακριβώς φαίνεται πως πατάει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και οι συνεργάτες του, με τους οποίους διοικεί την ομοσπονδία. Στην ανυπαρξία του Κράτους. Την ανικανότητα της (εκάστοτε) Κυβέρνησης να ενεργοποιήσει ελεγκτικούς μηχανισμούς και να επιβάλλει την κανονικότητα, την εφαρμογή νόμων και αποφάσεων των δικαιοδοτικών οργάνων και τη διαφάνεια. Και επειδή με τον Σταύρο Κοντονή και την επιχείρηση εξυγίανσης της αμαρτωλής ΕΠΟ αποδείχθηκε περίτρανα πως εφόσον υπάρχει βούληση είναι εφικτός ο έλεγχος και η επιβολή της κανονικότητας, δεν είναι θέμα ανικανότητας της Κυβέρνησης, αλλά βούλησης.
Απορώ λοιπόν για ποιους λόγους ο Υφυπουργός Αθλητισμούς, κ.Γιώργος Βασιλειάδης κλείνει τα μάτια σε τέτοιες παραβατικές πράξεις και διερωτώμαι αν σε τούτο τον τόπο μόνο αν επιληφθεί του θέματος ο πρωθυπουργός της χώρας, εν προκειμένω ο κ.Αλέξης Τσίπρας (όπως συνέβη και με το θέμα του ποδοσφαίρου), δραστηριοποιούνται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του Κράτους. Που από ότι ακούω έχουν θέματα να διερευνήσουν, με πρώτη και καλύτερη την απουσία της ΕΟΚ από τη «Διαύγεια»! Απορία επίσης μου δημιουργεί το γεγονός ότι ο κ.Βασιλειάδης, που παρακολούθησε το All Star Game στην Πάτρα μαζί με τον Γ.Γ της ΕΟΚ και εκ Πατρών ορμώμενου, κ.Τάκη Τσαγκρώνη, ούτε καν απάντησε στο αίτημα των τεσσάρων διεθνών διαιτητών για συνάντηση μαζί του. Ζήτησαν οι άνθρωποι, που είναι διεθνείς διαιτητές, από τον ανώτατο πολιτικό άρχοντα του αθλητισμού να του εκθέσουν το ζήτημα τους, το οποίο άπτεται σε θέματα δικαιοσύνης, διαφάνειας και ομαλής-κανονικής λειτουργίας μιας (μεγάλης) ομοσπονδίας που επιχορηγείται από το Κράτος!
Κι αυτή δεν είναι η τελευταία απορία μου. Έχω πολλές ακόμη, που ολοένα και πολλαπλασιάζονται. Θα επανέλθω…
